Bekarken iki saat iletisim kurmasak meraktan olen, huzursuz olan adam simdi ayni evin icinde gunlerce konusmayalim umursamiyor. Kalbim cok kirik...Benimkiyle de edilmez, o sustukça ben uzatırım bu sefer 100 desibelle bağırır ödüm kopar. İletişim sorunları çözülmeden huzur olmuyor ama malesef.
Allahtan o konuda sansliyim. Kv hic karismaz, gorumcem uzakta yasiyor. Ama ben bazen boyle sorumluluk verilmeden bir cocuk yetistordigi icin kulaklarini cinlatiyorum kv nin icimdenAnlattıklarınızın çoğunda kendimi gördüm. Sanırım çocuk olunca çoğu evlilik sarsılıyor. Buradan bunu anladım. 1 yaşında kızım var aylarca boşanmayı düşündüm. Bir de bizde ortalık karıştırıcı görümceler ve kv kp var.Kelin ilacı olsa başına sürer deyip buradaki yorumlardan ben de kendime çıkarımlar yapayım bari
Bunlari da yaptim. Hic umursamiyor. Kendi utusunu yapiyor mecburen utuyu biraktim cunku, disardan yemek soyluyor. Baska da bir seyi onemsedigi yok ztn. Toz icinde oturabilir. Evin copunu atmayi bir turlu benimseyemedi mesela elli kez soylsmem lazim onda da poflayarak atar. Kac gundur sineklik taktiralim adami ara olcu alsin diyorum. Aradim acmadi dedi kaldi oyle. Evle ilgili en kucuk seyi dahi umurssmiyor cunky annesinin evinde abileri ilgilenirmis bizimki saksi cicegi.Uyanığa gel... bunlar kadınların genlerine kodlanmış yetiler değil. 2 kez deneyip 3. de öğrenilen beceriler.
Adam bariz en çok kendini seven tiplerden. Madem ne çocuğa ne eve hiç hayrı dokunmuyor, konuşmaktan da anlamıyor, ben en azından onun işini görmezdin sanırım. Ütüsünü falan yapmayın, yemeğini hazır etmeyin. Hayatı hiç bir şekilde onun için kolaylaştırmayın. Enerjinizi kendine ve evladınıza saklayın sadece.
Bugun biraz konustuk. Bana bu evde robot gibi hissediyorum, surekli bana direktif vermenden biktim dedi. Dedim o zmn sen de yapman gerekenleri yap ki benim soylememe gerejk kalmasin. Aksam cay iciyor mesela, veya atistirmalik bir sey aliyor, hepsi sehpanin ustunde kaliyor. Kendi daginikligimi kaldirayim yok. Ustunden cikardigini kirli sepetine atmiyor yatagin uzerine birakiveriyor vs vs...o kdr cok sey sayabilirim ki boyle. Ben onun ogretmeni degilmisim bana soyledigi bu. Ben de bayilmiyorum uyarmaya ama mecbur birakiyorsun dedim. Sadece bu da degil; aklindaki seyleri yapmasina da engel oluyormusum. Sifir afaba almaj istiyor mesela. Daha yenj ev sahibi olmak istedigimizi konustuk. 1.5 sene sonra sehir dusindan ev alabiliriz bu sirada pesinatimizi arttirirz dye plan yaptik bugun bana sifir begendigi araba modellerini gosteriyor...her seyine olumsuz yaklasiyormusum kafam sabitmis onu kukla gibi yonetmek istiyormusum...Bana kalırsa "öyle bişey yok, sen kafanda kuruyosun, uyduruyosun" falan demek bir psikolojik şiddet. Sizin böyle düşünmenizin sebeplerini sorgulamayip, direkt sen kafanda kuruyosun diyosa zaten sizin derdinizle ilgilenmiyordur, kendisi sizinle bilerek ilgilenmiyordur ve sizin bunu dillendirmenizden kaçıp sizi başından savuyordur sadece. Sakin ol canım, düzelir, senin alıştırman lazım falan diyenler gördüm bu konuda ama kaç yaşında adama yaşadığı eve, kendi öz çocuğuna bakmayı ogretmek zorunda olan siz misiniz? Kaale almamak, cevap vermemek, dalga geçmek, bunların hepsi başlı başına kabul edilemez şeyler zaten. Geleceği kimse bilemez ama, kendi bebeğinize baktığınız yetmedi bi de bu sorumsuz saygısız adamı mı buyutmeye çalışacaksınız? Ben bosanirsaniz daha mutlu olursunuz diyorum, ki boşanma lafını açsanız bile eşiniz evet benim de hatalarım var, oturup konuşalım demez emin olun. Rahatı bozulmasın, yemeğini yapan evini temizleyen biri olsun diye size baskı kurmaya devam eder sadece, neyin eksik, dövdüm mu sovdum mu falan diye sindirmeye çalışır. Yapıp yapacağı da anca bu olur, zira ben sizi sevdiğini düşünmüyorum
Cok haklisin. Kitap okumayi seviyorsaniz her gun 1 saat kitap okuma saatim olacak ve bu surede cocuga sen bakacaksin deyin. Sessiz bi odada oturup kitap okuyun10 yildir buraya uyeyim, herhalde en cok konuyu son bir iki aydir aciyorum. Cunku uzerime oly topragi atilmis gibi, yasadigimi hissetmiyorum sanki. Artik bitsin istiyorum. Ruh esim oldugunu dusundugum bir adamla evliyim. 6 yillik beraberlik, 5 yillik evlilik, dunyalar guzeli 19 aylik bir evlat...ama ozellikle bebegin dogumundan itibaren birbirinden uzaklasan iki kisi...esim bunu kabul etmiyor tabii. Her seyin benim kafamda oldugunu, beni hala cok sevdigini soyluyor ama yaptiklari-ya da yapmadiklari- sanki bunun tersini gosteriyor... ne evle ne bebegimizle ilgili sorumluluk aliyor. Her seyle ilgilenen ben ama yorulan o, surekli yatmak dinlenmek isteyen o. Uzun zamandir bana ettigi tek bir guzel soz yok, ruhumu oksayan hicbir hareketi yok, cinsellik yok. Ben sarilmasam sarilip opmek yok...bebegi anneme birakip beraber bir ssyler yapma firsatimiz da var. O da kirk yilda bir anca ben istersem oluyor. Esime kalsa tum gun yatip tv de mac izleyebilir, veya play station oynayabilir. Bunca yildir nasil boyle bir adamla beraberdin derseniz, her zaman biraz miskin oldugunu biliyordum ama bu denli degildi. Hadi dedim mi, iki yureklendirdim mi kalkar bir seyler yapardik. Yurt ici ve yurt disi cok gezdik, tatiller yaptik. Ama simdi donup bakinca hep ben iteklemisim. Eglence anlayislarimiz da birbirine uymuyor aslinda. Ben hep deli dolu, yemeyi icmeyi alkolu, dans etmeyi seven bir tip, o hep kontrolcu, tetikte, tanistigimizda icen ama sonra birakan, gurultulu muzik sevmeyen, ye ic yatci...En azindan aramizda cekim vardi, surekli temas ederdik, cinsellik iyiydi. Simdi o da kalmadi. Evet kalbi cok temiz, durust, evine bagli, cocuguna asik, soyledigine gore beni hala cok seviyor...ama benim icim soguyor...artik kavgalarimizda sayginin da kalmadigini hissediyorum.
Benim en buyuk sorunum ofke kontrolunu beceremeyisim. Bu hissettiklerimi ona defalarca anlattim. Hatta bagira cagira...ev islerini ben de saldim, cocuga bakmadiginda play station oynarken goturup cocugu kucagina da koydum. Bu fevri hareketlerim onu daha da itti. Onceden bana sesini yukseltmekten imtina eden adam artik cok rahat kalp kirar oldu. Veya sagiri oynuyor, bana cevap dahi vermiyor. Kaale alinmadigimi dusunup degersiz hissettiriyor. Sanki duvara konusuyorum...aslinda ondan bekledigim kucuk jestler, kucuk mutluluklar. Mesela cocuk bi sabah erken kalktiginda gel anne yarim.saat daha uyusun biz oyun oynayalim desin...cok yoruldugum bir gunun aksami cocugu parka o gotursun bana nefes alma zamani tanisin...veya ay sonu dogum gunum var tek bir gun cocugu anneme birakalim bir kac saatligine basbasa bir yere gotursun beni...bir aksam cocuk uyuduktan sonra ozledim seni diye sarilip opsun, koltukta uyuyakalmasin...bunlari ona da soyledim ama sanki sen bana yapiyorsun, sadece benden bekliyorsun diyor. Ne desem bir karsi argumani var zaten. Bazen bunu da paylasmaya dahi gerek duymuyor, gulup geciyor...
Bazi takintilari da var. Mesela bir yere gidilecekse sabah kahvalti edip cikilacak. Bir mesire yerine gidelim termosumuzu alip dedik. Onun ailesi de gelecekti. Ogleden sonra hava biraz daha serinleyince gider iki saat kadar kalir doneriz dedim. Zaten oglum ogle uykusundan 14-14:30 gibi uyaniyor. Esim evden kahvalti yapip cikamadigimiz icin cok soylendi. Surekli surat asti, kalabalik olacak, disarda uyurdu ne var vs..oglum disarda asla uyumuyor. Eve de bitkin halde gelip bicimsiz saatte uyudugunda gece uykusuna gec daliyor veya dalamiyor vs...bunlari kac kez yasadik ama tabii cocugu yedirip icirip yatiran, gece kalkan sadece ben oldugum icin bunlar onu baglamiyor...isin ozu onceden onda olan takintilar artik cocuk olunca iyice su yuzune cikti ve beni cok rahatsiz ediyor.
Konusmayla veya evlilik terapisiyle yol katedebilecegimize de inanmiyorum. Cunku esim asla kendinde hata bulmaz. Ona gore o elinden geleni yapiyor. Cocukla gun icinde yarim saat oynayinca is bitti saniyor. Benden uzaklastigini dile getirdigimde ise guluyor, ne alaka diyor. Tum bunlari kafamda kurdugumu soyluyor ama sonuc gene ayni. Belki elle tutulur ciddi sorunlarimiz yok ama benim icim bombos, her gune mutsuz uyaniyorum, her seyi tek basima sirtlanmaktan yoruldum. Bosanirsam daha mi mutlu olurum? Surekli bunu dusunuyorum...eski gunlerimizi ozluyorum. Ama o gunlere asla donus yok, cok yiprandik biliyorum...karsimda beni ciddiye almayan, sikayet edince gulen veya sagiri oynayan, ben kizdikca beni ofke kontrol problemini hallet sakinles de gel diyen bir adam var...sorunlarimiza cozum ne olabilir bilmiyorum. Sadece ic dokmek istedim.
Sizi çok iyi anlıyorum. Zaman geçtikçe evliliklerin sonu bu mu diye düşünüyorum. Ben de son iki aydır depresyondayım galiba. Eşimle yeni evliyiz şimdilik bir sorun yok ama koronadan dolayı sürekli evde olmak, iş kaygıları tüketti beni. Şükürsüz biri değildim şimdiye kadar en ufak bişeye şükrederdim ama şimdi o bile içimden gelmiyor. İnançlı bir insanım ama bu aralar herşeye olan inancımı yitirdim10 yildir buraya uyeyim, herhalde en cok konuyu son bir iki aydir aciyorum. Cunku uzerime oly topragi atilmis gibi, yasadigimi hissetmiyorum sanki. Artik bitsin istiyorum. Ruh esim oldugunu dusundugum bir adamla evliyim. 6 yillik beraberlik, 5 yillik evlilik, dunyalar guzeli 19 aylik bir evlat...ama ozellikle bebegin dogumundan itibaren birbirinden uzaklasan iki kisi...esim bunu kabul etmiyor tabii. Her seyin benim kafamda oldugunu, beni hala cok sevdigini soyluyor ama yaptiklari-ya da yapmadiklari- sanki bunun tersini gosteriyor... ne evle ne bebegimizle ilgili sorumluluk aliyor. Her seyle ilgilenen ben ama yorulan o, surekli yatmak dinlenmek isteyen o. Uzun zamandir bana ettigi tek bir guzel soz yok, ruhumu oksayan hicbir hareketi yok, cinsellik yok. Ben sarilmasam sarilip opmek yok...bebegi anneme birakip beraber bir ssyler yapma firsatimiz da var. O da kirk yilda bir anca ben istersem oluyor. Esime kalsa tum gun yatip tv de mac izleyebilir, veya play station oynayabilir. Bunca yildir nasil boyle bir adamla beraberdin derseniz, her zaman biraz miskin oldugunu biliyordum ama bu denli degildi. Hadi dedim mi, iki yureklendirdim mi kalkar bir seyler yapardik. Yurt ici ve yurt disi cok gezdik, tatiller yaptik. Ama simdi donup bakinca hep ben iteklemisim. Eglence anlayislarimiz da birbirine uymuyor aslinda. Ben hep deli dolu, yemeyi icmeyi alkolu, dans etmeyi seven bir tip, o hep kontrolcu, tetikte, tanistigimizda icen ama sonra birakan, gurultulu muzik sevmeyen, ye ic yatci...En azindan aramizda cekim vardi, surekli temas ederdik, cinsellik iyiydi. Simdi o da kalmadi. Evet kalbi cok temiz, durust, evine bagli, cocuguna asik, soyledigine gore beni hala cok seviyor...ama benim icim soguyor...artik kavgalarimizda sayginin da kalmadigini hissediyorum.
Benim en buyuk sorunum ofke kontrolunu beceremeyisim. Bu hissettiklerimi ona defalarca anlattim. Hatta bagira cagira...ev islerini ben de saldim, cocuga bakmadiginda play station oynarken goturup cocugu kucagina da koydum. Bu fevri hareketlerim onu daha da itti. Onceden bana sesini yukseltmekten imtina eden adam artik cok rahat kalp kirar oldu. Veya sagiri oynuyor, bana cevap dahi vermiyor. Kaale alinmadigimi dusunup degersiz hissettiriyor. Sanki duvara konusuyorum...aslinda ondan bekledigim kucuk jestler, kucuk mutluluklar. Mesela cocuk bi sabah erken kalktiginda gel anne yarim.saat daha uyusun biz oyun oynayalim desin...cok yoruldugum bir gunun aksami cocugu parka o gotursun bana nefes alma zamani tanisin...veya ay sonu dogum gunum var tek bir gun cocugu anneme birakalim bir kac saatligine basbasa bir yere gotursun beni...bir aksam cocuk uyuduktan sonra ozledim seni diye sarilip opsun, koltukta uyuyakalmasin...bunlari ona da soyledim ama sanki sen bana yapiyorsun, sadece benden bekliyorsun diyor. Ne desem bir karsi argumani var zaten. Bazen bunu da paylasmaya dahi gerek duymuyor, gulup geciyor...
Bazi takintilari da var. Mesela bir yere gidilecekse sabah kahvalti edip cikilacak. Bir mesire yerine gidelim termosumuzu alip dedik. Onun ailesi de gelecekti. Ogleden sonra hava biraz daha serinleyince gider iki saat kadar kalir doneriz dedim. Zaten oglum ogle uykusundan 14-14:30 gibi uyaniyor. Esim evden kahvalti yapip cikamadigimiz icin cok soylendi. Surekli surat asti, kalabalik olacak, disarda uyurdu ne var vs..oglum disarda asla uyumuyor. Eve de bitkin halde gelip bicimsiz saatte uyudugunda gece uykusuna gec daliyor veya dalamiyor vs...bunlari kac kez yasadik ama tabii cocugu yedirip icirip yatiran, gece kalkan sadece ben oldugum icin bunlar onu baglamiyor...isin ozu onceden onda olan takintilar artik cocuk olunca iyice su yuzune cikti ve beni cok rahatsiz ediyor.
Konusmayla veya evlilik terapisiyle yol katedebilecegimize de inanmiyorum. Cunku esim asla kendinde hata bulmaz. Ona gore o elinden geleni yapiyor. Cocukla gun icinde yarim saat oynayinca is bitti saniyor. Benden uzaklastigini dile getirdigimde ise guluyor, ne alaka diyor. Tum bunlari kafamda kurdugumu soyluyor ama sonuc gene ayni. Belki elle tutulur ciddi sorunlarimiz yok ama benim icim bombos, her gune mutsuz uyaniyorum, her seyi tek basima sirtlanmaktan yoruldum. Bosanirsam daha mi mutlu olurum? Surekli bunu dusunuyorum...eski gunlerimizi ozluyorum. Ama o gunlere asla donus yok, cok yiprandik biliyorum...karsimda beni ciddiye almayan, sikayet edince gulen veya sagiri oynayan, ben kizdikca beni ofke kontrol problemini hallet sakinles de gel diyen bir adam var...sorunlarimiza cozum ne olabilir bilmiyorum. Sadece ic dokmek istedim.
Cocugun sorumlulugu tek basina bende oldugu icin oyle oluyor haliyle. Kendisinden herhangi bir destek goremiyorum. Kaptirmis olmaktn kendim de memnun degilim.Daha once de bir yere giderken bebeğinizi annenize bırakacaktıniz ve kırk kere dusunmustunuz değil mi, siz o üyesiniz? Bence siz de anneliği biraz fazla kaptirmissiniz kendinizi ve eş olmayı unutmuş olabilirsiniz. Eşinize hak vermiyorum ama siz de elinizden geleni yapın. Karı koca olmak 1., anne baba olmak 2. vasfimiz olmalı bana göre
Bence haftada en az bir gün çocuğu annenize bırakıp basbasa kalın. Dışarı çıkın, sinemaya gidin, yemeğe gidin, en kötü evde birlikte sohbet edin.. Erkekler babalıga kadınların anneliği alıştığından daha zor alışıyor diye okuyorum hepCocugun sorumlulugu tek basina bende oldugu icin oyle oluyor haliyle. Kendisinden herhangi bir destek goremiyorum. Kaptirmis olmaktn kendim de memnun degilim.
Bugun biraz konustuk. Bana bu evde robot gibi hissediyorum, surekli bana direktif vermenden biktim dedi. Dedim o zmn sen de yapman gerekenleri yap ki benim soylememe gerejk kalmasin. Aksam cay iciyor mesela, veya atistirmalik bir sey aliyor, hepsi sehpanin ustunde kaliyor. Kendi daginikligimi kaldirayim yok. Ustunden cikardigini kirli sepetine atmiyor yatagin uzerine birakiveriyor vs vs...o kdr cok sey sayabilirim ki boyle. Ben onun ogretmeni degilmisim bana soyledigi bu. Ben de bayilmiyorum uyarmaya ama mecbur birakiyorsun dedim. Sadece bu da degil; aklindaki seyleri yapmasina da engel oluyormusum. Sifir afaba almaj istiyor mesela. Daha yenj ev sahibi olmak istedigimizi konustuk. 1.5 sene sonra sehir dusindan ev alabiliriz bu sirada pesinatimizi arttirirz dye plan yaptik bugun bana sifir begendigi araba modellerini gosteriyor...her seyine olumsuz yaklasiyormusum kafam sabitmis onu kukla gibi yonetmek istiyormusum...
Cocuga bir zarar gelmesinden korktunuz mu bunu yaparken. Soyle ki ; konu sahibinin konusunda resmen kendimi gordum. Bebegin butun ozbakimi bende ara sira gelir pispislar gider. Sitem ettigimde ben aslinda bu cocuga senden daha iyi bakarim dedi. Ben de oyle mi al o zaman deyip biraktim kucagina. Suan arka odadayim ama cocugu tepe ustu dusurur de engelli birakir mi diye icim icimi yiyor. Siz hic bu endiselere kapilmis miydiniz kahve icmeye giderken?Bilerek bahane uyduruyor. Keyfin bilir canım bakamazsan da bakmayı öğrenirsin, ben hastaneye gitsem komşu mu bakacak dersin.
Ben öyle yaptım. Ben arkadaşımla kahve içeceğim geç gelirim. Bakmal zorundasın, hastaneye gittiğimi varsay dedim. O günden beri de bakıyor. Aç bırakırsa da keyfi bilir.
Sorumluluğu almayana zorla vereceksin
Yaptigim hicbkr isin kiymeti yok ki. Ne yapiyorum ki zaten ben. Arada bir iki parca kendi utusunu yaptigi icin ev islerinde yardim etmis oluyor. Kirk yilda bir isim varken yarim saat kadar cocukla ilgilendigi icin ona bakmis oluyor...Hayatını dolu dizgin yaşamak istiyorsa evlenip çocuk yapmayacakti. Şikayet ettiği siz, bugün şuan hayatından ciksaniz o yatağın üstüne bıraktığı kirli çamaşır dağının içinde kaybolur iki hafta sonra.
Bende de benzer endiseler oldugu icin cocuk komusunda radikal cikislar yapamiyorum. En fazla gidip kucagina biraktim oyala biraz diye ama cocugun ac oldugunu bilirken veya alti batmisken ona birakamiyorum. Gecen gun arabayla bir yere gidecektik. Cocugu oto koltuguna esim baglayacakti ben de cantalari almistim kapiyi kilitleyip asagi inecektim. Onlar onden gittiler. Bir baktim esim oto koltugunun kemerini ayarliyor cocuk yolda arkasinda ayakta duruyor. Oraya buraya bilincsizce kosuyor oglum yola firlayabilirdi. O korkuyla oyle gorunce bagirdim esime. Orda da mevzu sokakta bana nasil bagirirsin a dondu kendi ihmalinden cikti...surekli bu gibi hakliyken haksiz duruma dustugum seyler yasiyor ve bir arpa boyu yol alamiyoruzCocuga bir zarar gelmesinden korktunuz mu bunu yaparken. Soyle ki ; konu sahibinin konusunda resmen kendimi gordum. Bebegin butun ozbakimi bende ara sira gelir pispislar gider. Sitem ettigimde ben aslinda bu cocuga senden daha iyi bakarim dedi. Ben de oyle mi al o zaman deyip biraktim kucagina. Suan arka odadayim ama cocugu tepe ustu dusurur de engelli birakir mi diye icim icimi yiyor. Siz hic bu endiselere kapilmis miydiniz kahve icmeye giderken?
Sevgili konu sahibi, seni o kadar iyi anliyorum ki. Ah kelin bir merhemi olsa, keske olsa
Kapılmadım çünkü bunun sonu yok ve sorumluluğa ortak olmak zorunda.Cocuga bir zarar gelmesinden korktunuz mu bunu yaparken. Soyle ki ; konu sahibinin konusunda resmen kendimi gordum. Bebegin butun ozbakimi bende ara sira gelir pispislar gider. Sitem ettigimde ben aslinda bu cocuga senden daha iyi bakarim dedi. Ben de oyle mi al o zaman deyip biraktim kucagina. Suan arka odadayim ama cocugu tepe ustu dusurur de engelli birakir mi diye icim icimi yiyor. Siz hic bu endiselere kapilmis miydiniz kahve icmeye giderken?
Sevgili konu sahibi, seni o kadar iyi anliyorum ki. Ah kelin bir merhemi olsa, keske olsa
Bunu kullanıyor gibi geldi bana ama.Bende de benzer endiseler oldugu icin cocuk komusunda radikal cikislar yapamiyorum. En fazla gidip kucagina biraktim oyala biraz diye ama cocugun ac oldugunu bilirken veya alti batmisken ona birakamiyorum. Gecen gun arabayla bir yere gidecektik. Cocugu oto koltuguna esim baglayacakti ben de cantalari almistim kapiyi kilitleyip asagi inecektim. Onlar onden gittiler. Bir baktim esim oto koltugunun kemerini ayarliyor cocuk yolda arkasinda ayakta duruyor. Oraya buraya bilincsizce kosuyor oglum yola firlayabilirdi. O korkuyla oyle gorunce bagirdim esime. Orda da mevzu sokakta bana nasil bagirirsin a dondu kendi ihmalinden cikti...surekli bu gibi hakliyken haksiz duruma dustugum seyler yasiyor ve bir arpa boyu yol alamiyoruz
10 yildir buraya uyeyim, herhalde en cok konuyu son bir iki aydir aciyorum. Cunku uzerime oly topragi atilmis gibi, yasadigimi hissetmiyorum sanki. Artik bitsin istiyorum. Ruh esim oldugunu dusundugum bir adamla evliyim. 6 yillik beraberlik, 5 yillik evlilik, dunyalar guzeli 19 aylik bir evlat...ama ozellikle bebegin dogumundan itibaren birbirinden uzaklasan iki kisi...esim bunu kabul etmiyor tabii. Her seyin benim kafamda oldugunu, beni hala cok sevdigini soyluyor ama yaptiklari-ya da yapmadiklari- sanki bunun tersini gosteriyor... ne evle ne bebegimizle ilgili sorumluluk aliyor. Her seyle ilgilenen ben ama yorulan o, surekli yatmak dinlenmek isteyen o. Uzun zamandir bana ettigi tek bir guzel soz yok, ruhumu oksayan hicbir hareketi yok, cinsellik yok. Ben sarilmasam sarilip opmek yok...bebegi anneme birakip beraber bir ssyler yapma firsatimiz da var. O da kirk yilda bir anca ben istersem oluyor. Esime kalsa tum gun yatip tv de mac izleyebilir, veya play station oynayabilir. Bunca yildir nasil boyle bir adamla beraberdin derseniz, her zaman biraz miskin oldugunu biliyordum ama bu denli degildi. Hadi dedim mi, iki yureklendirdim mi kalkar bir seyler yapardik. Yurt ici ve yurt disi cok gezdik, tatiller yaptik. Ama simdi donup bakinca hep ben iteklemisim. Eglence anlayislarimiz da birbirine uymuyor aslinda. Ben hep deli dolu, yemeyi icmeyi alkolu, dans etmeyi seven bir tip, o hep kontrolcu, tetikte, tanistigimizda icen ama sonra birakan, gurultulu muzik sevmeyen, ye ic yatci...En azindan aramizda cekim vardi, surekli temas ederdik, cinsellik iyiydi. Simdi o da kalmadi. Evet kalbi cok temiz, durust, evine bagli, cocuguna asik, soyledigine gore beni hala cok seviyor...ama benim icim soguyor...artik kavgalarimizda sayginin da kalmadigini hissediyorum.
Benim en buyuk sorunum ofke kontrolunu beceremeyisim. Bu hissettiklerimi ona defalarca anlattim. Hatta bagira cagira...ev islerini ben de saldim, cocuga bakmadiginda play station oynarken goturup cocugu kucagina da koydum. Bu fevri hareketlerim onu daha da itti. Onceden bana sesini yukseltmekten imtina eden adam artik cok rahat kalp kirar oldu. Veya sagiri oynuyor, bana cevap dahi vermiyor. Kaale alinmadigimi dusunup degersiz hissettiriyor. Sanki duvara konusuyorum...aslinda ondan bekledigim kucuk jestler, kucuk mutluluklar. Mesela cocuk bi sabah erken kalktiginda gel anne yarim.saat daha uyusun biz oyun oynayalim desin...cok yoruldugum bir gunun aksami cocugu parka o gotursun bana nefes alma zamani tanisin...veya ay sonu dogum gunum var tek bir gun cocugu anneme birakalim bir kac saatligine basbasa bir yere gotursun beni...bir aksam cocuk uyuduktan sonra ozledim seni diye sarilip opsun, koltukta uyuyakalmasin...bunlari ona da soyledim ama sanki sen bana yapiyorsun, sadece benden bekliyorsun diyor. Ne desem bir karsi argumani var zaten. Bazen bunu da paylasmaya dahi gerek duymuyor, gulup geciyor...
Bazi takintilari da var. Mesela bir yere gidilecekse sabah kahvalti edip cikilacak. Bir mesire yerine gidelim termosumuzu alip dedik. Onun ailesi de gelecekti. Ogleden sonra hava biraz daha serinleyince gider iki saat kadar kalir doneriz dedim. Zaten oglum ogle uykusundan 14-14:30 gibi uyaniyor. Esim evden kahvalti yapip cikamadigimiz icin cok soylendi. Surekli surat asti, kalabalik olacak, disarda uyurdu ne var vs..oglum disarda asla uyumuyor. Eve de bitkin halde gelip bicimsiz saatte uyudugunda gece uykusuna gec daliyor veya dalamiyor vs...bunlari kac kez yasadik ama tabii cocugu yedirip icirip yatiran, gece kalkan sadece ben oldugum icin bunlar onu baglamiyor...isin ozu onceden onda olan takintilar artik cocuk olunca iyice su yuzune cikti ve beni cok rahatsiz ediyor.
Konusmayla veya evlilik terapisiyle yol katedebilecegimize de inanmiyorum. Cunku esim asla kendinde hata bulmaz. Ona gore o elinden geleni yapiyor. Cocukla gun icinde yarim saat oynayinca is bitti saniyor. Benden uzaklastigini dile getirdigimde ise guluyor, ne alaka diyor. Tum bunlari kafamda kurdugumu soyluyor ama sonuc gene ayni. Belki elle tutulur ciddi sorunlarimiz yok ama benim icim bombos, her gune mutsuz uyaniyorum, her seyi tek basima sirtlanmaktan yoruldum. Bosanirsam daha mi mutlu olurum? Surekli bunu dusunuyorum...eski gunlerimizi ozluyorum. Ama o gunlere asla donus yok, cok yiprandik biliyorum...karsimda beni ciddiye almayan, sikayet edince gulen veya sagiri oynayan, ben kizdikca beni ofke kontrol problemini hallet sakinles de gel diyen bir adam var...sorunlarimiza cozum ne olabilir bilmiyorum. Sadece ic dokmek istedim.