e
adam evlendiği günden beri hiç ailesinden ayrı bir yuva kurmamış ve bu yaşına gelmiş hala annesiyle beraber yaşamak istiyor size ayrı ev açacağını çok düşünmüyorum açsa dahi annesinin evinden kopamaz, kopmaz. Bir gün annem rahatsız diyecek başka gün kızım özlüyor sorun yapıyor diyecek ve bir şekilde kendinizi hep bir arada bulacaksınız.
annesine en ufak bir şey olmaz eşinizin vicdan azabı hiç bitmeyecek ve ayrı evde yaşadığı için önce kendini buna sebep olduğunuz için de sonra sizi suçlayacak.
konuyu açtığınızda 39 yaşındaymışsınız şu andan 40-41 yaşlarında olmalısınız neden kendiniz gibi hiç evlenmemiş biri ile birlikte olmayı düşünmüyorsunuz? Çevremde sizin yaşlarınızda hiç evlenmemiş adamlarla evlenen kadınlar var.
hiç evlenmemiş, kültürel ve aile olarak bana uygun olan benimle tanıştırılmak görüşmek isteyen çevremden oradan buradan kişiler oldu ama nedense hiç tanışmaya bile gitmedim şu anki ilişkime kadar, hatta bilinmediği için yine yakın zamana kadar birileriyle tanıştırmak isteyenler de oldu. Ama kısmet mi diyeyim, hayatımdaki kişinin beni çok istediğinden ayrılmamak için sürekli dil dökmesinden mi diyeyim neden böyle oldu bugüne geldim inanın bilmiyorum.
Aslında çok mantıksal düşünen, karar verirken çok detay düşünen ve en mantıklı kararı vermeye odaklı olan bir yapım var.
Daha önce görüştüğüm kişiler de oldu ve ufacık bir sorunda arkama bakmadan gittim hiç esnek olmadım
Bu ilişkimde de sürekli gitmem gerektiğini düşündüğüm ve söylediğim zamanlar oluyor ama sürekli bir mücadele var. Ayrılmamam için uğraşan ama adım atmakta hep eksik kalan biri, açıkçası benim ailemin karşısına çıkmaya da çok cesaretli değil ekonomik farklarımızdan ve benim evlenmemiş bir çok talibi kabul etmemiş biri olduğumu bildiğinden dolayı, ailemin yakıştırmayacağını düşündüğünden.
Ben her detayı konuştum. Her ihtimal karşısında ne olabileceğini ve tepkimin ne olacağını.
Bana benimle ayrı evde yaşamayı annesiyle yaşamaktan daha çok istediğini de söyledi.
Sürekli duygularımın bir mantığını arıyorum, neden böyle bir ilişkiyi seçtiğimi. Başka seçeneğim olmadığı için değil. Hatta çok çok iyi mevkide hiç evlenmemiş ve kültürel olarak uygun talipli birini kabul etmem için ailem bile ikna etmeye çalışırken ben hayatımda biri var diyemediğim için kötü hissettim, çünkü onun ailesinin hazır olmasını ve tanışmayı bekledim. Ona da böyle bir durumda kaldım diye anlattım sonra
Ben onunla gerçekten çok iyi anlaşıyorum, bir çok yönden farklı olduğumuz halde. Bir de bir çekim var ne bilmiyorum, en kızgın zamanımda bile karşımda görünce bir yumuşama oluyor onda da bende de.
Bilmiyorum gerçekten, hem mantıksız bulduğum, hem ayrılamadığım, hem birleşemediğim bir ilişki içindeyim
