Yaşadığım yerde pek gezecek yer yok ama bebeğin mamasını ver diyip çıkıp bir arkadaşa gitmeyi deneyebilirim. (Gerci dedim ama onay alamayınca bırakıp gidemedim) ev desteği de alırken (o hiç karışmadığıni söylüyor ama) hep Bi beceriksizmisjm gibi hissettirme var.İki kişinin çalıştığı ya da maddi olarak rahat insanların ev işi için kendimi bu kadar yipratmasini anlamıyorum annem 15 yıl önce vefat etti biz kendimizi bildik bileli haftada bir kadın gelirdi eve. Annem ev hanimiydi ama babamın imkanı vardı. Gelir kaba temizliği yapar kapı ve camları siler giderdi anneme de günlük işler kalırdı ki 5 kardeşiz. Babam ev işi yapmaz ama anneme yardımını da haftalık yardimciyla telafi ederdi.
Kocanız size yardımcı olmuyor planlı da olsa rahat iki kişilik hayatınızdan bebekli hayata gecisiniz zor olmustur, bebekle de çıkın dışarı ne olacak benim oğlan 4. Günde ben çıkmaya başladım. Eşinizi de beklemeyin ben x le AVM de kahve icicem bebeğin maması vs her şeyi biliyorsun diyip gidin.
Ya evlenirken de hiç öyle görünmüyordu ya da bu işaretleri ben göremedim.Böyle bekar hayatını sürdürmek isteyen insanlar niye evlenir ve niye çocuk yapar hiç anlamıyorum. Senin evde bebeğin var ama sen ergenler gibi arkadaş peşinde koşturuyorsun. Kusura bakmayın, çok sinir oldum eşinize.
İşkence etmeyip aldatmadığı için kendini harika koca ve baba sanıyor olması müthiş değil mi ya? Böyle savunma olmaz, sizde başka türlü savunun madem, açsın televizyonları millet çoluğunu çocuğunu bırakıp 3 çocuklu adamlara kaçıp gidiyor bende bunu yapmıyorum bütün kadınlar yapıyor, bu yüzden babalık yap diyin, böyle mi oluyormuş yani, insanın siniri zıplar gerçektenYani onun savunmasıda bu. Toplumda diğer erkeklerin bunu yapmayıp + zulüm etmesi. O bana zulmetmiyor, aldatmiyor vs. Miş
Terliği kafasına fırlat kaynana kılıklı diye. Valla park olur bahçe olur biraz yuryus yapar dönersin illa gezilecek yer yok diye kodlama. O sana nasıl emirvaki yapıp arkadaşlarıyla plan yapıyorsa sen de yap bebeği emzir altını değiştir ver eline ben gidiyorum 2 saate gelirim de çıkYaşadığım yerde pek gezecek yer yok ama bebeğin mamasını ver diyip çıkıp bir arkadaşa gitmeyi deneyebilirim. (Gerci dedim ama onay alamayınca bırakıp gidemedim) ev desteği de alırken (o hiç karışmadığıni söylüyor ama) hep Bi beceriksizmisjm gibi hissettirme var.
Sesim çok çıktı da anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az. Cinnet geçirince 1,2 gün ıyi sonra aynı.Haklısınız sonuna kadar.
Evli ve özellikle çocuklu bir insan haftada 2-3 gün arkadaşla dışarıya çıkamaz.
Üstüne üstlük sizin çıkmanızı da istemiyor beyfendi. Ne ala memleket.
Evde ve çocuk bakımın da daha fazla yardımcı olabilir, yorucu olmayan bir işi varmış. Siz çalışmaya başlayınca bu adama bir anda sihirli değnek değmeyecek. Siz bunların üstüne birde çalışmış olacaksınız.
Biraz sesiniz çıksın, çok geç kalmışsınız.
Yani sizi aldatmamasını bir lütuf olarak öne sürüyor öyle mi? Bence bu durumda eşinizin size destek olmamasından çok daha ciddi sorunlar var.Aslında kalem kalem hesap etmiyorum da yaptığı bu kadar. Aklımda özellikle tutmasamda kolayca sayıyorum. Bu iş onun işidir diyeceğimiz sayılı iş var. Yani toplumda diğer erkeklerin bunları bile yapmadığını söyleyerek savunuyor kendini. O erkeklerle sadece okey falan oynuyor. Karı kız, alko, kumar vs yapmıyormus.
Ay doğru o bana emrivaki yapıyor ama ben çocuğa yapışık hissediyorum. Ya birazds evcimen biriyim aslında bana imkan sağlasa salonda biraz yalnız takılmakta yeter bana. Ama evden çıkmadıkça zor gibiTerliği kafasına fırlat kaynana kılıklı diye. Valla park olur bahçe olur biraz yuryus yapar dönersin illa gezilecek yer yok diye kodlama. O sana nasıl emirvaki yapıp arkadaşlarıyla plan yapıyorsa sen de yap bebeği emzir altını değiştir ver eline ben gidiyorum 2 saate gelirim de çıkilk başta zor gelecek gözün telefonda olacak sonra alisacaksin tecrübeyle sabit.
Evet bende bazen burada bazı şeyler okuyorum. Acaba çok iyi bir eşim var ve ben nankör kötü bir kadın miyim diye düşünüyorum3 aydır her hafta 2,3 kez nasıl arkadaşlarıyla yaaama gene de yazdığınız iş bölümü listesine göre,burda okuduğum çoğu kocadan daha iyiymiş adam
Ahaha diyorumİşkence etmeyip aldatmadığı için kendini harika koca ve baba sanıyor olması müthiş değil mi ya? Böyle savunma olmaz, sizde başka türlü savunun madem, açsın televizyonları millet çoluğunu çocuğunu bırakıp 3 çocuklu adamlara kaçıp gidiyor bende bunu yapmıyorum bütün kadınlar yapıyor, bu yüzden babalık yap diyin, böyle mi oluyormuş yani, insanın siniri zıplar gerçekten
Yapma böyle ev yeter, salon yeter degil işte çık ki çocukla basetmeyi öğrensin seni anlasın g.tunuj üstüne oturamadigini görsün empati yapsın. Hepimiz oyleydik kendini 1-2 saat çocuktan ayrı tutunca suçlu hissetme buna ihtiyacın var. 15_20 dk ile başla, markete gidiyorum de sonra yürüyüş dersin sonra arkadaşla kahve hem sen sürece alışırsın hem kocan.Ay doğru o bana emrivaki yapıyor ama ben çocuğa yapışık hissediyorum. Ya birazds evcimen biriyim aslında bana imkan sağlasa salonda biraz yalnız takılmakta yeter bana. Ama evden çıkmadıkça zor gibi
Ay maşallah o günleri görürüm bende inş. Empatiye çok ihtiyaç var.Yapma böyle ev yeter, salon yeter degil işte çık ki çocukla basetmeyi öğrensin seni anlasın g.tunuj üstüne oturamadigini görsün empati yapsın. Hepimiz oyleydik kendini 1-2 saat çocuktan ayrı tutunca suçlu hissetme buna ihtiyacın var. 15_20 dk ile başla, markete gidiyorum de sonra yürüyüş dersin sonra arkadaşla kahve hem sen sürece alışırsın hem kocan.
Oğlum 5 yaşına girdi anaokuluna alıştığı ilk gün okula bıraktım eve geldim çıkış saatine kadar bombossssss oturdum dümdüz. oh beee dedim 4-5 saat kafam meşgul olmadan oturdum.
Yani eşiniz yardım ediyormuş. Bana yardım etme olayı saçma geliyor. Yani asıl iş sizde o da yardım etmiş demek oluyor bu. Ama ev de çocuk da ortak. Yarıyarıya yapmak gerekir. Arkadaşları ile çıksın haftada bir. Haftada bir de siz çıkın, bebeğe o baksın. Bazen de bebeği yanınoza alın. Ne demek çocukla sizin çıkmanızı istemiyor bu lafa cinnet geçirirdim galiba. Ne kadar bencil. E siz evde hapis mı duracaksınız. Eşinizi bencil buldum ben. İşe gidip calışıyor desem yenidoğan bebeğe bakmak daha zor işten. Eşiniz işte dinleniyor dur bence. E gece de o uyuyor siz uyanık. Ben hak verdim şahsen size. Bence dinlemeyin ne konuşursa konuşsun. Hazırlanın bebeği de alın dışarı çıkın. Arkadaş olmasa gidin tek bı kafeye yemek yiyin tatlı yiyin. Bu aylar en rahatı emiyor besleme derdi de yok yemek, yürüme yok peşinden koşma vs. Eve de çok meraklıysa eşiniz kapansın.Merhaba kızlar, size kısaca durumumu anlatıp tavsiye istemek istiyorum.
Şimdi ben 5 yıllık evliyim. Eşimde bende çalışıyoruz. İkimizinde işi rahat. Gelirimizde orta. Ben 4. yılı hamile kaldım. 5. yıl çocuğumuz oldu. Bu şekilde planlamıştik zaten. Askerlik, iş kurma, psikolojik hazırlık, borçlar derken her şeyi tamamladık, çocuk yaptık.
Doğumum psikolojik olarak çok zordu. İlk iki ay çocuğa alışmakta, anneliğe alışmakta çok zorlandım. İlk ay annem destek oldu. Yaralarım iyileşti, kayınvalidem geldi 10 gün sonra herkes evine gitti. Kaldık baş başa.
Sevgili eşimle şöyle bir sorun yaşıyoruz. Ben anneliğin bu kadarda hayatımı etkileyeceğini bilmiyordum, düşünmüyordum. Şok oldum. Psikolojik ve fizyolojik olarak çok yoruldum. Eşimden destek bekledim. Ilk ay annem varken de gittiklerinde de hep desteğini istedim.
Nedir bu destekler? Psikolojik olarak şefkat ve çocuk bakımına, ev işlerine destek.
Eşim bana destek olmadı diyemem. Psikolojik olarak birkac kez ne kadar zor şeyler yaşadığımı ifade etti. Çocuğumiza çok iyi baktığımı, çok iyi anne olduğumu söyledi. Çocuk çok gazlı iken bana 2, 3 hafta kahvaltı hazırlayıp ise gitti ve 3 aylik dönemde 3 kez fslan çamaşırlari o halletti. Her sabah ekmek aldı. Yine 2 haftasonu büyük tencere iki çeşit yemek yaptı ben o gaz dönemlerinde(3 ay sürdü) , yedim. Tüm dış işleri de o halletti. Hastaneye götürmek, ilaç almak, bez almak, alışveriş yapmak vs. Bir de 3 güne bir çocugu yıkıyorum. Bana çocuğu yıkarken tutmakta ve kuvetini döküp zemini silmekte hep yardım ediyor. Haftada bir iki soframızi topluyor ve her haftasonu bize kahvaltıyi o hazırlıyor. Bebek sarilikken sabahları işe gitmeden önce ve gece (3 ayda toplamda 4 kez falan) bebeğe mama verdi. Bunlar dışında ise hiçbir şey yapmıyor, yapmadı. Burada ne saydiysam o. Özelliklede saymadım ama sayılı yaptı yani aklımda kaldı.
Şimdi benim yaptıklarımi sayalım. Evi temiz tutmak(hergun çocuğun odasını süpürmek, yatakları toplamak, evi havalandırmak, 2 güne bir evi süpürmek, hergun toplamak, hergun Tualet-lavabo yıkamak) , çamaşır(her haftasomu ve bazen haftaici ayırmak, yıkatmak, asmak,katlamak, yerleştirmek) , Ütü(çocuğun kıyafetlerini hep utuluyoruz) çocuğun bakımı(sakinleştirme, burun temizleme, besleme, alt değiştirme ihtiyaçlarını satın alma, oynatma, uyutma, gece kalkma) , akşam yemeklerini hazırlama, bulaşıklari yerleştirme, toplama, yikama(tezgah, firin tost makinesi, Buzdolabı vs) , düzen-tertip (etrafa atılmış çoraplar ve giysileri toplama) ,asilara götürmek. Misafirleri ağırlama.
Bunlari yaparken 2 haftada bir(eşimin misafirleri geleceği zaman) yardım için yarım gün kadın çağırıyorum. Onun yaptığı zaten 3 gün gidiyor max.
Bu yaptıklarımi ilk ay annem yaptı ben anneme yardım ettim. 2 aydan itibaren hep ben yaptım eşim de işte saydığım şekilde yardımlarda bulundu.
Şimdi ikimiz bunları yaparken eşim 3 aydır haftanın 2,3 günü arkadaşları ile çıkmak istiyor. Benim çıkmami, gezmemi istemiyor. (çocuk üşür, mikrop kapar vs.) ama çocuğa baksan ben çıksam biraz diyince onu da hep yokuşa sürüyor. Çocuğa baksan biraz dinlensem demem için onun telefonla oynama, uzanma, uyuma (ve bazı günler arkadaşları ile vakit geçirme) dongulerinin bitmesini beklemem gerekiyor ki bazen o döngü bitince günde bitmiş oluyor. He bazende onun iş yerinde çıkmış sorunları halletmesi veya kafasında halletmesini bekliyorum. Haftasonu Öğle uykusuna yatıyor. Haftaici işten gelince işte o döngüde uyuyor. (ben daha 1 haftadır gün içinde uyuyorum çocuk uyuyunca, ondan önce hiç uyuyamıyordum. Vakit yoktu)
Şimdi size her şeyi anlattım ve soruyorum.
Ben bu adama önce bize zaman ayirmalisin, keşke benimle zaman geçirmeye can atsan (çünkü arkadaşları için can atıyor), sorumlulukları paylaşsak, sevgini hissetmek istiyorum, bende kendime zaman ayırmak istiyorum, çocukla ilgilenmeni istiyorum, duş almak istiyorum dediğim için haksızlık ediyor muyum? (Duş almaya çok takılmayın öyle yazınca sanki cok haklı görünmek ister gibi olmuş ama bu da taleplerim arasında var. O olmadığı zaman duş alamıyorum kokuyorum. Eve gelene kadar 11,12 oluyor yorulunca da alacak güçte hissetmiyorum)
Haklı mıyım, haksız mıyım?
Haklıysam da haksızsam da önerilerinizi istiyorum.
Haklıysam ne yapmamı önerirsiniz?
Haksızsam nasıl kabullenebilirim, yöntem önerir misiniz?
Haklıysam ve kabullenmem gerekiyorsa da öneride bulunur musunuz?
Ek olarak temel sorun annemizin bir ay kalması. Bu erkekler o ara bebekten daha rahat oluyor. Anneniz yemek temizlik bebek bakmıstır eşinize sıfır görev. Bı yayılıyorlar sonra şok. Bir hafta kalsa yeter genel olarak refakate anne. O ara eşi de asla boş borakmamak lazım iş yaptırmak lazım sonra bu şekilde kendini nimetten sanıyor. Yardımcı oluyorum bebeğe ev işine cümlesi bile beni sinirlendiriyor. Ne yardımı yahu yarısını yapacaksın. Yardımı kim yapar arkadaş yapar anne yapar komşu yapar. Eş değil yaniMerhaba kızlar, size kısaca durumumu anlatıp tavsiye istemek istiyorum.
Şimdi ben 5 yıllık evliyim. Eşimde bende çalışıyoruz. İkimizinde işi rahat. Gelirimizde orta. Ben 4. yılı hamile kaldım. 5. yıl çocuğumuz oldu. Bu şekilde planlamıştik zaten. Askerlik, iş kurma, psikolojik hazırlık, borçlar derken her şeyi tamamladık, çocuk yaptık.
Doğumum psikolojik olarak çok zordu. İlk iki ay çocuğa alışmakta, anneliğe alışmakta çok zorlandım. İlk ay annem destek oldu. Yaralarım iyileşti, kayınvalidem geldi 10 gün sonra herkes evine gitti. Kaldık baş başa.
Sevgili eşimle şöyle bir sorun yaşıyoruz. Ben anneliğin bu kadarda hayatımı etkileyeceğini bilmiyordum, düşünmüyordum. Şok oldum. Psikolojik ve fizyolojik olarak çok yoruldum. Eşimden destek bekledim. Ilk ay annem varken de gittiklerinde de hep desteğini istedim.
Nedir bu destekler? Psikolojik olarak şefkat ve çocuk bakımına, ev işlerine destek.
Eşim bana destek olmadı diyemem. Psikolojik olarak birkac kez ne kadar zor şeyler yaşadığımı ifade etti. Çocuğumiza çok iyi baktığımı, çok iyi anne olduğumu söyledi. Çocuk çok gazlı iken bana 2, 3 hafta kahvaltı hazırlayıp ise gitti ve 3 aylik dönemde 3 kez fslan çamaşırlari o halletti. Her sabah ekmek aldı. Yine 2 haftasonu büyük tencere iki çeşit yemek yaptı ben o gaz dönemlerinde(3 ay sürdü) , yedim. Tüm dış işleri de o halletti. Hastaneye götürmek, ilaç almak, bez almak, alışveriş yapmak vs. Bir de 3 güne bir çocugu yıkıyorum. Bana çocuğu yıkarken tutmakta ve kuvetini döküp zemini silmekte hep yardım ediyor. Haftada bir iki soframızi topluyor ve her haftasonu bize kahvaltıyi o hazırlıyor. Bebek sarilikken sabahları işe gitmeden önce ve gece (3 ayda toplamda 4 kez falan) bebeğe mama verdi. Bunlar dışında ise hiçbir şey yapmıyor, yapmadı. Burada ne saydiysam o. Özelliklede saymadım ama sayılı yaptı yani aklımda kaldı.
Şimdi benim yaptıklarımi sayalım. Evi temiz tutmak(hergun çocuğun odasını süpürmek, yatakları toplamak, evi havalandırmak, 2 güne bir evi süpürmek, hergun toplamak, hergun Tualet-lavabo yıkamak) , çamaşır(her haftasomu ve bazen haftaici ayırmak, yıkatmak, asmak,katlamak, yerleştirmek) , Ütü(çocuğun kıyafetlerini hep utuluyoruz) çocuğun bakımı(sakinleştirme, burun temizleme, besleme, alt değiştirme ihtiyaçlarını satın alma, oynatma, uyutma, gece kalkma) , akşam yemeklerini hazırlama, bulaşıklari yerleştirme, toplama, yikama(tezgah, firin tost makinesi, Buzdolabı vs) , düzen-tertip (etrafa atılmış çoraplar ve giysileri toplama) ,asilara götürmek. Misafirleri ağırlama.
Bunlari yaparken 2 haftada bir(eşimin misafirleri geleceği zaman) yardım için yarım gün kadın çağırıyorum. Onun yaptığı zaten 3 gün gidiyor max.
Bu yaptıklarımi ilk ay annem yaptı ben anneme yardım ettim. 2 aydan itibaren hep ben yaptım eşim de işte saydığım şekilde yardımlarda bulundu.
Şimdi ikimiz bunları yaparken eşim 3 aydır haftanın 2,3 günü arkadaşları ile çıkmak istiyor. Benim çıkmami, gezmemi istemiyor. (çocuk üşür, mikrop kapar vs.) ama çocuğa baksan ben çıksam biraz diyince onu da hep yokuşa sürüyor. Çocuğa baksan biraz dinlensem demem için onun telefonla oynama, uzanma, uyuma (ve bazı günler arkadaşları ile vakit geçirme) dongulerinin bitmesini beklemem gerekiyor ki bazen o döngü bitince günde bitmiş oluyor. He bazende onun iş yerinde çıkmış sorunları halletmesi veya kafasında halletmesini bekliyorum. Haftasonu Öğle uykusuna yatıyor. Haftaici işten gelince işte o döngüde uyuyor. (ben daha 1 haftadır gün içinde uyuyorum çocuk uyuyunca, ondan önce hiç uyuyamıyordum. Vakit yoktu)
Şimdi size her şeyi anlattım ve soruyorum.
Ben bu adama önce bize zaman ayirmalisin, keşke benimle zaman geçirmeye can atsan (çünkü arkadaşları için can atıyor), sorumlulukları paylaşsak, sevgini hissetmek istiyorum, bende kendime zaman ayırmak istiyorum, çocukla ilgilenmeni istiyorum, duş almak istiyorum dediğim için haksızlık ediyor muyum? (Duş almaya çok takılmayın öyle yazınca sanki cok haklı görünmek ister gibi olmuş ama bu da taleplerim arasında var. O olmadığı zaman duş alamıyorum kokuyorum. Eve gelene kadar 11,12 oluyor yorulunca da alacak güçte hissetmiyorum)
Haklı mıyım, haksız mıyım?
Haklıysam da haksızsam da önerilerinizi istiyorum.
Haklıysam ne yapmamı önerirsiniz?
Haksızsam nasıl kabullenebilirim, yöntem önerir misiniz?
Haklıysam ve kabullenmem gerekiyorsa da öneride bulunur musunuz?
Annelik kolay bişey değil böyle zorlukları var ve tek değilsin. Kadının ve erkeğin birbirne destek olmalı bir iki üç yaptı ama on kez yapmadı gibi hesaplar yapmak doğru değil kendisi calışan bir insan fiizksel yorulmasa da mental olarak yoruluyor olabilir. Bir erkek hergün evde yemek yapıp elinde bezle dolaşamaz. Sen ya bakıcı yada temizlikci tutacaksın ki bu devirde bakıcı olarak hiç kimseye güven olmaz.. ama zaman ayırma konusuna gelirsek hemfikiriz orda haklısın orda duracak hem sana alan tanımalı kendine bakman için dışarı cıkıp nefes alıp stress atabilmen için ayrıca arkadaşlarından önce de senle zaman geçirmesi gerekir. Seni baskılaması saçma ozaman oda dışarı çıkmasın eve mikrop getirmesin arkadaşlarından. Eğer daha önce hiç sesini çıkarmadıysan hiç delirdiğini görmediyse bikere sağlam delirmelisin bikere ama tam sağlam ona giydirmelisin ki totosunun üstüne otursun bi düşünsün şoka uğratmalısın belli ki. Sanırım fazla yumuşak ve altan alan birisin. Yani hergün sana ev işlerinde destek olmasa da şefkat ve ilgi konusunu anlıyorum ve o konuda sonuna kadar da haklısın.. pırıl pırıl çıldırmalısın ..Merhaba kızlar, size kısaca durumumu anlatıp tavsiye istemek istiyorum.
Şimdi ben 5 yıllık evliyim. Eşimde bende çalışıyoruz. İkimizinde işi rahat. Gelirimizde orta. Ben 4. yılı hamile kaldım. 5. yıl çocuğumuz oldu. Bu şekilde planlamıştik zaten. Askerlik, iş kurma, psikolojik hazırlık, borçlar derken her şeyi tamamladık, çocuk yaptık.
Doğumum psikolojik olarak çok zordu. İlk iki ay çocuğa alışmakta, anneliğe alışmakta çok zorlandım. İlk ay annem destek oldu. Yaralarım iyileşti, kayınvalidem geldi 10 gün sonra herkes evine gitti. Kaldık baş başa.
Sevgili eşimle şöyle bir sorun yaşıyoruz. Ben anneliğin bu kadarda hayatımı etkileyeceğini bilmiyordum, düşünmüyordum. Şok oldum. Psikolojik ve fizyolojik olarak çok yoruldum. Eşimden destek bekledim. Ilk ay annem varken de gittiklerinde de hep desteğini istedim.
Nedir bu destekler? Psikolojik olarak şefkat ve çocuk bakımına, ev işlerine destek.
Eşim bana destek olmadı diyemem. Psikolojik olarak birkac kez ne kadar zor şeyler yaşadığımı ifade etti. Çocuğumiza çok iyi baktığımı, çok iyi anne olduğumu söyledi. Çocuk çok gazlı iken bana 2, 3 hafta kahvaltı hazırlayıp ise gitti ve 3 aylik dönemde 3 kez fslan çamaşırlari o halletti. Her sabah ekmek aldı. Yine 2 haftasonu büyük tencere iki çeşit yemek yaptı ben o gaz dönemlerinde(3 ay sürdü) , yedim. Tüm dış işleri de o halletti. Hastaneye götürmek, ilaç almak, bez almak, alışveriş yapmak vs. Bir de 3 güne bir çocugu yıkıyorum. Bana çocuğu yıkarken tutmakta ve kuvetini döküp zemini silmekte hep yardım ediyor. Haftada bir iki soframızi topluyor ve her haftasonu bize kahvaltıyi o hazırlıyor. Bebek sarilikken sabahları işe gitmeden önce ve gece (3 ayda toplamda 4 kez falan) bebeğe mama verdi. Bunlar dışında ise hiçbir şey yapmıyor, yapmadı. Burada ne saydiysam o. Özelliklede saymadım ama sayılı yaptı yani aklımda kaldı.
Şimdi benim yaptıklarımi sayalım. Evi temiz tutmak(hergun çocuğun odasını süpürmek, yatakları toplamak, evi havalandırmak, 2 güne bir evi süpürmek, hergun toplamak, hergun Tualet-lavabo yıkamak) , çamaşır(her haftasomu ve bazen haftaici ayırmak, yıkatmak, asmak,katlamak, yerleştirmek) , Ütü(çocuğun kıyafetlerini hep utuluyoruz) çocuğun bakımı(sakinleştirme, burun temizleme, besleme, alt değiştirme ihtiyaçlarını satın alma, oynatma, uyutma, gece kalkma) , akşam yemeklerini hazırlama, bulaşıklari yerleştirme, toplama, yikama(tezgah, firin tost makinesi, Buzdolabı vs) , düzen-tertip (etrafa atılmış çoraplar ve giysileri toplama) ,asilara götürmek. Misafirleri ağırlama.
Bunlari yaparken 2 haftada bir(eşimin misafirleri geleceği zaman) yardım için yarım gün kadın çağırıyorum. Onun yaptığı zaten 3 gün gidiyor max.
Bu yaptıklarımi ilk ay annem yaptı ben anneme yardım ettim. 2 aydan itibaren hep ben yaptım eşim de işte saydığım şekilde yardımlarda bulundu.
Şimdi ikimiz bunları yaparken eşim 3 aydır haftanın 2,3 günü arkadaşları ile çıkmak istiyor. Benim çıkmami, gezmemi istemiyor. (çocuk üşür, mikrop kapar vs.) ama çocuğa baksan ben çıksam biraz diyince onu da hep yokuşa sürüyor. Çocuğa baksan biraz dinlensem demem için onun telefonla oynama, uzanma, uyuma (ve bazı günler arkadaşları ile vakit geçirme) dongulerinin bitmesini beklemem gerekiyor ki bazen o döngü bitince günde bitmiş oluyor. He bazende onun iş yerinde çıkmış sorunları halletmesi veya kafasında halletmesini bekliyorum. Haftasonu Öğle uykusuna yatıyor. Haftaici işten gelince işte o döngüde uyuyor. (ben daha 1 haftadır gün içinde uyuyorum çocuk uyuyunca, ondan önce hiç uyuyamıyordum. Vakit yoktu)
Şimdi size her şeyi anlattım ve soruyorum.
Ben bu adama önce bize zaman ayirmalisin, keşke benimle zaman geçirmeye can atsan (çünkü arkadaşları için can atıyor), sorumlulukları paylaşsak, sevgini hissetmek istiyorum, bende kendime zaman ayırmak istiyorum, çocukla ilgilenmeni istiyorum, duş almak istiyorum dediğim için haksızlık ediyor muyum? (Duş almaya çok takılmayın öyle yazınca sanki cok haklı görünmek ister gibi olmuş ama bu da taleplerim arasında var. O olmadığı zaman duş alamıyorum kokuyorum. Eve gelene kadar 11,12 oluyor yorulunca da alacak güçte hissetmiyorum)
Haklı mıyım, haksız mıyım?
Haklıysam da haksızsam da önerilerinizi istiyorum.
Haklıysam ne yapmamı önerirsiniz?
Haksızsam nasıl kabullenebilirim, yöntem önerir misiniz?
Haklıysam ve kabullenmem gerekiyorsa da öneride bulunur musunuz?
İmkan sağlasa ne demek yaa.. bunaldım ,ben de biraz kendime vakit ayıracağım diyin,biraz da o baksın bebeğe..yazdıklarınızdan bebek doğana kadar herşey yolunda,sonrasında 2 ay iyi,son 3 ay değişti gibi anladım..listeye bakınca siz de,insanı bunaltacak kadar fazla planlı programlı birisiniz gibi..bebek de olunca,sizin de psikolojik sorunlar derken adam da bunalıma girdi,kaçacak yer mi arıyor acaba?haftanın 3 günü dışarı çıkmak tuhaf geldi bana..insan annesini bile haftada 3 gün görmek istemezAy doğru o bana emrivaki yapıyor ama ben çocuğa yapışık hissediyorum. Ya birazds evcimen biriyim aslında bana imkan sağlasa salonda biraz yalnız takılmakta yeter bana. Ama evden çıkmadıkça zor gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?