Hayallerim yarim kaldi

havalihavasiz .!.:

Halbuki ne çok istemiştim bir meslek sahibi olmayı.
Babamın benle gurur duymasını. Babamda en çok bana güvenmişti. Oku kızım kendi ayakların üzerinde dur. Güçlü ol hep demişti. Sağolsun hic bir şeyden beni mahrum etmeden okuttu.
Okulda bir çocukla tanıştım aşık olduk okulu bitirince evlendik.
Eşim atandı birlikte yeni şehre yeni hayata başladık. Ben de ders çalışmaya devam ettim hem yeni ev düzeni hem ders ilk yıl olmadı. Yeni evliyiz ya bizimle tanışmaya geldi komşular.uzaktan akrabalar yatıya geldiler.
Ne zaman program yapsam uyumadım. Gece calisacam dedim yorgunluktan uyuyakaldım.

Biraz fazla titiz olduğumdan günümün çoğu temizlikle geçiyordu.

Eşime sanırım çalışmayı düşünmüyorum ev kadını olmaya karar verdim dedim. O zamanlarda ev kadınlarının hayatları güzel görünmeye başlamıştı.
Eşlerini güler yüzle karşılıyor çocuklarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Bir arkadaşım vardı hem çalışıyor hem çocuklarıyla ilgileniyor hem eşiyle devamli tartışıyor psikolojik tedavi görüyordu.
Ister istemez biraz etkisinde kaldım çevre etkiliyor ve hayallerini değiştirmesine sebep sebep oluyormuş o zamanlar böyle düşünüyordum. Daha 21 yaşındaydım.
Kpss gözümde büyüdü geleceğime karşı kaygılı olmaya başladım hadi bende mutsuz olursam diye.

Esime dedim ben vazgeçtim ev kadını olucam çocuk istiyorum. 2 tane çocuğum oldu.
İkisi çok küçüktü. Babam bir gün dedi ki
En çok sana güvenmiştim.
O okur çalışır kimseye muhtaç olmaz demiştim. Artık 2 çocuktan sonra umudum kalmadı dedi.
Kalbim paramparça oldu.

Eskiden babamla ne hayaller kurardık. Onu alacaktım maasimla yemeğe cikaracaktim.
Yıllardır üzerinde güzel kıyafet görmemiştim hep bize harcamisti parasını.
Ona kendi paramla güzel kıyafetler alacaktım.
Annem yıllardır babama hep der kölen oldum ama koluma bir bilezik takmadın ona kendi paramla bilezik takacaktim.
Mutluluk elbette ki hep maddi şeylerden ibaret değil.
Ama içimizde kalan ukteler iste bunlar.

Sadece bunlar için meslek sahibi olunmaz bunun fa farkındayım.

Kafam o kadar karışık ki arkadaşlarım sizlerin bana yapacağınız yorumlar belki daha net dusunmemi sağlayabilir.

Şunu da belirtmem gerek. Evliyken Bir trafik kazası geçirdim o kazadan sonra dikkat eksikliği problemim başladı. Bu sorunu aşmak için çok Mücadele ettim ama aşamadim .

Bir ay önce kpss ye tekrar çalışmaya başladım. Yaparım 2 çocuk da olsa yapicam dedim. Çevreden etkilenmicem dedim.
yapamadım dikkat eksikligimden dolayi çok hata yapıyorum adim gibi ezberlediğim bilgileri bile soru çözerken yanlış anliyorum yanlış cevaplıyorum .

Çok ama çok moralim bozuk.

Benim gibi çok kişi var okuyup meslek edilememiş atanamamış biliyorum.
Sizler de benim gibi hissetiniz mi ?

Herkesten yorum bekliyorum iyi ya da kötü eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

Pisiannesi .!.:

Kızacaksınız belki ama bahane bulmayı bırakırsanız birşeyler elde edebilirsiniz. Kazadan sonra dikkat eksikliğine suç atmışsınız, çalışan psikolojik destek alan arkadaşınıza suç atmışsınız, eve gelen misafire/titizliğinize suç atmışsınız. Bunların hepsi sizin bulduğunuz bahaneler, bahane diyorum çünkü siz çalışmayı gerçekten isteseydiniz herşeye vakit bulur yapardınız.
Eminim ev hayatı çalışma hayatından fazla yoruyordur sizi buna gerçekten kalpten inanıyorum ama siz bence kendiniz istemiyorsunuz çalışmayı ailenizde sizi çalışırken görmek istediğini söylediğine vicdan azabı çekiyorsunuz sadece

Genişletmek için tıkla...

Hale1111 .!.:

Hiç birşey için geç değil kendinizi keşfedecek alanlar yaratın meslek sahibi olmak illa ki memur olup atanmak değil ben tasarımcıyım mesela özel sektörde çalıştım doğum iznindeyim sonrasında evden çalışacağım sizde evden çalışabileceğiniz. Bir alan bulabilirsiniz kuzenim genetik mühendisi atanamadı iş de bulamadı ama evde hediyelik süsler yapıyor böyle böyle kendini geliştirdi türkiyede herkes meslek sahibi ama kendi mesleklerinde çalışamıyorlar öncelikle ne isyediğinize karar verin siz çalışmayı istiyor musunuz yoksa babanız istedi diye mi istiyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

hamletinopheliasi .!.:

Hatayı en başında siz yapmışsınız daha çalışıp paranızı kazanmadan evlenerek . Ev hanımı olanları sadece dizilerde izleyip gaza geldiniz sanırım. Ne olursa olsun meslek sahibi olunmalı ister 2 çocuk ister 10 çocuk. Babanıza çok üzüldüm çocuğunu kendi ayakları üstünde görmek her ebeveyn ister. Şuan kaç yaşındasınız bilmiyorum ama herhalde çok geç değildir

Genişletmek için tıkla...

havalihavasiz .!.:

Söylediklerin mantıklı geldi.
Bir yanım doğru diyor bir yanım hayır sen çalışmak istiyorsun diyor. O yüzden diyorum kafam tarhana çorbası.
Neden böyleyim ki ben neden gerçekten beni ne mutlu edeceğini bilmiyorum.
Su an ki hayatıma bakıyorum her şey yolunda gibi mutluyum ayaklarımı uzatıp tv da izleyebiliyorum kendimle cocuklarimla Bol vakit de geçiriyorum.
Bunlar çalışırken olacak mi diyorum.
Sonra diyorum ki bu çocuklar hep böyle küçük kalmayacak. Okula gittiklerinde yalnız olucam. Maddi giderler çok fazla bu devirde.
Bir ev sahibi olur muyuz diyorum eşime tek maaşla o da çok zor diyor.
Bazen diyorum ki bu mesleği ne kadar istiyorum.
Sanki içimde iki tane ben var
Bana hükmeden.

Yolumu kaybetmiş gibiyim.
Sonra pişman olur muyum diyorum.
Keşke atansaydim der miyim diyorum.

Özel sektör çok zor eşim ataninca bir yıl çalıştı. Senin asla calismani istemiyorum hakkını alamıyorsun istediğin tatili yapamıyorsun dedi.
Çalış atan. Yoksa evde otur daha iyi dedi.
Ben de tecrübesine güvendim tamam dedim.

Bir arkadaş özelde Çalış demiş ona da cvp vermek istedim burda.

Genişletmek için tıkla...

havalihavasiz .!.:

Halbuki ne çok istemiştim bir meslek sahibi olmayı.
Babamın benle gurur duymasını. Babamda en çok bana güvenmişti. Oku kızım kendi ayakların üzerinde dur. Güçlü ol hep demişti. Sağolsun hic bir şeyden beni mahrum etmeden okuttu.
Okulda bir çocukla tanıştım aşık olduk okulu bitirince evlendik.
Eşim atandı birlikte yeni şehre yeni hayata başladık. Ben de ders çalışmaya devam ettim hem yeni ev düzeni hem ders ilk yıl olmadı. Yeni evliyiz ya bizimle tanışmaya geldi komşular.uzaktan akrabalar yatıya geldiler.
Ne zaman program yapsam uyumadım. Gece calisacam dedim yorgunluktan uyuyakaldım.

Biraz fazla titiz olduğumdan günümün çoğu temizlikle geçiyordu.

Eşime sanırım çalışmayı düşünmüyorum ev kadını olmaya karar verdim dedim. O zamanlarda ev kadınlarının hayatları güzel görünmeye başlamıştı.
Eşlerini güler yüzle karşılıyor çocuklarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Bir arkadaşım vardı hem çalışıyor hem çocuklarıyla ilgileniyor hem eşiyle devamli tartışıyor psikolojik tedavi görüyordu.
Ister istemez biraz etkisinde kaldım çevre etkiliyor ve hayallerini değiştirmesine sebep sebep oluyormuş o zamanlar böyle düşünüyordum. Daha 21 yaşındaydım.
Kpss gözümde büyüdü geleceğime karşı kaygılı olmaya başladım hadi bende mutsuz olursam diye.

Esime dedim ben vazgeçtim ev kadını olucam çocuk istiyorum. 2 tane çocuğum oldu.
İkisi çok küçüktü. Babam bir gün dedi ki
En çok sana güvenmiştim.
O okur çalışır kimseye muhtaç olmaz demiştim. Artık 2 çocuktan sonra umudum kalmadı dedi.
Kalbim paramparça oldu.

Eskiden babamla ne hayaller kurardık. Onu alacaktım maasimla yemeğe cikaracaktim.
Yıllardır üzerinde güzel kıyafet görmemiştim hep bize harcamisti parasını.
Ona kendi paramla güzel kıyafetler alacaktım.
Annem yıllardır babama hep der kölen oldum ama koluma bir bilezik takmadın ona kendi paramla bilezik takacaktim.
Mutluluk elbette ki hep maddi şeylerden ibaret değil.
Ama içimizde kalan ukteler iste bunlar.

Sadece bunlar için meslek sahibi olunmaz bunun fa farkındayım.

Kafam o kadar karışık ki arkadaşlarım sizlerin bana yapacağınız yorumlar belki daha net dusunmemi sağlayabilir.

Şunu da belirtmem gerek. Evliyken Bir trafik kazası geçirdim o kazadan sonra dikkat eksikliği problemim başladı. Bu sorunu aşmak için çok Mücadele ettim ama aşamadim .

Bir ay önce kpss ye tekrar çalışmaya başladım. Yaparım 2 çocuk da olsa yapicam dedim. Çevreden etkilenmicem dedim.
yapamadım dikkat eksikligimden dolayi çok hata yapıyorum adim gibi ezberlediğim bilgileri bile soru çözerken yanlış anliyorum yanlış cevaplıyorum .

Çok ama çok moralim bozuk.

Benim gibi çok kişi var okuyup meslek edilememiş atanamamış biliyorum.
Sizler de benim gibi hissetiniz mi ?

Herkesten yorum bekliyorum iyi ya da kötü eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

havalihavasiz .!.:

Halbuki ne çok istemiştim bir meslek sahibi olmayı.
Babamın benle gurur duymasını. Babamda en çok bana güvenmişti. Oku kızım kendi ayakların üzerinde dur. Güçlü ol hep demişti. Sağolsun hic bir şeyden beni mahrum etmeden okuttu.
Okulda bir çocukla tanıştım aşık olduk okulu bitirince evlendik.
Eşim atandı birlikte yeni şehre yeni hayata başladık. Ben de ders çalışmaya devam ettim hem yeni ev düzeni hem ders ilk yıl olmadı. Yeni evliyiz ya bizimle tanışmaya geldi komşular.uzaktan akrabalar yatıya geldiler.
Ne zaman program yapsam uyumadım. Gece calisacam dedim yorgunluktan uyuyakaldım.

Biraz fazla titiz olduğumdan günümün çoğu temizlikle geçiyordu.

Eşime sanırım çalışmayı düşünmüyorum ev kadını olmaya karar verdim dedim. O zamanlarda ev kadınlarının hayatları güzel görünmeye başlamıştı.
Eşlerini güler yüzle karşılıyor çocuklarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Bir arkadaşım vardı hem çalışıyor hem çocuklarıyla ilgileniyor hem eşiyle devamli tartışıyor psikolojik tedavi görüyordu.
Ister istemez biraz etkisinde kaldım çevre etkiliyor ve hayallerini değiştirmesine sebep sebep oluyormuş o zamanlar böyle düşünüyordum. Daha 21 yaşındaydım.
Kpss gözümde büyüdü geleceğime karşı kaygılı olmaya başladım hadi bende mutsuz olursam diye.

Esime dedim ben vazgeçtim ev kadını olucam çocuk istiyorum. 2 tane çocuğum oldu.
İkisi çok küçüktü. Babam bir gün dedi ki
En çok sana güvenmiştim.
O okur çalışır kimseye muhtaç olmaz demiştim. Artık 2 çocuktan sonra umudum kalmadı dedi.
Kalbim paramparça oldu.

Eskiden babamla ne hayaller kurardık. Onu alacaktım maasimla yemeğe cikaracaktim.
Yıllardır üzerinde güzel kıyafet görmemiştim hep bize harcamisti parasını.
Ona kendi paramla güzel kıyafetler alacaktım.
Annem yıllardır babama hep der kölen oldum ama koluma bir bilezik takmadın ona kendi paramla bilezik takacaktim.
Mutluluk elbette ki hep maddi şeylerden ibaret değil.
Ama içimizde kalan ukteler iste bunlar.

Sadece bunlar için meslek sahibi olunmaz bunun fa farkındayım.

Kafam o kadar karışık ki arkadaşlarım sizlerin bana yapacağınız yorumlar belki daha net dusunmemi sağlayabilir.

Şunu da belirtmem gerek. Evliyken Bir trafik kazası geçirdim o kazadan sonra dikkat eksikliği problemim başladı. Bu sorunu aşmak için çok Mücadele ettim ama aşamadim .

Bir ay önce kpss ye tekrar çalışmaya başladım. Yaparım 2 çocuk da olsa yapicam dedim. Çevreden etkilenmicem dedim.
yapamadım dikkat eksikligimden dolayi çok hata yapıyorum adim gibi ezberlediğim bilgileri bile soru çözerken yanlış anliyorum yanlış cevaplıyorum .

Çok ama çok moralim bozuk.

Benim gibi çok kişi var okuyup meslek edilememiş atanamamış biliyorum.
Sizler de benim gibi hissetiniz mi ?

Herkesten yorum bekliyorum iyi ya da kötü eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

havalihavasiz .!.:

Halbuki ne çok istemiştim bir meslek sahibi olmayı.
Babamın benle gurur duymasını. Babamda en çok bana güvenmişti. Oku kızım kendi ayakların üzerinde dur. Güçlü ol hep demişti. Sağolsun hic bir şeyden beni mahrum etmeden okuttu.
Okulda bir çocukla tanıştım aşık olduk okulu bitirince evlendik.
Eşim atandı birlikte yeni şehre yeni hayata başladık. Ben de ders çalışmaya devam ettim hem yeni ev düzeni hem ders ilk yıl olmadı. Yeni evliyiz ya bizimle tanışmaya geldi komşular.uzaktan akrabalar yatıya geldiler.
Ne zaman program yapsam uyumadım. Gece calisacam dedim yorgunluktan uyuyakaldım.

Biraz fazla titiz olduğumdan günümün çoğu temizlikle geçiyordu.

Eşime sanırım çalışmayı düşünmüyorum ev kadını olmaya karar verdim dedim. O zamanlarda ev kadınlarının hayatları güzel görünmeye başlamıştı.
Eşlerini güler yüzle karşılıyor çocuklarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Bir arkadaşım vardı hem çalışıyor hem çocuklarıyla ilgileniyor hem eşiyle devamli tartışıyor psikolojik tedavi görüyordu.
Ister istemez biraz etkisinde kaldım çevre etkiliyor ve hayallerini değiştirmesine sebep sebep oluyormuş o zamanlar böyle düşünüyordum. Daha 21 yaşındaydım.
Kpss gözümde büyüdü geleceğime karşı kaygılı olmaya başladım hadi bende mutsuz olursam diye.

Esime dedim ben vazgeçtim ev kadını olucam çocuk istiyorum. 2 tane çocuğum oldu.
İkisi çok küçüktü. Babam bir gün dedi ki
En çok sana güvenmiştim.
O okur çalışır kimseye muhtaç olmaz demiştim. Artık 2 çocuktan sonra umudum kalmadı dedi.
Kalbim paramparça oldu.

Eskiden babamla ne hayaller kurardık. Onu alacaktım maasimla yemeğe cikaracaktim.
Yıllardır üzerinde güzel kıyafet görmemiştim hep bize harcamisti parasını.
Ona kendi paramla güzel kıyafetler alacaktım.
Annem yıllardır babama hep der kölen oldum ama koluma bir bilezik takmadın ona kendi paramla bilezik takacaktim.
Mutluluk elbette ki hep maddi şeylerden ibaret değil.
Ama içimizde kalan ukteler iste bunlar.

Sadece bunlar için meslek sahibi olunmaz bunun fa farkındayım.

Kafam o kadar karışık ki arkadaşlarım sizlerin bana yapacağınız yorumlar belki daha net dusunmemi sağlayabilir.

Şunu da belirtmem gerek. Evliyken Bir trafik kazası geçirdim o kazadan sonra dikkat eksikliği problemim başladı. Bu sorunu aşmak için çok Mücadele ettim ama aşamadim .

Bir ay önce kpss ye tekrar çalışmaya başladım. Yaparım 2 çocuk da olsa yapicam dedim. Çevreden etkilenmicem dedim.
yapamadım dikkat eksikligimden dolayi çok hata yapıyorum adim gibi ezberlediğim bilgileri bile soru çözerken yanlış anliyorum yanlış cevaplıyorum .

Çok ama çok moralim bozuk.

Benim gibi çok kişi var okuyup meslek edilememiş atanamamış biliyorum.
Sizler de benim gibi hissetiniz mi ?

Herkesten yorum bekliyorum iyi ya da kötü eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...

havalihavasiz .!.:

Halbuki ne çok istemiştim bir meslek sahibi olmayı.
Babamın benle gurur duymasını. Babamda en çok bana güvenmişti. Oku kızım kendi ayakların üzerinde dur. Güçlü ol hep demişti. Sağolsun hic bir şeyden beni mahrum etmeden okuttu.
Okulda bir çocukla tanıştım aşık olduk okulu bitirince evlendik.
Eşim atandı birlikte yeni şehre yeni hayata başladık. Ben de ders çalışmaya devam ettim hem yeni ev düzeni hem ders ilk yıl olmadı. Yeni evliyiz ya bizimle tanışmaya geldi komşular.uzaktan akrabalar yatıya geldiler.
Ne zaman program yapsam uyumadım. Gece calisacam dedim yorgunluktan uyuyakaldım.

Biraz fazla titiz olduğumdan günümün çoğu temizlikle geçiyordu.

Eşime sanırım çalışmayı düşünmüyorum ev kadını olmaya karar verdim dedim. O zamanlarda ev kadınlarının hayatları güzel görünmeye başlamıştı.
Eşlerini güler yüzle karşılıyor çocuklarıyla mutlu mesut yaşıyorlar. Bir arkadaşım vardı hem çalışıyor hem çocuklarıyla ilgileniyor hem eşiyle devamli tartışıyor psikolojik tedavi görüyordu.
Ister istemez biraz etkisinde kaldım çevre etkiliyor ve hayallerini değiştirmesine sebep sebep oluyormuş o zamanlar böyle düşünüyordum. Daha 21 yaşındaydım.
Kpss gözümde büyüdü geleceğime karşı kaygılı olmaya başladım hadi bende mutsuz olursam diye.

Esime dedim ben vazgeçtim ev kadını olucam çocuk istiyorum. 2 tane çocuğum oldu.
İkisi çok küçüktü. Babam bir gün dedi ki
En çok sana güvenmiştim.
O okur çalışır kimseye muhtaç olmaz demiştim. Artık 2 çocuktan sonra umudum kalmadı dedi.
Kalbim paramparça oldu.

Eskiden babamla ne hayaller kurardık. Onu alacaktım maasimla yemeğe cikaracaktim.
Yıllardır üzerinde güzel kıyafet görmemiştim hep bize harcamisti parasını.
Ona kendi paramla güzel kıyafetler alacaktım.
Annem yıllardır babama hep der kölen oldum ama koluma bir bilezik takmadın ona kendi paramla bilezik takacaktim.
Mutluluk elbette ki hep maddi şeylerden ibaret değil.
Ama içimizde kalan ukteler iste bunlar.

Sadece bunlar için meslek sahibi olunmaz bunun fa farkındayım.

Kafam o kadar karışık ki arkadaşlarım sizlerin bana yapacağınız yorumlar belki daha net dusunmemi sağlayabilir.

Şunu da belirtmem gerek. Evliyken Bir trafik kazası geçirdim o kazadan sonra dikkat eksikliği problemim başladı. Bu sorunu aşmak için çok Mücadele ettim ama aşamadim .

Bir ay önce kpss ye tekrar çalışmaya başladım. Yaparım 2 çocuk da olsa yapicam dedim. Çevreden etkilenmicem dedim.
yapamadım dikkat eksikligimden dolayi çok hata yapıyorum adim gibi ezberlediğim bilgileri bile soru çözerken yanlış anliyorum yanlış cevaplıyorum .

Çok ama çok moralim bozuk.

Benim gibi çok kişi var okuyup meslek edilememiş atanamamış biliyorum.
Sizler de benim gibi hissetiniz mi ?

Herkesten yorum bekliyorum iyi ya da kötü eleştiriye açığım.

Genişletmek için tıkla...