Bu isteğin gizlenmesi bana da çok korkunç geldi. Eşinizin gerçekten çok büyük bir sahtekarlık yaptığını düşünüyorum ben de. Belki hazır hissederim sandı da olamamıştır, bilemiyorum -ben de bir gün hazır olurum sanıyordum bir zamana kadar. Ama o zaman da bu ihtimali size baştan söylemeliydi. Biz nişanlımla bu konuyu daha evlilik kararı aldığımız aşamada çözdük, ikimizin de hiç istemediğine karar verdik. Hem de kaç defa evirdik çevirdik, değerlendirdik, dürüstçe, aklımızdan geçen her şüpheyi dillendirerek, yaşlılığımıza, pişman olursak evlatlık almaya kadar değerlendirerek. Ondan kendi açımdan bu konuda gerçeği sakladığımı düşünemiyorum bile. Evliliğin güven temeline ihanet eden bir davranış bu bence.
Çözüm önerime gelirsek, naçizane. Eşiniz sizce dünyanın en iyi insanı da olsa gizli gizli ağlamayı bırakın ve eşinizle yüzleşin. Ne zaman karar verdin buna? Bu ihtimali neden hiç bana söylemedin, diye bir hesap sormanız lazım. Tabi ki kavgayla değil. Bu hayalkırıklığını asla tek başınıza yaşamayın, şu yükün yarısını adamın omuzlarına bir aktarın öncelikle. Şu anki ruh halinizi aynen bize anlattığınız gibi anlatın ve kandırıldığınızı hissettiğinizi, şu an büyük bir hayal kırıklığı ve güven sorunu yaşadığınızı, bu sorunun kaynağı olmadığınız için sıkıntısını tek başına sırtlanmak istemediğinizi, onun da sorumluluğu üstlenmesini ve beraberce bir evlilik terapistine gitmeyi istediğinizi söyleyin.
Evliliğinizi temeliniden sarsan bir durumun mevcut olduğunu bilmeli ve mutlaka terapiye gelmeli. Sonrasında uzmanın yönlendirmelerine göre karar verirsiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.