Her evli kadın anne olmak zorunda mı?

Eşiniz çocuk sahibi olmak istiyorsa ve bınu evlenmeden önce söylemediyseniz bu durumda yapmak zorundasınız ya da adamın vaktini harcamayın dicem , tabiki olmak zorunda değilsiniz ama evliliğe karar vermeden önce haberi olmalıydı eşinizin

Her kadında annelik yok yani doğal döngü içinde de çocuk ömür boyu annenin üzerinde kim ne derse desin. İstememeniz normal bu konuda suçlu hissetmeniz ya da eşiniz aileniz istiyor diye kendinizi zorunlu hissetmek zorunda değilsiniz. Ha başkasının çocuğunu görüp istemeyen ama çocuk sahibi olunca değişen çok insan var. İstemiyorsanız eşinizle konuşun kesin bir dille. Hatır için çocuk yapılmaz. Kimseye bir açıklama yapmak zorunda da değilsiniz. Kendiniz için yaşıyorsunuz bu hayatı. Hissettiğiniz şeyler gayet normal.

Benımde bır kızım var 8 yıl sonra oldu
Cok ıstedım tup bebek yavrum
Ama sımdı ıkıncıyı aslaa dusunmuyorum
Rabbım evladıma tum cocuklara saglık versın
Bebek dusuncesı benı boguyor ruyamda goruyorım arada hamıle oldugumu aglayarak uyanıyorum
ıkı cocuk annesı olamam gibi gelıyor
Tekrar hamılelık doğum buyume asamaları benı cok korkutuyor
Allah isteyene versın ınlh
Cok sorumluluk ısteyen bısey hem maddı hem manevı ...

Anne olmak istemiyorsanız olmayın. Çünkü anneliği istemeyip, hazır olmadan çocuk yapmak pişmanlıktan başka bir şey getirmez. Zaten fazla olan çocuğun sorumluluğu size on kat fazla gelir ve kendinizi yıpratırsınız. Her kadın anne olmak istemez, bu da gayet normal bir durum.

Bır tane yavrum var dünyam o bazen olmasa hayatım ne kadar boş olurdu dıyorum sanki insanın dogasında var bu ne bileyim ne için varız ki kendimizden bı parca bırakmayacaksak tabı tercih meselesi

Mune .!.:

Hamilelik ve doğum bebek sahibi olmanın en sorunsuz kısmı bence, yanlış anlaşılmasın kimi hamilelik ağır geçer, doğumda birtakım komplikasyonlar olur veya hamile kalmayla ilgili sorunlar yaşanır ben bunlardan bahsetmiyorum, herşey normal seyirinde gidiyorsa gebelik ve doğum da hiçbir şey yok, mesele bebek doğduğundan itibaren siz ölene kadar ki süreçte olanlar, doğumdan itibaren artık bir bireyin sorumluluğunu alıyorsunuz ve bu sorumluluk ömür boyu sürüyor, çocuğunuzu iyi, ahlaklı, vicdan ve merhamet sahibi dürüst biri olarak yetiştirmek için var gücünüzle çaba sarf etmeniz gerekiyor, siz çocuğunuzu bu şekilde yetiştirirken aynı zamanda dışarıdaki kötülüklere karşı da devamlı algılarınızın açık olması, çocuğunuzu tehlikelere karşı bilinçlendirmeniz gerekiyor, devamlı güncellemeniz lazım anneliğinizi çünkü zaman değişiyor, çocukların sorunları da değişiyor haliyle.

Benim çocukluğumda uyuşturucu nedir bilmezdik biz, adını bile duymamıştık ya da pedofili nedir bilinmezdi, komşu amcalardan sakınma diye birşey olmazdı, akıllara gelmezdi böyle şeyler, belki de yaşanmadığından herkesin komşusunu aile bireyi gibi gördüğü bir dönem olduğundandır bilmiyorum, bebekken yaşanan yaş sendromu, büyüme atakları, ergenlik dönemi nedir bilinmezdi, daha kendi halinde, basit ve anadan babadan kalma metodlarla büyütülürdü çocuklar.

Artık zaman değişti, herşey gelişti ama tehlikelerde çoğaldı, eskiden bilinmeyen herşeyden artık korkar olduk, küçükken ayrı endişe duyuyorsunuz, büyüyünce ayrı korkuyorsunuz, belli yaşa kadar pedofili kabusunuzken, belli yaştan sonra saplantılı bir aşığa denk gelirse diye panikliyorsunuz.

Çocuk ömür boyu sorumluluktur, o yüzden ben çocuk sahibi olmak istemeyen kadınları çok iyi anlıyorum, onların zorla çocuk sahibi olmaları yönünde telkinleri de uygun bulmuyorum, her kadın anaç olacak diye birşey yok, ki her kadın anaç değildir, anaç doğsaydık, annelik duygularımız doğuştan olsaydı, bugün kendi elleriyle çocuğunu öldüren kadın haberleri okumazdık ya da anneleri tarafından terk edilmiş çocuklar için bir kurum olmazdı.

Genişletmek için tıkla...

10 numara 5 yildiz yorum Mune ablacim
Bilincli bir sekilde bu buyuk sorumlulugunu almak istemedigini ve alamayacagini kabul edip ebeveyn olmamayi secenleri hakli buluyorum ben de.

Ben de sizin gibi düşünüyorum. Hatta bu konuda çok bencilim. Hayatımın geri kalanını bir cana adamak, onun sorumluluğunu üstlenmek, fedakarlık yapmak bana göre değil. Ben bu dünyaya bir kez geliyorum ve dünyanın nimetlerini doya doya yaşamak istiyorum. Benim için, altını çiziyorum benim için, çocuk demek dert, tasa, aşırı sahiplenmek, kendinden ödün vermek demek. Kendimi seviyorum. Bu hayatı seviyorum. Bu hayatın tadını çıkarmak istiyorum.
Eşim de ben de bu konu hakkında görüşlerimizin aynı olması benim için büyük avantaj. Aile baskısına gelecek olursak, eşim ve ben ne zaman istersek o zaman olur diyoruz. Çocuk hiç istemiyoruz dersek bu sefer "ama hayat çocuksuz olmaz bla bla .."diye başımızı şişirirler. O yüzden, siz kendinizi ne zaman hazır hissederseniz o zaman yapın. Kimsenin baskısıyla hareket etmeyin. Çocukla ömür boyu siz ilgileneceksiniz onlar değil.

Ben de sizinle aynı fikirdeyim. Herkes anne baba olmak zorunda değil.

29 yaşında bekarım. Hiç öyle evleneyim de çocuk yapayım derdim yok. Günün birinde evlenip çocuk istesem ve olmasa da tedavilerle falan uğraşacağımı sanmıyorum. Olmuyorsa olmuyordur derim ve kapanır konu. Çocuk diye ölüp biten bir yapım yok.

Sizin, benim gibi düşünen tonla kadın var. Ama toplum baskısı mıdır, üremek zorundayız diye şartlanma mıdır, pek öyle ortaya atmıyor kimse bunları.

Kedi annesi .!.:

Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Evlenmeden bu konuyu esinle konusmusmuydun?

Neden cocuk sahibi olmak istemiyorsunuz? Merak ettigim icin sordum. 3 senelik evliymissiniz,istememe sebebiniz nedir ki?
Konuya gelecek olursak,kimseyi ilgilendirmez bu durum. Insanlarin soylediklerine kulak asmayın. Sinir oldugunuzla kalirsiniz. Agizlarini malesef kapatamiyoruz tabi bizim millet meraklıdır boyle lafa söze ben ne sinir harbi yaşamıştım bi ara

Ayrica evlilikte cocuk olacak diye bir kaide tabiki de yok,ama cocuk sahibi olmak icin evlenen var
Hatta bir tanıdığım cocuk dogurcam bosancam diye espri yapıyormuş. Oyle soyledi bana arkadasim
Nitekim de oyle oldu. Cocuk dogdu 3 4 sene sonra boşandı kocasindan :) adamda baskasiyla evlendi hatta geçen sene.
Her şakanın altinda gercek varmis. Boyle kadinlar var. Ne yazikki :/

Ben hicbir zaman oturup çocuk sahibi olsam mi çocuklu hayat nasildir ben buna hazır miyim diye düşünmeye fırsat bulamadım çünkü evlendim bi ay sonra hamile kaldığımı öğrendim. Evet hic ama hic kolay değil şuan bu saatte ayaktaysam iki haftadır hasta olan çocuğum yüzünden yani artik aralıksız bi saat uyumak nasıl bir şeydir unuttum. İlki tam buyudu derken ikincisi oldu ikinci hamileliğim çok zordu ard arda iki çocuk gerçekten ben hic hazır değildim ve asla boyle bir hayata hazır olamazdım. Ama hep dediğim şey iyi ki hemen olmuş iyi ki ikisi de ard arda olmuş. Onların sevgisi, onların sarılması kokusu dünyadaki hicbir sevgi hiçbirşey beni bu kadar mutlu etmedi. Bu duygu bambaşka yaşamayan asla bilemez. Her kadın anne olmalı mi dersen ben bu sevgiyi bildiğim için evet olmalı çünkü dünyadaki bu en güzel duygudan mahrum kalmamalı derim. Çünkü bu duyguyu yaşadım biliyorum. Ama sen bilmediğim için bunun gereksiz olduğunu da düşünebilirsin. Evet evlat en büyük sorumluluk bu devirde bir çocuk yetiştirmek her açıdan zor fakat çok da güzel. Kelimelerle ifade edilemeyecek kadar başka birşey. Yine de karar senin sonuçta kimse çocuk istemiyorsun diye sana birşey deme hakkına sahip değil. Ben önceden çocuk nedir hic düşünmedim bile dediğim gibi evleneyim de bir çocuğum olsun demedim ilki hemen oldu ve o çok küçükken bir tane daha mutlaka olsun istedim daha calismalara başlamadan ikinci de geldi. Birlikte oynamaları sarilmalari beni öyle mutlu ediyor ki anlatamam her saniye benim için şükür sebebi.
Ben önceden bu kadar bebek seven biri de değildim hani bir çocuk görünce nasıl oynanır nasıl sevilir onu bile bilmezdim. Yani bu sevgiyi her kadın yasamalı diye anne olmalı diyorum ben yoksa zorla çocuk sahibi olmak zorunda değil kimse tabiki...

Eşinle evlenmeden evvel bu konuyu konuşmalıydın. Şayet konuştu isen de şimdi vazgeçiyorsan eşine haksızlık olur. Eşin baba olmak istiyor olabilir. Onu bundan mahrum edemezsin ki. Ama sen de istemedigin sürece bebek yapma tabi ki. 3 secenek var gibi. Ya ayrılacaksınız, ya sen çocuk yapmaya razı olacaksın. Ya da eşin cocuk yapmamaya razı olacak.

MinyonKiz .!.:

Ben de sizin gibi düşünüyorum. Hatta bu konuda çok bencilim. Hayatımın geri kalanını bir cana adamak, onun sorumluluğunu üstlenmek, fedakarlık yapmak bana göre değil. Ben bu dünyaya bir kez geliyorum ve dünyanın nimetlerini doya doya yaşamak istiyorum. Benim için, altını çiziyorum benim için, çocuk demek dert, tasa, aşırı sahiplenmek, kendinden ödün vermek demek. Kendimi seviyorum. Bu hayatı seviyorum. Bu hayatın tadını çıkarmak istiyorum.
Eşim de ben de bu konu hakkında görüşlerimizin aynı olması benim için büyük avantaj. Aile baskısına gelecek olursak, eşim ve ben ne zaman istersek o zaman olur diyoruz. Çocuk hiç istemiyoruz dersek bu sefer "ama hayat çocuksuz olmaz bla bla .."diye başımızı şişirirler. O yüzden, siz kendinizi ne zaman hazır hissederseniz o zaman yapın. Kimsenin baskısıyla hareket etmeyin. Çocukla ömür boyu siz ilgileneceksiniz onlar değil.

Genişletmek için tıkla...

dogru haklisiniz ama unutmayin ki hep boyle genc dinc kalmayacaksiniz.yaslandiginizda kapinizi acacak kimse kalmayinca hastalanip yataga dustugunuzde bir bardak su vereniniz olmadiginda ne olacak.cocuklari yaslandigimizda bakici olarak gormek deyil bu.boyle anlasilmasin.cocuksuz olmak kimsesiz kalmaktir bana gore.anane dede olamamak torun torbaya karisamamak kisaca sonsuz bir yanlizlik..herkesin harci degil tabiki cocuk buyutmek.ama kendi canin kanin kasi gozu sana benzeyen anne cim diye sarilan bir melek karsisinda uykusuz kalmissin cok mu.hergun kahvalti yaptirirken ellerini oksayan annecim seni cok seviyorum diyen sana bakarken gozleinden dunyanin en masum sevgisini gordugun o isil isil parlayan saf melegin icin yavrun icin herseye deger..
annelik yasanir aaa ben yapamam yok ya su kadin soyle cekiyor bu kadin boyle cokmus aaa uykusuz kalamam falan deyil..anne olmadan anlayamazsiniz.omrumu bir canliya adayamam diyorsunuz ama size adanmis bir omur varmiski bu yasa gelmissiniz.annelik baska birsey tarifi yok mantigi yok..kollarimi actigimda bana dogru (kucuk olan daha yeni yeni ane ane diyor gerci)annecimm diye kosan iki prensesim iyi ki dogurmusum iyi ki Allah sizi bana vermis..herseye deger tum acilara tum yorgunluklara...

Valla bebek bakmak cok zor. Bir grip oldu alt tarafi dersin, 1 haftadir uyumuyorum. Bakimi maddi manevi endiseleri insani 100 yil yoruyor. Laylayloy yansitiyor cogu insan ama asla oyle degil. Cok agir bir sorumluluk. Tabi at kenara dogan buyur mantiginda olanlari kast etmiyorum...
4 ayda bittim tukendim o kadar soyleyeyim.
Bu kadar agir yukun altina 5 yil girmeyi reddettim, sonunda esimin yogun talebi oldu...
Zorunda degilsin yani. Hele ki sart mi ki diye dusunuyorsan oyle bebek diye olup bitmiyorsan daha zor bakarsin

Cocuk sahibi olmak bence dunyadaki en buyuk sorumluluk. Bir bebegi dogumundan yetiskinligine Sen buyutuyorsun, bebeklik donemi ayri, cocukluk donemi ayri, her donemi kendi icinde bir cok zorlugu olan upuzuuun bir seruven..
Ve bu seruveni akil ve ruh sagligini yitirmeden, sevgiyle gecirmek istiyorsan once anne olmayi yurekten isteyeceksin. Ki bazen cok yurekten dileyip anne olana ragmen, annelik gorevinde kendini zaman zaman yalniz, yetersiz hissedebilir ve cocuktan onceki halini ozleyebilirsin.

Bizim kulturumuzde evlilik=cocuk demek zaten. Evlenen ciftlere sorulan ilk soru cocuk ne zaman olur. Ben cocuk icin evlenmedim ki desen, e ne icin evlendin derler. Evlenmeden beraber yasamaya,sevismeye izin yok cunku!ama diyemiyorsun iste.

Kendinizi hazir hissetmiyorsaniz ve hatta hic hazir hissetmeyeceksiniz anne olmayin. Herkes anne olmak zorunda degil, Kimi sadece kendisi icin yasamak ister hayati ve bu cok normal bir duygu. Ama esiniz baba olmayi cok istiyorsa evliliginizde bu sorun olarak karsiniza cok cikacak, ona hazirlikli olun.

Ben cocuklara cok düşkünüm, kedimiz gelmeden önce aşırı derecede anne olmak istiyordum, ertelemek zorundaydık, çok üzülüyordum. Ama 6 aydır kedimiz bizimle, geldiğinde 1,5 aylık bir bebek sokak kedisiydi. Öyle bir duygu ki "10 yil falan çocuk istemem artik" dedim :) evladım gibi seviyorum. varlığına şükrediyorum. O da annesine sarılır gibi bana sokulur, eşimi de beni de çok sever :) O bana resmen anneliği hissettirdi. Duygularım biraz olsun tatmin oldu. Siz de kedi annesi olduğunuz için durum bundan ibaret olabilir :) eksik duyguları kediniz doldurduğu içindir büyük olasılıkla. ama gerçekten anne olmanın yerini hiç birşey tutamaz. Ve herşey vaktinde daha güzel. Çocuğunuzla yaş farkınız daha fazla olmadan düşünmelisiniz bence .

nebf .!.:

dogru haklisiniz ama unutmayin ki hep boyle genc dinc kalmayacaksiniz.yaslandiginizda kapinizi acacak kimse kalmayinca hastalanip yataga dustugunuzde bir bardak su vereniniz olmadiginda ne olacak.cocuklari yaslandigimizda bakici olarak gormek deyil bu.boyle anlasilmasin.cocuksuz olmak kimsesiz kalmaktir bana gore.anane dede olamamak torun torbaya karisamamak kisaca sonsuz bir yanlizlik..herkesin harci degil tabiki cocuk buyutmek.ama kendi canin kanin kasi gozu sana benzeyen anne cim diye sarilan bir melek karsisinda uykusuz kalmissin cok mu.hergun kahvalti yaptirirken ellerini oksayan annecim seni cok seviyorum diyen sana bakarken gozleinden dunyanin en masum sevgisini gordugun o isil isil parlayan saf melegin icin yavrun icin herseye deger..
annelik yasanir aaa ben yapamam yok ya su kadin soyle cekiyor bu kadin boyle cokmus aaa uykusuz kalamam falan deyil..anne olmadan anlayamazsiniz.omrumu bir canliya adayamam diyorsunuz ama size adanmis bir omur varmiski bu yasa gelmissiniz.annelik baska birsey tarifi yok mantigi yok..kollarimi actigimda bana dogru (kucuk olan daha yeni yeni ane ane diyor gerci)annecimm diye kosan iki prensesim iyi ki dogurmusum iyi ki Allah sizi bana vermis..herseye deger tum acilara tum yorgunluklara...

Genişletmek için tıkla...

Anneliğe bakış açım tam da böyle, hatta annelik tam olarak böyle birşey. Çok güzel anlatmışsınız. 31 yaşındayım 3 yıllık evliyim. geç kaldığımı biliyorum.. bir çocuk enn yakın en samimi arkadaştır, gerçek sevginin ta kendisidir. Aşık olup evlendigimiz eşimize ait en guzel parçadır. Geç kalmamak gerek... burda "içinden gelmiyorsa zaten anne olma" diyenleri pek anlayamadım. Sanki doğurunca ona sevgi duymayacakmış gibi konuşuyorlar. Hamilelikle birlikte hormonlar zaten herşeyi hallediyor. Annelik tabiki kolay değil ama hiç bir anneye çocuğun bakimi yük gelmez. Tabiki dogurup birakan kötü istisnalar yok degil.

Cidden istemiyor ve eşinizi ikna edebileceğinizi düşünüyorsanız sıkıntı yok ama nu zamanlarda erteleyip bir beş yıl sonra baskıya Vs dayanamazsanız işte o zaman zor olur.. Zira 28de anne oldum, zor bebeğim var, onu çok seviyorum ama 25te doğursaymışım diyorum.. İkinci bebeği istiyorum yaştan dolayı ertelemek istemiyorum.. Yani bebek illa olacaksa yaş önemli bir faktör bence.. Doğumdan ziyade bakımı ile ilgilenmek için

Kedi annesi .!.:

Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bence zorunda değil tabiki. Eşinizle aynı fikirde olmanız sizi daha da rahatlatacaktır. Ama kesin olark siz istemez o isterse o zamn üzerine düşünürsünz yoksa sizi zorlamadğı sürece hiç dert değil. Millet şmdi niye yapmıyosun der yaparsın onu şöyle bunu yap der sonra 2.yı yaparsn neden yaptın der :))) onlar hep derlerr

Hatice Meryem .!.:

Eşinle evlenmeden evvel bu konuyu konuşmalıydın. Şayet konuştu isen de şimdi vazgeçiyorsan eşine haksızlık olur. Eşin baba olmak istiyor olabilir. Onu bundan mahrum edemezsin ki. Ama sen de istemedigin sürece bebek yapma tabi ki. 3 secenek var gibi. Ya ayrılacaksınız, ya sen çocuk yapmaya razı olacaksın. Ya da eşin cocuk yapmamaya razı olacak.

Genişletmek için tıkla...

Cocuk ismibile konusmuslar zamaninda simdi istrmiyormus