- 18 Kasım 2014
- 6.238
- 15.575
-
- Konu Sahibi blueblacking
- #221
İşte Cennet sizin gibi annelerin ayaklarının altında... Allah yavrunuzu size bağışlasın. Ben 28 yaşındayım, bekarım. Çok net diyorum annem için dünyayı yıkarım. Neden, çünkü benim annem eline bir avuç çekirdek verilse onu cebine koyup getirip bize yedirmiş insan. Evlatlar da biliyor sağlam ana babanın kıymetini. Ben konu sahibinin oğlunun ilerde annesini kabulleneceğini düşünmüyorum.
Eder, annesi sonucta. İcindeki eksiklik hicbir zaman kapanmayacak belki ama annesi olduğu gerceğini de değiştirmiyor.
Bulunduğum yerde(doğu görevi) zor şartlar altında olduğumdan ve çocuguma bakacak kimse olmadığından çocuk okula devam ettiğinden akşamları ve haftasonları babasıyla olmak suretiyle bakımını ailem üstlendi yeterli mi cevabım?
Velayet kimde olursa olsun babası çocuğun psikolojisi açısından onun başka biriyle aynı evde yaşamasına izin vermeyeceğini söylüyor ve ancak bu şartla anlaşmalı boşanmayı kabul ediyor oğlum babasına çok düşkün 1 yıldır ara sıra yanıma gelsede babasıyla birlikteydi ve babası yeniden evlenmeyi düşünmediği için onunla yaşamasının daha sağlıklı olacağını düşünüyor.. Boşanmak isteme sebebim hiçbir zaman aile olmayı başaramamış olmamız yıllardır eş anlamında karşı cins anlamında bir paylaşımımızın olmaması aramızda duygu anlamında birşey kalmamış olması vs.....Ailem ben çalıştığım için çocuğumu büyüttü bu yaşa getirdi boşanma durumuna oğluma kıyamadıkları için karşı cıkıyorlar ve iki tarafada vermeyiz ezdirmeyiz biz büyütürüz diyorlar durumumuzun farkındalar ve çok mutsuzlar bense hayatımın kontrolünü kaybetmiş hissediyorum birilerinin isteği ve beklentileri doğrultusunda yaşamaktan yoruldum sadece insanlar mutlu olsun üzülmesin düzen bozulmasın diye kendimi feda ettim ki eşimle tanımadan evlenmeme acele karar vermeme sebepte ailemdir belki hayatimdaki insanı bi kaçış gibi sığınacak liman gibi gördüğümden vazgeçmek imkansız geliyor...
Evet çocuğumun babasıyla oturup konuşabiliyoruz illaki dayak kadın cinayeti olmazsa tatmin olmuyor musunuz ki konuşabilmemiz zorunuza gidiyor bitmiş gitmiş aramızdaki herşey yıllar önce herneyse O insan oğluma bana ait olduğu için değer veriyor ve bunu hissediyorum fakat bizimle yaşaması söz konusu değil..
Öncelikle teşekkür ederim bir süredir işinde uzman bir psikologdan(aile danışmanı) destek alıyorum ve sizin yazdıklarınıZla benzer nitelikte yorumlar yapıyor fakat sanırım ben kendimi doğru ifade edemediğim için insanlar son derece olumsuz tepkiler verdiler bu platformda benim tek derdim herkesin mutlu olabileceği bir denge kurabilmek bunun bir çıkar yolu olmalı evladıyla aynı evde yaşamadığı halde sağlıklı bir şekilde anne evlat ilişkisini devam ettirebilen kimse yok mu bu imkansız mı bilmiyorum çok acımasız yorumlar var ben evladımı TERKETMEYECEĞİM sadece şartlar ondan uzakta bir şehirde yaşamamı gerektirecek dedim ama anlatamadım
kesinlikle katılıyorum.. o deli gibi aşık olarak evlendiğim eşime sarılmak bile, kızıma sarılarak yattığım zamanki mutluluğu huzuru vermiyor veremez..
Allah kızınızı size bağışlasın, hiç ayrılmayın
ben de yazacaktim boyle ama hadi hamilelikten iyice abartti denilmesin diye yazmadim.:))Estfrllah. Yeni anneyim diyelim.
Son zamanlarda hep bunu düşünüyorum, uzmanların aksine kızımla uyuyorum gece o kücücük bedene sarılmanın verdiği hazzı hicbir erkek veremez bence.
Bulunduğum yerde(doğu görevi) zor şartlar altında olduğumdan ve çocuguma bakacak kimse olmadığından çocuk okula devam ettiğinden akşamları ve haftasonları babasıyla olmak suretiyle bakımını ailem üstlendi yeterli mi cevabım?
Velayet kimde olursa olsun babası çocuğun psikolojisi açısından onun başka biriyle aynı evde yaşamasına izin vermeyeceğini söylüyor ve ancak bu şartla anlaşmalı boşanmayı kabul ediyor oğlum babasına çok düşkün 1 yıldır ara sıra yanıma gelsede babasıyla birlikteydi ve babası yeniden evlenmeyi düşünmediği için onunla yaşamasının daha sağlıklı olacağını düşünüyor.. Boşanmak isteme sebebim hiçbir zaman aile olmayı başaramamış olmamız yıllardır eş anlamında karşı cins anlamında bir paylaşımımızın olmaması aramızda duygu anlamında birşey kalmamış olması vs.....Ailem ben çalıştığım için çocuğumu büyüttü bu yaşa getirdi boşanma durumuna oğluma kıyamadıkları için karşı cıkıyorlar ve iki tarafada vermeyiz ezdirmeyiz biz büyütürüz diyorlar durumumuzun farkındalar ve çok mutsuzlar bense hayatımın kontrolünü kaybetmiş hissediyorum birilerinin isteği ve beklentileri doğrultusunda yaşamaktan yoruldum sadece insanlar mutlu olsun üzülmesin düzen bozulmasın diye kendimi feda ettim ki eşimle tanımadan evlenmeme acele karar vermeme sebepte ailemdir belki hayatimdaki insanı bi kaçış gibi sığınacak liman gibi gördüğümden vazgeçmek imkansız geliyor...
Kesinlikle katiliyotlrum. Cok sinirlerim bozuldu konuyu okuyunca. Icimden istemsizce kufurler savruldu. Lanet olsun. Sizin gibiler yuzunden isyan etme noktasindayim yemin ediyorum. Koca manyaklarii !!! 2 gun kocasiz dayanamiyolar Allah im sabir ver bana delirecemSiz çocuğunuzu sadece dogurmussunuz anne hicbir zaman olamamissiniz. Bence de birakin babasinda kalsın. Sizin gibi birinden ne kadar uzak o kadar iyi.
Dilerim ki o çocuğun canini yaktiginiz her anin bedelini ödersiniz.
ben de yazacaktim boyle ama hadi hamilelikten iyice abartti denilmesin diye yazmadim.:))
Annelik iste bu.