Herkese merhaba . Geçen konumdan beni hatırlayanlar olur belki konuyu daha iyi anlamanız için ilk konumu okursanız mutlu olurum .
Eşimle 2,5 senelik evliyiz . Evliliğin ilk gününden beri sonu gelmeyen sorunlar yüzünden ayrılmayı düşünüyordum ve ailemde destekti . Bu ayrılığı ona ailemin yanına gittikten sonra söyleyecektim bana engel olmasın diye . Fakat ailemin yanına gittikten sonra işler biraz değişti. Annem önceki gibi destek olmadı yani şöyle ki “ kimsenin kocası iyi değil , kim mutlu sanıyorsun , idare et “ gibi şeyler söyledi . Bazen “tamam ayrıl ben arkandayım “ dedi . Bazen de “idare et “ . Yani o da emin değil bana kalırsa çevrenin tepkisinden ve benim hali hazırda olan anksiyetemin üzerine depresyon eklenecek diye korkuyor . Bu durumda ben güvenemedim ve eve geldim o süreçte de eşime bir şey söylemedim . Bizim eşimle çözülemeyen çok sorunumuz var .
Öncelikle biz 2,5 senedir ilişkiye giremedik . Bunu önceki konuda belirtmemiştim . İlk önce ben defalarca doktora gidelim desem de yanaşmadı üstüne sinirlendi. Sonrasında işte zamana yayalım dedi ve ne bi doktor ne aile danışmanı istemedi. Bi defasında tamam dedi ve yine götürmedi. Bu başlı başına bi sorun . İlk zamanlar çok sorun etmesem de gözüme çok batmaya başladı. Bu evlilikte cinsellik yok . Temas sevişme var ama birleşme hiç olmadı . Milletin çocuk sorularından da bıktım üstelik .
İkincisi ekonomik sıkıntı . Ben çalışmıyorum . Defalarca iş arayışında olsam da olumlu yanıt alamadım . Ki zaten çalışsam da alıp maaşımı borçlara verecek o yüzden şu anda da istemiyorum . Kendisi 25 bin alıyor . Maaşı aldığı gün para bitiyor . Çünkü hali hazırda 150 bin borç var . Evlendiğimizden beri borç asla bitmedi. Önceleri kumardı sonraları paranın yetmeyişi diye biliyorum . O kadar yıprandım ki artık sorgulamıyorum bile . Evlenmeden lüks içindeydim şimdi kendime bi bot bi mont bile alamıyorum . Hafta içi full evdeyim bi pazar tatili var dışarı çıkacağımız onda da muhakkak kavga ediyoruz. Para yok diyor çıkmak istemiyor ama arkadaşlarının yanına gidiyor gayet. Kendi hergün iş yerinde dışardan yemekler söylüyor yiyor evden götürmeyi kabul etmeyip ama ben dışarda yiyelim desem pazarları bi kavga çıkıyor . Götürüyor çoğunda ama ağzımdan burnumdan getiriyor. Markette her aldığıma karışıyor . İhtiyaç neyse onu alıyorum sadece ama oldu ki birkaç abur cubur aldım yine kavga . Bazen eve para bırakıyor sonrasında hergün o parayı istiyor ve bitiriyor . Çok yoruldum bıktım . Bi alışveriş dahi yapamıyorum kendime .
Üçüncüsü bu şehirde yapayalnızım kimsem yok . Akşam geliyor o da çoğu zaman uyuyor ben hep yalnız kalıyorum. Temizlik yemek resmen hizmetçilik yapıyorum bu evliliğin benden götürdüğü çok şey var ama kattığı hiçbir şey yok . Ayrılmak istiyorum ama arkamda destek yok bunu anladım nasıl çıkacağım bu işin içinden ?
