Hayatımın Dilemması

Mesajinla sizi uzmus oldum sanirim..Dusunemedim yazarken kusura bakmayin.Bahsettigim kisinin esi ile ciddi sorunlari vardi, çocuk da tuzu biberi oldu

Estağfirullah, dünyanın binbir türlü hali, her durumun bir ihtimali var. Yazdığınız örnek de ihtimal dahilinde. Hepimizin hakkında hayırlısı inşallah.
 
Bir erkek nasil olurda cok sevdigi kadinin anne olma hayalini,arzusunu elinden almak ister?
Nasil bir sevgi bu ben anlamadim. Sizin en dogal hakkiniz anne olmayi istemek.
Esinizle acik acik konusun bu tutumunun sizi yaraladigini anlatin. Belkide dunyadaki kotu gidisattan etkileniyor.
Durumlar ortada. Ama Allah buyuktur. Hepimizi koruyan kollayan bir Yaradan vardir.
Kendine guveni yok gibi geldi bana. Hakkinizda hayirlisi olsun.
 
Bence derdinin çaresi doktora var ya da psikologda :)
Neyse korkusu bu yolla asabilirsiniz.
Ama bi sorun varsa da olmuyorsa o ayrı .
 
Çok mükemmel çok güzel evlilik her konuda muhteşem uyum aileler uyum cok seviyor değer veriyor....bla bla...eeee sonu koca bir hayatı zindan edecek bir yalanla kandırmış seni!!!!!!

Yuh diyorum yuh!!!!

Sende yapmıcam çocuk de sende onu kandır ve yap...Evet kesinlikle yapardım.cocuksuz olmaktansa babalık yapmasada bir çocuk yapardım kesinlikle yapardım dünyanın en güzel şeyi..istemiyon madem sevme derdim benim çocuğum bakma sorumluluğu bende.
Hadi bakalım ...
İmtihan diye bişey var hiç birşey mükemmel değil kimisi kocasından çekiyor kimisi kV kimisi kendi annesinden.çözüm öneriniz uzun vade de sıkıntılı adamı tanımıyoruz belki büyük sorunlara sebep olacak
 
Bu isteğin gizlenmesi bana da çok korkunç geldi. Eşinizin gerçekten çok büyük bir sahtekarlık yaptığını düşünüyorum ben de. Belki hazır hissederim sandı da olamamıştır, bilemiyorum -ben de bir gün hazır olurum sanıyordum bir zamana kadar. Ama o zaman da bu ihtimali size baştan söylemeliydi. Biz nişanlımla bu konuyu daha evlilik kararı aldığımız aşamada çözdük, ikimizin de hiç istemediğine karar verdik. Hem de kaç defa evirdik çevirdik, değerlendirdik, dürüstçe, aklımızdan geçen her şüpheyi dillendirerek, yaşlılığımıza, pişman olursak evlatlık almaya kadar değerlendirerek. Ondan kendi açımdan bu konuda gerçeği sakladığımı düşünemiyorum bile. Evliliğin güven temeline ihanet eden bir davranış bu bence.

Çözüm önerime gelirsek, naçizane. Eşiniz sizce dünyanın en iyi insanı da olsa gizli gizli ağlamayı bırakın ve eşinizle yüzleşin. Ne zaman karar verdin buna? Bu ihtimali neden hiç bana söylemedin, diye bir hesap sormanız lazım. Tabi ki kavgayla değil. Bu hayalkırıklığını asla tek başınıza yaşamayın, şu yükün yarısını adamın omuzlarına bir aktarın öncelikle. Şu anki ruh halinizi aynen bize anlattığınız gibi anlatın ve kandırıldığınızı hissettiğinizi, şu an büyük bir hayal kırıklığı ve güven sorunu yaşadığınızı, bu sorunun kaynağı olmadığınız için sıkıntısını tek başına sırtlanmak istemediğinizi, onun da sorumluluğu üstlenmesini ve beraberce bir evlilik terapistine gitmeyi istediğinizi söyleyin.

Evliliğinizi temeliniden sarsan bir durumun mevcut olduğunu bilmeli ve mutlaka terapiye gelmeli. Sonrasında uzmanın yönlendirmelerine göre karar verirsiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Eşinizin sizin ısrarlarınız yada rest cekmenizle bebeğe tamam demesi de risk. Çocuk yapariz ama sorumluluk sende gibi birsey olur. Biz çok istedik iki yıllık evlilikten sonra ve bi bebegimiz oldu. Bebek cok zor bi olay. Laylaylom galiba sana göre sevmeler değil yani :) Eğer karı koca ilişkisi sağlam değilse evliliği bile mahveder. Evlilik güzelse daha da guzellestirir. Yeri geliyor eşler başbaşa kalamıyor, e eskisi kadar rahat at cantani sırtına gez yapamiyorsun vs vs. Bunlari kaldırabilecek hatta seve seve yasayabilecek anne baba olmak lazım. O yüzden mor dilemma sizin için duam allah eşinizin kalbine minik bir bebek sevgisi koysun. Yoksa da yolunuza bakın. Bu kadar bebek özlemi çeken bir kadına bu evlilikten hayır gelmez.
 
Çok mükemmel çok güzel evlilik her konuda muhteşem uyum aileler uyum cok seviyor değer veriyor....bla bla...eeee sonu koca bir hayatı zindan edecek bir yalanla kandırmış seni!!!!!!

Yuh diyorum yuh!!!!

Sende yapmıcam çocuk de sende onu kandır ve yap...Evet kesinlikle yapardım.cocuksuz olmaktansa babalık yapmasada bir çocuk yapardım kesinlikle yapardım dünyanın en güzel şeyi..istemiyon madem sevme derdim benim çocuğum bakma sorumluluğu bende.
Hadi bakalım ...
O kadar kolay mı ya babasının istemediği çocuğu büyütmek. Cok yanlış. O çocuk hissetmeyecek mi ?
Ben çocuğumu kendim severken bir lezzet alıyorsam eşimin işten eve koşarak oğluna gelip birlikte oynamalarını yuvarlanmalarini izlemekten, eşimle beraber onun bakımını yapmaktan yaptığı kakadan yedigi yemekten her türlü abuk muhabbetten on zevk alıyorum. Çocuğa karar vermek ekip işidir. Ciftler isteyip istemediğine beraber karar verir.
 
Kandırılmışsın teknik olarak ama insankar fikirde değiştirebilir sen kesin çocuk istiyorsan o dz katiyen istemiyorsa ayrılmaktan baska çözüm yok ha cocuk olucanın garantiside yok ven olsam eşimle önce bi dr a giderdim belkide sıkıntı var zaten olmayacak
 
üşenmedim 13. sayfayı okudum.. Genel olarak heres kandırılmış olduğuuz konusunda hemfikir. Ayrıca yazan kişilerde büyük bir kesim konuşma ve davranış olarak pasif olduğunuzu size yaşattığı şiddetle duygularınızı ifade edemediğinizi düşünüyor, ki bu gruba bende dahilim. Siz ne yapmayı düşünüyorsunuz? Bir dahaki konuşmanızı nasıl yapmayı panlıyorsunuz? Şu ana kadar detaylı olarak ne konuştunuz? Genel itibari ile ağlamış,üzülmüş ve kırgınlığınızı dile getirmişsiniz ama kandırıldığınızı, hayal kırıklığına uğradığınızı, onun tarafından meyvasız bir ağaç gibi kurumaya mahkum edildiğinizi ifade edebildiniz mi? bunu evlenmeden söylemiş olsa idi bu evliliğin asla gerçekleşmeyeceğini bildirdiniz mi? siz hala kırıcı olmama derdindesiniz gördüğüm kadarı ile.. ya sizin içinizdeki cam kırıkları? her dakika elinizi ayağınızı kalbinizi ruhunuzu kesmeyecek mi? yarını bile beklemeyin bugün konuşun.
 
Genel olarak eşiniz size karşı dürüst olmadığı konusunda yapılan yorumlara katılıyorum fakat kaybetmekten korktuğu için dürüst davranmamış diye düşünüyorum Evet bir ailenin temelini oluşturan kavramlardandır dürüstlük ve güvenilirlik
hayatında genel olarak dürüst bir insan ise çocuk sahibi olmak konusunda dürüst olamamış birinin ciddi anlamda bir korkusu vardır Yardım alabilirsiniz içinde bulunduğumuz dönemde aslında korkusunu anlıyorum
Bu konuda birinizin fedakarlık yapması gerekir
 
sen haklısın
29 yaş civarında evlenmişsiniz
bunun kararını evlenmeden ömcüce vermeliydi
son bir kere konuşup karar vermeli gerekirse yolları ayırmalısınız :KK43:
 
Bende hiç çocuk istemiyorum ama en başından beri söyledim hatta çok tartışmışızdır her zaman bildi eşim zamanla o da çocuk fikrine uzaklaştı hatta ben bazen durumumuz iyi olsa bitane yapardık diyorum kesinlikle istemiyor.
Ama eşin seni hep kandırmış ne desem bilemedim o_Oşunu sorayım siz sevgiliysen çocuk için ayrılırmıydın ona göre karar ver :KK51:
 
Başak ama yükselenini bilmiyorum
Benim ki gibi desene :KK51: başaklar çok fazla düşünür her şeyi takar, yani mesela yapın bi çocuk büyür ya gibi şeyler hiç onlara göre değil. Gerçekten bu kötü dünyaya çocuk getirme fikri çok korkutucu olabilir onlar için eşimden biliyorum :kahve:

Anlatırken eşinin huylarını falan çok benzetmiştim eşime :KK48: ha şunuda söylim sevmediğin insanla aynı ortamda bile bulunmazlar evlenmek şöyle dursun pat diyede yüzüne söylerler sorun sizi sevmemesi olamaz bence :KK66:

Ama bi sorunu olabilir o konuda konuşmayı sevmezler ve hep kurup dünyanın en büyük sorunu gibi davranabilirler :KK51:
 
Eşin seni seviyor bence ama sorumluluk istemiyor. O filozofik laflar bahane. Eşin rahatına düşkün ve problem istemiyor. Cocugu da sorun olarak görüyor bence. Doktorsunuz ikinizde daha iyi bilirsiniz; hamilelik, logusalik, bebek bakımı...bunların hepsinde esinize ihtiyaç duyacaksınız çalışan bir hanimsiniz çünkü ve adam bunlarla ugrasmak istemiyor bence. Bunu size soyleyemiyor çünkü kaybetmekten korkuyor.
 
Başka bir problem olduğunu düşündüm bende. Yeğenini çok seviyo demişsiniz. Evlat nasıl tatlı olur, nasıl sevilir az biraz yeğeninden anlayıp isterdi sanki Ya da size bu kadar değer veren adam bu fikre alışmaya çalışıyorum biraz daha bekleyelim der anne olma isteğinize saygı gösterirdi. Bu kadar kesin bir dille reddetmesi malesef sadece başka bir şey olduğunu düşündürüyor.
 
Bu isteğin gizlenmesi bana da çok korkunç geldi. Eşinizin gerçekten çok büyük bir sahtekarlık yaptığını düşünüyorum ben de. Belki hazır hissederim sandı da olamamıştır, bilemiyorum -ben de bir gün hazır olurum sanıyordum bir zamana kadar. Ama o zaman da bu ihtimali size baştan söylemeliydi. Biz nişanlımla bu konuyu daha evlilik kararı aldığımız aşamada çözdük, ikimizin de hiç istemediğine karar verdik. Hem de kaç defa evirdik çevirdik, değerlendirdik, dürüstçe, aklımızdan geçen her şüpheyi dillendirerek, yaşlılığımıza, pişman olursak evlatlık almaya kadar değerlendirerek. Ondan kendi açımdan bu konuda gerçeği sakladığımı düşünemiyorum bile. Evliliğin güven temeline ihanet eden bir davranış bu bence.

Çözüm önerime gelirsek, naçizane. Eşiniz sizce dünyanın en iyi insanı da olsa gizli gizli ağlamayı bırakın ve eşinizle yüzleşin. Ne zaman karar verdin buna? Bu ihtimali neden hiç bana söylemedin, diye bir hesap sormanız lazım. Tabi ki kavgayla değil. Bu hayalkırıklığını asla tek başınıza yaşamayın, şu yükün yarısını adamın omuzlarına bir aktarın öncelikle. Şu anki ruh halinizi aynen bize anlattığınız gibi anlatın ve kandırıldığınızı hissettiğinizi, şu an büyük bir hayal kırıklığı ve güven sorunu yaşadığınızı, bu sorunun kaynağı olmadığınız için sıkıntısını tek başına sırtlanmak istemediğinizi, onun da sorumluluğu üstlenmesini ve beraberce bir evlilik terapistine gitmeyi istediğinizi söyleyin.

Evliliğinizi temeliniden sarsan bir durumun mevcut olduğunu bilmeli ve mutlaka terapiye gelmeli. Sonrasında uzmanın yönlendirmelerine göre karar verirsiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.

Çok teşekkürler Zey_tin, ben de sizin gibi düşünüyorum. Bu korkuç bir kandırılma ve sanırım kendisi de kendinden bu kadarını beklemiyordu. Ben zaten başından beri açık oldum ona karşı, Hayatta değil eşimi kimseyi kandırmadım ve bu yüzden her şey bu kadar ağır geliyor.

Çözüm önerinize de minnetttarım ama zaten açık açık defalarca konuştum. Cevap veremeyeceği, beni kandırdığı noktasında susuyor. Kendimi nasıl hissettiğim noktasında da teselli edip söz veriyor, kendisi belli bir tarih veriyor. Ben sevinçle bekliyorum ama o gün geldiğinde vaz geçiyor. Bende defalarca kandırılmışlık, suistimal edilme ve hayali sükut oluşuyor. Dün gece gücümün tükendiğini hissettim ne yazık ki. Eşim de ben de doktoruz. O yüzden terapi olayına pek inanmıyor. Ben inanıyorum ama eşim tedaviye istekli olmadan hiç bir işe yaramayacağını biliyorum. Aslında psikiyatriye ilgim büyüktü sadece çocuk hekimliğini daha fazla seviyordum. O yüzden vaz geçtim. Size şunu net olarak ifade edebilirim ki özellikle psikiyatride hasta iradesi primerdir. Biz dr olarak sadece o iradeyi iyi ve doğru tarafa kanalize edebiliriz. Bu forumda o kadar şey okuyoruz. Bazıları doktordan fayda görürken bazılarında hiç bir değişiklik olmuyor.

Şunu da eklemek isterim, yaşadığım ilde tanınan ve sevilen bir doktorum. Eşim de benim kadar olmasa da tanınıyor. Benimle evlendikten sonra çok daha bilinen ve merak edilen biri oldu. Aynı zamanda çok çekineceğini de tahmin ediyorum. Kabuğunu kırmak çok çok zor.
 
X