Bunu hepimiz dusunduk cocuk olana dek.anneliğin getirdiği sorumluluk duygusunu kaldırabilecek mental ve fiziki güce sahip olmadığımı düşünüyorum
Ailenizle uzun ve mutlu bir ömür diliyorum size.yanlış anlaşılma olmasın, eşimi çok seviyorum, bi tane de allah bağışlasın kızımız oldu, güzel bi hayat yaşıyoruz fakat evlilik ve özellikle çocuk çok sorumluluk isteyen bişey, insan tükendiğini hissediyor bazen...
şimdiki aklım olsaydı evlenmezdim dedim ama evlenmesek bile bu hayatı yine eşimle yaşamak isterdim, evlenmeden o sorumluluğun altına girmeden yaşamak...
annenizin sadece şu konuda haklılık payı var, çocuk dünyanın en tatlı şeyi ama aynı zamanda en zor şeyi...
kızımdan aldığım sevgiyi başka hiç kimseden hiçbişeyden alamam.. sonuçta kızım olmasaydı bunların nasıl bi his olduğunu bilmeyecektim, bilmediğim şeyden de mahrum kalmış olmam bence..
Çok teşekkür ediyorum yorumunuzu ve tecrübenizi paylaştığınız için.Ortada aday olsa evlenmek ve evlenmemek durumu onzaman konuşulsa fikir verebilirsin fakat ortada bir aday yokken evlilik güzellemesi kötülemesi yapmak adil değil. Herkesin hayatı birbirinden farklı. Sevgili olmanızı, biriyle paylaşımınızın olmasını yaşamanızı isterdim, başkasına sarılıp öpmek birlikte uyumak gibi şeyleri de. İnsan tek başına hayatı göğüslemeye başlayınca büyüyor çocuğu olunca daha da büyüyor. Öncelikler değişiyor. Başkası böyle hissetmeye de bilir.
Evlenmeseydim, çocuğum olmasaydı şimdiki ben olmazdım diğer ben nasıl olurdu bilmiyorum. Şimdi de ying yang gibi bazen mutlu bazen mutsuz hissedebiliyorum ama totalde iyi ki eşimle aile olup çocuğumu davet etmişiz diyorum.
Karşınıza içinize sinen biri çıkarsa deneyin.
Siz çok güçlüsünüz bence.Bunu hepimiz dusunduk cocuk olana dek.
Toplum baskısına gore onun bunun ne dedıgıne gore lak diye fütursuzca coxuk yapanlar hariç hepimiz boyle dusunduk korktuk istemedik.
Ama işin rengi oyle degılmıs
Daha guclu oluyorsun oyle soylim.
Hatta egom tatmin oldu vay ben neymısım beeeeh fılan İnsan bı yukselıyor nıyeyse
Cocuk sevgisini yegenlerınızle alamadıgınızı Evladınız olunca anlayacaksınız.
Bu oyle yeğen sevmek gıbı bsey degıl, yanından bile geçmez hatta.
Evlilik ıcınde Cok gencsiniz
Umutsuz olmak ıcın 40 ları gormus olsanız anlayabilirim, henuz erken
İşte yeğen kafa şişiriyorBen yeğen meğen de sevmiyorum anca gürültü yapıp kafa sisiriyorlar çocuk işini asla anlayamicam sanırım
Bu arada eskı bensinBen yeğen meğen de sevmiyorum anca gürültü yapıp kafa sisiriyorlar çocuk işini asla anlayamicam sanırım
Çok teşekkürlerÇok teşekkür ediyorum yorumunuzu ve tecrübenizi paylaştığınız için.Ailenizle birlikte çok mutlu, uzun bir ömür diliyorum size.
Bu arada eskı bensin
Cocuk yapmam da yapmam
Cocuk cekılır mı Bla Bla
Ve geldıgım nokta
Şimdi 3 tane mi var yoksa
Valla boyle milletin gazina gelip sevmedigin bi adamla evlenip anlasamadigin icin iki cocukla ortada kalirsan o begenmedigin evde kalmis 33 yasini cok anarsin.Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Sanırım tamamen yanlış anlamışsınız beni. Allah kimseyi sizin bahsettiğiniz duruma düşürmesinValla boyle milletin gazina gelip sevmedigin bi adamla evlenip anlasamadigin icin iki cocukla ortada kalirsan o begenmedigin evde kalmis 33 yasini cok anarsin.
Kesinlikle katılıyorum evlilik erkeğin rahatı konforu için kadınından baba evinden baskıdan kurtulmak için toplum içinde statüye kavuşmak için yapılan bir şeyBen hiç evlenmedim. Yurtdışındayım, yanlız yaşıyorum. Evliliğin kadınlara kurulmuş bir tuzak olduğunu düşünüyorum. Şimdi evli hanımlar bana kızar ama evlilik sadece erkeğin konforu için yapılan bişeydir
Peki cinsel hayatın var mı? Evlenmek istenmeyebilir ama cinsellik büyük ihtiyaç bence.sırf meraktan.istersen de cevap vermeyebirsin.Sanırım tamamen yanlış anlamışsınız beni. Allah kimseyi sizin bahsettiğiniz duruma düşürmesinEtrafımdaki insanların bu tarz söylemleri beni evlilik düşüncesine sevk etmedi hiçbir zaman. Şu anki (33 yaşımda, bekar, yalnızlıktan keyif alan ve sadece kendimden sorumlu olduğum) halimden oldukça memnunum çok şükür. Kararlarımı kendim alırım her zaman, herhangi birinin, benim özellikle bu konudaki kararımı etkilemesi mümkün değil. Sadece örnekleri merak ettim, kendi isteğiyle bekar bir hayat süren insanlara dair örnekleri. Yorumunuz için çok teşekkür ediyorum.
Hayır, hiç olmadı. İnancım ve kendi görüşüm gereği de yaşamamış olmamdan ötürü herhangi bir rahatsızlık duymuyorum, ihtiyaç olarak da görmüyorum.Peki cinsel hayatın var mı? Evlenmek istenmeyebilir ama cinsellik büyük ihtiyaç bence.sırf meraktan.istersen de cevap vermeyebirsin.
Öncelikle mutlu günler diliyorum herkese. 33 yaşındayım, memurum 12 sene oldu atanalı, ailemin yanında yaşıyorum. Bekarım, herhangi bir nişan, söz durumu geçmedi başımdan. Şimdiye kadar evimize benim için bir tane bile görücü gelmedi. Arkadaşlarım vesilesi ile tanıştığım birkaç kişi oldu ancak bazen karşı taraf devam etmedi, bazen de ben devamını getirmek istemedim ısınamadığım için. İkinci görüşme olmadı yani hiçbiriyle. Geçen senelerde ara ara kederlenirdim etrafımda emsallerimin çoluk çocuğa karıştığını görünce, ancak artık kabullendim üzülmüyorum. Yalnızlığı, sessizliği seven bir yapım var zaten. Günlerce evde otursam, bir yerlere gitmesem, kimselerle konuşmasam sıkılmam. İş hayatında arkadaşlarımla iletişimim iyidir, sevdiğim arkadaşlarım vardır ancak genelde onlar gelirler yanıma, bir arada olalım, bir şeyler yapalım isterler, uyum sağlarım, ama hiç arkadaşım olmasa da yalnız hissetmem kendimi, tek başıma bir şeyler yapmaktan daha çok keyif alırım. Yaşım ilerleyince etrafımdaki yetişkin insanlar sürekli evlilik telkinlerinde bulunmaya başladılar. Annen baban başında şimdi, ancak sonrasında kimsenin yanına sığamazsın, bir yuvan olsun, çocukların olsun, şu kişi taliplerini hep reddetti de şimdi sürünüyor, kimsenin yanına sığmıyor, eziliyor, hor görülüyor vs.
Ben kadere inanıyorum, varsa kaderimde evlilik, mutlaka bir şekilde gerçekleşecektir. Olmadı veya olmayacak diye kederlenmek istemiyorum, artık kaygılanmıyorum da, kendimi de tanıyorum. Sorumluluk almak isteyen bir yapım da yok zaten, çocuk yetiştirmek, eş ve aile sorumluluğunu kaldırabilme gücünü bulamıyorum kendimde. Çocuk sevgisini yeğenlerimle alıyorum, sorumluluğu olmadığı için stressiz doya doya seviyorum. Hiç evlenmemiş olmak ilerisi için çok mu travmatik bir durum sizce? Evlenmemiş kadınlar başkalarına yük mü oluyor, bir yere sığamıyorlar mı? Etrafınızda hiç evlenmemiş orta/ileri yaşlara gelmiş kadınlar var mı, nasıl bir yaşayış halindeler?
Yok yok öyle değil adamına denk gelmek lazım hayat müşterek birini sevince öyle olmuyor o sizin dediğiniz eski zurna insanlar karilarina değer vermeyen insanlar yeni nesil daha anlayışlı he tabii okuz olan el elbette Var ama artık kadinda erkek de çalışıyor herkesin ortak söz hakkı var geneli en azından böyle benim çevrem böyle.Ben hiç evlenmedim. Yurtdışındayım, yanlız yaşıyorum. Evliliğin kadınlara kurulmuş bir tuzak olduğunu düşünüyorum. Şimdi evli hanımlar bana kızar ama evlilik sadece erkeğin konforu için yapılan bişeydir
Değerli arkadaşım öncelikle herkes evlenecek diye bir kural yok bu tamamen kısmet işi.Hayır, hiç olmadı. İnancım ve kendi görüşüm gereği de yaşamamış olmamdan ötürü herhangi bir rahatsızlık duymuyorum, ihtiyaç olarak da görmüyorum.
Ben de sosyal medyada gördüğüm sarı kafa renkli göz bebeklere aşık olup onlardan istiyorumBen yeğen meğen de sevmiyorum anca gürültü yapıp kafa sisiriyorlar çocuk işini asla anlayamicam sanırım