Arkadaşlar merhabalar. Çok sıkıntılı zamanlar yaşadım. Bunalımdayım
Hamileliğimin 7. haftasında aşırı bulantım ve on dakikada bir kusmalarım başladı.su dahi içemedim. hastaneye yattım.o sürede eşim iki üç güne bir yanıma beş dakika uğrayıp hemen gidiyordu ki işyeri yakın olduğu halde. hastaneden çıkınca kusmam geçmedi, günde 8-10 defa kusuyordum.. kusarken kendimden geçiyordum ve Rabbim dayanamıyorum yardım et diye ağlıyordum...eşime beni 15 gün kaldığım hastanede yalnız bıraktığı için kırgındm ve eşime söyledim bunu biraz tartıştık... eşim bana kızarak başka odaya geçti biraz sonra ben lavaboya çıkınca onun telefonla konuştuğunu duydum... tartışmamızı kardeşine anlatıyordu( telefonda kardeşi ona abicim ben çocukla 3 gün yattım ya benimki gelip beş dakika durup gidiyordu ne olacak canım niye sorun ediyor ki bunu demiş..) ben de duydum zaten çok kırgınım açtım kapıyı ben burada hastalıkla boğuşuyorum siz utanmadan beni çekiştiriyorsunuz diye bağırdım... görümcem buna çok alınmış ben ona iftira atmışım...bu konu uzadı... ben eşimin ailesini bir hafta aramadım onlar da beni aramadı. kaldı ki hasta olan benim onların araması lazımdı... o sürede annemlerde kaldım çünkü yataktan kalkamıyordum.eşimde beni 4-5 gün hiç aramadı ve sonunda aradı seni eve getireyim diye.. hayır dedim 5 gündür aramıyosun hasta karım nasıl diye şimdi mi aklına geldi dedim... bana bağırdı annem kardeşim sana ne yaptı da onları aramıyorsun diye. ben de onlar beni arasaydı dedim. bu bağırdı çağırdı. babamı arayıp beni şikayet etti kardeşime iftira attı dedi.. akşama annesi aradı ilk yarım saat ayrıl oğlumdan hamile kaldığından beri burnumuzdan getirdin diye bağırdı.( oysa ben bir aydır hastaydım ve annesi hastaneye 2 kere geldi yarım saat oturdu ve orada bana akrabalara bulantı yüzünden hastanede yattığını söylemeye utanıyorum dedi)bir tek hamile sen misin işin gücün hastayım demek, kussan ne olacak altı üstü günde 2-3 kere kusarsın, çocuğunun da senin de canınız cehenneme dedi.. sonraki yarım saat ay kızım böyle yapma alttan al gibi yapıcı konuşmalar yaptı... ben de ertesi gün eşime ayrılalım dedim..annen öyle istiyor dedim...sonra benim dedem vefat etti.. ailem cenazeyle uğraştığından beni eşim evimize getirdi... 2 gün evde kaldım hastalık devam ederken... sonra eşim beni annemlere bıraktı... içeri girmedi ben onunkilerle konuşmuyom diye ve bana dediği çocuk olmasaydı şimdiye çoktan başanırdım annemlere yaptığın yüzünden..( ailesine tek yaptığı aramamak ve beni neden çekiştiriyorsunuz demekti). attı gitti beni annemlere... aynı gün kendi annesi bize 60km uzaklıkta akrabalarında gezmedeymiş gel bizi al diye eşimi çağırmışlar dedem için başsağlığına gelmesi-gelmeleri münasipken sırf kardeşi gezmede diye onların yanına gitmiş. ben buna çok kırıldım.boşanmayı kabullendim... bunlar iki gün sonra annesiyle annemlere geldi o cenaze arasında kavgaya geldiler... ben yanlarına çıkar çıkmaz utanmıyorsunuz babama başsağlığına geleceğe yerde gezmeye gitmeye dedim... bunlar bozuldu bağırarak konuşmaya başladılar... kayınvalide bana ettiği hakaretlerin gerçek olmadığını şaka olduğunu benim kızına iftira ettiğimi söyledi... kızımın yüzüne nasıl bakacaksın dedi... eşim de durmadan bana bağırıyor... babam geldi yanında bile saygı göstermeden devam ettiler... bababm oğlum böyle olmaz anlaşıp ayrılın ben kızımın arkasındayım dedi... senin bababn ayrıl diyor ayrılın kızım diye başladı kayınvalide sanki kendi ayrıl oğlumdan dememiş doğmamış yavruma canın cehenneme dememiş gibi...sırf babamın üzerine kalcak diye o gün eşimle eve geldim... şimdi kayınvalide ve görümceyle görüşmüyorum eşime şart koştum sen benim ailemle görüşme ben de seninkilerle dedim kabul etti... ancak biz çok pikniklere gezmelere giderdik, şimdi sıkıntım bu onlarla tek takılırsa diye aslında bana çok düşkün bir eşim var, hatalarına rağmen seviyorum onu... çok da kırgınım ailesinden ise nefret ediyorum... siz olsanız ne yaprdınız?
Hamileliğimin 7. haftasında aşırı bulantım ve on dakikada bir kusmalarım başladı.su dahi içemedim. hastaneye yattım.o sürede eşim iki üç güne bir yanıma beş dakika uğrayıp hemen gidiyordu ki işyeri yakın olduğu halde. hastaneden çıkınca kusmam geçmedi, günde 8-10 defa kusuyordum.. kusarken kendimden geçiyordum ve Rabbim dayanamıyorum yardım et diye ağlıyordum...eşime beni 15 gün kaldığım hastanede yalnız bıraktığı için kırgındm ve eşime söyledim bunu biraz tartıştık... eşim bana kızarak başka odaya geçti biraz sonra ben lavaboya çıkınca onun telefonla konuştuğunu duydum... tartışmamızı kardeşine anlatıyordu( telefonda kardeşi ona abicim ben çocukla 3 gün yattım ya benimki gelip beş dakika durup gidiyordu ne olacak canım niye sorun ediyor ki bunu demiş..) ben de duydum zaten çok kırgınım açtım kapıyı ben burada hastalıkla boğuşuyorum siz utanmadan beni çekiştiriyorsunuz diye bağırdım... görümcem buna çok alınmış ben ona iftira atmışım...bu konu uzadı... ben eşimin ailesini bir hafta aramadım onlar da beni aramadı. kaldı ki hasta olan benim onların araması lazımdı... o sürede annemlerde kaldım çünkü yataktan kalkamıyordum.eşimde beni 4-5 gün hiç aramadı ve sonunda aradı seni eve getireyim diye.. hayır dedim 5 gündür aramıyosun hasta karım nasıl diye şimdi mi aklına geldi dedim... bana bağırdı annem kardeşim sana ne yaptı da onları aramıyorsun diye. ben de onlar beni arasaydı dedim. bu bağırdı çağırdı. babamı arayıp beni şikayet etti kardeşime iftira attı dedi.. akşama annesi aradı ilk yarım saat ayrıl oğlumdan hamile kaldığından beri burnumuzdan getirdin diye bağırdı.( oysa ben bir aydır hastaydım ve annesi hastaneye 2 kere geldi yarım saat oturdu ve orada bana akrabalara bulantı yüzünden hastanede yattığını söylemeye utanıyorum dedi)bir tek hamile sen misin işin gücün hastayım demek, kussan ne olacak altı üstü günde 2-3 kere kusarsın, çocuğunun da senin de canınız cehenneme dedi.. sonraki yarım saat ay kızım böyle yapma alttan al gibi yapıcı konuşmalar yaptı... ben de ertesi gün eşime ayrılalım dedim..annen öyle istiyor dedim...sonra benim dedem vefat etti.. ailem cenazeyle uğraştığından beni eşim evimize getirdi... 2 gün evde kaldım hastalık devam ederken... sonra eşim beni annemlere bıraktı... içeri girmedi ben onunkilerle konuşmuyom diye ve bana dediği çocuk olmasaydı şimdiye çoktan başanırdım annemlere yaptığın yüzünden..( ailesine tek yaptığı aramamak ve beni neden çekiştiriyorsunuz demekti). attı gitti beni annemlere... aynı gün kendi annesi bize 60km uzaklıkta akrabalarında gezmedeymiş gel bizi al diye eşimi çağırmışlar dedem için başsağlığına gelmesi-gelmeleri münasipken sırf kardeşi gezmede diye onların yanına gitmiş. ben buna çok kırıldım.boşanmayı kabullendim... bunlar iki gün sonra annesiyle annemlere geldi o cenaze arasında kavgaya geldiler... ben yanlarına çıkar çıkmaz utanmıyorsunuz babama başsağlığına geleceğe yerde gezmeye gitmeye dedim... bunlar bozuldu bağırarak konuşmaya başladılar... kayınvalide bana ettiği hakaretlerin gerçek olmadığını şaka olduğunu benim kızına iftira ettiğimi söyledi... kızımın yüzüne nasıl bakacaksın dedi... eşim de durmadan bana bağırıyor... babam geldi yanında bile saygı göstermeden devam ettiler... bababm oğlum böyle olmaz anlaşıp ayrılın ben kızımın arkasındayım dedi... senin bababn ayrıl diyor ayrılın kızım diye başladı kayınvalide sanki kendi ayrıl oğlumdan dememiş doğmamış yavruma canın cehenneme dememiş gibi...sırf babamın üzerine kalcak diye o gün eşimle eve geldim... şimdi kayınvalide ve görümceyle görüşmüyorum eşime şart koştum sen benim ailemle görüşme ben de seninkilerle dedim kabul etti... ancak biz çok pikniklere gezmelere giderdik, şimdi sıkıntım bu onlarla tek takılırsa diye aslında bana çok düşkün bir eşim var, hatalarına rağmen seviyorum onu... çok da kırgınım ailesinden ise nefret ediyorum... siz olsanız ne yaprdınız?
