nerden başlayacağımi ne yazacagimi bilemiyorum. Yeni evliyim 40 gün yeni doldu sayılır. Kaçarak evlendik biz esimle. Ailem vermedi beni mezhep farkı yüzünden. şükür ki eşim beni seviyor ben de esimi çok seviyorum. Ama bu bana bazen yetmiyor.. Ilk günden beri içimde hep bi ağlama hissim var. Daraliyorum. Hic kimse bize gelmesin (kayinvalidemle birlikte oturuyoruz) bende kimseye gitmeyim istiyorum. Hep uykum var halsizim sürekli içim daraliyor. Insanlara karşı da hep mutlu numarası yapmaktan da yoruldum.. Ailem deseniz küsler bizimle kendilerine gore haklilar onlarda. Ailemi özlemek ayrı bi zor zaten.. Annemin kokusu, kardeşlerim, evim, kimsenin karışmadığı istediğim gibi yaşadığım hayatimi çok özledim.annem hic kiyamazdi bana ama el kapısı öyle olmaz derdi hakliymis annem.. Babama çok kizginim o yüzden onu hic özlemedim yada kizginligim agir geliyor ozledigimi hissetmiyirum bilmiyorum.. Esim sabah 8de gidiyor aksamin bi vakti geliyor. Ya bilgisayarda ya da telefonda oynuyor. O da haklı gün boyu disarda eve gelip rahat rahat takılmak istiyor.ama bende gün boyu onu bekliyorum tek bia arkadaşım yok benle gözümun içine baka baka sohbet etsin istiyorum ve biz zaten yeni evliyiz ilgi beklemem de normal diye düşünüyorum fakat eşim telefonla oynadıkça başka şeyler yaptikca daha çok daraliyorum. 1 aydan beri yapmamız gereken bi is var benle ilgili ve sürekli erteleniyor. Artik ben utanıyorum isimi halledelim demeye. Tek basıma bi yere gidemiyorum. Kendime ait param yok calismiyorm tek gidecek olsam esim maasini annesine verdigi icin parayı kaynanamdan istemem lazim onuda ben yapamiyorum. Bugün eşimin izin gunuydu isimi halledecktik. Sabah konuştuk. Ama o işyeri bakmak için bıraktı gitti bu kez de. Açıkçası böyle olunca onemsenmedigimi düşünüyorum. Kızlar içim çok daraliyor. Sadece uyumak ve kimseyi görmek istemiyorum. Depresyona girmekten de çok korkuyorum.. Ki girmediysem tabi..
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
bir meşkale bul kendine 
