Hasta olunca chucky olan oğlum.

Ben dedim.
Evde bağrış seslerim 2 kat üstümüzden duyuluyormuş.
Oda cezası da var, yakasından tuttuğum gibi gidip koyduğum.
Yemek seçtiği için sofraya oturtmadığım aç bıraktığım, o yemeyi yiyene kadar başka bir şey vermediğim günler oldu.
Ayakkabısını giymiyor diye evden çıplak da çıkardım vs.
İşlemiyor ya işlemiyor, daha da deliriyor daha daha manyağa bağlıyor.
Geçen evde videosunu çekip öğretmenine attım, kadın şok oldu ‘burada hiç böyle bir çocuk değil adeta sinir krizi geçiriyor oğlunuz’ diyor.

Tamam idrak belki yapmadı şımarttı diyelim, e ben yaptım da sonuç gene aynı:)
Ha bunları yaptıkça ne oldu, çocuk özgüvenini kaybetti, içine kapandı o ayrı.
O da benim vicdan azabım ama sevmek de sövmek de olmadı.
Ayrıca malum bir küçüğü de var, onu da aynı yöntemle ben yetiştiriyorum.
Yaramazlıkta nirvana olsa da, yok yahu ne huyu ne suyu benziyor, bambaşka bir çocuk.
Abisini örnek alıyor, ona deliriyorum ama bende hata olsa, o da öyle olurdu diyorum artık.
Aşamadığımız bir durum var, bizden öte.
Yaradılışa ne yapsak ket vuramıyoruz, buna inanıyorum artık.
 

Ne desem bilemedim. Sizi kırmak istemiyorum yanlış bir kelam edip. Ancak özel bir çocuğun kardeşi olmak konusunda İnternette bir araştırma yapabilirsiniz.

Benim oğlum okulda sorunlu bir çocuk değil. Hiç şikayet almadım. Sadece yakın çevresine karşı böyle.
 
Valla benim kizimda 3 yasinda ben sert davraniyorum yeri geldiginde ve artik yapmamasi gerekenleri biliyor ve gelip bana diyorki " annecim bana kizma tmm " bende diyorumki sen akilli durursan anneyi babayi dinlersen ben sana hic kizmam sonra gelip opup sariliyor artikbasardim sukur


Cocugun inatcisi cok zor!! Bi ara cok yasadim
 

Teşekkür ederim. Aslında normalde çok taviz veren bir anne değilim birçok konuda. Ancak dediğim gibi ikimiz belden hasta olunca ben hastayım sen hasta olsan da git ben dinlenicem demek mümkün olmuyor. Ben diyemiyorum ya da.
 

Ahahjsjs en çok bu yoruma güldüm. Benim oğlanı getirsem mi acaba size. Aşıları da bitti ama tırmalıyor sık sık ajsjsjsj.

Valla sorun şu ki sinirim çabuk geçiyor. Mesela şu an geçti ve ben otoriter kimliğimi muhafaza edemiyorum altın büllüklüme karşı :) bu bir hata olabilir evet ama sinirim sürekli olmadığı için yumuşacık anne moduna geri dönüyorum.
 

O iş öyle değil İşte. Ilk çocuk yalnızdır. Annesi tutup yakasından odasına götürdüğünde yalnız ve çaresiz hisseder kendini. Bağırdığında ya pısar ya da dikenlerini çıkarır.

Ikinci cocuk evde yalnız değildir Birde abisi / ablası vardır.

Ve ikinci çocuk daha az kurallara buyur, Bu bir gerçek. Birinci yatma saati , yeme saati, Yok bilmem ne zirvalari olur.

Ikincide evde bir büyük olduğu için onun da etkisiyle kurallar esner.

Çocuklarına sözünü dinletmek için bağırıp, vuran , yaka paça savuran anneler yastığa başıni rahat koymamali. Yoksa alışıp gider buna. Hep daha fazlasını yapar.
 

Korkutmak için değil ama bunu söylüyorum zaten. Bak ilaçlarını içmediği takdirde hastalığın geçmez ve iğne ya da serum vurmak zorunda kalırız. İster misin bunu? Diye soruyorum. Hayır istemiyorum ilacı içicem diyor. Ancak yine tükürüyor. Sabır imtihanı gibi çocuk. Tadı hiç güzel değil, güzel olsaydı içerdim diyor bir de.

Ben öyle göz hizasına inip uzun uzun cümleler kuran bir anne olmadım hiçbir zaman. Ama onu kandırmadım, yalan söylemedim, korkutmadım. Sadece gerçeği anlayacağı bir dilde en net haliyle söyledim. O da buna alıştı. Mesela geçen bir akrabanın arabasına binmek istedi. O da "arabanın karnı ağırıyor şimdi Binemeyiz" dedi. Oğlumun cevabı "arabaların karnı olmaz. Mazotu mu bitti?" oldu. Hani öyle kandırılacak, korkutulacak bir çocuk değil. Mutlak gerçeğe ulaşmak istiyor ve ulaşana kadar sorguluyor. Bedenim dışında dilim de çok yoruluyor :)
 
kikirikli .!.:
Hacamat yaptirirmisiniz ? Çocuklar üzerindeki olumlu etkilerini bir araştırmanızı tavsiye ederim. Önyargılı olmayın önce bir araştırın. ALLAH huzur versin size de oğlunuza da.
Genişletmek için tıkla...

Önyargılı değilim. Ancak küçücük çocuğa hacamatın faydalarını anlatsam sizce anlar mı? Anlamaz. Bu durumda hacamat bu çocuk için onu kesip biçtikleri bir işkenceden ibaret olacak. Kaldı ki benim sıpa kan aldırırken bile sabit durmayan bir çocuk. Hacamat üç saniye süren bir işlem değil. Dolayısıyla iple falan bağlanması lazım. Onu da yapmayacağıma göre bu işlem ihtimaller arasında değil :)
 

Okula gidiyor şu an ara tatilde. Kardeş düşünmüyorum :) okulun olumlu etkileri elbette oldu ama öğretmeni bile "istemediği bir şeyi asla yapmaz" diyor bana.
 
Yok, bizde tam tersi.
Araları çok az olduğu için, kurallar küçük için koyuldu çünkü büyük at koşturuyor, hepimizi parmağında oynatıyordu.
1 yaşında kuralı da çok anlayacak değildi zaten falan filan.
Çocuğa sözümü zaten dinletemiyorum sevsem de sövsem de, şimdi idrağın konusunu baltalamayayım da.
Böyle çocuklar ister 20 gün direnin ister 30, öyle böyle istediğini yaptırıyor.
Tekmeler savuran, tabakları fırlatan, kardeşine zarar veren ve aynı zamanda zırıl zırıl beyninizi delecek şekilde ama bu kırmızı kaşık diye ağlayan bir çocuk olunca yaka paça ortamdan ayırmak da zorundasınız.
Birlikten güç doğurmamak ve ekip işine döndürmemeleri için.
Ben hep söylerim benim çocuğu Allah başkasına verseydi 7 24 dayak yerdi diye.

İdrakta tek çocuk olduğu için onu derinden anlayabiliyorum, bu yöntemlere ihtiyacı yoktu, her şeyi en hasarsız şekilde yapmaya çalışıyor ve sonuç alamıyor.
Çünkü tek işi o, oğlunu layığıyla sağlıklı bir şekilde birey olarak yetiştirmek, kendinden ne götürdüğüne bakmıyor.
Ben iki türlüsünü de yaptım yine alamıyorum.
Ve küçüğü gördükçe, çocuk buysa büyüğü ne diyorum, benim kurallarım benim canım kanımdan benim öğretilerimde aynı muamele hatta küçüğe çok daha katıyım(abisi kıskanacak diye sevemedik bile onu) büyüyen çocukları bu kadar farklı yapan tek şey, doğarken yüklenen karakter.

Başka açıklaması yok.
 

Bu da çevremin bana sürekli söylediği teselli cümlesi işte. Çok zeki, çok başarılı olacak vs. Çok zeki olması yönünde bir beklentim yok aslında. Ortalama bir zekası olsa kafi. Nriqz sakinleşsin istiyorum sadece. Teşekkür ederim :)
 

Neyse ki ailem yarın geleceğini söyledi. Ben tüm hazırlığımı bitirip nerede kaldınız diye aradığımda söylediler ama...

Sabırlı bir insanım evet ama bunun bence sabırla bir ilgisi yok. Allahın herkese çekebileceği kadar sıkıntı, sorun verdiğine inanıyorum. Demek ki diyorum ben böylesine zor bir çocuğu kaldırabilecek güçteyim ki bana böylesi nasip oldu :)
 
ne demek istediğini anliyorum. ozel bi cocugun kardesi olmakla ilgili de cok fikrim var :)
malum 4 yildir tanisi olan bi cocugun annesiyim.
kizim hakkinda bu yargiya varmam su 2 satirlik mesaja yazdigim seyler degil tabii ki.
otizm gibi bozukluklar bazen genetik gecisli olabiliyor haliyle bebekliginden beri inceliyorum kizimi ister istemez.
gecen sene kizim da kreste iken hic sorun yaşamadık. hatta ovguler duyduk. bu sene biraz daha disiplinli bir egitim almaya başladılar ve sorunlar basladi.
umarim senin oglun sorunsuz devam eder okulda. en azindan turkiyede ilkokul egitimi bu kadar erken baslamiyor o yonden sansi var oglunun.
 

Aslında bana vurmayı uzun zaman önce bıraktı. Bu konuda asla taviz vermedim ve işe yaradı. Ancak o anki durum, babası kollarından tutup yatırmış ben de zorla altındaki bezi almaya çalışıyorum. O da o hengamede karşı çıkmaya çalışıyordu. Tekme ve tırmalama o esnada gerçekleşti. Normal zamanda bana vurmuyor, müsaade etmiyorum zaten.

Baba konusuna gelince daha önce babasına sinirlenip kafasına biblo fırlattığında o sinirle babası bacağına vurmuştu. Vurabilir çok sinirlenir ise, bundan emin olamıyorum. Döven bir baba değil ki buna izin vermem zaten ama oğlumuz ani ve sert bir tepki verirse eşim de sinirine hakim olamayabilir.
 

İyi bilirim o hasta olduğunda sinirlenince hasıl olan vicdan muhasebesini. Bak bugün 7de sızdı kaldı koltukta. Uyuyor hala. Günlerin uykusuzluğu, yorgunluğu. Acısı çıkıyor şimdi. Ben ise gidip gelip öpüyorum. Bugün benim kızıp odasına savurduğum yetmezmiş gibi babadan da zılgıt yedi altın büllüklüm ahajajs.
 
Benim 3 yasinda kizim var acikcasi yazdiklariniza hak verdim babalar ilk bas bi bocaliyorlar ama zamanla onlar da ogreniyorlar babaligi bizler firsat vermiyruz herseyi yukleniyoruz .
Daha bu aksam bi olay yasadim esimin bi akrabasina gittik sonra disariya cikmam gerekti 3 kisi cikacaktik hava da soguk kizimi almak istemedim o da beni gondermek istemedi gitme deyip durdu bi ikna seramonisinden sonra neyse ikna oldu gidip geri gelecegimi anlattim .
Disarida da acele ediyorum aklim onda ya aglarsa ya aglama krizine girerse yani tutturma krizi de denebilir buna hem o yipranir hem yaninda birakip emanet ettfm gorumcemi yorar uzer diye baya rahat dolasamadim . Yanimdakiler dert etme az rahat ol babasi da orda nasilsa dediler ben de o babayla pek duskun degil bana dha cok duskun beni ister babasi pek egleyemez ki oyalamazki filan gbi seyler dedim . Herneyse geri dondugumde yaklasik 1 bucuk saat filan disarda kaldim bu arada esim icin dedklerimden utandjm cok guzel ilgilenmis oyalamis
Biraz firsat vermek umursamamak da gerekiyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
Komşu belası
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
2K
Ece1980
E
E
Kaynanam yüzünden mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
86
Görüntüleme
5K
Toyumvar
Özel okullarda ilgi beklemek
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
976
Bigjetplane
S
Kayınvalide problemi
8 9 10
Yorumlar
190
Görüntüleme
8K
Kahhve
M
Hiv pozitif olduğumu öğrendiğimde 4 haftalık hamileydim 😥
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
11K
Kahhve
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…