Hamile bir kadının üzerine bu kadar gidilmez; bencilsin, kötü kalplisin vs çok çirkin yorumlar var.
İkiz müjdesi verdim, kardeşim hiç sevinmedi diyor. Ay nasıl bakacaksın üzüldüm, çok sevinme belki ikisi de erkek olur, hemen peşinden benim de doğurasım var demesi normal şeyler mi ya? Sanki bir yarış var gibi sevincini bastırma isteği normal gelmedi.
Ayrıca bebek görür özenirsin, ya da yıllardır çocuk özlemi çekiyorsundur yine anlarım da, normalde hamileliğin özenilecek nesi var ki, daha 1-2 sene önce hamile olan hamile insan görünce yeniden olmak istesin?
Konu sahibi arkadaş, nasıl annenizin yardımcı olması normal geliyorsa, KV'de de gönüllü ise yardım almanızda bir sıkıntı olmamalı. Evlat sizin kadar kocanızın da evladı.
Çok teşekkür ediyorum, özellikle de bu kadar çirkin yorumların yapılması inanın çok can sıkıcı ben de bu şekilde olan bir çok yorumu devamını okumaya değer görmedim. Herkes kendi penceresinden bakıyor hayata.
Elestirebilirler birşey demem asla. Zaten eleştirilmeyi göze almasam yazmazdim da. Hakaret ve çirkin cümle kurmak ayrı bir durum.
Ama şunu düşündüm ben çok şükür kendine güvenen maddi manevi her türlü ozgurlugu olan eğitimli bir insanım.
Kimsenin burada bilemeyeceği, ifade edilemeyecek bir çok paradigma var hepimizin hayatında da. Psikolojik açıdan benim yerimde rahatsız, kirilgan vs biri olmuş olsaydı belki de bu yorumlarınız o kişinin hayatını etkileyecekti.
Ben asla hiç bir yorumumda ,hangi konuda olursa olsun, bu kadar cahilce etrafima pislik kusmadim, yapmamda. Herkes kendine yakışanı yapıyor demek ki..
Şu kadar söyleyeyim ki ailemin içerisinde herkesin 'elim ayagimsin, sen olmasan bu işi zor yapardım' dediği biriyim. Annem kardeşim bana 1 yaptıysa ben 10 yapmisimdir. Yaparım da seve seve bu benim sorumlulugumdur derim, bunu da burada kimseye açıklamak zorunda da değilim. Benle yaşamıyorlar ki beni bilsinler.
Ama sanki beni çok iyi tanıyorlar ve kötü biri olduğumdan da oldukça da eminler böyle absürt yorumlar yazıyorlar. hepsini kendilerine iade ediyorum. Keyifleri bilir. Herkes karsisindakini zannettiği gibidir.
En hoşuma giden yorum şu oldu aslında "yani şimdi senin derdin ne?" Teşekkür ediyorum sahibini bulursam ekleyeyim, çünkü kendime bunu sordum neyi dert ettim peki bu kadar diye.
En çok annemi dert ettim. Çünkü kadın yetisemiyor ve onun yetişmeye çalıştığı her yerde ben varım. Bu yeni değil. Babam çocukluğumdan beri ağır hasta ve hep evin ikinci annesi ben oldum. (Bunu diyen yine kardeşlerim)
6 yıl bebek için ara verdim. Neden? Kimseye yük olmamak için. Benim çocuğuma kayınvalidem çok istediği için geldi baktı. 2 yıllık ücretsiz izin hakkım bitti, çocuk küçük kreşe yollama dedi sagolsun. Ömrüm boyunca da bunu unutmam. O kadar hareketli bir çocuk ki, çok zor bakması, kayınvalidem hep Allah bana nasip etmiş bakıyorum dedi. Sağolsun. Bir kere ne yaramaz çocuk demedi. Kimseye güvenip çocuk dusunmedigim gibi ona da güvenip patır patır dogurmadim.
Annem de o dönem hastalıklar ve yakınını kaybetmesi gibi sıkıntılar yaşadı, yanında olmaya çalıştım. Kayınvalidem oğluma baktı ben annemin yanına gittim kaç kez. Annem de hep 'benim sana hiç faydam olmuyor.' diye hayiflandi. Bir yıl, haftada bir gün, oğlumu anneme bıraktım. Diğer günler kreşe gitti. Babam o dönem iyiydi işe başlamıştı. Anneme de oğlum çok iyi geliyordu tiyatroya, sinemaya, müzelere, çocuk konserlerine, parklara götürdü hep. O günü annem oğlumla geçirme günü yaptı ve çok hevesle planlar yapardı. Hala da en güzel gunlerimdi der.
Asla fazladan yük olmamaya çalıştım. Bebekliginde de kimseye baktirmadim. Aldım ücretsiz iznini oturdum evimde paşa paşa çocuğumu büyüttüm.
Yeni bebek içinde niyetim 3 yıl ücretsiz izin almaktı (belli bir yıl memuriyetten sonra 1 yıl ücretsiz izin hakkı veriliyor, aciklayayim da algılama sorunu yaşayanlardan garip yorum yapılmasın)
Şimdi dedim ne kısmını düşünüyorum. Derdim 1- kardesim ikiz bebek ne kadar istediğimi bildiği halde niye sevinmedi ya hu? Bunu dert ettim evet. Öğrenir ogrenmez ben onu daha hastanedeyken aradim. "Ayy öyle miii?" dedi üzüldü resmen. Hatta anneme dedim bunu sevinmedi sanki diye. Annem sorup bana dedi çok yorulacaksin diye üzülmüş senin icin dedi. Ben mutluyum yaparım inşallah dedim.
2- biz hepimiz birbirimize yardımcı olmaya çalışan bir aileyiz. Ama evin en büyüğü benim ve en çok herkese yetişmeye çalışan da benim. Siz hiç çocukluğundan beri babası hasta olduğu için evin en büyüğünün sorumluluk aldığı aile bilmez misiniz?
3- beni çok yorardi bebekliginde de oğlum ama bir araya geldiğimizde yada bir yere gittiğimizde yahut acil birsey olduğunda tabiki de kardeşime de anneme de bıraktım çocuğumu, bu da ister istemez insanda rahatlık oluşturuyor. (Süreklilik değil, acil durum. Kitap okumayan arkadaşlarda algılayabilsin diye açıklama.) Korktum ya hu korktum. Allah yavrularimin canına sağlık versin ama ben bu kadar ailevi de dahil yükle ve ikizlerimle ne yapacağım diye korktum!! (İnşallah sağlıkla dogsunlar ben yine herşeyi yaparım Allah'ın izniyle)
Benim kardesim de kotu değil asla ama ne düşündüğünü algilayamadim. Normalde 'abla ya ikiz süper olmuş senin istediğin gibi, gönlüne göre vermiş Allah, sakın nasıl bakılır diye dert etme hallederiz' demesi gerekmez miydi? ( Aciklama/algılama sorunları olanlar için: gidip de kucağına bebekleri bırakıp al bak diyecek değilim. Öyle biri olsam bu saate kadar patır patır bebek yapardim kayınvalide çevre zaten bakar diye, bu sadece duymayi beklediğim bir ifadedir diye diyorum, ben bunu derdim diye diyorum. Umarım zekaniz en azından bunu algilayabilecek düzeydedir.)
Demedi hiç birşey. Üzüldüm, bakamazsin dedi. Üstüne de ben de istiyorum dedi. Ben de Allah hayırlısını versin gönlüne göre olsun dedim (algılama sorunu olanlar için yine not: niye düşünüyorsun, dusunemezsin demedim.)
Bu kız doğum yaptığında aylarca hatta şöyle diyeyim korona çıkana kadar her gün evine, işine annem babam gitti ya hu. Şimdi kime güvenip ne düşünüyor diye düşündüm evet. Ve bu düşüncemden de rahatsız olduğum için, (algılama sorunu olanlar için not: yani böyle dusunmus olmak beni de vicdanen rahatsız ediyor) burada danışmak istedim.
Ama gördüm ki herkes on numara kardeş, abla. Ayy bilmesek burada yazılan yorumları inanicam. Kadın kadinin kurdu iste...
Ha bu arada o kendisini mutfak işlerine adayan kocamin içinden kocaman şef çıktı. Korona zamanı kimse restorana gidemezken biz on numara yemekler yapıp yedik. İki ay yataktan kalkamadigim dönemde de mükemmel yemek yaptı sağolsun. Mutfağı, evi pırıl pırıl temizleyip, çocuğa da ders calistirdi. Dert olanlara, eski konuyu hatırlamanın çok matah birşey olduğunu sananlara da cevabım olsun...
Sizler kotuluklerinizi çevreye yaymaya devam edebilirsiniz. Acıyorum siz gibi ağzı bozuk, zihni bozuk insanlara. ( Algılama sorunu yaşayanlar için acikalama: alinabilirsin.)
