Bunu farketmeniz güzel, boşanmaya razı olması çok büyük bir nimet bunu değerlendirin. Henüz gençsiniz hayatınızı yoluna koyarsınız. Mesleğini sormamın nedeni ailen üniversite okuyan kızlarını nasıl verdi?Çok doğru söylüyorsunuz o yaşta birisiyle flört hata değildi masumane hangi renkleri hobilerini falan soruyordum işte.diyelim ki hataydı yine de bedeli hayatım olmamalıydı.ben akılsızdım evet buna bi lafım yok,ama daha çok şanssızdım.sonrası malum zaten hatalar silsilesi.ibre bir kez aşağıya dönünce insan battikca batiyo burda dur demezsem daha çok batacagim çünkü ibre hala aşağıya dönük farkindayim.
Ben de ailemin vermesine şaşırıyorum bazen ve benim zorlamam karşı çıkmam vs yoktu biraz kader biraz da bana olan güvenleri olarak açıklıyorum seviyorsa evlensin mutlu olsun dediler bence.
Mesleğine gelince ticaret yapıyor al-sat.eften püften bi iş diyebilirim.
Kesinlikle şimdiye kadar olan kısma "iyi ki"demedigime göre bundan sonra da bi mucize beklemek boşa ümit.oldugu gibi kabul edip yoluma bakacağım.ki ben de böyle olmasını istiyorum zaten.sadece duruşma günü yaklaştıkça kafamda binbir ihtimal belirdi bunların da normal olduğunu düşünüyorumHayatın tekrarı yok,ne çocuklarınız nede sizin için.birilerinin hayatını toplamaya çalışırken kendimizi yiyip bitiriyoruz haberimiz yok.cocuklarin küçük ileride size anne bu adamla neden devam ettin diyince verecek cevap bulamazsınız, vebalide cabası
Her insan gibi konfor alanından çıkmanın verdiği kaygı var. Normal bir süreç ama şu cümleniz önemli "adliyeden çıkar çıkmaz pişman oldum"Bu arada belirtmeyi unutmuşum nerdeyse 1ay önce tüm bunları ağlayarak anlattım ona karşı öfkeli olduğumu evlenmeye zorlandığımı söyledim ben aslında evlilik insanı degilmişim kendimi tanımadan bi yola girdik vs dedim anlaşmalı boşanma protokolü hazırlayıp mahkemeye verdik geçen salı duruşmaya cagrildik ve ben orda bizim terapi alma ihtimalimiz var biraz zaman tanır mısınız diye rica ettim hakimden 10gün süre verdi Perşembe günü tekrar duruşma var.adliyeden çıkar çıkmaz pişman oldum perşembeye kadar ben nasıl bekleyeceğim dedim,ama şimdi Perşembe yaklaştıkça yine kaygılarım artiyo nasıl adım atacağım diyorum dünyanın sonu gibi geliyo.düşünme,karar verme yetimi kaybettim.o yüzden buraya geldim diyebilirim.
Yarın imza atmiş olacağım.üstümden yük kalkacagina eminimBunu farketmeniz güzel, boşanmaya razı olması çok büyük bir nimet bunu değerlendirin. Henüz gençsiniz hayatınızı yoluna koyarsınız. Mesleğini sormamın nedeni ailen üniversite okuyan kızlarını nasıl verdi?
Benim eşim beni istemeye geldiklerinde çalışmıyordu, işten yeni ayrılmıştı ama ben çalışıyordum. Ailem verdi çünkü ben istiyordum eşim de boş duracak çalışmayacak biri değildi. Aileler bu konuda hassas oluyor.
Kızım bu hayatını gerçekten anlamda karartmış adama mı merhamet besliyorsun.sebat edip hepsini okudum çok da güzel anlatmışsın.merhamet edeceğine öfkeden yanında duramaman lazım bu adamın.bu herifler nasıl aile kuruyor diye şaşırıp kalıyoruz ya aynı senin gibi kadınlar sayesinde işte.tamam kendini düşünmeyen bir sürü kadın var ama bu aşağılık heriflere aile kurma ve düzenli seks yapma lüksü veriyorsunuz ya yanarım yanarım da ona yanarım.Merhaba kızlar,
En son 2017de üyelik alıp yine aynı şahıs için buraya konu açmış olmam çok garip.Bunu şuan farkediyorum hala aynı kişiden yana kararsız ve dertliyim..
Hızlıca konuya geçiyorum,konumuz:boşanma kararı
-6yıl flört 6yıl evlilik toplam 12yıllık tanışıklık(uzak mesafe ilişkisi)
-Ben 28 eşim 30 yaşında
-5 ve 3 yaşında iki erkek çocuk
-Mesleğim var finansal özgürlük kaygım yok eşim de calışıyor
Evett gerekli gördüğüm doneleri verdikten sonra başlıyorum.Eşim ilk sevgilim ve 16yasinda tanıştık.5cocuklu ailenin en büyüğü olduğum için de sorumluluk bilincim fazlaca yüksek ve ilk zamanlar madde bağımlısı olduğunu bildiğim halde merhamet ederek onu iyilestirmeye çalıştım benimsedim sevdim(anne babası çok travmatik bir şekilde defalarca ayrılıp barismis ve tüm kardeşler bir şekilde kendine zarar verecek alışkanlıklar edilmişler)neyse bu benim bu sahiplenişimi farketmiş olacak ki bir şekilde beni "biz evleneceğiz bir ömür mutlu olacağız ama birlikte olmamız lazım ki(cinsel birliktelik) bağlayıcılığı olsun,yoksa her kavgada ayriliriz"şeklinde kandırıp ismeye istemeye de olsa evlilik öncesi birlikteliğe ikna etti.bu noktada kizmakta çok haklısınız seneler sonra bunun istismar olduğunu ben de anlıyorum ne yazık ki.
Neyse biz birlikte olduk ve bunun sadece bir bağlayıcılığı sembolü olduğuna o kadar inanmisim ki 16yasindayim daha bunun ilk ve son kez olacağını ve düğüne kadar tekrarı olmayacağını düşünüyorum.Tabi öyle olmadı.
Ara sıra ayrılmak istiyorum maalesef bekaret engeli ve onun benim peşimi birakmayacagi korkusuyla vazgeçiyorum.Onda da benim onu bırakmayacağım rahatlığı psikolojik şiddet,paranoya,kısıtlama ne ararsan var.neyse bu şekilde yıllar geçiyo birbirimize mahkum bir şekilde ve ben tanışmanın 4.senesinde hamile kalıyorum.apartopar evlenmek istiyor ama benim devam eden bi okulum var ünv. 2 sınıfım.gizli saklı da olsa bu çocuğu aldiriyorum çünkü ne ailem ne ben bunun altından kalkacak gibi bi halde değiliz babam gece vardiysasina kaliyo beni okutmak için vs.cocugu aldiriyorum ve artık ne olacaksa olsun ayrılacağım diyorum.apar topar ailesini başka bı sehirden 1 hafta içinde evime gonderiyo ve beni ailemden istetiyo.surekli seni çok seviyorum sensiz ölürüm sana aşığım lafları manipülasyonlar kısıtlamalar.cok iyi hatirliyorum bi kere ailemle havuzu da olan bi piknik alanina gitmiştik tüm kuzanlerim kardeslerim havuza girdi bu başka bı şehirde olmasına rağmen bana izin vermedi diye havuza korka korka da olsa girdim her saniye elimi havuzun kenarında duran havluya kurulayip mesajına cevap veriyordum ben girmeyeyim diye sürekli yazıyordu geç yazınca havuzdasin dimi kavgası çıkarıyordu.arkadaslar bunlar şu an deli sacmasi gelebilir ama manipüle edilmenin ne demek olduğunu bilenler benim de 17-18yasinda bı kız olduğumu hesaba katarsa olası şeyler olduğunu anlayacaktır.neyse benim senelerim böyle zehir zıkkım gibi geçerken harika bi aşk yaşadığımı çok sevildiğimi falan sanıyorum.sürekli para biriktirip yanıma geliyo aldatma vs yok sadece tek derdi benim adamın ama beni gitgide öldürüyor.Neyse konumuza dönelim beni istemeye geliyolar ama ailem hem ilk çocuk olmanın tecrubesizligiyle hem de babasının üstün "ağzı iyi laf yapma yeteneğiyle kaylrsi karşıya kalınca hooop beni veriyolar ve nisanlaniyorum.2sene de nişanlı kalıyorum aynı şekilde kıskançlıklar kısıtlamalar manipülasyonlar ama hepsine aşk süsü seven sevdiğini kıskanır süsü veriliyor.
Ben sürekli ayrılmanın yollarını arıyorum ama inceden tehditler yapılıyor hemen beni irrite etmeyecek şekilde.vazgeciyorum.2018nisan ayına nikah günü alıyoruz ama ayaklarim gitmiyo resmen hatta arkadaşlarımla konuşurken falan "evlenir direkt ayrılırım en azından ailem bekaretimin bu şekilde gittigini zanneder" diyorum sıksık.neyse Nisan ayini beklerken bir de ne göreyim Mart ayında aşırı bulantılarim halsizligim sonucu bi bakiyorum ki ben tekrar hamileyim.dünyam başıma yıkılıyor.bu kez söylemiyorum ona kendi başıma halledip ayrılmayı kafama koyuyorum hayatım kabus gibi geliyo bana artık.dugune 1ay var başımı resmen yastiktan kaldiramiyorum kusma halsizlik inanılmaz boyutta günün yarım saati bile gözlerim acik değil.bu arada devam eden okulumu onun kıskançlıkları yüzünden yarıda bırakıp dünya kadar dersten kaldığımı stres evlenme süreci ailemin bilmediği gerçekten vs ben daha da bı çıkmaza giriyorum bebek de alınması mümkün olan haftayı geçmiş ve doktor da alamıyor mecbur evleniyorum ben öyle.annem hevesle temyiz falan hazirliyo düğün hazırlığı yapıyor ben sadece uyuyorum evleneceğim güne kadar serumlarla düğün salonuna gidip oturuyorum.onun ailesinden maddi manevi en ufak destek yok babası zaten sürekli evlenip şiddetle dayakla boşanan biri annesi hayata babasına öfkeli sürekli antidepresanlar la yasayan biri.maddi sıkıntı hat safhada.dugune bile yalvar yakar getirdik kimse bisey anlamasın gelin bari oturun diye.diger tarafta bana hevesle yuva kurmaya çalışan ailem.neyse ben evlenince eşim"artık evlendik hamilesin de bu saatten sonra kaçamazsın" diyo alenen.bambaska bi şehir,yarım birakilmis bi kariyer,narsist bipolar paranoyak eş,karnımda bi bebek ve ben 22yasindayim.bu şekilde 6sene evliliğimiz devam ediyo 2018de ilk çocuğum dünyaya geliyo bu arada sürekli kusmeli barismali ayrılmalı bı hayat.sonra 2020de 2.cocugum dünyaya geliyo hayat benim için daha çetrefilli daha zor.korunmaya yanaşmıyo.asiri ataerkil bi insan.kadın dediğin yerini edebini bilecek fazla dikbasli olmayacak vs diyo sürekli.ben de bi o kadar relax biriyimdir geleneklere degil de etik kurallara saygı duyarım.cocuklarimi bu kaotik ortamda olabilecek en zararsız şekilde büyütmeye çalışıyorum,kendimden veriyorum.Her gece ballı süt eşliginde masal rutinlerimiz var mesela elimde her ne iş varsa bırakıp soru sorduğu an ilgilenip cevap veririm evin dağılmasından rahatsız olmam bana karşı çıkmalarından rahatsız olmam herşeyi gelişimlerinin bı parçası olarak görürum ve farkındalığımı arttırmak için de sürekli çaba sarfederim kitap okurum pedogojik farkındalık konusunda eksiklerimi saptar ve gidermeye çalışırım.ama tüm bunlar tek bi ebevenyle de olmaz.eşime kalsa "çocuk bu anasını atasını bilecek,korkacak simartirsan ilerde çok hata yapar"kafasında.kendinde engel olamadığı bi bilinç altı mirası var babası bunların hayatını resmen mahvetmiş ama babasına resmen tapıyor onu gorunce hipnoz oluyor çünkü o da manipüle ediliyor.
Öncelikle bu kadar okuduysanız can-ı gönülden teşekkür ediyorum.Soruma gelecek olursak da bu adamdan ayrılmalı mıyım yoksa kalıp onu klinik terapi eşliğinde tedavi mi etmeliyim?
-Terapi seçeneginin amacı hem çocukların 2 SAGLIKLI ebeveynle büyümesinin doğru olacağını düşünmem hem de ona içten içe hala merhamet beslemem çünkü benim gözümde çocukluğu sabote edilmiş buyumemiş bi çocuk hala.
Merhamet dışında herhangi bi duygum yok
Şimdiden teşekkürler...
İnanın tüm bunları kendime yıllarca söyledim kendimle yıllarca konustum.bana artık bu adam altın tepsiyle de sunulsa yüzüne bakmam dedim.yaptiklarini affedemedim.bosanma gününu her gece hayal ettim.sonrasinda neler yapacağımı her gece tasarladım.ama bu nasıl bı his ne denir buna bilmiyorum tam o an geldiğinde insanın beyni bile oyun oynuyor sanki.kotu ihtimalleri sıralıyor.gozune hep mutlu cocuklu aileler takılıyor algıda seçici oluyorsun karar verme mekanizman çöküyor.yahu ben 6senedir haykırıyorum boşanacagim diye en az 20kez boşanmak için annemlere gittim.ama iş ciddiye binince gerçekten içinden çıkılamaz şeyler dusunuluyo.ben de baska birinin konusu olsa bu konu herkes gibi düşünüp konusurdum belki de ama öznesi olmak gerçekten farklı.beni anladığıniz için empati yaptığınız için teşekkür ederim.ben gidip yarın boşanacağım.içim rahat bir şekilde.bile isteye kimsenin etkisi altında kalmadan.burda taşlansam dahi iyi geldi bu kadar farklı pencerelerden bakmak.herkese teşekkür ederimHer insan gibi konfor alanından çıkmanın verdiği kaygı var. Normal bir süreç ama şu cümleniz önemli "adliyeden çıkar çıkmaz pişman oldum"
Vazgeçmeyin, bilinmezlik size kaygı veriyor ama dünyanın sonu değil. Hep derim ana babasının olduramadığını biz eş olarak olduramayız. İnanılmaz bir sömürü ve haklarınızın hiçe sayılma durumu var. Yapmayın. Yıllarca istismar edilmişsiniz, psikolojik, fizyolojik,cinsel... Hazır o da tamam demişken bırakın gitsin geride. Hayal bile edemeyeceğiniz güzel günler var belkide önünüzde bilemezsiniz.
Teşekkür ederim vakit ayırıp okuduğunuz için,zaten vermiş olduğum kararım kesinleşti ötesini verisini dusunmeden yarın gidip imza atacağımKızım bu hayatını gerçekten anlamda karartmış adama mı merhamet besliyorsun.sebat edip hepsini okudum çok da güzel anlatmışsın.merhamet edeceğine öfkeden yanında duramaman lazım bu adamın.bu herifler nasıl aile kuruyor diye şaşırıp kalıyoruz ya aynı senin gibi kadınlar sayesinde işte.tamam kendini düşünmeyen bir sürü kadın var ama bu aşağılık heriflere aile kurma ve düzenli seks yapma lüksü veriyorsunuz ya yanarım yanarım da ona yanarım.
Haklısınız ben çocuklarımdan sorumluyum onun ebeveyni olmayacağım merhametten maraz doğarBu adam sizden genç kızlığınızı çalmış, şimdi çocuklarınızdan çocukluklarını çalmasına müsade etmeyin. Evde huzursuz bir ortam, kavga gürültü varsa sürekli şiddet gösteren bir baba o çocukların küçücük bedenlerinde yaşadıkları korkuyu düşünün ve boşanın.
Anlayabiliyorum sizi, öznesi olmak çok çok farklı.İnanın tüm bunları kendime yıllarca söyledim kendimle yıllarca konustum.bana artık bu adam altın tepsiyle de sunulsa yüzüne bakmam dedim.yaptiklarini affedemedim.bosanma gününu her gece hayal ettim.sonrasinda neler yapacağımı her gece tasarladım.ama bu nasıl bı his ne denir buna bilmiyorum tam o an geldiğinde insanın beyni bile oyun oynuyor sanki.kotu ihtimalleri sıralıyor.gozune hep mutlu cocuklu aileler takılıyor algıda seçici oluyorsun karar verme mekanizman çöküyor.yahu ben 6senedir haykırıyorum boşanacagim diye en az 20kez boşanmak için annemlere gittim.ama iş ciddiye binince gerçekten içinden çıkılamaz şeyler dusunuluyo.ben de baska birinin konusu olsa bu konu herkes gibi düşünüp konusurdum belki de ama öznesi olmak gerçekten farklı.beni anladığıniz için empati yaptığınız için teşekkür ederim.ben gidip yarın boşanacağım.içim rahat bir şekilde.bile isteye kimsenin etkisi altında kalmadan.burda taşlansam dahi iyi geldi bu kadar farklı pencerelerden bakmak.herkese teşekkür ederim
Mutlaka haber vereceğim,destek almayı da ihmal etmeyeceğim hem kendim hem çocuklar için ayrı ayrı,artık çok daha huzurluyum teşekkür ederim size ve sizin vesilenizle yorum yapan herkeseAnlayabiliyorum sizi, öznesi olmak çok çok farklı.
Boşanmanın hemen akabinde destek alın bu da önemli.
Boşanmış aile çocuklarıyla çok çalıştım hala da çalışıyorum, tabi çocuklarla çalışırken annelerle de görüşmelerim oluyor. Çoğu sizinle aynı şeyleri hissetmiş kişiler. Yani anlattıklarınız çok uzak gelmedi bana.
Beyniniz oyun oynuyor çünkü yaşanan en kötü şey bile belirsizlikten iyi geliyor ona.
Kurban psikolojisi diyoruz biz buna.
Çocuklarınız için ama en başta kendiniz için yarın vazgeçmeyin lütfen. Buradan da haber verin bize.
Bunu okuyunca 16 yasimda benim de manipulatif ilk askim geldi aklima. Ne kadar benzer ozellikleri var… canim annem “sorunlu aile sorunlu cocuk yetistirir” derdi hep. O yuzden ne olursa olsun aile cok onemli… cok uzucu. Coktan ayrilmaniz gerekirdi. Hala cok gencsiniz umarim bunu basarirsiniz.Merhaba kızlar,
En son 2017de üyelik alıp yine aynı şahıs için buraya konu açmış olmam çok garip.Bunu şuan farkediyorum hala aynı kişiden yana kararsız ve dertliyim..
Hızlıca konuya geçiyorum,konumuz:boşanma kararı
-6yıl flört 6yıl evlilik toplam 12yıllık tanışıklık(uzak mesafe ilişkisi)
-Ben 28 eşim 30 yaşında
-5 ve 3 yaşında iki erkek çocuk
-Mesleğim var finansal özgürlük kaygım yok eşim de calışıyor
Evett gerekli gördüğüm doneleri verdikten sonra başlıyorum.Eşim ilk sevgilim ve 16yasinda tanıştık.5cocuklu ailenin en büyüğü olduğum için de sorumluluk bilincim fazlaca yüksek ve ilk zamanlar madde bağımlısı olduğunu bildiğim halde merhamet ederek onu iyilestirmeye çalıştım benimsedim sevdim(anne babası çok travmatik bir şekilde defalarca ayrılıp barismis ve tüm kardeşler bir şekilde kendine zarar verecek alışkanlıklar edilmişler)neyse bu benim bu sahiplenişimi farketmiş olacak ki bir şekilde beni "biz evleneceğiz bir ömür mutlu olacağız ama birlikte olmamız lazım ki(cinsel birliktelik) bağlayıcılığı olsun,yoksa her kavgada ayriliriz"şeklinde kandırıp ismeye istemeye de olsa evlilik öncesi birlikteliğe ikna etti.bu noktada kizmakta çok haklısınız seneler sonra bunun istismar olduğunu ben de anlıyorum ne yazık ki.
Neyse biz birlikte olduk ve bunun sadece bir bağlayıcılığı sembolü olduğuna o kadar inanmisim ki 16yasindayim daha bunun ilk ve son kez olacağını ve düğüne kadar tekrarı olmayacağını düşünüyorum.Tabi öyle olmadı.
Ara sıra ayrılmak istiyorum maalesef bekaret engeli ve onun benim peşimi birakmayacagi korkusuyla vazgeçiyorum.Onda da benim onu bırakmayacağım rahatlığı psikolojik şiddet,paranoya,kısıtlama ne ararsan var.neyse bu şekilde yıllar geçiyo birbirimize mahkum bir şekilde ve ben tanışmanın 4.senesinde hamile kalıyorum.apartopar evlenmek istiyor ama benim devam eden bi okulum var ünv. 2 sınıfım.gizli saklı da olsa bu çocuğu aldiriyorum çünkü ne ailem ne ben bunun altından kalkacak gibi bi halde değiliz babam gece vardiysasina kaliyo beni okutmak için vs.cocugu aldiriyorum ve artık ne olacaksa olsun ayrılacağım diyorum.apar topar ailesini başka bı sehirden 1 hafta içinde evime gonderiyo ve beni ailemden istetiyo.surekli seni çok seviyorum sensiz ölürüm sana aşığım lafları manipülasyonlar kısıtlamalar.cok iyi hatirliyorum bi kere ailemle havuzu da olan bi piknik alanina gitmiştik tüm kuzanlerim kardeslerim havuza girdi bu başka bı şehirde olmasına rağmen bana izin vermedi diye havuza korka korka da olsa girdim her saniye elimi havuzun kenarında duran havluya kurulayip mesajına cevap veriyordum ben girmeyeyim diye sürekli yazıyordu geç yazınca havuzdasin dimi kavgası çıkarıyordu.arkadaslar bunlar şu an deli sacmasi gelebilir ama manipüle edilmenin ne demek olduğunu bilenler benim de 17-18yasinda bı kız olduğumu hesaba katarsa olası şeyler olduğunu anlayacaktır.neyse benim senelerim böyle zehir zıkkım gibi geçerken harika bi aşk yaşadığımı çok sevildiğimi falan sanıyorum.sürekli para biriktirip yanıma geliyo aldatma vs yok sadece tek derdi benim adamın ama beni gitgide öldürüyor.Neyse konumuza dönelim beni istemeye geliyolar ama ailem hem ilk çocuk olmanın tecrubesizligiyle hem de babasının üstün "ağzı iyi laf yapma yeteneğiyle kaylrsi karşıya kalınca hooop beni veriyolar ve nisanlaniyorum.2sene de nişanlı kalıyorum aynı şekilde kıskançlıklar kısıtlamalar manipülasyonlar ama hepsine aşk süsü seven sevdiğini kıskanır süsü veriliyor.
Ben sürekli ayrılmanın yollarını arıyorum ama inceden tehditler yapılıyor hemen beni irrite etmeyecek şekilde.vazgeciyorum.2018nisan ayına nikah günü alıyoruz ama ayaklarim gitmiyo resmen hatta arkadaşlarımla konuşurken falan "evlenir direkt ayrılırım en azından ailem bekaretimin bu şekilde gittigini zanneder" diyorum sıksık.neyse Nisan ayini beklerken bir de ne göreyim Mart ayında aşırı bulantılarim halsizligim sonucu bi bakiyorum ki ben tekrar hamileyim.dünyam başıma yıkılıyor.bu kez söylemiyorum ona kendi başıma halledip ayrılmayı kafama koyuyorum hayatım kabus gibi geliyo bana artık.dugune 1ay var başımı resmen yastiktan kaldiramiyorum kusma halsizlik inanılmaz boyutta günün yarım saati bile gözlerim acik değil.bu arada devam eden okulumu onun kıskançlıkları yüzünden yarıda bırakıp dünya kadar dersten kaldığımı stres evlenme süreci ailemin bilmediği gerçekten vs ben daha da bı çıkmaza giriyorum bebek de alınması mümkün olan haftayı geçmiş ve doktor da alamıyor mecbur evleniyorum ben öyle.annem hevesle temyiz falan hazirliyo düğün hazırlığı yapıyor ben sadece uyuyorum evleneceğim güne kadar serumlarla düğün salonuna gidip oturuyorum.onun ailesinden maddi manevi en ufak destek yok babası zaten sürekli evlenip şiddetle dayakla boşanan biri annesi hayata babasına öfkeli sürekli antidepresanlar la yasayan biri.maddi sıkıntı hat safhada.dugune bile yalvar yakar getirdik kimse bisey anlamasın gelin bari oturun diye.diger tarafta bana hevesle yuva kurmaya çalışan ailem.neyse ben evlenince eşim"artık evlendik hamilesin de bu saatten sonra kaçamazsın" diyo alenen.bambaska bi şehir,yarım birakilmis bi kariyer,narsist bipolar paranoyak eş,karnımda bi bebek ve ben 22yasindayim.bu şekilde 6sene evliliğimiz devam ediyo 2018de ilk çocuğum dünyaya geliyo bu arada sürekli kusmeli barismali ayrılmalı bı hayat.sonra 2020de 2.cocugum dünyaya geliyo hayat benim için daha çetrefilli daha zor.korunmaya yanaşmıyo.asiri ataerkil bi insan.kadın dediğin yerini edebini bilecek fazla dikbasli olmayacak vs diyo sürekli.ben de bi o kadar relax biriyimdir geleneklere degil de etik kurallara saygı duyarım.cocuklarimi bu kaotik ortamda olabilecek en zararsız şekilde büyütmeye çalışıyorum,kendimden veriyorum.Her gece ballı süt eşliginde masal rutinlerimiz var mesela elimde her ne iş varsa bırakıp soru sorduğu an ilgilenip cevap veririm evin dağılmasından rahatsız olmam bana karşı çıkmalarından rahatsız olmam herşeyi gelişimlerinin bı parçası olarak görürum ve farkındalığımı arttırmak için de sürekli çaba sarfederim kitap okurum pedogojik farkındalık konusunda eksiklerimi saptar ve gidermeye çalışırım.ama tüm bunlar tek bi ebevenyle de olmaz.eşime kalsa "çocuk bu anasını atasını bilecek,korkacak simartirsan ilerde çok hata yapar"kafasında.kendinde engel olamadığı bi bilinç altı mirası var babası bunların hayatını resmen mahvetmiş ama babasına resmen tapıyor onu gorunce hipnoz oluyor çünkü o da manipüle ediliyor.
Öncelikle bu kadar okuduysanız can-ı gönülden teşekkür ediyorum.Soruma gelecek olursak da bu adamdan ayrılmalı mıyım yoksa kalıp onu klinik terapi eşliğinde tedavi mi etmeliyim?
-Terapi seçeneginin amacı hem çocukların 2 SAGLIKLI ebeveynle büyümesinin doğru olacağını düşünmem hem de ona içten içe hala merhamet beslemem çünkü benim gözümde çocukluğu sabote edilmiş buyumemiş bi çocuk hala.
Merhamet dışında herhangi bi duygum yok
Şimdiden teşekkürler...
Asla vazgeçme genceciksin.Teşekkür ederim vakit ayırıp okuduğunuz için,zaten vermiş olduğum kararım kesinleşti ötesini verisini dusunmeden yarın gidip imza atacağım
Bir dönem ben de maruz kalmıştım.gerçekten sen sen olmaktan çıkıyorsun.resmen hipnotize oluyorsun.beynini kandıramıyorsun yine gerçeklerin farkındasın ama nedense bir türlü o cendereden çıkacak adımı atamıyorsun.konu sahibinin şanssızlığı ailenin duruma el atacak kadar baskın olmaması.biraz uğraşsalar kurtarırlardı kızı 2 çocuk olmadan.beni de kendimden geçtiğim bir dönem beni çok seven bir arkadaşım kurtarmıştı.ailesi çok sinik davranmış nedense.Anlayabiliyorum sizi, öznesi olmak çok çok farklı.
Boşanmanın hemen akabinde destek alın bu da önemli.
Boşanmış aile çocuklarıyla çok çalıştım hala da çalışıyorum, tabi çocuklarla çalışırken annelerle de görüşmelerim oluyor. Çoğu sizinle aynı şeyleri hissetmiş kişiler. Yani anlattıklarınız çok uzak gelmedi bana.
Beyniniz oyun oynuyor çünkü yaşanan en kötü şey bile belirsizlikten iyi geliyor ona.
Kurban psikolojisi diyoruz biz buna.
Çocuklarınız için ama en başta kendiniz için yarın vazgeçmeyin lütfen. Buradan da haber verin bize.
Aile olanları biliyor mu? bu da bir soru işareti. Bence ailesine mutlu bir imaj çizmiş konu sahibi.Bir dönem ben de maruz kalmıştım.gerçekten sen sen olmaktan çıkıyorsun.resmen hipnotize oluyorsun.beynini kandıramıyorsun yine gerçeklerin farkındasın ama nedense bir türlü o cendereden çıkacak adımı atamıyorsun.konu sahibinin şanssızlığı ailenin duruma el atacak kadar baskın olmaması.biraz uğraşsalar kurtarırlardı kızı 2 çocuk olmadan.beni de kendimden geçtiğim bir dönem beni çok seven bir arkadaşım kurtarmıştı.ailesi çok sinik davranmış nedense.
Aynı şehide değilse anlamamış olabilirler.ama aynı şehirdeyse bence sorumsuzluk.anlaşıliyor illaki.hiç mi adam gibi birşeyler sormuyor kızına.benim annem en ufak bir gelişmeyi fark eder halimden tavrımdan.Aile olanları biliyor mu? bu da bir soru işareti. Bence ailesine mutlu bir imaj çizmiş konu sahibi.
Dedim ya kurban psikolojisi... Çok farklı ,zorlu bir yol.