Mutsuzum ama boşanamıyorum

Merhaba kızlar. Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Bir yaşında bir oğlum var. Güzel bi mesleğim var . Dışardan bakıldığında çok güzel bi hayatım var. Ama içerde durumlar asla öyle değil.Eşim olacak adamla asla anlaşamıyoruz.Evlenmeden önce senelerce peşimden koştu. Yaşam tarzlarımız çok farklı olsa bile her şeyi göze alarak onunla evlenmeyi kabul ettim .Ama bu farklılıklar evlendikten sonra çok fazla hissedilmeye başlandı. Dışardan gören gözler beni hiç bi zaman eşime yakıştırmadı hem eğitim seviyesi hemde güzellik olarak beni hep ondan üstün gördüler . Eşimde bu durumun farkında.Ben ise ona sadece saf kalbimle gittim onun bana olan sevgisini sevdim ve bunların hiçbirini önemsemedim. Ama ben ne kadar önemsemesem de eşim en ufak bi şeyden kavga çıkarmaya başladı. Sürekli kendini alçakta görüp bana baskı kurarak üste çıkmaya çalışmaya başladı.Daha sonra hamile olduğumu öğrendim. Her gün çocuğu istemediğini söyledi çocuğum bir yaşında halen bile ben istememiştim diye söyleniyor. Bebeğimin gelişimi çok geriden geliyor. Onun stresi bi yana bir de sürekli babasının söylenmeleriyle uğraşmak beni artık çok yordu. 5 senelik evliliğimizde sürekli yüksek tartışmalar yaşıyoruz. Bana sürekli beğenmiyosan git bu evden diyo. Bende boşanmak istiyorum çünkü çok mutsuzum ama ailem ve onun ailesi asla kabul etmiyo_Oğlumu alıp bambaşka bi yaşam sürmek istiyorum ama karşımda çok büyük engeller var. Napacağımı şaşırmış durumdayım.
Ahh canımm rabbim bu içine düştüğün kuyudan kurtarsın,içine ferahlık versin inşallah. Ekonomik anlamda iyiysen ailenin kabul etmesini bekleme. Böyle değer bilmez bir adamın yanında durma lütfen. Bırak köpek gibi sürünsün sefil olsun
 
Başka şehre tayin isteyip sıfırdan başlayın. Zor olur ama sonrası güzel olur. Aileniz de tırtmış iş yeriniz de. Kamu değil de özel sektördeyse iş imkanı vardır illaki. Büyük şehirden korkulsa da yalnız bir kadın için büyük şehirler daha iyi. Kimse kimsenin etlisine sütlüsüne karışmaz. Geliriniz iyiyse hayatınızı değiştirin diyorum kısacası.
 
Merhaba kızlar. Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Bir yaşında bir oğlum var. Güzel bi mesleğim var . Dışardan bakıldığında çok güzel bi hayatım var. Ama içerde durumlar asla öyle değil.Eşim olacak adamla asla anlaşamıyoruz.Evlenmeden önce senelerce peşimden koştu. Yaşam tarzlarımız çok farklı olsa bile her şeyi göze alarak onunla evlenmeyi kabul ettim .Ama bu farklılıklar evlendikten sonra çok fazla hissedilmeye başlandı. Dışardan gören gözler beni hiç bi zaman eşime yakıştırmadı hem eğitim seviyesi hemde güzellik olarak beni hep ondan üstün gördüler . Eşimde bu durumun farkında.Ben ise ona sadece saf kalbimle gittim onun bana olan sevgisini sevdim ve bunların hiçbirini önemsemedim. Ama ben ne kadar önemsemesem de eşim en ufak bi şeyden kavga çıkarmaya başladı. Sürekli kendini alçakta görüp bana baskı kurarak üste çıkmaya çalışmaya başladı.Daha sonra hamile olduğumu öğrendim. Her gün çocuğu istemediğini söyledi çocuğum bir yaşında halen bile ben istememiştim diye söyleniyor. Bebeğimin gelişimi çok geriden geliyor. Onun stresi bi yana bir de sürekli babasının söylenmeleriyle uğraşmak beni artık çok yordu. 5 senelik evliliğimizde sürekli yüksek tartışmalar yaşıyoruz. Bana sürekli beğenmiyosan git bu evden diyo. Bende boşanmak istiyorum çünkü çok mutsuzum ama ailem ve onun ailesi asla kabul etmiyo_Oğlumu alıp bambaşka bi yaşam sürmek istiyorum ama karşımda çok büyük engeller var. Napacağımı şaşırmış durumdayım.
Belki kızanlar olacak şimdi bana ama zaten hatalı bir evlilik yaptığınızı ve beş sene boyunca kavgalarınızın, tartışmalarınızın devam ettiğini söylüyorsunuz, o zaman niye korunmadınız da böyle saçma sapan bir evliliğe bir de çocuk ilave ettiniz?
 
Bunu çok düşündüm ama herkesi silip gitmeyi göze alamıyorum bu da benim eksikliğim
Kendi aileniz sizin mutsuz sorunlu bir evlilikte olmanızı destekliyorsa zaten yanınızda olmasa da olur. Eğer gittiğiniz şehirde maddi açıdan bi zorluk yaşamayacaksanız merak etmeyin o ailenizin de eksikliğine bi müddet sonra alışırsınız. Böyle durumlarda çocuğunuzu düşünmenizi öneririm. Kötü günümüzde ya onda olmayan iyi günümüzde de olmasın. Devlette çalışıyorsanız uzaklaştırma alıp bakanlığa tayin dilekçenizi şunun müdürünüz engel oluyorsa ( tanıdık vs gibi) anında şehir değiştirirsiniz
 
Doğu'da çok küçük bi şehirde yaşıyorum maalesef burda boşanmak öyle rahat olmuyor inanın çok denedim ama bi türlü başaramadım
bugün bu yazdığınızı başka konularda da okudum. doğuda boşanmak zor diye. benimde şırnaklı bir arkadaşım vardı. ölmek boşanmaktan daha kolaydır bizim orda demişti. gerçekten ne kadar zor hayatlar. sevmediğin istemediğin insanla yaşamak zorundasın
sonuçta ailen seni atamaz. belki kızarlar falan ama boşandın diye vazgeçemezler
 
Memur musun güzelim ? Eğer öyleyse boşuna kuruntu yapıyorsun. Ailene boşanacağını söyleme. Sessiz sedasız bitir bu işi. Sabırlı ol. Gerekirse ailenle uzun süre görüşme mesafe koy. Açıklama yapma kimseye oldu bittiye getir. Zamanla affederler. Ayıp değil günah değil boşanmak olmuyorsa olmuyordur yani o kadar dindarlar da dinde boşanmak var hak. Dik dur kararlı ol gülüm.
 
bugün bu yazdığınızı başka konularda da okudum. doğuda boşanmak zor diye. benimde şırnaklı bir arkadaşım vardı. ölmek boşanmaktan daha kolaydır bizim orda demişti. gerçekten ne kadar zor hayatlar. sevmediğin istemediğin insanla yaşamak zorundasın
sonuçta ailen seni atamaz. belki kızarlar falan ama boşandın diye vazgeçemezler

Ofiste muhasebeci çok samimi iş arkadaşım Yozgatlı. Anne babası amca çocuklarıymış hatta. Kızcağız boşanmak istiyor kocası sosyal medyadan kadınlarla yazışıyor. Ailesi özellikle annesi ablası kıyameti kopardı ortalığı yıktı. Tek başına da ev tutmaya yetmiyor maaşı..üzüntüden saçları avuç avuç dökülüyor 5 yaşında bir oğlu var.
 
Merhaba kızlar. Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Bir yaşında bir oğlum var. Güzel bi mesleğim var . Dışardan bakıldığında çok güzel bi hayatım var. Ama içerde durumlar asla öyle değil.Eşim olacak adamla asla anlaşamıyoruz.Evlenmeden önce senelerce peşimden koştu. Yaşam tarzlarımız çok farklı olsa bile her şeyi göze alarak onunla evlenmeyi kabul ettim .Ama bu farklılıklar evlendikten sonra çok fazla hissedilmeye başlandı. Dışardan gören gözler beni hiç bi zaman eşime yakıştırmadı hem eğitim seviyesi hemde güzellik olarak beni hep ondan üstün gördüler . Eşimde bu durumun farkında.Ben ise ona sadece saf kalbimle gittim onun bana olan sevgisini sevdim ve bunların hiçbirini önemsemedim. Ama ben ne kadar önemsemesem de eşim en ufak bi şeyden kavga çıkarmaya başladı. Sürekli kendini alçakta görüp bana baskı kurarak üste çıkmaya çalışmaya başladı.Daha sonra hamile olduğumu öğrendim. Her gün çocuğu istemediğini söyledi çocuğum bir yaşında halen bile ben istememiştim diye söyleniyor. Bebeğimin gelişimi çok geriden geliyor. Onun stresi bi yana bir de sürekli babasının söylenmeleriyle uğraşmak beni artık çok yordu. 5 senelik evliliğimizde sürekli yüksek tartışmalar yaşıyoruz. Bana sürekli beğenmiyosan git bu evden diyo. Bende boşanmak istiyorum çünkü çok mutsuzum ama ailem ve onun ailesi asla kabul etmiyo_Oğlumu alıp bambaşka bi yaşam sürmek istiyorum ama karşımda çok büyük engeller var. Napacağımı şaşırmış durumdayım.
Anlattıklarıniza bakilinca evliliginizi devam ettirmek için ne duygusal nede mantıksal hiçbir gerekceniz yok.Ailelerin boşanmaya karşı çıktığı cevremde kaç çift yillar sonrada olsa o yola girdi.O yüzden ben sizin yerinizde defilim ama sizin yerinizde olsam bi sekilde boşanma yoluna girerdim bugünde zorlanacak olan sizsiniz 5 yıl sonrada boşanacak olan sizsiniz ayaklari yere basan bi kadınsiniz biraz zor olur ama emin olun imkansız degil normalde evliliginde bir yere tutunan sevgiye dair küçük bir kivılcim gordugun herkese zaman cerin toparlamaya calisin cift terapisine basvurun derdim ama siz içinizde bitirmişsiniz eşinizde çocuğunuza iyi bir baba degil sizce beklemeye gerek var mı
 
Üzgünüm ama ailen, eşin, çevren sana değer de vermiyor, kaybetmekten de korkmuyor.

Bence her aile çocuğunu kaybetmekten korkmalı, ve ona göre davranmalı.

O yüzden arkana bakmadan git. Seni kaybettikleri ile kalsınlar.
 
Eğer çocuğunun sürekli onu istemediğini dile getiren, sevgisiz ve memnuniyetsiz bir babayla büyüyüp öz güveni ve öz saygısı gelişmemiş bir birey olarak topluma karışmasını istemiyorsan boşanmalısın. Genelde çocuklar için evli kalınır ama bazen çocuklar için boşanılmalı.
 
Uyusamıyorsaniz evlenmeyecektiniz olan olmuş ben şöyle soyleyim derken o kadar fedakarlık sonucu eşiniz kendine değeri yüklemiş sizi yok etmiş.Siz ne kadar mükemmel olursanız olun onun için mükemmel değilsiniz.Su an bosanamam dediğiniz eşiniz gün gelir getekeni yapar.Boylece siz direksiyona orurmadikca yol da şoför hayatınızı hangi istikamete surer ve sizi yolun netesinde arabasindan indirirse ordan tekrar başlarsınız.Sofor olun.Sizi kırmak değil amacım anlattıklarıniz bu yola çıkıyor
 
X