Hayallerim yarim kaldi

bunu şimdi için söylemedim

ilk evlendiğim yıl temizlik yaptım vs dediğiniz için söyledim

zaten iki küçük çocukla gece ders falan çalışılmaz

KPSS çok ciddi bir sınav

psikolojisi de önemli

hem kendini hazır hissetmen hem de tüm konularını bitirdiğine inanman lazım

öğretmen için ders sayısı çok fazla

eğitim ayrı ÖABT ayrı GY Gk ayrı

onlarca ders var

maalesef ara da verince evde bir iki bakayım kazanayım denilecek sınav değil

bu sene başlasanız çalışmaya yine moraliniz bozulacak iki küçük çocukla yeterince çalışmadığınız için daha da gerileceksiniz

bence bakın tamamen bence çocuklardan küçük 4 büyük 5 olduğunda tam gün devlet anaokuluna verin ikisini de

o sene kursa da gidin ve evi vs umursamayın, tek çıkış kapım deyin ve atanın

çocuklar ilkokula başladığında işiniz de olur düzeniniz de iyice oturur
inşallah bu dediklerinizi unutmam.
Okula gittiklerinde yapabilirim.
EN ÇOK İSTEDİĞİM ŞEY NET OLABİLMEK. bunu başarırsam zaten arkası gelecek biliyorum.
Bu konu altında nasıl güzel yorumlar okudum. Nasil güzel mucadeleler. Olmaz denileni olduranlar.

Bu site nasıl guzel bir yermiş böyle. Kimseye anlatamıyorum derdimi buraya gelip yazıyorum. Ne çok insan canlısı fikir yardımsever insan varmış.
 
Dikkat eksikliği olup cozenler oldu mu aranızda ?
Evet desin biri ne çok mutlu olurum. En azından önümden bir engel kalkar
 
Hanımefendi, yaşınız doğruysa şunu söylemek istiyorum... Hayatınızın en büyük hatasını yapmışsınız.
Hiçbir ev hanımının hayatı sandığınız gibi dört dörtlük değil. O eşini güler yüzle karşılamalar, leğende ayağını yıkamalar (uç oldu, biliyorum) falan ilk aylarda yaşanır yaşanır. Sonra herkes ya eşiyle kardeş gibi yaşamaya (ama aradaki sevgi ve tutkuyu da elinden geldiğince canlı tutmaya), ya da hayatını zehretmeye mahkum kalıyor. Şunu da eklemek isterim, eğer küçük bir yerde yaşıyorsanız babanızın sizi okutması aşırı büyük bir nimetmiş. Şu an yerinizde olmak isteyen kaç kız çocuğu var, biliyor musunuz? Bilerek ya da bilmeyerek yakmışsınız kendinizi.
Her şeye rağmen yeniden denemek istiyorsanız, bunun yaşı elbette yok. Sadece fiziksel şartlarınızı sağlamanız lâzım, zira çocuklarınızın bakımını sınav zamanında tek başınıza üstlenmeniz mümkün değil. Eşinizin de bu dönemde desteği çok önemli. O da memurmuş, inşallah anlar hâlinizden. KPSS'ye de hazırlanın elbette; ama bu hazırlık sürecinin yorucu olacağını bilin çünkü her yıl açılan kadro sayısı, bir de alan bazına göre değişebiliyor. Ya da şunu deneyin, alanınızın gerektirdiği niteliklerde kendinizi geliştirirsiniz (bunun için uzaktan eğitimler mevcut), özel sektörfen güvenilir firmalarda iş kovalarsınız.
 
Meslek sahibi olup babasina cok destek olmus bir kadin olarak söyluyorum.Evlendikten sonra bir seylere cok guvendiniz sanırim ki,o zaman kolaylikla yapilacak şeyleri gercekten ihmal etmissiniz.Psikolojik tedavi gören arkadasi neden bu kadar bahane ettiniz ki,herkesin yapısi farklidir.Hem calisip,hem cocuklariyla ,ilgilenen ,evini cekip ceviren o kadar cok kadin var ki.Tabi ki hepsine yalniz yetmek zor,eş de destek olacak.Hayat müsterek yaşanacak.Ev hanımi rolünü bu kadar cazip bulmaniz cok ilginc geldi.Yine de diyorum ki,gercekten isterseniz yaparsiniz.42 yasinda üniversitede sinif arkadasimiz vardi.18 yasindayken.Biz 21-22 yasinda,o 44 yasinda mezun olup ogretmen oldu ama oldu yani.
Matematik bölümü mezunuyum. Dikkat eksikliği bu bölümde en önemli sorun

Hepiniz o kadar haklısıniz ki.
Ikilemdeyim.
Karar veremiyorum .

Bir arkadaş demişki.bahane bulduğunuz müddetçe olmaz diye aslında onlar bahane değil gerçekler. Ve çalışmamı zorlaştıran sebepler.
Acaba babam için mi yoksa kendim için mi çalışmak istiyorum. Onu bile bilmiyorum.
Kendi adıma üzülüyorum.
Ayağı yere basan net görüşlü olan insanlar gibi olmak isterdim bende.

Özel sektörde çalışmak ben ıstiyorum esim razı olmuyor. Bir arkadaş Özel sektöre laf attığımı sanmış asla öyle bir şey yok.
Asıl onlar en çok yorulan emek veren esim de.calisti o anlattı Bana bunları ve ataninca daha mutlu Olduğunu .
Siz matematik bölümu mezunu musunuz gercekten,matematik ogretmenlerinin nasil dersten derse kostugunu saat basi herkesten aldigini biliyor musunuz? Okullarda da,disarda da en ragbet goren branş.
 
Halbuki ne çok istemiştim bir meslek sahibi olmayı.
Babamın benle gurur duymasını. Babamda en çok bana güvenmişti. Oku kızım kendi ayakların üzerinde dur. Güçlü ol hep demişti. Sağolsun hic bir şeyden beni mahrum etmeden okuttu.
Okulda bir çocukla tanıştım aşık olduk okulu bitirince evlendik.
Eşim atandı birlikte yeni şehre yeni hayata başladık. Ben de ders çalışmaya devam ettim hem yeni ev düzeni hem ders ilk yıl olmadı. Yeni evliyiz ya bizimle tanışmaya geldi komşular.uzaktan akrabalar yatıya geldiler.
Ne zaman program yapsam uyumadım. Gece calisacam dedim yorgunluktan uyuyakaldım.

Biraz fazla titiz olduğumdan günümün çoğu temizlikle geçiyordu.

Eşime sanırım çalışmayı düşünmüyorum ev kadını olmaya karar verdim dedim. O zamanlarda ev kadınlarının hayatları güzel görünmeye başlamıştı.
Eşlerini güler yüzle karşılıyor çocuklarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Bir arkadaşım vardı hem çalışıyor hem çocuklarıyla ilgileniyor hem eşiyle devamli tartışıyor psikolojik tedavi görüyordu.
Ister istemez biraz etkisinde kaldım çevre etkiliyor ve hayallerini değiştirmesine sebep sebep oluyormuş o zamanlar böyle düşünüyordum. Daha 21 yaşındaydım.
Kpss gözümde büyüdü geleceğime karşı kaygılı olmaya başladım hadi bende mutsuz olursam diye.

Esime dedim ben vazgeçtim ev kadını olucam çocuk istiyorum. 2 tane çocuğum oldu.
İkisi çok küçüktü. Babam bir gün dedi ki
En çok sana güvenmiştim.
O okur çalışır kimseye muhtaç olmaz demiştim. Artık 2 çocuktan sonra umudum kalmadı dedi.
Kalbim paramparça oldu.

Eskiden babamla ne hayaller kurardık. Onu alacaktım maasimla yemeğe cikaracaktim.
Yıllardır üzerinde güzel kıyafet görmemiştim hep bize harcamisti parasını.
Ona kendi paramla güzel kıyafetler alacaktım.
Annem yıllardır babama hep der kölen oldum ama koluma bir bilezik takmadın ona kendi paramla bilezik takacaktim.
Mutluluk elbette ki hep maddi şeylerden ibaret değil.
Ama içimizde kalan ukteler iste bunlar.

Sadece bunlar için meslek sahibi olunmaz bunun fa farkındayım.

Kafam o kadar karışık ki arkadaşlarım sizlerin bana yapacağınız yorumlar belki daha net dusunmemi sağlayabilir.

Şunu da belirtmem gerek. Evliyken Bir trafik kazası geçirdim o kazadan sonra dikkat eksikliği problemim başladı. Bu sorunu aşmak için çok Mücadele ettim ama aşamadim .

Bir ay önce kpss ye tekrar çalışmaya başladım. Yaparım 2 çocuk da olsa yapicam dedim. Çevreden etkilenmicem dedim.
yapamadım dikkat eksikligimden dolayi çok hata yapıyorum adim gibi ezberlediğim bilgileri bile soru çözerken yanlış anliyorum yanlış cevaplıyorum .

Çok ama çok moralim bozuk.

Benim gibi çok kişi var okuyup meslek edilememiş atanamamış biliyorum.
Sizler de benim gibi hissetiniz mi ?

Herkesten yorum bekliyorum iyi ya da kötü eleştiriye açığım.
Bölümünüz neydi.Herkes atanmak zorunda degıl.Atansak guzel olur ama olmayınca olmuyor.Bence hep bahanelerınız var.Çalışmak muhtesem bısey.
 
Çok gençsiniz. Okuyunca 35 filan sandım sizi. 26 yaşında neler yapılmaz. Özel ders vermeyi düşünmez misiniz? Hem temposunu istediğiniz gibi ayarlarsınız
 
Yaa nasıl güzel anlatmissiniz ağladım okurken sizin gibi yazıları okuyunca hevesleniyorum ben de yaparım diyorum.
1 ay önce ben de çalıştım derse kahve içtim

Kendime söyle telkin verdim bir yıl ya yıl sık dişini uykusuz kal stresli Ol

Çalış
Her şeyin de bırak düzenli Olmasın.
Sonra atan. Hayalini yasa dedim.
Bu bahane değil. Dikkat eksikliğim beni
mahvetti çok ağladım her hata yapisimda.
Gece 4 e kadar çalışıp uyuyordum. Sonra sonuç alamayinca soru çözemeyince bıraktım. Ama hala kafam karmakarışık.
Sürekli sorular var beynimi kemiren

Kendim için mi babam için. Mi

Mutlu mu olursun mutsuz mu

Eşek gibi çalıştım diyelim bu sözü kendime.soyluyorum kimse üstüne alınmasın. bir yıl hadi kazanamazsam bu dikkat eksikliği yüzünden olmazsa.

Bunların cevapları bile yok bende.

Beynim sarhoş gibi...
Geçenlerde Beren Saat'in çok sevdiğim bir filmine denk geldim. Sağır, dilsiz aynı zamanda kör bir kız, üniversiteden mezun oldu filmin sonunda. Arkadaşlarına sahneden "sizin 20 yılda yaptığınızı ben 40 yılda yapabildim, ama yaptım" diyordu.
Sizin durumunuzla çok alakası yok ama orada ki çabayı anlatmak istedim size. Dikkat eksikliğiniz varsa bir uzmandan yardım alın, başkası bir kere okuyup anlıyorsa siz 2 defa okuyun. Bir diğeri 5 soru çözünce konuyu kavrıyorsa siz 10 soru çözün. Yaranızı biliyorsunuz çözümünü de biliyorsunuzdur. Ama lütfen vazgeçmeyin 10 sene sonra daha çok içinizde kalmış, daha büyük keşke dedirtmesin size.
 
merhaba,
belki bakış açınız için faydalı olur diye ben de kendimden örnek vereyim. 33 yaşındayım, yüksek lisans mezunuyum, alanım uluslararası ilişkilerdi. sonrasında 3.5 yıl kendi üniversitemde (vakıf) araştırma görevlisi olarak çalıştım, sonrasında özelde devam ettim proje uzmanı olarak. fakat yaptığım işi hiç sevmedim, 2-3 defa bırakma gibi deneyimlerim oldu, 2 yıl kendim isteyerek işe girmedim çünkü ne gelecek görüyordum ne motivasyonum vardı. sonrasında bir cesaretle, ben hayatımı nefret ettiğim şeylerle geçirmek istemiyorum diyerek, üniversite sınavına girdim. lise hayalim olan ingiliz dili ve edebiyatı bölümünü kendi şehrimde çok iyi bir okulda kazandım. liseden sonra hep Ingilizce eğitim gördüğümden sınavın dil kısmına hakimdim, fakat diğer kısmı bende yoktu. sadece 8 aya yakın lise müfredatı çalıştım , test çözdüm, ne dershaneye gittim ne bir şey. kpss'den hiçbir farkı yok. kimya fizik türkçe din ne ararsanız ve yeni sistemde. sonunda emeğimin karşılığını aldım ve çok tesadüftür ki aynı süreçte (hiç aklımda yoktu) bir çevirmenlik bürosunda işe başladım. hukuki çevirilerden başka alanlara dek bir sürü alanı tanıma fırsatım oluyor. önümdeki 3 sene de bu şekilde devam edeceğim, hem okul hem iş. sonrasında belki çevirmen belki Ingilizce öğretmeni olurum henüz kararımı vermedim. ama ne olursa olsun şu an hayal ettiğim şeyleri yapıyorum, çok başındayım. yeni bir alanda olduğum için önümdeki 3-4 yıl kendime yoğun emek vermem gerekecek, farkındayım. ama dün yakın bir arkadaşım da söyledi seni bu kadar mutlu görmek çok güzel diye.
size önerim, siz oturup bahaneler üretirseniz, risk almazsanız, hiçbir zaman birileri çıkıp önünüze size bir şey sunmayacak. ben risk aldım, cesaret ettim, çok da sancılı bir süreç oldu ama artık hayatımın geri kalanını istediğim gibi yaşamak benim elimde. ah vah diyerek, keşke deyip kendime acıyarak da devam edebilirdim.
lütfen siz de kurban rolüne girmeden bir karar alın. ben bunları yapmasam biliyordum ki 40 yaşında hala keşke deyip hayatımdan nefret ediyor olacaktım şimdi ise önümde bir sürü kapı açıldı, hem de daha başındayken.
lütfen burada yazılanları iyi düşünün.
 
Hayatta en istediğim şeydi mesleğimi yapabilmek ( öğretmenim, atanamadım. Atanmaya pek umudum da yok açıkçası)

Bulunduğum şehirde özel okullarda is bulmak için tabiri caize arkanızda bir "adam" olmali. Benim yoktu.

BBn sizden farklı olarak çalışmayı ilk günden beri isterdim. Muhtaç olmamak icin vs değil. Çalışmak istiyorum sadece sebebi şu veya bu değil. Muhtac değilim çünkü. Param var kenarda sadece bana ait olan .

Burda mesela bazen bazı arkadaşlar "koca parasi yemek ,kocanın eline bakmak" gibi cümleler yazıyorlar. Aslında hiçbiri beni hedef almıyor. Ama cok cok kiriliyorim. O da elimde değil. Nedeni de yok. Kırıliyorum. O kadar.

Ben de sonradan kanavice isi öğrendim. Şimdi instagramdan sipariş alarak çeyizlik ürün satıyorum.

Az Da olsa kazanıyorum . Çok büyük paralar değil tabi. Ama hic yoktan iyidir.

En azindan almak istediğim bir bluzu kendim alıyorum.

Yine de çalışıyor musun sorusuna "hayir" demek kadar zor gelen hiçbirşey yoK benim icin.

Bi keresinde bir arkadaşım "ben ev hanımı değilim kimse bana ev hanimi diyemez"demisti yanımda. Paramparça dökülmüstüm oraya. Parçalarım halen daha oralardadır.

Ama napalim..hayat bu. neyi cok istersek onunla imtihan oluyoruz.

Diplomam nerde mesela şu an onu bile bilmiyorum... Yine de elimde az da olsa bir kazancım var. Şükür .

Allah bugunümüzü aratmasin
Kimse bana ev hanımı diyemez ne demekmis yaa her evli kadın evinin hanimidir bu ne güzel birşey. Neden sanki kötü kadınlikmis ev hanimligi gibi bahsetmiş..siz üzülmeyin ne güzel bi sekidke uretiyorsunuz takdir ettim e hiç belli olmaz bir bakarsınız atanirsiniz hayat bu ne zaman ne verecek belli olmuyor .selamlar 🙏
 
merhaba,
belki bakış açınız için faydalı olur diye ben de kendimden örnek vereyim. 33 yaşındayım, yüksek lisans mezunuyum, alanım uluslararası ilişkilerdi. sonrasında 3.5 yıl kendi üniversitemde (vakıf) araştırma görevlisi olarak çalıştım, sonrasında özelde devam ettim proje uzmanı olarak. fakat yaptığım işi hiç sevmedim, 2-3 defa bırakma gibi deneyimlerim oldu, 2 yıl kendim isteyerek işe girmedim çünkü ne gelecek görüyordum ne motivasyonum vardı. sonrasında bir cesaretle, ben hayatımı nefret ettiğim şeylerle geçirmek istemiyorum diyerek, üniversite sınavına girdim. lise hayalim olan ingiliz dili ve edebiyatı bölümünü kendi şehrimde çok iyi bir okulda kazandım. liseden sonra hep Ingilizce eğitim gördüğümden sınavın dil kısmına hakimdim, fakat diğer kısmı bende yoktu. sadece 8 aya yakın lise müfredatı çalıştım , test çözdüm, ne dershaneye gittim ne bir şey. kpss'den hiçbir farkı yok. kimya fizik türkçe din ne ararsanız ve yeni sistemde. sonunda emeğimin karşılığını aldım ve çok tesadüftür ki aynı süreçte (hiç aklımda yoktu) bir çevirmenlik bürosunda işe başladım. hukuki çevirilerden başka alanlara dek bir sürü alanı tanıma fırsatım oluyor. önümdeki 3 sene de bu şekilde devam edeceğim, hem okul hem iş. sonrasında belki çevirmen belki Ingilizce öğretmeni olurum henüz kararımı vermedim. ama ne olursa olsun şu an hayal ettiğim şeyleri yapıyorum, çok başındayım. yeni bir alanda olduğum için önümdeki 3-4 yıl kendime yoğun emek vermem gerekecek, farkındayım. ama dün yakın bir arkadaşım da söyledi seni bu kadar mutlu görmek çok güzel diye.
size önerim, siz oturup bahaneler üretirseniz, risk almazsanız, hiçbir zaman birileri çıkıp önünüze size bir şey sunmayacak. ben risk aldım, cesaret ettim, çok da sancılı bir süreç oldu ama artık hayatımın geri kalanını istediğim gibi yaşamak benim elimde. ah vah diyerek, keşke deyip kendime acıyarak da devam edebilirdim.
lütfen siz de kurban rolüne girmeden bir karar alın. ben bunları yapmasam biliyordum ki 40 yaşında hala keşke deyip hayatımdan nefret ediyor olacaktım şimdi ise önümde bir sürü kapı açıldı, hem de daha başındayken.
lütfen burada yazılanları iyi düşünün.
Helal olsun böyle şeyler okuyunca çok seviniyorum kadınlarımız kızlarımız güçlü başarılı olsun...kocaman sarıldım size 🙏🌺
 
Kimse bana ev hanımı diyemez ne demekmis yaa her evli kadın evinin hanimidir bu ne güzel birşey. Neden sanki kötü kadınlikmis ev hanimligi gibi bahsetmiş..siz üzülmeyin ne güzel bi sekidke uretiyorsunuz takdir ettim e hiç belli olmaz bir bakarsınız atanirsiniz hayat bu ne zaman ne verecek belli olmuyor .selamlar 🙏
Ev hanımı olmak insana dalmıyor,ben ev hanımıyım mesela bak dedim. Bi şey demedi.

Şimdi kendisi de ev hanımı.

Hayatın ne getireceği belli değil.

Ben ev hanımı olmaktan rahatsızlık duymazdim belki toplumla bu kadar ciddi bir baski ile karsilasmasaydim.

Başımıza gelmeyen şeyler için birilerini kınamak kolay oluyor. Özellikle kadınlar; hemcinslerine saldirmaktan haz aliyor.

Allah herkesi kendisi gibi insanlarla karşılaştırsin.

Desteğiniz için teşekkür ederim🙏🙏🙏
 
Sosyal bilgiler mezunuyum. Küçük bir ilçenin köyünde ailem. Mezun olduktan bir yıl sonra kendi köy okulumda ücretli yaptım,bir yıl sonra evlendim,evliliğin ilk yılı da iki kez taşınma vs aksaklık derken gitti mi uç yıl. Ama hiç birinde dersi tamamen bırakmadım. Çünkü ezber yapmayıp verimli çalışsam bile okuduğumu çabuk unutan biriyim. Dikkat eksikliği bende de vardı. Uzun süre masa başında oturamaz,tek bir derse odaklı çalışamazdım. Anlayacağınız bu üç yıl dersten kopmasam da sınav işim olmadı.

Geçen yıl ciddi emek verdim,ilk başta verdiğim ders molası sayısını azaltarak masaya oturmaya alıştım,eşim evden çıkar çıkmaz temizlik yemek halledip o gelinceye kafam sakin ders çalıştım,akşam onunla vakit geçirip o uyuyunca ders çalıştım,başkası bir konuyu bir okuyup özetliyorsa ben on kez yaptım. Çünkü kapasitem ona göre çabuk kavrayamıyorum. Sıralamaya girdim ama iki yılın puanını karma yaptılar nasıl oldu ise dışarda kaldım önceki yıllardan önüme geçen olunca. Şimdi de hamileyim.

Bıraktım mı asla! Baksanız maddi durumumuz iyi,eşim ister atan ister atanma ikisinde de yanındayım modunda,ailem hayıflanmıyor. Evliliğim şükür iyi,yemek temizlik seven bir insanım. AMA niye elimde bir meslek varken bunu yapmayayım ki. Neden o ekonomik özgürlüğü hissetmeyeyim.

Bir gün KPSS den umudum bitecek kadar yapamamış olursam bile bebeğimi büyütüp illaki çalışmak hedefim 🎈ne istediğinize tam karar verirseniz emin olun hiç bir şey bahane olmuyor gözünüzde. İlk aşama net olup hedef belirleyebilmek bence.
 
Bence bahanelere sığınmışsınız. Hele ilk senenin bahanesi hiç olmamış. Ben de bebeğim varken çalışıp atandım. Ev hanımlığı kötü değil tabii ama dünyanın binbir türlü hali var. Eşiniz iyi kazansa bile bir gün yanınızda olmayabilir herkesin bir güvencesi olmalı. Bunun için de çoğumuz çalışmak zorundayız. Bunun esin iyi kazanması ile ya da eşe güvenmemek ile ilgisi yok.
 
Atanmak veya çalışmak veya babanızı mutlu etmek sizin için her şeyden önde gelseydi eğer üzerine düşerdiniz.

Yeterince istemediniz kabul edin.
Dürüstce kabul edin ve artık ne istediğinize karar verin.
Çalışmak ille kpssden geçmiyor.

Bana öyle geldi ki siz tertemiz, düzenli evinizde çocuklarınızı büyütüp eşinizi beklemeyi daha çok istediniz.
 
Bu kadar üzülüyorsanız kpss ye hazırlanın. Ilk yıl olmasa bile sonraki yıllarda başarılı olabilirsiniz. Ders çalışmayı bırakıp 2cocuk olmuş vs. uzun ara verdiğiniz için algılamada sorun yaşamanız çok normal. Kendinizi etiketlemeyin dikkat eksikliğim var olmuyor diye.
Lise üniversitedeki gibi hafıza olmuyor maalesef çalışmayı ezber yapmayı bırakınca. Kendinize güvenin hazırlanın veya başka iş imkanı varsa onları değerlendirin
 
Çoğu insan yargılayıp eleştiriyor, buradaki insanlar yargılanmak için, azar işitmek için yazmıyor. Sanki ülkenin durumundan haberiniz yokmuş gibi özelde de iş varmış, varsa o kadar insan niye işsiz?
 
Çalışmak istemediğiniz için peşpeşe iki çocuk yapmışsınız boyle birini taniyorum ama daha çocuğu olamadı neyse biz daha ne diyelim ki hala geç değil desem onuda yapamadım yazmışsınız
 
Hayatta en istediğim şeydi mesleğimi yapabilmek ( öğretmenim, atanamadım. Atanmaya pek umudum da yok açıkçası)

Bulunduğum şehirde özel okullarda is bulmak için tabiri caize arkanızda bir "adam" olmali. Benim yoktu.

BBn sizden farklı olarak çalışmayı ilk günden beri isterdim. Muhtaç olmamak icin vs değil. Çalışmak istiyorum sadece sebebi şu veya bu değil. Muhtac değilim çünkü. Param var kenarda sadece bana ait olan .

Burda mesela bazen bazı arkadaşlar "koca parasi yemek ,kocanın eline bakmak" gibi cümleler yazıyorlar. Aslında hiçbiri beni hedef almıyor. Ama cok cok kiriliyorim. O da elimde değil. Nedeni de yok. Kırıliyorum. O kadar.

Ben de sonradan kanavice isi öğrendim. Şimdi instagramdan sipariş alarak çeyizlik ürün satıyorum.

Az Da olsa kazanıyorum . Çok büyük paralar değil tabi. Ama hic yoktan iyidir.

En azindan almak istediğim bir bluzu kendim alıyorum.

Yine de çalışıyor musun sorusuna "hayir" demek kadar zor gelen hiçbirşey yoK benim icin.

Bi keresinde bir arkadaşım "ben ev hanımı değilim kimse bana ev hanimi diyemez"demisti yanımda. Paramparça dökülmüstüm oraya. Parçalarım halen daha oralardadır.

Ama napalim..hayat bu. neyi cok istersek onunla imtihan oluyoruz.

Diplomam nerde mesela şu an onu bile bilmiyorum... Yine de elimde az da olsa bir kazancım var. Şükür .

Allah bugunümüzü aratmasin
bu mesaj beni cok uzdu ama,
neden boyle kiriliyorsunuz ve kendi emeginizi gormuyorsunuz ki.

ananem terzidir,
yillarca terzi olarak calismis ama sonrasinda evden kendisi devam etti,
simdi 80e yaklasti, hala evine gittigimde yaraticiligi ile bir sey yapmis buluyorum,
hani oyle gitmis su kadara su urunu satmis degil, parayla olcemeyeceginiz seyler, cok yaraticidir kendisi,
simdinin modasi recycle isini ben ananemden ogrendim diyeyim, hic bir seyi atmaz, her seyi degerlendirir, hem de guzellestirir.
bunu degersizlestirmek olmaz.

ayrica islerinizi paylasmistiniz basta konuda, cok cok iyiler,
ben sizin gibi kisilerin zaten maasli calisan olarak calismasini asil kayip goruyorum,
cok cok iyisiniz :nazar:
 
bence en buyuk hataniz esinizin lafi ile denemeden ozele sans vermemek olmus.

sundan dolayi diyorum,
siz bir ise girseydiniz,
zorlansaydiniz,
sonra da degmez, benim istedigim hayat bu degil deyip ev hanimi olsaydiniz,
su an cok mutlu olurdunuz.

hayatta sonuclarina katlanmakta en zorlandigim kararlar hep baskalarinin etkileri ile aldigim kararlar olmustur,

kendi hatalarimla zamaninda cok para ve emek harcadigim seyleri kaybetmisligim var,
ama hic birinin yasini tutmuyorum,
o gunun sartlari ile oyle gerekti oyle yaptim diyorum,
veya ben de boyle biriyim ne yapalim yani diyorum.

ama siz denememissiniz, bilmiyorsunuz.
o yuzden acabalariniz cok.

bir de bilemiyorum ama,
bu devlette calismayanlar is yerinde iskence goruyorlar gorusu tam olarak nasil ve nereden cikti,
sizin mesleginize alakali bir durum varsa o ayri,
belki o zaman yan alanlara bakmak lazim gelir.

Ama cok genel olarak, ozel ocudur demek dogru degil.

hep yazarim,
kamuda calistigim donem, o kadar cok mesai yapiyordum ki,
hem de ucret karsiligi falan degil,
bir donem aylarca 2 buyuk il arasi her hafta 2 kez gittim geldim, omrum yollarda otellerde gecti.
Hayatimda o donem kadar cok calistigim baska donem de yok.

yani ozel devlet diye degil de birinci dereceden amirinizle alakali biraz da,
ozelde de cok iyi sartlarda calisanlar var, devlette de benim ornegimdeki gibi durumlar var.
Denemeden bilemezsiniz.
 
X