- Konu Sahibi akillibidikk
-
- #21
senı o kadar ıyı anlıyorumkı arkadasım.bende kimseye guvenmemem,gerektiginden fazla deger vermemem ve samimi olmamam gerektigini sundan 1 ay once anladim.evlenip yasadigim sehirden uzak bir sehire gittim.Gittigim yerde kiminle samimi olsam hep dedikodumu yaptigini ogrendim.en son cok ama cok guvendigim dostum dedigim insanlardan bir darbe daha yedim.herkes kendini akladi pakladi ve ben oylece kalakaldim.bu olaylar oldugunda bebegimizin olamadigini ve tup bebek ilede sansimizin pek olmadigini ogrendik.esimle beraber cok agladik...1 hafta sonrasinda yasayamadiklarimi hazmedemedigim icin sinir krizi gecirdim ve depresyona girdim.ailem geldi istanbuldan yanimiza..sonra beraber istanbula donduk.o kadar hastaydimki 1 haftada 7 kilo verdim,surekli agladim.sonra anladimki sen iyiysen insanlar iyi,yeterki iyi gunun olsun.simdi ailemin yanindayim,psikolojim ara ara kotu olsada duzelmeye basladi.haziranda tup bebek icin tedaviye basliyoruz.suan tek istegim Rabbim bize bir evlat versin,tek dostum o ve esim olsun.
hala aklım almıyor kaç hafta oldu insan geçmişinde güzel anıları olan biriyle aynı sınıfta olup nasıl bu kadar surat yapabilir ki üstelik surat yaptıgı kişi onun iyiliği için yaptıgı bir yorumdan adı gibi emin olmasına rağmen
ben ne yapmış olabilirim ki bu kadar tafra görüyorum ben mi körüm yoksa hala aklım onun bana bu şekilde davranmasına bir anlam veremiyor saçma belkide ama ben onu gerçekten çok sevmiştim ona sevgiden iyilikten başka hiç birşey yapmadım ki her konuda ama her konuda sen benim kurtarıcımsın diyordu ne bileyim üşüdü ayağına çorap verdim yağmurda ıslandı şemsiyemi verdim amaliyat oldu memleketinde hiç aksatmadan ilgilendim bir derdi oldugunda dinledim morali bozuldu keyiflendirdim müfettiş geldi evrakları eksikti kıvrak cevaplarla herşeyini var gibi hissettirdim mdr yrd takıştılar şakaya vurarak mdr yrd ona olan tavrını tam tersine çevirdim
canım inna çok üzüldüm bende temmuz ayında 6aylık bebeğimi kaybettim ölü doğum yaptım yaşadıklarımı bir Allah bilir bir de ben hatta işte ondan sonra bende bu insanlara yardım durumu daha hasssas bir hale geldi çünkü hamilelğimde çok problem yaşadım hep kanamam oldu sonra kendimce nerde bir darda olan görürsem elimden geleni yapacağım diye söz verdim normaldede yapımda vardı zaten ama kanayan yaralarını başkalarını mutlu etmekle tamir edebiliyor insan benimde böyle bir zaafım var işte
merhabalar sevgili arkadaşım
yazdıklarını okudum,senin adına cidden üzüldüm,ama insanları anlamak öyle zor ki...hele öğretmen arkadaşları anlamak daha da zor...ben de öğretmenim,sanırım biraz da kendimden birşeyler buldum,derdine ortak olmak istedim....
hani diyorsun ya ben ona hep iyi oldum neden böyle oldu,neden yaptı falan diye...işte bu yüzden yaptı bence...sen iyi davrandıkça karşındaki insanlar kendilerinde bir rahatlık görüp,seni az önemsiyorlar sanki...ya da bana öyle geliyor,bende buna benzer şeyler çok yaşadım,hala da yaşıyorum,ama inan olan bize oluyor,kimsenin ruhu duymuyor...
canım inna çok üzüldüm bende temmuz ayında 6aylık bebeğimi kaybettim ölü doğum yaptım yaşadıklarımı bir Allah bilir bir de ben hatta işte ondan sonra bende bu insanlara yardım durumu daha hasssas bir hale geldi çünkü hamilelğimde çok problem yaşadım hep kanamam oldu sonra kendimce nerde bir darda olan görürsem elimden geleni yapacağım diye söz verdim normaldede yapımda vardı zaten ama kanayan yaralarını başkalarını mutlu etmekle tamir edebiliyor insan benimde böyle bir zaafım var işte
canım inna çok üzüldüm bende temmuz ayında 6aylık bebeğimi kaybettim ölü doğum yaptım yaşadıklarımı bir Allah bilir bir de ben hatta işte ondan sonra bende bu insanlara yardım durumu daha hasssas bir hale geldi çünkü hamilelğimde çok problem yaşadım hep kanamam oldu sonra kendimce nerde bir darda olan görürsem elimden geleni yapacağım diye söz verdim normaldede yapımda vardı zaten ama kanayan yaralarını başkalarını mutlu etmekle tamir edebiliyor insan benimde böyle bir zaafım var işte
merhabalar sevgili arkadaşım
yazdıklarını okudum,senin adına cidden üzüldüm,ama insanları anlamak öyle zor ki...hele öğretmen arkadaşları anlamak daha da zor...ben de öğretmenim,sanırım biraz da kendimden birşeyler buldum,derdine ortak olmak istedim....
hani diyorsun ya ben ona hep iyi oldum neden böyle oldu,neden yaptı falan diye...işte bu yüzden yaptı bence...sen iyi davrandıkça karşındaki insanlar kendilerinde bir rahatlık görüp,seni az önemsiyorlar sanki...ya da bana öyle geliyor,bende buna benzer şeyler çok yaşadım,hala da yaşıyorum,ama inan olan bize oluyor,kimsenin ruhu duymuyor...
senı o kadar ıyı anlıyorumkı arkadasım.bende kimseye guvenmemem,gerektiginden fazla deger vermemem ve samimi olmamam gerektigini sundan 1 ay once anladim.evlenip yasadigim sehirden uzak bir sehire gittim.Gittigim yerde kiminle samimi olsam hep dedikodumu yaptigini ogrendim.en son cok ama cok guvendigim dostum dedigim insanlardan bir darbe daha yedim.herkes kendini akladi pakladi ve ben oylece kalakaldim.bu olaylar oldugunda bebegimizin olamadigini ve tup bebek ilede sansimizin pek olmadigini ogrendik.esimle beraber cok agladik...1 hafta sonrasinda yasayamadiklarimi hazmedemedigim icin sinir krizi gecirdim ve depresyona girdim.ailem geldi istanbuldan yanimiza..sonra beraber istanbula donduk.o kadar hastaydimki 1 haftada 7 kilo verdim,surekli agladim.sonra anladimki sen iyiysen insanlar iyi,yeterki iyi gunun olsun.simdi ailemin yanindayim,psikolojim ara ara kotu olsada duzelmeye basladi.haziranda tup bebek icin tedaviye basliyoruz.suan tek istegim Rabbim bize bir evlat versin,tek dostum o ve esim olsun.
çok haklısın ama tahammülü çok zor oluyor daralıyorsun sınıfta duvarlar üstüne üstüne geliyor bir insan nasıl oluyorda bu kadar huzursuz edebiliyor bir ortamı dıştan bakınca bende onu sallamıyor gibi duruyormusum ama işte sorun da içim içimi yiyor
merhabalar dünyaaa
sanırım bayan bayanın en büyük düşmanı oluyor ne yazık ki...bizde çocuk sahibi olmaya çalışıyoruz,2 kez tüp bebek yaptırdık olmadı,ama aynen dediğin gibi 2 çok yakın arkadaşım vardı sadece bulunduğum şehirde durumumu bilen,birisiyle öyle yakındım ki,eniştesi dr diye ona yaptırdık 1. denemeyi...
ben bu yılın başından beri öyle zor zamanlar geçirdim ki,hele şu son 2 aydır,genetik bir rahatsızlığımdan dolayı çocuğumuzun olmadığını öğrendim,tabii yıkıldım,hiç olmadık insanlar neyin var,çok kötü görünüyorsun falan deyip sordular da,o arkadaşım bir kez beni kenara çekipte ya senin de neyin var demedi,öyle kırgınım ki....
merhaba arkadasim,biz ilk denememizi haziranin ilk haftasinda baslayacagiz kismetse.bizim sorunumuzun esimin spermleri hem yavas hem az hemde morfolojik ayrica bendede cikolata kisti var.bu durumu ilk ogrendigim gun dostum dedigim insanlara paylasmak istersen onlarin hakkimda neler neler konustuklarini ogrendim.rahim filmim cekilirken esim bekledi sadece beni,narkazdon ayilirken bile aglaya aglaya uyandim.cok ihtiyacim vardi onlara.benim ailem cevrem herkes cok uzagimda...simdi ailemin yanindayim dedimya tekrar nasil donecegim oraya bilmiyorum dusundukce bunaliyorum.tedaviye baslayacagiz diye psikolojik destekte alamadim.bilmiyorum ya hayat gercekten tuhaf...hersey bir tecrubeymis ,bir sinav bu....bebegim olacak o benim dostum arkadasim ailem olacak.bunun hayalinu kuruyorum.onun disinda bu aralar yuruyen cesedim.
insanız işte....
herkesle kolayına içli dışlı olmama hep bir mesafeli olurum okulda herkes ayşe hoca fatma hoca diye seslenirim ne kadar görüşürsek görüşelim bazıları ban canım diye hitap eder ben yinede hocam derim birtek zümreme bu kadar yakınlık duymuştum ondan içim acıyor ya hatta bebeğimi kaybettiğimde eşimle çok yalnız kaldık vanda yaz tatliydi çevremizden kimse yoktu annem kanser tedavisine başlamıştı eşiimin ailesi tamamen acımasız davranıyordu çok bunalmıştık eylül ayındada zeyneple tanışınca avunmuştum bi bakıma hatta öyle bir cümle etmiştimki """keşke babamı kaybettiğimde yanımda eşim olsaymış, bebeğimi kaybettiğimde de zeynep olsaymış demiştim"" o zaman daha çabuk atlatırdım insanın kendini seven birileri oldugunu bilmesi kadar huzur veren birşey yok hayatta bu arada ben babamı üniversite 1 de kaybbettim eşimlede 2. sınıfta tanıştık.... belkide onu bu kadar önemsemiş olmak onun yaptıklarından değilde ona verdğim değerden dolayı canım yanıyor
size arkadaşlarınız neyiniz var dememiş bana görümcem bebeğimi kaybettiğimde bi arayıp geçmiş olsun bile demedi kayınvalidem hastalık dedi üstelik kendisinide karnında bebeği öldüğü halde ...... bebeğimi kaybetmemle ilgili bir konu açmıştım okumak isterseniz
http://www.kadinlarkulubu.com/esi-esinin-ailesi/458108-cok-bunaldim.html
canım öyle düşünme,bak karşılaştık ne güzel,benzer şeyler yaşıyoruz,dertleşiriz,konuşuruz,paylaşırız,olmaz bir şey değil inan...benim tedavimde aynı haziranın ilk haftası başlayacak,ankarada tedavi olacağım,benim embriyolara pgt yapılacak canım,inşallah sağlıklı çıkar da evlatlarımıza kavuşuruz,Rabbim kimseyi içinde bizleri yalnızlıkla imtihan etmesin,bende hep öyle dua ediyorum,benim de burda kimsem yok,arkadaşım sormadı bile,kimseyle paylaşamadım,ama iyiki ailemiz var ,bende bebeğimle ilgilenrimi diyorum,bana arkadaş olur diye düşünüyorum,ama sen moralini yüksek tut,rahat olmazsan tedaviyi olumsuz etkilersin....bak hepimiz yaşıyoruz benzer şeyleri,öyle düşün....
.
ayni zamanda baslayacakmis tedavimiz insallah birbirimize mujdeli haberleri veririz.Benim tedavim bahceci umut tup bebekte olacak.doktorum suleyman tosun.
tek sitediğim vandan tayinimizin çıkması gitmek istiyorum buradan ben okulöncesi öğretmeni oldugum için okulöncesi öğretmenlerinden başka öğretmen göremiyorum okulda okulun ayrı bir bölmesi girişlerimiz bile diğer okuldan ayrı ondan belki de bu kadar huzursuz oluşum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?