Bir arkadaşın doğum haberini aldım, uçarak gittim resmen hastaneye...yok böyle bir güzellik, maşallah annede bebekde sağlıklı... Allah bize de nasip etsin...sevdim sevdim kucağımdan indirmedim, emzirmesine yardım ettim...stajlarımı başarıyla atlatıyorum asıl kendi bebeğimi nasıl sever öperim tahmin bile edemiyorum...
küçücük ağzıyla beceriksizce emmeye çalışıyor ama genellikle uyuyor dünyalar güzeli...
çok ağladım orda tutamadım kendimi. bu sadece Allahın lutfedebileceği bir şey ben bu aciz halimle uğraşmaktan ve dua etmekten başka hiç bir şey yapamam..
ama inanın içim bir sıcaklıkla doldu, bir bebek insanın hayatında yaşayabileceği en büyük değişiklik...
eşimin baba olduğu günü görmek istiyorum, o nada gözlerinde belirecek duyguyu merak ediyorum.onu nasıl öper nasıl kucağına alır merak ediyorum.
arkadaşım dediki doğum sancısı çekerken hep seni düşündüm senin için dua ettim Allah bu duyguları sana da yaşatsın istedim dedi, hala ağlıyorum bunları yazarken...demekki dışarıdan bayağı çaresiz gözüküyorum, ama kabul aciz ve çaresizim.
çare sadece Rabbimden gelecek ve ben de tüm bu duyguları bebeğimle birlikte yaşayacağım inanıyorum...
eşim ve ben bir aileyiz birbirimize de yetiyoruz hamdolsun ama bir bebek bu aileyi şenlendirir, havalara uçurur mutluluktan...
rabbim hepimizin yüzünü güldür ve dualarımıza hayırla sağlıkla karşılık ver...amin