Sanki saksıda çiçek yetiştirmek kadar kolay bir iş çocuk büyütmek.hoş o bile çok basit değil kiCocuğum olduktan sonra,hayretle bakar oldum boyle kolaycana cocuk yap diyenlere...
Sanki hamileligi dogurması buyutmesi cok basitmiş de,aman yapiver bitane diyenlere aklim almıyor...
Isin kötüsü bu sanirim dünyanın var olusundan beri boyle ...
Resmen kadın kadını cukura sokuyor
Bu kadar kolayca cikmamali bu laf ya
Ben katılmıyorum son söylediğiniz cümleye çocuk olmayınca olur mu ya çocuksuz ev bomboş,sessiz,harabe gibi bana göre çocuk evin neşesi, mutluluğu en önemlisi sana anne diyen bir ses bir nefes olması bambaşka bir duygu olsa gerekŞimdi benim böyle demem garip olacak çünkü 8 gün önce doğum yaptım :)
Kesinlikle her kadın anne olmak zorunda değil
Çocuksuz evlilik de çok güzel.
Ben 1 sene öncesine kadar (7 yıllık evliyim) çocuk sahibi olmayı düşünmüyordum. Daha doğrusu olmasa bir eksiklik olmazdı hayatımda.
Sonra bir insan yetiştirmeye yardımcı olmak istediğimi fark ettim ve tabi biyolojik süreç falan.. kararım değişti ve bu kararımdan da mutluyum
Ama şunu demedim mesela "keşke daha önce yapsaydım"
Demedim çünkü öyle de mutluydum
böyle de mutluyum.
6 sene boyunca çevreye hiç kulak asmadım
Kısacası bence çocuk şart değil
İki ameliyat geçirdim birinde ölümden döndüm. Tüp bebek denedim iki kere.Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Ya tam emin olmadan çocuk yapıp da bundan dolayı pişmanlık yaşarsa? O daha kötü değil mi? Zira açıkça dile getirilmese de çocuk yaptığı için pişman olan çok kadın var.Kadın çocuk doğurur doğurmaz çocuk sevgisi ve annelik içgüdüsü gökten zembille inmiyorFikrine tabiki saygi duyuyorum ama bundan 15 yada 20 yil sonra ayni fikirde olucakmisin. Birde bunu dusun derim . Belki o zaman keske diyeceksin ama is isten gecmis olacak.
Ben de yıllardır tüp bebek tedavileri ile boğuşanlardanım. İlk zamanlar deli gibi istiyordum ama olmadıkça vazgeçtim, hevesim kaçtı, çocuk isteğin azaldı gibi bişey oldu. Olsa çok güzel olur ama çocuk olmazsa dünyanın sonu değil.Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
bak su saat oldu biri uyudu biri uyumamakta direniyor. saglik problrmleri duygusal inis cikislari hepsi cok zor. ama bir annem diyorlar boynumdan bir opuyorlar kimse onlar gibi opemez kimse onlar gibi sevemez.Kısa ve güzel yorum
Sen bensin galiba. Tek fark ben 1 senelik evliyim ve çocuklardan hiç hoşlanmıyorum .Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Sizin gibi dusunen bir arkadasim vardi 36 yasinda hamile kalip dogum yapinca, ne kadar yanlis dusunmustum mutlaka Anne olmak lazimmis, demisti. Ben de sizin gibi dusunuyorum. Fakat arkadasımın bu sozu de canimi acitmiyor degil
2.5 aylık evliyim kaynanası ayrı görümcesi ayrı gözümün içine bakıyorlar hani çocuk diye ,sinir olmaya başlıyorum artık. Bir sorunum mu var diye düşünüyorum bunlar yüzünden. İstemeyebilirsiniz bunda yadırganacak bir şey yok bence.
Ayni bende böyleydim.hic icimden gelmiyordu 12 yillk evliyim bu aradaa.hic cocuk isteğim yoktu olursa olur olmazsa olmaz mantigiydi taki gecen seneye kadar.7 senedir korunmuyirim olmuyordu ve isime geliyodu bu benim sanki.simdi deli gibi istiyorum ve o kadar pismanimki neden uğraşmadım caba gostermedim diye.ve 38 yasindayim.drlar yumurta rezervlerimim azalmaya bsladigini söylüyor.tup bebek yaptırcaz kismetse ama simdide esim pek istemiyor.o zmanlar o istiyordu bem iseksizdim.simdi hevesim kalmadi hic diyor.cok uzgun ve cok pismanim...
Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?