• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayattan iş ve evlilik açısından dışlanmış hissediyorum

-merhaba. is konusunda sanssizlik yasamissiniz bunu herkes yasayabilir ki bunun size özel oldugunu düşünmeniz yersiz. umarım iyi bi is bulursunuz.
-evlilik de tamamen toplum dayatması. bekarlar mutsuz diye bi şey mi var. en yakin arkadaşım bi doktor 43 yaşında ve evlenmek aklımda degil ben boyle iyiyim diyo. ne zaman kafama gore biri denk gelir o zaman bakarım bu konuya diyor. herkes evleniyor ben niye evlenmiyorum bakış acisinda degil . olması gereken de bu degil mi?
-sosyal medya kullanmıyorum, çünkü esim çocuğumla foto koymak şahsen benlik degil, haa kullanana saygım var orası ayrı. ayrıca gencken insan şöyle düşünüyor: herkesin hayati iyi bi benim kotu. o kadar gencsiniz ki.yas aldıkça gorursunuz ki herkesin kendine gore bi suru problemi var. bi de olaya şöyle bakin nasıl ki bi foto albüm oluşturacaksak gözümüz kapalı sac bas darmaduman degil iyileri ayıklar cikti aliriz. kimse oralarda darmaduman halini aglarken mutsuzken bakimsizken koymaz..
hayatinizi baskalarinin mevcut durumuna gore degil tamamen kendi isteklerinize gore yasarsanız mutlu olursunuz..
Haklısınız aslında hem çevremdekileri görünce hemde akrabalarımın laflarını duyunca kendimi kötü hissettim ister istemez, akrabalarımdan bazıları çevremiz yok işim evliliğim yok diye beni ezmeye çalışıyor her konuştuğumda görüştüğümde yapıyorlar bunu bazen cidden gücüme gidiyor, sanki benim elimde bunlar çabasız biri değilim ki onlar da biliyor, kendilerini anlatırken de sanki dünya turu yapmış gibi anlatıyorlar gittikleri doğru düzgün bir yer yok oysa sürekli çevrelerindeki insanların dedikodusunu yapıp imrenen tipler
 
Benzer icerikli bir konunuz vardi neden ayni icerikle.ikincisini acma ihtiyaci duydunuz bilmiyorum ama yazdiklariniza bakinca hep aynı yerde dönüp durduğunuzu görüyorum
25 yasindasiniz 45 degil (oyle olanlar alinmasin lütfen)
Ben de 22 yasinda okula gidip 24umde mezun oldum 27de atandim ki o yasa kadar kursa da gittim.bir suru basvuru da yaptim sinava 26da girdim yerlesemedim ilk atamada ama yine özelde basvurularima devam ediyordum.
Simdi imkaniniz daha fazla online kurslar/sertifika programlari var, ucretsiz olanlar da var. iienstitu gibi sitelere goz atin, maliye bakanliginin da online yazilim kurslari var, araştırın öğrenin basvurulara da devam edin. Ilk yazdığım siteden birkac sertifika alip şimdi kendi eğitim platformunu kuran bir genc arkadas taniyorum, o da mesleginde ilerlemek icin dersler alıyordu. Kardesim mühendis + aoften iki yillik okuyor 2.uni.olarak + 3.bir alan olarak da iienstituden pazarlama-satış konusunda egitimlere katılıyor. Yani kendinizi olumsuzluk girdabina sokmak yerine, çözüm arayin.
Evlilik iliski vs biraz zor bu donemde bakin 35 yaşındayım 1 senem evde gecti olmayinca olmuyor. Sosyal medyadaki mutlu insanlara bakmayin kendinize bakin, oyle bakarsak bugun bayram herkes ailesi ve sevdikleriyle icli dışlı ben yalnizim ama yine de hayattayim, nefes alıyorum, saglikliyim diye şükrediyorum.
Hayatta yok yok derseniz var olanı da goremezsiniz, sahip.olduklariniz da yok olur gider. Çünkü siz negatif enerji yayiyorsunuzdur.
Önce sahip olduklariniza sukretmekle baslayin, olmayanlar da vakti geldiğinde hayatınıza girer ve ne diye bos yere uzulmusum diye kendinize kizarsiniz :)
Haklısınız aslında mutlu olabileceğim durumlarda var akrabalarım moralimi bozuyor her konuşmada görüşmede yüzüme vuruyorlar eksik hissediyorum kendimi üstüne arkadaşlarımı da görüyorum, kurs düşünüyorum ama gitmeyi çok istiyorum gerekirse online da olsa katılacam
 
25 yasindaysaniz iş konusunda umudu kesmemeniz gerektiğini düşünüyorum. Çevrede 4 yıllık mezunlar bile ekstra workshoplara katılıp öne çıkmaya çalışıyor elbette mezun oldum hadi nerde iş diye beklerseniz iş bulunmaz. Gerekirse parasız stajlar yapicaksiniz projeler biriktiriceksiniz işte o zaman az maaşlı bile olsa sektöre atılıp sonrasında deneyiminizi katlayabilirsiniz. Bir arkadasim var aynı okuldan mezunuz meslektaşız. İki yıldır iş arıyor onun için çok üzülüyorum ama ne okurken ne de mezuniyet sonrası kendini gelistirmedi hem üzülüyor hem de hala rakiplerinin önüne çıkmak için kılını kipirdatmiyor. Kendi emeklerimi düşündüğümde benle aynı yerde niye olsun ki diye düşünüyorum. Ki benim de bulunduğum yer öyle yukarlarda değil.
Elimden geleni yapacam iş bulmak için kursa gitmek istiyorum açıkçası
 
O kadar benzer şeyler yaşıyoruz ki açtığın konuları okuyunca farkında olmadan ben mi açtım bu hesabı ben mi yazdım bunları diyorum 😅😅 Allah ikimize de bir ferahlık versin bir çıkış kapısı göstersin gerçekten canı gönülden istiyorum bunu
Aynı durumu yaşıyor gibiyiz bende sizin konunuzu okurken öyle hissettim 😊
 
Daha yaşın genç. Kariyerine odaklan. Ne iş olursa olsun küçük görme. Kimse başarıya ulaşırken merdivenleri 5’er 10’ar çıkmıyor.
Ben otelde çalışıyorum. Mesai arkadaşlarımdan garson olan komilikten gelmiş. Kahvaltıcımız bulaşıkçılık yapmış. Resepsiyon bellboyluk yapmış. Yani herkes en alttan başlayıp yükselmiş.
evrene negatif enerji yayarsan evrende sana negatif olarak geri döner. Pozitif düşün, mücadeleci ol.
aşk meşk işi sonradan seni bulur.
hakkında hayırlısını dilerim 🙏🏻
Haklısınız teşekkür ederim, akrabalarımın iş verme imkanı vardı açıkçası durumumu biliyorlar iş vermedikleri için üzüldüm açıkçası, üstüne bir de bazı akrabalarım da çevrem yok iş evlilik yok diye küçümsüyorlar, kendilerini de öyle anlatıyorlar ki öyle olmadıklarını da biliyorum açıkçası, kuzenlerimden bazıları kıskanç ve sürekli açık arama peşinde bu yüzden zoruma gidiyor onların ağzına laf vermek, iş için çabalayacam zaten sadece kendi bölümüm olsun diye de düşünmüyorum
 
Sosyal medyaya hiçbirimiz ağlarken story atmıyoruz yani nadir olarak üzgün olduğumuzu da belli ettiğimiz olur tabi ama genel olarak insanlar orayı mutlu anlarını hatırlamak için güzel şeylerini paylaşmak için kullanıyor.
Ben yakın çevremde çok alakasız ve istemediği bir yere gitmesine rağmen eşiyle kaçamak yapmaya gidiyor gibi gösterenini gördüm.
Okumadığı kitabı okumuş gibi story çekeni, arkadaşının storysini kendisinin gibi paylaşanını, başkasının yaptığı tabloyu kendi yapmış gibi milleti kandırmaya çalışanı...
Bunlara bizzat şahit oldum ben.
O yüzden kimsenin mutluluğuna hatta paylaşımlarına bile inanıp kendinize hayatı zindan etmeyin.
Birisi evcil hayvanını paylaşırken arkada çok büyük bir problem yaşadığı için ağladığını bilemezsiniz.
Bunlar gerçekten yaşanıyor emin olun.

İş ve aşk konusuna gelirsem de gerçekten şuan birçok kişi sizin durumunuzda.
Yalnız değilsiniz.
Hayatta bazen ciddi batışlar olabiliyor ama emin olun bunun çıkışı da oluyor.
Üzülmeyin diyemem ama kendinizi yıpratmayın en azından.
Bol bol dua edin. Keyif aldığınız şeyler yapmaya çalışın.
 
Benzer icerikli bir konunuz vardi neden ayni icerikle.ikincisini acma ihtiyaci duydunuz bilmiyorum ama yazdiklariniza bakinca hep aynı yerde dönüp durduğunuzu görüyorum
25 yasindasiniz 45 degil (oyle olanlar alinmasin lütfen)
Ben de 22 yasinda okula gidip 24umde mezun oldum 27de atandim ki o yasa kadar kursa da gittim.bir suru basvuru da yaptim sinava 26da girdim yerlesemedim ilk atamada ama yine özelde basvurularima devam ediyordum.
Simdi imkaniniz daha fazla online kurslar/sertifika programlari var, ucretsiz olanlar da var. iienstitu gibi sitelere goz atin, maliye bakanliginin da online yazilim kurslari var, araştırın öğrenin basvurulara da devam edin. Ilk yazdığım siteden birkac sertifika alip şimdi kendi eğitim platformunu kuran bir genc arkadas taniyorum, o da mesleginde ilerlemek icin dersler alıyordu. Kardesim mühendis + aoften iki yillik okuyor 2.uni.olarak + 3.bir alan olarak da iienstituden pazarlama-satış konusunda egitimlere katılıyor. Yani kendinizi olumsuzluk girdabina sokmak yerine, çözüm arayin.
Evlilik iliski vs biraz zor bu donemde bakin 35 yaşındayım 1 senem evde gecti olmayinca olmuyor. Sosyal medyadaki mutlu insanlara bakmayin kendinize bakin, oyle bakarsak bugun bayram herkes ailesi ve sevdikleriyle icli dışlı ben yalnizim ama yine de hayattayim, nefes alıyorum, saglikliyim diye şükrediyorum.
Hayatta yok yok derseniz var olanı da goremezsiniz, sahip.olduklariniz da yok olur gider. Çünkü siz negatif enerji yayiyorsunuzdur.
Önce sahip olduklariniza sukretmekle baslayin, olmayanlar da vakti geldiğinde hayatınıza girer ve ne diye bos yere uzulmusum diye kendinize kizarsiniz :)
Ben iienstitü'den 10'dan fazla sertifika aldım eğitimleri çok keyifli oluyor hem de yeni şeyler öğrenip vaktini iyi geçirmiş oluyorsun :KK54:
O arkadaşınız ne güzel yapmış öyle kendi eğitim platformunu açıp.
Yolu açık olsun :KK9:
 
Ben iienstitü'den 10'dan fazla sertifika aldım eğitimleri çok keyifli oluyor hem de yeni şeyler öğrenip vaktini iyi geçirmiş oluyorsun :KK54:
O arkadaşınız ne güzel yapmış öyle kendi eğitim platformunu açıp.
Yolu açık olsun :KK9:
Ben 2017de uye oldum 20den fazla sertifika almisimdir mesela Almanca konusunda kelime ve telaffuz bilgim vardi biraz ama iienstituden aldim 2018de ve sıfırdan baslamak bana cok sey katti pandemide pek bakasim gelmedi ama kardesim pandemiyi fırsata çevirip baya eğitim aldi
 
Haklısınız aslında mutlu olabileceğim durumlarda var akrabalarım moralimi bozuyor her konuşmada görüşmede yüzüme vuruyorlar eksik hissediyorum kendimi üstüne arkadaşlarımı da görüyorum, kurs düşünüyorum ama gitmeyi çok istiyorum gerekirse online da olsa katılacam
Akrabalar öyledir merak etmeyin ben de atanmadan önce sırf calisiyor diye kuzenlerimle kiyaslanirdim simdi de onlar işsiz ve yillardir da evdeler ustelik is arama gayretinde de değiller benim icin de memur ya tuzu kuru diye arkamdan atıp tutuyorlar. O yuzden kendinizi başkalarıyla kıyaslamayin siz kendi yolunuzu çizip o yolda ilerlemeye çalışın. Sizi aşağı ceken o akrabalar ileride başarılı olduğunuzda da çekemeyip elestirecek baska seyler bulacaklar ama o zaman ozguveniniz yükseleceği icin simdiki kadar takmayacaksiniz
 
Ben 2017de uye oldum 20den fazla sertifika almisimdir mesela Almanca konusunda kelime ve telaffuz bilgim vardi biraz ama iienstituden aldim 2018de ve sıfırdan baslamak bana cok sey katti pandemide pek bakasim gelmedi ama kardesim pandemiyi fırsata çevirip baya eğitim aldi
Çok güzel gerçekten 😊
 
deneyimim olmasına rağmen bende şuan işsizim o yüzden kendni geliştirmeye bak deneyimsiz de olsan elbet bir yerden başlayacaksın
 
Ben hayalimdeki işe 26 yaşında girdim
O işe girene kadar da boş durmadım hertürlü şeyi yaptım, tezgahtarlık, garsonluk, ücretli öğretmenlik, ön muhasebe elemanlığı
 
Yaşlarımız bile aynı belki de bu yaşın vermiş olduğu bunalım duygu durumudur bütün bunlar. En kısa zamanda geçmesini diliyorum
Dediğiniz gibi belki yaşımızın da etkisi vardır böyle hissetmemizde ben çevremin laflarından etkilendim açıkçası, ikimizin de dilediği gibi hayatı olur umarım 😊
 
Merhaba herkese, ben 25 yaşındayım ve 2 sene önce önlisans bir bölümden mezun oldum, kendi mesleğimin haricinde garsonluk, kasiyer gibi işlerde bulmaya çalıştım, benim bölümde deneyim istediler o yüzden iş bulamadım, ben de cafede iş bulup 1 hafta tezgahtarlık yaptım ama ilk iş tecrübemdi ve çok yoğun bir yer olduğu için uyum sağlayamadım ve patronumda sinirli biriydi anlaşamadım erken ayrıldım, diğer bulduğum tezgahtarlık işi de tek çalışan olup garsonluk temizlik yemek falan benden sorumlu olacağı için kabul etmedim, sonrada pandemi olunca işte bulamadım, ama iş bulmak için hep çabaladım hep iş ilanlarına başvurdum arkadaşlarıma öğretmenlerime bile söyledim ama olmadı onlarda yardımcı olmaya çalıştı açıkçası, benim en çok üzüldüğüm akrabalarımın şirketi var ve benim mesleğimle alakalı bana iş imkanı sağlayabilirler, 2 yıldır işsiz olduğumu biliyorlar ve 1 ay önce resmen yalvardım beni işe alın diye ama tamam deyip umursamadılar ve öğrendim ki yeni işyerine tanıdıkları başka birilerini alacaklarmış öyle zoruma gitti ki, aşk konusunda da kimi sevsem cinsellik anlamında kullanmaya çalıştı, yanlış insanları sevdim belkide, maddi durumum iyi olmadığı halde para için konuşmak isteyen bile oldu, başkalarıyla sevgili olup evlendiler bende aptal yerine konulduğumla kaldım şimdide mutlu fotoğraflar paylaşıyorlar onları görünce o mutlu fotoğrafın içinde ben olabilirdim diyorum, şu an görüştüğüm kimse yok, çevremdeki birçok arkadaşım evlendi ve iş buldu, onları görünce ve sosyal medya da tanımadığım düzenini kurmuş insanların mutlu fotoğraflarını da görünce kendimi o kadar kötü hissediyorum ki gerçekten mutlular mı acaba onu da bilmiyorum, ben böyle dünyadan dışlanmış gibi hissediyorum, onlar hayatını yaşıyor ben yalnız oturup onların hayatını izlemeye mahkum bırakılmış gibi hissediyorum, okul arkadaşlarım haricinde hiç çevrem de yok bazen gece uyuyamıyorum, korona var diye kursa da gidemiyorum, iş konusunda çabasız biri de değilim ama olmuyor, aşk konusunda da sevilmeyi hak etmediğimi bile düşünür oldum, ömür boyu evlenmesem mi diye bile düşünür oldum bu ara, insanlara güvenmekte kolay değil, psikologla da görüştüm ama sizin düşüncelerinize de ihtiyaç duydum açıkçası, çevremdeki arkadaşlarıma düşüncelerimi böyle açıkça anlatamıyorum, görüşlerinize ihtiyacım var teşekkür ederim.
aynı durumları şuan ben de yaşıyorum, iki yıllık bölümler de ciddi anlamda iş yok, iş başvurusunda bulunuyorum ama yok yani kimse çağırmıyor, Allah sonumuzu hayr etsin
 
Sosyal medyaya hiçbirimiz ağlarken story atmıyoruz yani nadir olarak üzgün olduğumuzu da belli ettiğimiz olur tabi ama genel olarak insanlar orayı mutlu anlarını hatırlamak için güzel şeylerini paylaşmak için kullanıyor.
Ben yakın çevremde çok alakasız ve istemediği bir yere gitmesine rağmen eşiyle kaçamak yapmaya gidiyor gibi gösterenini gördüm.
Okumadığı kitabı okumuş gibi story çekeni, arkadaşının storysini kendisinin gibi paylaşanını, başkasının yaptığı tabloyu kendi yapmış gibi milleti kandırmaya çalışanı...
Bunlara bizzat şahit oldum ben.
O yüzden kimsenin mutluluğuna hatta paylaşımlarına bile inanıp kendinize hayatı zindan etmeyin.
Birisi evcil hayvanını paylaşırken arkada çok büyük bir problem yaşadığı için ağladığını bilemezsiniz.
Bunlar gerçekten yaşanıyor emin olun.

İş ve aşk konusuna gelirsem de gerçekten şuan birçok kişi sizin durumunuzda.
Yalnız değilsiniz.
Hayatta bazen ciddi batışlar olabiliyor ama emin olun bunun çıkışı da oluyor.
Üzülmeyin diyemem ama kendinizi yıpratmayın en azından.
Bol bol dua edin. Keyif aldığınız şeyler yapmaya çalışın.
Haklısınız aslında özellikle mutsuzken bakmamak lazım sosyal medyaya galiba, ben çok etkilendiğimi fark ettim sanki tek derdi olan benim gibi hissettim herkes çok mutlu görünüyor orada
 
aynı durumları şuan ben de yaşıyorum, iki yıllık bölümler de ciddi anlamda iş yok, iş başvurusunda bulunuyorum ama yok yani kimse çağırmıyor, Allah sonumuzu hayr etsin
Bende bir çok yere başvurdum ama iş bulamadım deneyimim de yok açıkçası sadece mesleğim olsun gözüyle de bakmıyorum, ikimizin hayatı da dilediğimiz gibi olur umarım
 
Back