Hepinize merhabalar, hayatımın en en en kötü ve en utanç verici günlerini yaşıyorum. Bir derdim var ve bunu sizinle paylaşmak istiyorum. Bir anne olarak büyük bir çıkmazdayim. Keşke anne olacağıma taş olsaydım diye düşünüyorum. Psikolojim alt üst oldu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizlerden gelen kırıcı olmadığı taktirde tüm yorumlara ve eleştirilere açığım. Buraya bu konuyu açmamın sebebi sizlerin de fikrini ve bu doğrultuda bir yol bulabilmek. Şimdiden teşekkürler.
2 cocuk annesiyim. Oğlum 13 kızım ise 5 yaşında. Eşimden ayrıldım çocuklarımla beraber yaşıyorum. Oğlum ne yazık ki orta derecede zeka geriliği hastası ve yüzde 50 raporlu. ( çözger orta derecede gecikmiş dönüm noktası raporlu özel eğitim çocuğu) Her ne kadar görünüşte fiziki bir engeli olmasa da bu durum onu engelli sınıfına dahil ediyor. Şunu mutlaka belirtmek istiyorum kendi ihtiyaçlarını kendisi karşılıyor kendisi alisveris yapabiliyor şehir dışı olmadığı sürece sehirici tüm uzaklıklara kendisi gidip gelebiliyor doğruyu yanlışı iyiyi ve kötüyü ayırt edebiliyor. Mevzu çok derin ama asıl mevzuya hiç uzatmadan başlamak istiyorum.
Oğlum 4 gün önce ben uyurken bana cinsel istismarda bulundu. O gün çok yorucu bir gün geçirmiştim ve ağır bir uykuya dalmıştım ki ilk anda farkedemedim.Ben bunu nasıl biliyorum?! Tabiki bu istismar anını her detayına kadar benim telefonumdan video kayıt yapmasından.
O gece telefonumun güvenlik şifresini degitirmistim tabiki normalde sifremi biliyordu ama o gece şifre değişikliği yaptığımı bilmiyordu. Videoyu çektikten sonra silebileceğini planlayarak gerçekleştirdiği bu eylem istediği gibi sonuçlanmadı yani videoyu silemedi. Bunun üzerine büyük bir panik ile beni uyandırdı ve şifreyi söylememi istedi ve ben bu panik karşısında suphelendim " acaba kötü alışkanlıklara başladı ( alkol sigara madde kullanımı gibi ) ve bu yüzden mi telefonumda sadece onun bildiği birseyi silmek istiyor düşüncesi ile telefonu ve şifreyi ona vermedim. Bu sırada bana saldırmaya başladı ve üzerime yürüdü. Ben bunun akabinde karşı komşunun evine giderek kendimi korumaya aldım ve hızlı bir şekilde telefonumu açtım ve videoyu gördüm.... Dünya başıma yıkılmıştı ve hala üzerime gelmeye çalışıyordu ve ben polisi aradım yardim istedim tabi o sırada polis geleceği için evden kaçtı. Polis geldi evimizin çevresinde onu aradı ama bulamadılar. Daha sonra polisler beni ve kızımı karakola götürdüler. İfadem alındı doktor raporu video kaydı ve oğlumun raporu savcılığa gönderildi. Yani tüm adli işlemler yapıldı ve nöbetçi savcı arandı. Savcı bizden alınıp yurda alınmasını söyledi. O gün tüm aramalara rağmen oğlum bulunmadı ve ertesi gün yurda bırakıldı anca oğlum yurttan kaçtı ve annemin evine gitti. Bu durum sürekli olarak tekrar etti. 4 gün içinde 4 kere yurda götürülüp geri kaçtı. Dün akşam bende annemlerdeydim ve evde tartışma çıktı. Bana evde saldırdı. Hastalığından dolayi olsa gerek yaptığı olayın çok normal olduğunu düşündüğü hareketleri var. Karşımda gülmesi beni tamamen çileden çıkardı. Üzerime evdeki eşyaları atmaya başladığı için oğlumu evden dışarıya çıkardık ve terastan bulduğu cay bardağını üzerime atmaya yeltendi defalarca. Bunun akabinde annem polisi aradı ve bu gece polis onu alıp yurda götürdü tekrar. Şuan evde yok ama yarın gündüz saatlerinde eve geleceği kanaatindeyim.
Şuan ki düşüncem. Kararsızlık, çaresizlik. Yanımda bizimle kaldığı sürece kızıma da ( Allah korusun ) geri dönüşü olmayan zararlar verebilir de vermeyebilir de. Ama oğlumun yokluğu diğer yandan canımı fazlasıyla acıtıyor. Onun kimsesizler gibi dışlanmış ve yurtta olması içimi parçalıyor. Bu iğrenç olay olmamış olsaydı onun tüm eziyetine saldırganlığına ömrümün sonuna kadar katlanırdım. Ancak bu durum çok çok farklı. Şu anda istismarda bulundu ancak ben onu affedersem bir daha ki sefere bu istismarı tamamen daha iğrenç şekli ile gerçekleştirmesi kaçınılmaz. Şuanda eve ansızın gelip bana zarar verecek diye çok korkuyorum ama bir yandan da yurtta değil gözümün önünde olmasını istiyorum. 4 gündür ben panik atak geçiriyorum.
Ne oğlumla oluyor ne de onsuz!!..