Hamileyim çok mutsuzum

asllkyy .!.:

Herkese mrb yaşadığım hayatı sizinle paylaşmak istiyorum 26 haftalık hamileyim ve çok mutsuzum her günüm stres kaygı mutsuzlukla geçiyor.. eşimle daha önce evlenip ayrıldık çocuk yoktu yıllar sonra tekrar barıştık aileler istemedi ailem çok karşıydı ona rağmen barıştım herşeyin güzel olacağına inandım hamile kaldım eşim çok anneci biri annesine bağımlı tek çocuk maddi durumları yok evleri arabası yok bı mesleği yok geçmişte ev muhabbeti yüzünden ayrıldık ailesiyle birlikte oturmak istedi kabul ettim oturdum fakat anlaşamayınca evi ayırmak istedim ama zehir ettiler annesi oğlumu bırakmam benden ayıramazsın diyerek boşanmamıza sebeb oldu oğlunu benle paylaşamadı beni oğluna kötüledi falan neyse yıllar sonra tekrar barıştık bu defa herşeyin düzeleceğine inandım ev konusuna gelince birlikte oturmak istemediğimi belirttim tamam ayrı otururuz dedi inandım aileme sırt çevirdim geldim şimdi 26 haftalık hamileyim işi sebebiyle ayrı oturuyoruz ama annesiyle oturacak benim durumum yok çalışıp iki eve bakamam annemi yalnız bırakamam diyor maddiyat bahane anne oğul birbirinden ayrılmıyor kuyruk gibiler evde bı kavga olsa annesini arayıp dert yakınıyor beni kötülüyor her kavgamızda beni ailemle tehdit ediyor aileni arayacam gelsin kızlarını götürsün diyecem diyor bana sahip çıkmıyor varsa yoksa annesi beni annesiyle oturtmak zorunda bırakıyor ben istemiyorum diyorum mecbursun diyor annesi oturulacak bı kadın değil şeytanın ta kendisi ikiyüzlü oğlunu dolduran beni sevmeyen bı kadın beni sevmiyor zaten sırf onunla beraber oturmadım diye adımı kötü geline çıkardı oğluna yapışmış benle paylaşamıyor bende bundan dolayı vede ev üstüne ev olmaz kendi yuvam olsun istiyorum eşim beni oturmak zorunda bırakıyor hamileyim hergün bu konudan dolayı stres yapıyorum eşimle kavga ediyoruz iş şiddete kadar gidiyor annesi için ev için bana vurmaktan kırmaktan üzmekten çekinmiyor anlayışsız biri işten gelince elinden telefon düşmüyor hep telefonla uğraşıyor yada eve gelir gelmez yemek yiyip hemen uyuyor sabaha kadar birlikte uyumuyoruz zaten bı paylaşım yok ilgisiz eve alışveriş yapmıyor zaten hamileyim buzdolabı boş diye günlerce aç kaldığımı biliyorum açlıktan ağladım sorumsuz biri sırf annesi için birlikte oturmak istemediğim için değer vermiyor bana hep önceligi annesi oldu soruyorum ben çocuğun ve annen mi tabikide annem diyor çocuktan önce annem diyor. Ben zorladım kavga bela simdide Annemle biraz oturalım çocuk doğsun toparlansın kendime çeki düzen vereyim sonra evimize çıkarız diyor Korkuyorum çocuk doğduktan sonra çocuğu benden alıp beni kapı önüne koymasından şuan ortada çocuk yok diye beni oyalıyor gibime geliyor çocuk doğunca anasıyla bir olup beni boşatır bunlar oyuzden korkum var eşime güvenmiyorum annesi berbat bi kadın bı gün bile tahammül edilecek biri değil geçmiste yuvamı yıktı oğlunu benden aldı şuanki tek korkum benim oğlumi benden almaları endişem var ama eşim beni anlamıyor illa annesiyle oturtacak mecbur bırakiyor çocuk doğduktan sonra evi ayırırız diyor bı işim mesleğim yok ailemde beni kabul etmez artık babam kapısını kapattı bana gelecekte bana ne olacak bilmiyorum bu çocuk olmasa boşanırdim belki ama elimi kolumu bağlayan bu çocuk eşim çocuğa birşey olursa seni mahvederim aileni yeryüzünden silerim diyor aldıramıyorum da kaldım böyle hergün ağlıyorum stres kaygı üzüntü evlendiğime pişman oldum hayalimdeki hamilelik bu değildi 6 aydır eşimden yana yüzüm gülmedi kıymet vermedi değer vermedi hamilelik sıradan bı olaymış gibi davrandı bana bı defa saçımı okşamadı anlayış empati yok varsa yoksa anası annem yalnız annemi bırakamam annemsiz olmaz diyip duruyor evin alışverisini zorla yaptırıyorum iyice zayıfladım açlıktan beslenemiyorum amacım annesinden ayırmak değil ayrı oturalım yine annene gidip gelelim sahip çıkarız diyorum herkesin evi düzeni var ben oturmam diyorum anlamıyor ev üstüne ev olur neyi paylaşamıyorsunuz annemi bırakamam diyor annesini bana ve çocuğuna tercih ediyor annesi için boşanmaktan çekinmez eşim hamile üzülmesin stres yapmasın demiyor kırıp üzüyor sürekli hasta halsiz olsam aç kalsam kalk yemeğini kendin yap ye diyor sürekli elinde telefon reesl izliyor kafasını kaldırıp benle ilgilenmiyor koltukta uyuyor evi otel gibi kullanıyor banyo tuvalete telefonla giriyor neyse çok mutsuzum stres kavga dövüş çocuğa birşey olacak diye korkuyorum çocukta etkilencek diye korkuyorum eşimle aramızda saygı kalmadı birbirimize sayıp sövüyoruz kavga esnasında bunların hepsi ev ve anası yüzünden ben mutsuzum anasıyla otursam mutsuzluktan ölecem hergün eşim bunu anlamıyor sabret dayan o senin annen suyuna git huyuna git onu idare et diyor sanki hizmetçi olacak almış gibiler beni neyse uzun lafın kısası ne yapacağımı bilmiyorum boşanamıyorum çocuk var aldırmama izin vermiyor çocuk doğunca ben çocuğu asla kaynanama eşime bırakmam boşanamam artk ne yapcam bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

kubra1621 .!.:

Offf bile bile lades sizinki ne denir ki Allah yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Herkese mrb yaşadığım hayatı sizinle paylaşmak istiyorum 26 haftalık hamileyim ve çok mutsuzum her günüm stres kaygı mutsuzlukla geçiyor.. eşimle daha önce evlenip ayrıldık çocuk yoktu yıllar sonra tekrar barıştık aileler istemedi ailem çok karşıydı ona rağmen barıştım herşeyin güzel olacağına inandım hamile kaldım eşim çok anneci biri annesine bağımlı tek çocuk maddi durumları yok evleri arabası yok bı mesleği yok geçmişte ev muhabbeti yüzünden ayrıldık ailesiyle birlikte oturmak istedi kabul ettim oturdum fakat anlaşamayınca evi ayırmak istedim ama zehir ettiler annesi oğlumu bırakmam benden ayıramazsın diyerek boşanmamıza sebeb oldu oğlunu benle paylaşamadı beni oğluna kötüledi falan neyse yıllar sonra tekrar barıştık bu defa herşeyin düzeleceğine inandım ev konusuna gelince birlikte oturmak istemediğimi belirttim tamam ayrı otururuz dedi inandım aileme sırt çevirdim geldim şimdi 26 haftalık hamileyim işi sebebiyle ayrı oturuyoruz ama annesiyle oturacak benim durumum yok çalışıp iki eve bakamam annemi yalnız bırakamam diyor maddiyat bahane anne oğul birbirinden ayrılmıyor kuyruk gibiler evde bı kavga olsa annesini arayıp dert yakınıyor beni kötülüyor her kavgamızda beni ailemle tehdit ediyor aileni arayacam gelsin kızlarını götürsün diyecem diyor bana sahip çıkmıyor varsa yoksa annesi beni annesiyle oturtmak zorunda bırakıyor ben istemiyorum diyorum mecbursun diyor annesi oturulacak bı kadın değil şeytanın ta kendisi ikiyüzlü oğlunu dolduran beni sevmeyen bı kadın beni sevmiyor zaten sırf onunla beraber oturmadım diye adımı kötü geline çıkardı oğluna yapışmış benle paylaşamıyor bende bundan dolayı vede ev üstüne ev olmaz kendi yuvam olsun istiyorum eşim beni oturmak zorunda bırakıyor hamileyim hergün bu konudan dolayı stres yapıyorum eşimle kavga ediyoruz iş şiddete kadar gidiyor annesi için ev için bana vurmaktan kırmaktan üzmekten çekinmiyor anlayışsız biri işten gelince elinden telefon düşmüyor hep telefonla uğraşıyor yada eve gelir gelmez yemek yiyip hemen uyuyor sabaha kadar birlikte uyumuyoruz zaten bı paylaşım yok ilgisiz eve alışveriş yapmıyor zaten hamileyim buzdolabı boş diye günlerce aç kaldığımı biliyorum açlıktan ağladım sorumsuz biri sırf annesi için birlikte oturmak istemediğim için değer vermiyor bana hep önceligi annesi oldu soruyorum ben çocuğun ve annen mi tabikide annem diyor çocuktan önce annem diyor. Ben zorladım kavga bela simdide Annemle biraz oturalım çocuk doğsun toparlansın kendime çeki düzen vereyim sonra evimize çıkarız diyor Korkuyorum çocuk doğduktan sonra çocuğu benden alıp beni kapı önüne koymasından şuan ortada çocuk yok diye beni oyalıyor gibime geliyor çocuk doğunca anasıyla bir olup beni boşatır bunlar oyuzden korkum var eşime güvenmiyorum annesi berbat bi kadın bı gün bile tahammül edilecek biri değil geçmiste yuvamı yıktı oğlunu benden aldı şuanki tek korkum benim oğlumi benden almaları endişem var ama eşim beni anlamıyor illa annesiyle oturtacak mecbur bırakiyor çocuk doğduktan sonra evi ayırırız diyor bı işim mesleğim yok ailemde beni kabul etmez artık babam kapısını kapattı bana gelecekte bana ne olacak bilmiyorum bu çocuk olmasa boşanırdim belki ama elimi kolumu bağlayan bu çocuk eşim çocuğa birşey olursa seni mahvederim aileni yeryüzünden silerim diyor aldıramıyorum da kaldım böyle hergün ağlıyorum stres kaygı üzüntü evlendiğime pişman oldum hayalimdeki hamilelik bu değildi 6 aydır eşimden yana yüzüm gülmedi kıymet vermedi değer vermedi hamilelik sıradan bı olaymış gibi davrandı bana bı defa saçımı okşamadı anlayış empati yok varsa yoksa anası annem yalnız annemi bırakamam annemsiz olmaz diyip duruyor evin alışverisini zorla yaptırıyorum iyice zayıfladım açlıktan beslenemiyorum amacım annesinden ayırmak değil ayrı oturalım yine annene gidip gelelim sahip çıkarız diyorum herkesin evi düzeni var ben oturmam diyorum anlamıyor ev üstüne ev olur neyi paylaşamıyorsunuz annemi bırakamam diyor annesini bana ve çocuğuna tercih ediyor annesi için boşanmaktan çekinmez eşim hamile üzülmesin stres yapmasın demiyor kırıp üzüyor sürekli hasta halsiz olsam aç kalsam kalk yemeğini kendin yap ye diyor sürekli elinde telefon reesl izliyor kafasını kaldırıp benle ilgilenmiyor koltukta uyuyor evi otel gibi kullanıyor banyo tuvalete telefonla giriyor neyse çok mutsuzum stres kavga dövüş çocuğa birşey olacak diye korkuyorum çocukta etkilencek diye korkuyorum eşimle aramızda saygı kalmadı birbirimize sayıp sövüyoruz kavga esnasında bunların hepsi ev ve anası yüzünden ben mutsuzum anasıyla otursam mutsuzluktan ölecem hergün eşim bunu anlamıyor sabret dayan o senin annen suyuna git huyuna git onu idare et diyor sanki hizmetçi olacak almış gibiler beni dövüyor çenemi sıkıyor sürekli neyse uzun lafın kısası ne yapacağımı bilmiyorum boşanamıyorum çocuk var aldırmama izin vermiyor çocuk doğunca ben çocuğu asla kaynanama eşime bırakmam boşanamam artk ne yapcam bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Malesef şuanda kurtulamiyorum

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Herkese mrb yaşadığım hayatı sizinle paylaşmak istiyorum 26 haftalık hamileyim ve çok mutsuzum her günüm stres kaygı mutsuzlukla geçiyor.. eşimle daha önce evlenip ayrıldık çocuk yoktu yıllar sonra tekrar barıştık aileler istemedi ailem çok karşıydı ona rağmen barıştım herşeyin güzel olacağına inandım hamile kaldım eşim çok anneci biri annesine bağımlı tek çocuk maddi durumları yok evleri arabası yok bı mesleği yok geçmişte ev muhabbeti yüzünden ayrıldık ailesiyle birlikte oturmak istedi kabul ettim oturdum fakat anlaşamayınca evi ayırmak istedim ama zehir ettiler annesi oğlumu bırakmam benden ayıramazsın diyerek boşanmamıza sebeb oldu oğlunu benle paylaşamadı beni oğluna kötüledi falan neyse yıllar sonra tekrar barıştık bu defa herşeyin düzeleceğine inandım ev konusuna gelince birlikte oturmak istemediğimi belirttim tamam ayrı otururuz dedi inandım aileme sırt çevirdim geldim şimdi 26 haftalık hamileyim işi sebebiyle ayrı oturuyoruz ama annesiyle oturacak benim durumum yok çalışıp iki eve bakamam annemi yalnız bırakamam diyor maddiyat bahane anne oğul birbirinden ayrılmıyor kuyruk gibiler evde bı kavga olsa annesini arayıp dert yakınıyor beni kötülüyor her kavgamızda beni ailemle tehdit ediyor aileni arayacam gelsin kızlarını götürsün diyecem diyor bana sahip çıkmıyor varsa yoksa annesi beni annesiyle oturtmak zorunda bırakıyor ben istemiyorum diyorum mecbursun diyor annesi oturulacak bı kadın değil şeytanın ta kendisi ikiyüzlü oğlunu dolduran beni sevmeyen bı kadın beni sevmiyor zaten sırf onunla beraber oturmadım diye adımı kötü geline çıkardı oğluna yapışmış benle paylaşamıyor bende bundan dolayı vede ev üstüne ev olmaz kendi yuvam olsun istiyorum eşim beni oturmak zorunda bırakıyor hamileyim hergün bu konudan dolayı stres yapıyorum eşimle kavga ediyoruz iş şiddete kadar gidiyor annesi için ev için bana vurmaktan kırmaktan üzmekten çekinmiyor anlayışsız biri işten gelince elinden telefon düşmüyor hep telefonla uğraşıyor yada eve gelir gelmez yemek yiyip hemen uyuyor sabaha kadar birlikte uyumuyoruz zaten bı paylaşım yok ilgisiz eve alışveriş yapmıyor zaten hamileyim buzdolabı boş diye günlerce aç kaldığımı biliyorum açlıktan ağladım sorumsuz biri sırf annesi için birlikte oturmak istemediğim için değer vermiyor bana hep önceligi annesi oldu soruyorum ben çocuğun ve annen mi tabikide annem diyor çocuktan önce annem diyor. Ben zorladım kavga bela simdide Annemle biraz oturalım çocuk doğsun toparlansın kendime çeki düzen vereyim sonra evimize çıkarız diyor Korkuyorum çocuk doğduktan sonra çocuğu benden alıp beni kapı önüne koymasından şuan ortada çocuk yok diye beni oyalıyor gibime geliyor çocuk doğunca anasıyla bir olup beni boşatır bunlar oyuzden korkum var eşime güvenmiyorum annesi berbat bi kadın bı gün bile tahammül edilecek biri değil geçmiste yuvamı yıktı oğlunu benden aldı şuanki tek korkum benim oğlumi benden almaları endişem var ama eşim beni anlamıyor illa annesiyle oturtacak mecbur bırakiyor çocuk doğduktan sonra evi ayırırız diyor bı işim mesleğim yok ailemde beni kabul etmez artık babam kapısını kapattı bana gelecekte bana ne olacak bilmiyorum bu çocuk olmasa boşanırdim belki ama elimi kolumu bağlayan bu çocuk eşim çocuğa birşey olursa seni mahvederim aileni yeryüzünden silerim diyor aldıramıyorum da kaldım böyle hergün ağlıyorum stres kaygı üzüntü evlendiğime pişman oldum hayalimdeki hamilelik bu değildi 6 aydır eşimden yana yüzüm gülmedi kıymet vermedi değer vermedi hamilelik sıradan bı olaymış gibi davrandı bana bı defa saçımı okşamadı anlayış empati yok varsa yoksa anası annem yalnız annemi bırakamam annemsiz olmaz diyip duruyor evin alışverisini zorla yaptırıyorum iyice zayıfladım açlıktan beslenemiyorum amacım annesinden ayırmak değil ayrı oturalım yine annene gidip gelelim sahip çıkarız diyorum herkesin evi düzeni var ben oturmam diyorum anlamıyor ev üstüne ev olur neyi paylaşamıyorsunuz annemi bırakamam diyor annesini bana ve çocuğuna tercih ediyor annesi için boşanmaktan çekinmez eşim hamile üzülmesin stres yapmasın demiyor kırıp üzüyor sürekli hasta halsiz olsam aç kalsam kalk yemeğini kendin yap ye diyor sürekli elinde telefon reesl izliyor kafasını kaldırıp benle ilgilenmiyor koltukta uyuyor evi otel gibi kullanıyor banyo tuvalete telefonla giriyor neyse çok mutsuzum stres kavga dövüş çocuğa birşey olacak diye korkuyorum çocukta etkilencek diye korkuyorum eşimle aramızda saygı kalmadı birbirimize sayıp sövüyoruz kavga esnasında bunların hepsi ev ve anası yüzünden ben mutsuzum anasıyla otursam mutsuzluktan ölecem hergün eşim bunu anlamıyor sabret dayan o senin annen suyuna git huyuna git onu idare et diyor sanki hizmetçi olacak almış gibiler beni dövüyor çenemi sıkıyor sürekli neyse uzun lafın kısası ne yapacağımı bilmiyorum boşanamıyorum çocuk var aldırmama izin vermiyor çocuk doğunca ben çocuğu asla kaynanama eşime bırakmam boşanamam artk ne yapcam bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

yestur .!.:

Öncelikle merhabalar bence bu ruh hastası durumdan öncelikle kendini kurtarmalisin çocuk konusuna gelince kesinlikle aldırma vs o durumlar kafadan sil o çocuğun günahı yok ve sorumlusu değil Allah çarpar günah

Eş konusuna gelince erkeklerin çoğu annesine bağlıdır ve annelerde erkek çocuklara bağlıdır. Evladı nihayetinde atsa atamaz satsa satamaz . Benim size olan fikrim ailenize kendi ailenize ama bu durumu anlatın ve kendinizi ailenizin yanına dönüş yapın sonuçta babaniz sizi asla kapıyı kapasa da sizi atamaz bir akraba bir aile yakınınız direk geçiş yapın konuyu kolluk kuvvetleri emniyet muhakak bildirin ielrde bebeginizi korumanız adına dediğiniz gibi bir durum olabilir ilerki süreçte bebek doğar emzirme vs süreçleri derken eşiniz sizden ayrılmak isteyecektir siz önce davranin hamile olduğunuzdan dolayı hiçbir şeyden korkmayın muhakak ki ailenize açın konuyu ve anlatın size sahip çıkacaktır hiçbir anne baba evladını aç ve açıkda bırakmaz evladı ne olursa olsun kimseden korkmayın kimsenin şiddetine boyun eğmeyin

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Ailem bana kapısını açtı ama ordada çektim kardeşlerimden çevreden sırf boşandım dulum diye yemediğim laf kalmadı mecbur kaldım eşime döndüm..malesef şimdi aileme dönsem aynı şeyleri yasacacagm

Genişletmek için tıkla...

yestur .!.:

Öncelikle merhabalar bence bu ruh hastası durumdan öncelikle kendini kurtarmalisin çocuk konusuna gelince kesinlikle aldırma vs o durumlar kafadan sil o çocuğun günahı yok ve sorumlusu değil Allah çarpar günah

Eş konusuna gelince erkeklerin çoğu annesine bağlıdır ve annelerde erkek çocuklara bağlıdır. Evladı nihayetinde atsa atamaz satsa satamaz . Benim size olan fikrim ailenize kendi ailenize ama bu durumu anlatın ve kendinizi ailenizin yanına dönüş yapın sonuçta babaniz sizi asla kapıyı kapasa da sizi atamaz bir akraba bir aile yakınınız direk geçiş yapın konuyu kolluk kuvvetleri emniyet muhakak bildirin ielrde bebeginizi korumanız adına dediğiniz gibi bir durum olabilir ilerki süreçte bebek doğar emzirme vs süreçleri derken eşiniz sizden ayrılmak isteyecektir siz önce davranin hamile olduğunuzdan dolayı hiçbir şeyden korkmayın muhakak ki ailenize açın konuyu ve anlatın size sahip çıkacaktır hiçbir anne baba evladını aç ve açıkda bırakmaz evladı ne olursa olsun kimseden korkmayın kimsenin şiddetine boyun eğmeyin

Genişletmek için tıkla...

yestur .!.:

Yinede sana ailenden zarar gelmez çocuklu bir kadın olacaksın o yüzden tavsiyem nerde yaşıyorsunuz aileniz nerde size uzakmi

Genişletmek için tıkla...

kubra1621 .!.:

Yanı yapıcak bişey yok bikere boşanmışsınız adamın ne olduğu belli sonra dönmüşsünüz e adam hala aynı bide çocuk yapmışsınız şimdi çocuğu aldırmak istiyosunuz sırf mutsuzsunuz diye. O çocuğun günahı ne? Çocuk yapmak bu kadar basit mi? Kocam kötü hamileyim ama boşanamıyorum diye aldıriyim. Olmaz. Ben kürtaja tamamen karşı değilim ama madem sorunlar var yeni değildir heralde korunun ya

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Haklısınız ama boşanacagim adamın çocuğunu doğurmak istemiyorum bi bağım kalsın istemem maddi durumum yok sorumluluk alamam

Genişletmek için tıkla...

yestur .!.:

Sana bir örnek vermek istiyorum bak ben kendim şuan çocuğum olsun diye neler yapıyorum ne acılar ne ameliyatlae geçiriyorum bir düşük yaşadım ama ikinciye hamile kalmak için uğraşıyorum bunda vardır bir hayır deyip.o çocuğu doğur ilerde bosansan bile en azında hayatta bir gözbebeğin olur siginagin olur ve ailen sana asla zarar vermez ailenden başka kimseye dert anlatma ve ailene git direk boşan sorun yok çocuğun doğur ve babası elbette görecek çocuğunu zaten mahkeme belli günler veriyor görmesine oda zaten bebeklik dönemlerinde anneye muhtaç bebek emzirme dönemlerinde gene bebek sende yürüyecek de babası görecek derken genede görebilir babası diyeceksin belki ilerde başka daha güzel bir hayat kuracaksın Allah seni bir sınavdan geçiriyor sakın yenilme dik dur dua et ve ailene bu durumları ara anlat ailen ne diyecek ona göre bir yol çiz hata yapma

Genişletmek için tıkla...

yestur .!.:

Sana bir örnek vermek istiyorum bak ben kendim şuan çocuğum olsun diye neler yapıyorum ne acılar ne ameliyatlae geçiriyorum bir düşük yaşadım ama ikinciye hamile kalmak için uğraşıyorum bunda vardır bir hayır deyip.o çocuğu doğur ilerde bosansan bile en azında hayatta bir gözbebeğin olur siginagin olur ve ailen sana asla zarar vermez ailenden başka kimseye dert anlatma ve ailene git direk boşan sorun yok çocuğun doğur ve babası elbette görecek çocuğunu zaten mahkeme belli günler veriyor görmesine oda zaten bebeklik dönemlerinde anneye muhtaç bebek emzirme dönemlerinde gene bebek sende yürüyecek de babası görecek derken genede görebilir babası diyeceksin belki ilerde başka daha güzel bir hayat kuracaksın Allah seni bir sınavdan geçiriyor sakın yenilme dik dur dua et ve ailene bu durumları ara anlat ailen ne diyecek ona göre bir yol çiz hata yapma

Genişletmek için tıkla...

Donya .!.:

26 haftalık bebeği neyin aldırması anlamadım? Bebek doğsa belki yaşayacak yani tuhafsınız.
Bile bile lades demişsiniz hayatınız mahvolmuş ama hiçbir şey henüz bitmiş değil. Polise şikayet edin, uzaklaştırma darp vs muhakkak alın. Yeni doğan bebeği de kimse vermez babaya merak etmeyin. Boşanın, sosyal yardım kuruluşlarına başvurun. Sosyal medyada adınızı duyurun. X’te yazın. Yani bu derdinizi paylaşın insanlar duyarsa eğer tepkiler de olacaktır. Böylece yardım eden çok kişi olacaktır. Çocuk daha doğmadan istismara uğruyor. Aç kalıyor, şiddet her şey var. Bir saniye bile durma git karakola. Ayrıca babanın evi bu adamın yanında olmaktan bin kat iyidir ne kadar kötü olsalar da.

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Haklısınız ama boşanacagim adamın çocuğunu doğurmak istemiyorum bi bağım kalsın istemem maddi durumum yok sorumluluk alamam

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Peki bebek kaç yaşına kadar annesinde kalabiliyor ya babası benden almaya kalkarsa ilerde bana bırakmaz ki alırlar ana oğul benden tek dertleri çocuk ailem malesef kabul etmiyor çocukla gidecek yerim yok yani çocuğa bakamam işim gücüm yok

Genişletmek için tıkla...

yestur .!.:

Eee buraya yazmandaki.amac ne o zaman sana akıl kaç kişi vermiş okudum sonuca varamiyorsun önce sen ne yapmak istediğine karar vermelisin o çocuğu da hiçbir hekim almaz yasal sınır 6 ile 8 haftaya kadar bu çocuk orda artık bebek olmuş kalp atışları herşey var bu gebelik sonlandırmak demek katil olmak demek başka açıklama yok ailen muhakak destek olacak kendini karakol ve kolluk kuvvetleri ne başvur elbet destek olur birileri çıkacaktır yoluna

Genişletmek için tıkla...

asllkyy .!.:

Peki bebek kaç yaşına kadar annesinde kalabiliyor ya babası benden almaya kalkarsa ilerde bana bırakmaz ki alırlar ana oğul benden tek dertleri çocuk

Genişletmek için tıkla...