- 9 Kasım 2015
- 6.073
- 10.874
- 248
Evet. Hiç mi içinde yok diyorlar. Yoo diyorum garipsiyolar beni. Halbuki bence de. İstemeyen olsa bile söylenmiyor
Ben de sizinle aynı fikirdeyim. Herkes anne baba olmak zorunda değil.
29 yaşında bekarım. Hiç öyle evleneyim de çocuk yapayım derdim yok. Günün birinde evlenip çocuk istesem ve olmasa da tedavilerle falan uğraşacağımı sanmıyorum. Olmuyorsa olmuyordur derim ve kapanır konu. Çocuk diye ölüp biten bir yapım yok.
Sizin, benim gibi düşünen tonla kadın var. Ama toplum baskısı mıdır, üremek zorundayız diye şartlanma mıdır, pek öyle ortaya atmıyor kimse bunları.
Siz milleti boşverin kendinizi biraz daha hazır hissettiğiniz bir dönem korunmayı bırakarak akışına bırakırsınız olayı, nasipte varsa zaten olurKesinlikle dünyanın sonu değil. Ama bazıları öyleymiş gibi düşünüp benim de öyle olamamı istiyorlar... garip
İsminizden yola çıkarak kediniz olduğunu düşündüm..onlarda evlattan farksız oluyorlar insanın gözünde..annelik duygusunu onunla yaşadığınız için çocuk istemediğinizi düşünüyor olabilir misiniz?.benim bir çocuğum var..ikinciyi hiçbir zaman istemedim düşünmedim..bir de kedimiz vardı can parçam..onu kaybettikten sonra öyle bir boşluk oluştu ki içimde resmen ikinci çocuk düşünmeye başladım ciddi ciddi..ama tabii sadece düşüncede kaldı.Evet. Hiç mi içinde yok diyorlar. Yoo diyorum garipsiyolar beni. Halbuki bence de. İstemeyen olsa bile söylenmiyor
Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).
Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.
Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.
İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.
3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.
Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Siz milleti boşverin kendinizi biraz daha hazır hissettiğiniz bir dönem korunmayı bırakarak akışına bırakırsınız olayı, nasipte varsa zaten olur
Yaşımız aynı sizinle, ben 6 yıllık evliyim. Eşim benden 13 yaş büyük.Evlenmeden önce çocuğumuzun ismine kadar karar veren eşim sonradan hiç çocuk falan istiyorum dememeye başladıArada bayağ sıkıntılı zamanlar yaşamıştık, şimdi yeni düzeldik sayılır belki zamanla düşünürüz...Allah kısmet ederse tabi..
Ama ben de sizin gibi hiç bir zaman anaç diye tabir ettiğimiz kişilerden olmadım. Kimsenin bebeğine iç geçirmedim özenmedim.
Sizde de tersi demek. İnşallah hayırlısı olur
Yazini okurken gözlerim doldu biliyor msn. Benim de sokakta bldgm gözü sağ gözü çıkmış ayağı kirilms bıyıkları kesilms çok kötü hâlde buldgm prensesim vardı. Onu öylesine sevdim yemin ederim ki insann bebeği olsa öylesine severdi sanrm. Ki eşim de dedi sen bence kedidn aldn annelik sevgsni ondan çocuk istemyrsn ki burdaki hanimefndyi de anlyrm aslnda. Kedim bir gün balkondan gitmiş. Hala icimde öyle bir boşluk var ki saniyorm evladım olsa da yeri çok ayrı. Fotoğraflarına bakıp ismini cagrrm sanki gelecek gibi bir yerden. Ben onunla tecrübe ettm sanki anneliği. Şimdi gülen olmasn ama bunu yasayan bilir ve artık ben iyi bir anne olacagma eminim. Allah aratmasn diyorm son olarak.İsminizden yola çıkarak kediniz olduğunu düşündüm..onlarda evlattan farksız oluyorlar insanın gözünde..annelik duygusunu onunla yaşadığınız için çocuk istemediğinizi düşünüyor olabilir misiniz?.benim bir çocuğum var..ikinciyi hiçbir zaman istemedim düşünmedim..bir de kedimiz vardı can parçam..onu kaybettikten sonra öyle bir boşluk oluştu ki içimde resmen ikinci çocuk düşünmeye başladım ciddi ciddi..ama tabii sadece düşüncede kaldı.
İsminizden yola çıkarak kediniz olduğunu düşündüm..onlarda evlattan farksız oluyorlar insanın gözünde..annelik duygusunu onunla yaşadığınız için çocuk istemediğinizi düşünüyor olabilir misiniz?.benim bir çocuğum var..ikinciyi hiçbir zaman istemedim düşünmedim..bir de kedimiz vardı can parçam..onu kaybettikten sonra öyle bir boşluk oluştu ki içimde resmen ikinci çocuk düşünmeye başladım ciddi ciddi..ama tabii sadece düşüncede kaldı.
Yazini okurken gözlerim doldu biliyor msn. Benim de sokakta bldgm gözü sağ gözü çıkmış ayağı kirilms bıyıkları kesilms çok kötü hâlde buldgm prensesim vardı. Onu öylesine sevdim yemin ederim ki insann bebeği olsa öylesine severdi sanrm. Ki eşim de dedi sen bence kedidn aldn annelik sevgsni ondan çocuk istemyrsn ki burdaki hanimefndyi de anlyrm aslnda. Kedim bir gün balkondan gitmiş. Hala icimde öyle bir boşluk var ki saniyorm evladım olsa da yeri çok ayrı. Fotoğraflarına bakıp ismini cagrrm sanki gelecek gibi bir yerden. Ben onunla tecrübe ettm sanki anneliği. Şimdi gülen olmasn ama bunu yasayan bilir ve artık ben iyi bir anne olacagma eminim. Allah aratmasn diyorm son olarak.
Eşinle evlenmeden evvel bu konuyu konuşmalıydın. Şayet konuştu isen de şimdi vazgeçiyorsan eşine haksızlık olur. Eşin baba olmak istiyor olabilir. Onu bundan mahrum edemezsin ki. Ama sen de istemedigin sürece bebek yapma tabi ki. 3 secenek var gibi. Ya ayrılacaksınız, ya sen çocuk yapmaya razı olacaksın. Ya da eşin cocuk yapmamaya razı olacak.
Hayır bide en yakınların veya aile büyüklerini bi nebze anlıyosun torun istiyolar yiğen istiyolar diyosun ama dün mesela iş yerindeki merhaba merhaba oldugum kız bile sorduMillet ne rahat bu konuda gerçekten şaşıyorum . Bana göre birine çocuk yap demek yatak odasına karışmak gibi geliyor çok ayıp cok hadsiz
Her evli kadın anne olmak zorunda değil, istemeyen olmasın canım. Ama her evli kadına sorulan ilk sorudur. Doğursanda 2.yi soracaklar. Yapmycaksan konuşanları takmayacaksın. Özellikle aile fertlerini.
Nasıl istiyosan öyle yaşa. Ama canından can parça annelik çok kutsal, çok özel. Tavsiye ederim :)
Cocuk ismibile konusmuslar zamaninda simdi istrmiyormus
Ya iyide adamin hayaliyle mi oynamisim diyosun:) cocuk ismi bile konusulduysa oynamamissin desek ikna olcakmisin:)Evet valla isim bile buldukya aslında benim yapım bu... evlenmeden önce hiçbir zaman eşime "ne zaman evleneceğiz, evlenecek miyiz, anangiller ne zaman gelecek beni istemeye" diye sormadım. ya da "gelinliğim nasıl olcak" diye hiç hayaller kurmadım genç kızlığımdan itibaren. Çocuk işi de ciddi anlamda konuşulmaya başladığımızda korktuğumu ve böyle çok mutlu olduğumu düşündüm . Ben rutinlerin insanıyım . Hayatımda yaprak kıpırdasın istemem...
Aynı durumdayım çevreden herkes sormasa aklıma bile gelmeyecek kadar istemiyorum ama vebalı gibi bakıyorlar. Bunlar da hep çocuktan şikayet eden insanlar
Ya iyide adamin hayaliyle mi oynamisim diyosun:) cocuk ismi bile konusulduysa oynamamissin desek ikna olcakmisin:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?