• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Haksızlık mı olur

Mecbur kaldığımız zaman aynı evde yaşamak zorunda olmaktansa diye dedim. Kızı da üniversiteye gidecek, belki evlenecek, belki yalnız yaşamak isteyecek. Her ihtimal olabilir. Belki de o zaman geldiğinde gönüllü bir arada olacağız, bu ihtimal çok düşük görünüyor ama
Ayrılmakta bir seçenek.
1.5 senedir bir değişiklik olmamış hala öyle olur,böyle olur diye kendinizce çözüm üretiyorsunuz ama sizin tarafınızdan pozitif eğride bir durum yok ki.
Eş adayınız annesi/çocuklari ve sizin aranızda bir denge kurmaya cabalamıyor sizin kadar bence.
 
Ayrılmakta bir seçenek.
1.5 senedir bir değişiklik olmamış hala öyle olur,böyle olur diye kendinizce çözüm üretiyorsunuz ama sizin tarafınızdan pozitif eğride bir durum yok ki.
Eş adayınız annesi/çocuklari ve sizin aranızda bir denge kurmaya cabalamıyor sizin kadar bence.
Zaten 2 3 hafta daha bekleyeceğim en fazla dedim ona da. Daha ciddi adım atmadan psikolojik olarak yoruldum ihtimalleri düşünmekten
 
Merhaba,
Kafama takılan bir konuda fikir almak ve doğru olanın ne olduğunu bulabilmek için ilk defa üye oldum ve bu konuyu açıyorum
Ben 39 yaşındayım ve daha önce evlenmedim. Sevdiğim ve evlenmeye karar verdiğim kişi 42 yaşında, daha önce evlenip boşanmış ve biri kız 13 diğeri erkek 19 yaşında iki çocuğu var. İki çocuğu ve annesiyle birlikte yaşıyorlar, babası yakın zamanda vefat etti. Çocukların annesi sağ ancak uzun zamandır iletişimleri olmadığını biliyorum. Henüz aileler tanışmadı, biz netleşmek için bekledik. yakın zamanda o annesine ve çocuklarına açılacak ben de aileme
Neden boşanmış, eski eşi nasıl biri konularında kafamda soru işareti olmadığı için bu ayrıntıları geçiyorum.
Biz aynı şehirde farklı ilçelerde yaşıyoruz. Ben de o da farklı işlerde çalışıyoruz.
Daha önce hiç ailesinden ayrı yaşamamış, evliliğinde de bir dönem ailesiyle aynı evde bir dönem de dubleks evde altlı üstlü olarak oturmuş.
Biz görüşmeye başladığımızda babası vefat etmemişti ve çocukları da doğduklarından beri babaanne ve dedeyle birlikte olduğu için aynı mahallede farklı dairede oturmamızın sorun olmayacağını düşünüyorduk. Çocuklarına da evde oda yapıp istedikleri zaman bizimle istedikleri zaman da hep alıştıkları dedelerinin evinde kalırlar diyorduk. Henüz çocuklarla da tanışmadım, önce ben emin olmak istedim sevip sevmediğimden, şimdi sevdiğimden eminim
Şimdi evlendiği zaman çocukları ve annesinden ayrı bir ev tutsa aynı mahallede olsak yine, çocukları ve annesine haksızlık olur mu? bir kaç ay oldu kayıpları o yüzden bu konuda annesi ve çocuklarıyla konuşmak için uygun değil henüz
Yani çocuklar ve annesi ayrı evde biz ayrı evde olsak ama istedikleri zaman bir araya gelebilecekleri mesafede olsak, herkesin mutluluğu için uygun olur mu?
Ben daha önce aynı evde yaşamak istemediğimi ama aynı mahallede oturabileceğimi, istedikleri zaman çocukların da gelebileceğini, onlara ayrı oda yapabileceğimizi söylemiştim. O da benim netleşmem için çocuklara benden bahsetme konusunda bekledi.
Babası ölünce ayrı evde yaşamak onu vicdanen huzursuz edecek gibi, bu konuyu bugün konuştum. Aslında benimle ayrı evde yaşamayı istediğini ama babası öldüğü için ayrı ev istemesinin vicdanen rahatsız ettiğini söyledi. Ben de aynı evde yaşamak istemediğimi gerekçelerle açıkladım. Ayrı evde yaşamamız onlar açısından haksızlık olarak algılanır mı bunu anlamak istiyorum. Sonuçta eli yine üzerlerinde olacak, yine istediği zaman ulaşabilecekleri mesafede olacak
Ben ayrı ev olmayacaksa niye evleneyim ki, ailemle de yaşardım ayrı evim olmayacaksa, bunu açıkladım, o da anladı. Sadece haksızlık mı yapılmış olur buna takıldım







Düzenleme:
Yaklaşık 1,5 yıl önce üstteki konuyu yazmışım. Ben hala aynı durumdayım :)
Evleneceğim kişi depresyona girdi babasının kaybından dolayı, ilaç tedavisine geç başladığı için yeni yeni toparlandı.
Oğlu beni tanıyordu zaten ve benimle evlenmesini istediğini söyledi bizimle yaşamak istemediğinden zaten babaannesinden ayrı yaşama düşüncesi olmadığından bahsetti.
Kızı babasının evlenme fikrine karşı babasına tepkili, o yüzden ben hiç tanışmadım bile, babası evlenmeyi düşündüğünü söylediği zaman bile bir kaç ay konuşmamış. Ergenliğin de etkisiyle sanırım trip yapıyormuş sürekli, dersleriyle de ilgili değilmiş.
Annesi depresyondan yeni yeni çıkıyor çünkü eşini kaybettiği ara kardeşini de kaybetmişti o da ağır dönem geçirmiş. Annesiyle sadece telefonda görüştüm, tanışmak istediğini söyledi ama bir bahane bulup hep erteledi :) oğlunun evlenmesini istemiyor ama istemiyorum da demiyor
Annesi çocuklarla yaşayacağını, çocuklar babaanneleriyle yaşayacağını söylüyor ama oğlu dışında benimle tanışmak isteyen yok
Evleneceğim kişi benden vazgeçmeyeceğini söylemiş annesine de, hem toparlansınlar hem kızı biraz anlamaya başlasın diye sessizce bekledim
1,5 yıl nasıl geçmiş anlamadım.
Annem zorlanacağımı düşündüğü için istemiyor aslında ama sana bırakıyorum senin hayatın dedi, babama hala bahsetmedim onun annesi ve kızıyla tanışma fırsatı olmadığı için
Ben de dedim bu saatten sonra evlensek de kızınla ve annenle aynı evde asla yaşamam, annen ölürse sen kızınla yaşarsın ben tek yaşarım sorun değil yalnızlık benim için dedim
Fazıl Say evliliği gibi olur kimse kimsenin hayatına çökmez dedim
Zaten ne annesi ne kızı benimle yaşamak istemez ben istesem bile, bunu anladıml
Ona kalsa şimdi evlenelim babana da bahset, gerekirse ben tek gelirim tek isterim seni diyor, ben hala onlarla tanışmayı bekliyorum :)
Sakin evleneyim deme daha yasin genc baska biri mi kalmadi 2 cocuklu adamla evleniosun .buyuk sorunlar gozukuyor gelecekte aklini basina al
 
Kendiniz için doğru bir karar verin ve bunda acele edin. Sizin de yaşınız gidiyor böyle olunca çocuk düşüneceksiniz belki sizde niye zaman kaybı olsun ki
Haklısınız, çocuk düşünecek bir düzenim bile olmadı. Çocuğum olsun diye yoğun bir isteğim hiç olmadı ama belki düzgün bir evliliğim olsaydı çocuk da isteyebilirdim.
 
Back
X