Güçsüzüm. Düşündükçe güçsüzleşiyorum..

gunesvemai .!.:

'İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor.' demişsiniz. Ne kadar da haklısınız, hep düşündüğüm ve benim de dertlerimi etrafıma değil de buraya anlatma nedenimdir kendisi. Konuyu yanlışlıkla açtım ama bu cümle beni kendine çekti. Bence kendinizi ifade edebilme yeteneğiniz çok güzel. Buna karşı sırf diploma nedeniyle kendinize yönelttiğiniz haksız bakışa şaşırdım. Üniversite mezunu arkadaşlarım var bir cümleyi düzgün kurmaktan aciz.

Bu konu aklıma çok sevdiğimiz eski komşumu getirdi. Size de anlatayım da örnek olur. Kendisi 27 yaşına kadar ortaokul eğitimi dahi almamış, üzerine de biri okul çağında iki tane küçük çocuğu olan birisiydi. Hayatında kitap falan da okumamıştı, hiçbir şey hakkında bilgisi yoktu diyebilirim çünkü çok küçük bir köyden gelip yaklaşık bir on yıl kv ile yaşadı, bir yere çıkarmadılar. Kayınvalidesi evi ayırıp gidince bu abla ortaokul sınavlarını vermeye başladı. Bazen sesi geliyordu kafama girmiyor diye ağladığı oluyordu :) Ama ilk adapte sürecinden sonra hızla bitirdi onu. Ardından liseye geçti ve üç sene gibi bir sürede bitirdi. Bizler liseyi örgün okuduk ama bana kalırsa açıktan da halledilebilecek bir şey lise. Okuduğum üniversitede liseyi daha erken bitirmek ve sınava daha iyi hazırlanmak için arkadaşlarımın birçoğu açık lise okuyup gelmişti mesela. Geneli de 3 senede bitirmiş. Sınavlar da öyle çok zor olmuyor kaynaklar da daha açıklayıcı. Neyse, bahsettiğim kişi sonra da açıktan iki yıllık bir üniversite okudu ve bir şirkette çalışıyor şimdi. Hâlâ da dil kursuna falan gidiyor bir de o çocuklarla. Siz yine de hafıza sorunum var derseniz bir doktora gidip değerlerinize baktırın. Fizyolojik değilse psikolojik uzmanlarla bu sorunu çözmeye çalışın. Buradan bakıldığında hiç anormal durumu olan biri gibi değilsiniz zaten. Kimsenin de sizin elinizden tutmasına ihtiyacınız yok. Lütfen kendinizi böyle oyalamayın. İnternete yazın kayıt zamanlarını, şartlarını. İlk adımı atsanız gerisi gelecektir. Hiç yaşım geçiyor falan diye de düşünmeyin. O yaş her halükarda geçecek. Mesela lise bitene kadar 31-32 olurum diye gözünüzde büyütmeyin, o yaşa zaten geleceksiniz inşallah. Okumuş olarak mı o yaşınıza varmak istersiniz yoksa ertelemiş olarak mı? Siz çocuğunuza vicdanlı ve merhametli olmayı öğretir, eğitimini de desteklerseniz daha ne olsun! Onu kafanıza takmayın. Ama her şeyden önce bu kadar basit şeyler için keşke diyip durmanıza ve içinizde ukde kalmasına değmez.

Genişletmek için tıkla...

nscckts .!.:

siz ne iş yapıyordunuz da haftasonları işten sınav için izin almak zorunda kalıyordunuz da izin vermiyorlardı aöf sınavları haftasonu olur ve hiçbir iş yeri sınava girecek birine engel olamaz.

neyse geçen geçmiş ama anladığım kadarıyla okumak istemediğiniz için açıkcası herşeyi bahane etmişsiniz ve en ufak engeller işinize gelmiş şimdi bunun pişmanlığını yaşıyorsunuz

hiçbirşey için geç değil ki... bunca zaman okumak istemediğinizden kendinizi zorladığınızdan aklınızda kalmadı okuduklarınız gerçekten öğrenmek isteyerek okuyunca odaklanınca aklınızda kalıyor emin olun ...

okuma yazma bilmeyen ebeveyni olan tıp okuyabiliyor sizde gayret edeceksiniz artık bu zamanda ortaokul mezunu olmak ayıp açıktan girin internetden başvuru tarihlerine bakın orada banka hesap no öğrenci işleri adresi yazar görüşün harcınızı yatırın başlayın eğitimin içinde olmadan neyi nasıl yapacağınızı bilemezsiniz

şimdi herşey çok kolay internetde videolar konu anlatımı var bizim zamanımızda öyle değildi kalın kalın kitapları yaladık yuttuk keşke böyle görsel şeylere ulaşımımız kolay olsaydı şimdi okumak daha kolay kaynaklara ulaşmak daha kolay

deneyin lütfen çocuğunuz için

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

eğer diploma alarak kendinizi daha güçlü, başarmış hissedecek ve özgüveninizi tamir edecekseniz dışarıdan filan okuyun derim.
diplomaya çok anlam yüklemem. bence pek bir olayı yok ama
mesela demişsiniz ya nasıl kaydolacağımı bile bilmiyorum. hah, işte bence tam bunun için sizin bu işlere girişmeniz lazım.
çünkü bu ülkede bi çocuk okutmaya başlayınca anlayacaksınız ki okul, ödevler, sınavlar....sürekli değişen sistemler. siz biraz önden pişin derim.
bir de kuaförde meslek edinmişsiniz. makyaj yapıyormuşsunuz. valla bence çok güzel meslek üstelik sadece sezonda çalışmak gibi opsiyonları var. sevmemenizin nedeni ne ki ?

Genişletmek için tıkla...

bos samdan .!.:

merhaba, hissettiklerinizi okadar akıcı bir dil ve imla kurallarına uygun yazmışsınız ki ortaokul mezunu olduğunuza inanmakta güçlük çektim. nice üniversite mezunları kendilerini bu şekilde ifade edemiyorlar. gerçekten tebrik ederim. bence bu söylediklerinizi yeterince istemiyorsunuz. gercekten istiyor olsaydınız harekete geçmekte bukadar zorlanmazdınız. unutkanlıga gelince bir kan tahlili yaptırmanızı oneririm. doktorunuz sizi bu konuda yönlendirecektir. siz bence güçsüz değil, üşengeç bir insan olabilirsiniz. harekete geçmekte zorlandıgınız için, zaten başaramazdım cümlesini kendinize kalkan yapmışsınız. harekete geçtikten sonra fark edeceksiniz ki başaaramayacağınız bir şey yok. bunları isteyip harekete geçmemek de depresyon belirtisi gibi geldi bana. bir psikiyatristen yardım almanızı öneririm. oğlunuza gelince, yası henuz cok kucuk. siz kendinizi toparlayana kadar anca büyür. ozaman kendi kafanızdaki anne profiline ulasmıs ve oglunuza ornek olacak konuma gelmis olursunuz. tekrar söylüyorum, gercekten dili çok akıcı kullanıyorsunuz. burdan başlayarak birşeyler yapabilirsinz.

Genişletmek için tıkla...

Mavilim001 .!.:

Merhaba kızlar.. Son zamanlarda biraz stresli ve kaygılıyım. İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor. Bu yüzden burda sizinle dertleşmek istedim.
Biraz uzun olacak, Okursanız çok sevinirim..

Ben ortaokul mezunuyum ve 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hep liseyi bitirsem, ünv. Okusam diye hayaller kurdum ama hep güvensizdim kendime karşı. Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti, bende hiç diretmemiştim çünkü başaramayacağımı düşünüyordum. Hep böyle zayıf bir insan oldum hayatım boyunca. Hayallerimin peşinden gidecek gücü hiç bulamadım.
Birde mesela 14yaşımdan beri tam bir kitap kurduyum ama okuduğum hiç bir kitabın içeriğini 2ay sonra sorsanız hatırlamam. Öyle de hafızam zayıf. Belkide bu yüzden hiç okuyabileceğime inanmadım. Hatta bi ara gitar çalmaya çok heveslenmiş ve ders almaya başlamıştım.
Onu bile nasılsa başaramam diye yarım bırakmıştım.

Eşimle biz sevgiliyken yani 22-23 yaşlarında bana hep gir açıktan şu liseyi bitir derdi ama o zamanlar çok önemsemezdim, amaan okuyup ne yapacağım derdim. Bu arada haliyle ortaokulu bitirip bırakınca babam beni kuaförde işe başlattı ve ben makyözüm ama şimdi o işi de bebekten dolayı yapamıyorum. Zaten çokta sevmemiştim.
Şimdilerde öyle pişmanım ki okumadığıma, çabalamadığıma.. Şu an girişsem diyorum ama hafızam sıfır. Ne matematik, ne tarih hiç biriyle ilgili bir bilgim yok. Hatta itiraf edeyim deneyeyim desem bile gidip kayıt yaptırmayı bile bilmiyorum, sınavlara nasıl gireceğimi bilmiyorum. Birinin elimden tutup gel ben bu bütün işlere seninle koşturacağım, seni hiç yargılamayacağım demesine ihtiyacım var. Ama kendiliğinden diyecek bunu. İşte buda güçsüz karakterimden, cesaretsizliğimden..

Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım ki..

Sizce başarısız, güçsüz bir çocuk mu yetiştireceğim? İnsan kendinde olmayanı karşısındakine nasıl verebilir?
Psikolojik yardım mı almalıyım bilmiyorum.. Öyle çaresiz, utanç içinde ve kaygılı hissediyorum ki kendimi anlatamam..

Bir nebze rahatlasın içim, içimde dağ olup söyleyemediklerim dile gelsin diye yazdım. Okuduğunuz için teşekkür ederim..

Genişletmek için tıkla...

Mavilim001 .!.:

Merhaba kızlar.. Son zamanlarda biraz stresli ve kaygılıyım. İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor. Bu yüzden burda sizinle dertleşmek istedim.
Biraz uzun olacak, Okursanız çok sevinirim..

Ben ortaokul mezunuyum ve 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hep liseyi bitirsem, ünv. Okusam diye hayaller kurdum ama hep güvensizdim kendime karşı. Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti, bende hiç diretmemiştim çünkü başaramayacağımı düşünüyordum. Hep böyle zayıf bir insan oldum hayatım boyunca. Hayallerimin peşinden gidecek gücü hiç bulamadım.
Birde mesela 14yaşımdan beri tam bir kitap kurduyum ama okuduğum hiç bir kitabın içeriğini 2ay sonra sorsanız hatırlamam. Öyle de hafızam zayıf. Belkide bu yüzden hiç okuyabileceğime inanmadım. Hatta bi ara gitar çalmaya çok heveslenmiş ve ders almaya başlamıştım.
Onu bile nasılsa başaramam diye yarım bırakmıştım.

Eşimle biz sevgiliyken yani 22-23 yaşlarında bana hep gir açıktan şu liseyi bitir derdi ama o zamanlar çok önemsemezdim, amaan okuyup ne yapacağım derdim. Bu arada haliyle ortaokulu bitirip bırakınca babam beni kuaförde işe başlattı ve ben makyözüm ama şimdi o işi de bebekten dolayı yapamıyorum. Zaten çokta sevmemiştim.
Şimdilerde öyle pişmanım ki okumadığıma, çabalamadığıma.. Şu an girişsem diyorum ama hafızam sıfır. Ne matematik, ne tarih hiç biriyle ilgili bir bilgim yok. Hatta itiraf edeyim deneyeyim desem bile gidip kayıt yaptırmayı bile bilmiyorum, sınavlara nasıl gireceğimi bilmiyorum. Birinin elimden tutup gel ben bu bütün işlere seninle koşturacağım, seni hiç yargılamayacağım demesine ihtiyacım var. Ama kendiliğinden diyecek bunu. İşte buda güçsüz karakterimden, cesaretsizliğimden..

Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım ki..

Sizce başarısız, güçsüz bir çocuk mu yetiştireceğim? İnsan kendinde olmayanı karşısındakine nasıl verebilir?
Psikolojik yardım mı almalıyım bilmiyorum.. Öyle çaresiz, utanç içinde ve kaygılı hissediyorum ki kendimi anlatamam..

Bir nebze rahatlasın içim, içimde dağ olup söyleyemediklerim dile gelsin diye yazdım. Okuduğunuz için teşekkür ederim..

Genişletmek için tıkla...