o zaman ayaklarımın yere basmadığı çocuk diyebilceğimiz bir yaştaydım. o yaş ile şimdiki yaşım arasında geçen zaman,insanların fikirlerinin ve hayata bakış açısının değiştiği dönüm noktalarıdır biyolojik olarak hatta fiziksel olarak. şimdiki ben'le o zamanki ben'i kıyaslamanızı doğru bulmadım açıkçası.
Bunun ayakların yere basmamasıyla alakası yok arkadaşım.
ayaklarının yere basmamasından kasıt nedir?Çalışıyor olmamak mı?
Ben de çalışmadım,okul bitti evlendim.Çalışmıyorum.
Üstelik 21 yaşında evlendim.Çocuk sayılabilecek bir yaş.
Ama akıl yaşta değil baştadır.İster 18 ol ister 20.
Madem aklın beş karış havadaydı, çocukken evlendin, şimdi neden yakınıyorsun?
Davul bile dengi dengine.Lisans öğrencisi gidip de ilkokul mezunuyla evlenirse ilkokul mezunu bunu kaldıramaz arkadaşım. Kaldıranlar çok nadirdir. O da bizim gibilerine rastlamaz zaten.
Çok sinirlendim ama sinirim sizin aklınızı kullanamadığınızdan.Ve de çocuktum,ayaklarım yere basmıyo hikayesine yatmanızdan.
Diyecek bir şey yok, boşanın o zaman.
Ne önerisi istiyosunuz ki daha fazla ne bekliyosunuz?
Ayaklarınız yere basıyomuş işte şimdi.Boşanın, kurtulun çocukluk aklınızdan.