Herkes anne olmak zorunda değil ki.Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Valla çok güzel... Mükemmel. Allah bozmasın. Pişman olacak olsanız bunu içinizde bi yerlerde emin olun hissederdiniz. Çok haklısınız.
Sizin ne istediğiniz ne hissettiğiniz çok önemli o çocuğu büyütecek olan sizsiniz. Kuralmış gibi bebek yapılmaz bencede. Ama şu detayıda vermek isterim eğer ufacık bir isteğiniz olursa şüphe etmeyin yapın çok güzel bir duygu :) sevgilerMerhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Bence başkalarının hayatını, doğrularını yaşamak daha büyük pişmanlık sebebi. Pişman olacaksanız da kendi kararlarınızdan olun. Kültürel seviye düştükçe, herkes aynı şeyleri isteyecek diye bekliyorlar.
Yes yes isine gelmedi dedigim elbette:) gorende kocani taniyorumda ondsn taraf oluyorum sanacak:) yaw soru soruyosun cevap veriyoruz begenmiyosun:)) asil sana lalalaaaa
Basindan evlenmeden once konussaydiniz ya adamla fikrin sorsaydiniz.. sizin gibi cocuk istemehen biriyle evlenmeniz gerekirdi.. esin istiyor cunku gun gelip bu yuzden buyuk kavgalar edebilirsinz.. yoksa cocuk istememen anormal degil olabilir yaniEşimi severek evlendim. Çok da mutluyum allaha çok şükür. Ama ikisi ayrı konu bence. Eşimle evlilik dışında nasıl birlikte olabilirdim ki?
Basindan evlenmeden once konussaydiniz ya adamla fikrin sorsaydiniz.. sizin gibi cocuk istemehen biriyle evlenmeniz gerekirdi.. esin istiyor cunku gun gelip bu yuzden buyuk kavgalar edebilirsinz.. yoksa cocuk istememen anormal degil olabilir yaniEşimi severek evlendim. Çok da mutluyum allaha çok şükür. Ama ikisi ayrı konu bence. Eşimle evlilik dışında nasıl birlikte olabilirdim ki?
Çocuk istemeyen taa en baştan söylemeli bence, konuşulmalı yani bu durum aksi taktirde karşı tarafında günahına girilmiş olur ki, bunun vebali çok ağırdır...Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Onemli olan istemek degil zaten hakkiyla buyutmekBen de çocuk sahibi olmak istemiyorum ve bu konuda eşimle hemfikiriz.
Bana da çok söyleyip duruyorlar, işte ilerde pişman olursun, çocuk evin neşesi vs vs. Ama her evli çift çocuk sahibi olmak zorunda değil. Ki ben, oldum olası istemedim ve çocuk da sevmem. Eşimle en başından bunları konuşarak yola çıktık.
İşin özü, çocuksuz bir hayat tercih ettik ve çok şükür mutluyuz. Minik bir köpeğimiz var, benim için evlâttan öte.
İnsanlar hep konuşur. Ben artık zerre umursamıyorum ve bizim hayatımız deyip geçiyorum.
Hayat sizin.
35-37 yasinda cocuk doguracagim deyin esinize, daha oncesinde baski yapmasinlar. Hic cocuk istemediginizi soylerseniz de o daha cok ister, ters psikolojiden dolayi. Zaten o yasa gelip hala esinizden cocuk yapmak istemiyorsaniz esinize asik degilsinizdir, temiz bir sekilde ayrilirsiniz. Ben de 31 yasindayim, cocuk dusunmuyorum, ama menopozdan kisa sure once (o da 50 yasinda falan oluyor, bir terslik gitmezse) belki yaparim belli olmaz. Zaten herseyin caresini buluyorlar, yumurtan olmasa bile cocugun olabiliyor, yeni haberlere bak istersen.
Herkes anne olmak zorunda değil ki.
Kişisel bir durum,sorsanız herkes hatvansever ama evcil hayvan edinmez değil mi siz de çocukları sevseniz de annelik sorumluluğunu istemeyebilirsiniz.
Zamana bırakın zamanla fikriniz aynı da kalabilir değişebilir de. Önemli olan sizin kararınız tabi eşinizle.
Onemli olan istemek degil zaten hakkiyla buyutmek
Bende anneyim ve nasipse 2.yi de düşünüyorum. Kendimi bildim bileli çocukları severim iyi de anlaşırım. Anne olamasam baya üzülürdüm eminim ki.
Ama herkesin düşüncesi, isteği farklıdır. Sırf evlendim çocuğum olmalı diye düşünüp çocuk sahibi olan, ilgisiz, sorumsuz ebeveynleri gördükçe, okudukça sizin gibi düşünenlerin fikrine saygı duymaya başladım. Çok isteyerek anne olduğum halde bazen omuzlarımda çok büyük bir yük varmış gibi hissediyorum. İlerisi için endişe ediyorum acaba iyi yetiştirebilecek miyim diye. Bu devirde çocuk sahibi olmak çok zor.
Eğer eşinizde sizinle aynı fikirdeyse hayatınızı istediğiniz gibi yaşayın, illaki çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz.
Başkası için sakın çocuk edinme. Ben ne kadar çok istediğim halde hamilelik bulantı kusma işe gitme üçgeninde sıkıştım çok zor. Hele istemeden olsa şimdiye rahatlıkla depresyona girerdim eminim. İstedim diye sabredebiliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?