Güçsüzüm. Düşündükçe güçsüzleşiyorum..

Arzularınızın peşinden koşun.
Bu sizin için diplomadır başkası için sokak hayvanlarıdır, kimi içinse okuyabildiği kadar kitap okumaktır lakin totalde ne olduğundan bağımsız insan kendi için bir şey yaptığında bakışı farklı oluyor.

Bu endişeleri taşıdığınıza göre eminim muhteşem bir evlat yetiştireceğinize.
Her daim çabalayan, endişe duyan, daha iyisi olmak adına düşünen, araştıran bir insandan daha faydalısı yoktur dünyada.
Tamam ben oldum der egoya yenilirseniz işte o zaman kaybedersiniz.
 
Hafızanın zekayla alakası olgudunu zannetmiyorum. 39 yaşında zeki, öngörülü bir kadınım. Okuduğum kitapların çoğunu hatırlamam, şehir dışı göreve çok giderim, gittiğim gorevlerin içeriğini, o ilde ne yedik, ne içtik, orada eşlik eden görevlilerin adını, yüzünü hemen unutuyorum. 🤣 2 küçük kızım var yüksek lisanslı mühendisim, açıköğretimi neredeyse hiç bırakmadım, önlisans, sertifikalar devam ettim hep hobi gibi. Benden çok küçüksün, kendine güven. Nerelerden başvurmam gerektiğini bilmiyorum demişsin, elinin altında internet var, bulunduğun yerin açıköğretim bürosunun adını yaz, haritalara gir, git, ilk başvuru için büroya gitmek gerekiyor mu bilmiyorum, ben şimdi netten hallediyorum işlemleri. Sora sora Bağdat bulunur. Kendine güven, bütün iş burada bitiyor.
 
Şu anki mevcut uygulama devam ederse ve sen tekrar çalışmaya karar verirsen mutlaka bağlı bulunduğun ilçedeki mesleki eğitim merkezine başvur. .Şu an mesleki eğitim merkezi şeklinde eğitim veriliyor. (haftanın 1 günü okul diğer günleri iş ) çalıştığın alana uygun programa kaydolup 4 sene devam edip haftada 1 gün eğitime giderek sonrasında hem meslek lisesi diploması alıyorsun hem ustalık sertifikanı tamamlamış oluyorsun.Yaş sınırı yok.Tek şart iş terini sen ayarlıyorsun ve asgari ücretin uüzde 30 u maaşı zaten devlet senin için işverene ödüyor.Hatta çocuğuna bakacak bir kişi ve part time çalışabileceğin bir iş yeri varsa (arkadaşlarından kendi iş yerini açan mutlaka olmuştur) hemen git başvur derim.
 
Diploma her şey değil ki, bir mesleğiniz var, kitap okuyorsunuz ve en önemlisi çocuğunuzun yetiştirilmesi konusunda endişelisiniz, bir şeyler yapmak istiyorsunuz. Emin olun sizin çocuğunuz üniversite mezunu olup çocuğunu düşünmeyen ebeveynlere sahip çocuklardan daha şanslı. Çocuk gelişimi ile ilgili kitaplar okuyun. Tavsiye edeceğim kitaplar var. Yarın isimlerini yazarım.
Yani aslında konu biraz yanlış anlaşıldı, derdim tam olarak diploma değil. Benim yürüdüğüm yolda dik duramayışım, kararlı adım atmaktan aciz oluşum. Yani kısaca güçsüz hissetmem. Yoksa diploma sadece içimde ki ukde.

Ben hayatımın bir çok alanında güç gösteremeyişimden rahatsızım. Diploma bunun bir örneği sadece. Yoksa tabii ki diploma her şey değil.

Kitap tavsiyenizi bekliyorum, çok teşekkür ederim 🙏
 
Şu anki mevcut uygulama devam ederse ve sen tekrar çalışmaya karar verirsen mutlaka bağlı bulunduğun ilçedeki mesleki eğitim merkezine başvur. .Şu an mesleki eğitim merkezi şeklinde eğitim veriliyor. (haftanın 1 günü okul diğer günleri iş ) çalıştığın alana uygun programa kaydolup 4 sene devam edip haftada 1 gün eğitime giderek sonrasında hem meslek lisesi diploması alıyorsun hem ustalık sertifikanı tamamlamış oluyorsun.Yaş sınırı yok.Tek şart iş terini sen ayarlıyorsun ve asgari ücretin uüzde 30 u maaşı zaten devlet senin için işverene ödüyor.Hatta çocuğuna bakacak bir kişi ve part time çalışabileceğin bir iş yeri varsa (arkadaşlarından kendi iş yerini açan mutlaka olmuştur) hemen git başvur derim.
Bunu biraz araştırmışmıştım ama devletin verdiği paranın üstüne çok çok az bir miktar ekleyip çalıştırıyor iş veren sizi. Ve maalesef ben daha önce çalıştığım şehirde evlenmedim, başka bir şehirdeyim ve burda hiç çevrem yok..
 
Arzularınızın peşinden koşun.
Bu sizin için diplomadır başkası için sokak hayvanlarıdır, kimi içinse okuyabildiği kadar kitap okumaktır lakin totalde ne olduğundan bağımsız insan kendi için bir şey yaptığında bakışı farklı oluyor.

Bu endişeleri taşıdığınıza göre eminim muhteşem bir evlat yetiştireceğinize.
Her daim çabalayan, endişe duyan, daha iyisi olmak adına düşünen, araştıran bir insandan daha faydalısı yoktur dünyada.
Tamam ben oldum der egoya yenilirseniz işte o zaman kaybedersiniz.
En çok istediğim şey aslında arzularımın peşinden koşmak. Başaramamaktan korkmadan denemek.

Umarım dediğiniz gibi güzel bir evlat yetiştiririm. zaten tek gayem bu. Çok teşekkür ederim desteğiniz için.🙏
 
Bunu biraz araştırmışmıştım ama devletin verdiği paranın üstüne çok çok az bir miktar ekleyip çalıştırıyor iş veren sizi. Ve maalesef ben daha önce çalıştığım şehirde evlenmedim, başka bir şehirdeyim ve burda hiç çevrem yok..
O yüzden part time dedim.Yoksa zaten 15 /20 yaş arasında yaşında evde oturup sokakta gezen çocuğu hem okullaştırmak hem meslek öğrenmek için kurulan bir sistem. Ve lise diploması veriyor.Keşke pandemi kasıp kavururken tüm herşey online dönmüşken halk eğitim merkezine gidip açık lise ile ilgili bilgi alsaydın.Gördüğüm herkes lise diploması aldı o süreçte ..Hatta lise mezunu ise de açıköğrerim önlisansı bitirdi
 
Yani aslında konu biraz yanlış anlaşıldı, derdim tam olarak diploma değil. Benim yürüdüğüm yolda dik duramayışım, kararlı adım atmaktan aciz oluşum. Yani kısaca güçsüz hissetmem. Yoksa diploma sadece içimde ki ukde.

Ben hayatımın bir çok alanında güç gösteremeyişimden rahatsızım. Diploma bunun bir örneği sadece. Yoksa tabii ki diploma her şey değil.

Kitap tavsiyenizi bekliyorum, çok teşekkür ederim 🙏
Nihan Kaya- İyi Aile Yoktur
Haim G. Ginott- Anne Baba ve Çocuk Arasında (bu kitabı okuyorum şimdi çok iyi bir kitap, çocuk eğitiminde bir klasik olmuş)
Doğan Cüceloğlu- Geliştiren Anne Baba
 
Ben ortaokul mezunuyum ve 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hep liseyi bitirsem, ünv. Okusam diye hayaller kurdum ama hep güvensizdim kendime karşı. Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti, bende hiç diretmemiştim çünkü başaramayacağımı düşünüyordum. Hep böyle zayıf bir insan oldum hayatım boyunca. Hayallerimin peşinden gidecek gücü hiç bulamadım.
Kendinize inanmaya başladıktan sonra her şey daha güzelleşecek ki. Göreceksiniz. Kendinize güveninizin gelmesi için ilkin eğitiminize devam edin. Aölde mesleki lise de var. Ayrıca mesleğiniz de olur.
Birde mesela 14yaşımdan beri tam bir kitap kurduyum ama okuduğum hiç bir kitabın içeriğini 2ay sonra sorsanız hatırlamam. Öyle de hafızam zayıf. Belkide bu yüzden hiç okuyabileceğime inanmadım.
Ben de bazı kitapların içeriğini hatırlamıyorum. Bir yerde okumuştum. Kitabın içeriğini hatırlamasak da kelime dağarcığı vs yönünden bizi olumlu etkiliyormuş. Hatırlaması o kadar da mühim değilmiş.

Şu an girişsem diyorum ama hafızam sıfır. Ne matematik, ne tarih hiç biriyle ilgili bir bilgim yok.
Normal liseden çok kolay. Kimler mezun oluyor, bir görseniz. Okudukça hatta ders videolarını seyrettikçe öğrenirsiniz.

Hatta itiraf edeyim deneyeyim desem bile gidip kayıt yaptırmayı bile bilmiyorum, sınavlara nasıl gireceğimi bilmiyorum. Birinin elimden tutup gel ben bu bütün işlere seninle koşturacağım, seni hiç yargılamayacağım demesine ihtiyacım var. Ama kendiliğinden diyecek bunu. İşte buda güçsüz karakterimden, cesaretsizliğimden..
Buradaki çoğu kişi bilmez ki. Ben de kuzenimi çok eskiden kayıt için ona eşlik ettiğimde öğrenmiştim. Şu anki prosedürü bilmiyorum bile. En kötüsünden en yakın okula gidip bilgi alın müdür yardımcılarından. Utanılacak tarafı yok bunun.

Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım
Kitap kurdu olduğunuzu belirtmişsiniz. Kitap okumanızı örnek alması bile ne büyük bir nimet. Belki açıktan okuyarak da okul için teşvik edersiniz. Hayallerinin peşinden gitmesi için sizin onun yanında olduğunuzu bilmesi bile yeterli olabilir. Örnek alacağı davranışları sergilemenize gerek yok. Koca profesörlerin bile amaçsız, ipsiz sapsız evlatları var. İyi yerlere gelmiş kişilerin aileleri iyi yerlere gelmemişler ama evlatlarını desteklemişler de.
 
'İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor.' demişsiniz. Ne kadar da haklısınız, hep düşündüğüm ve benim de dertlerimi etrafıma değil de buraya anlatma nedenimdir kendisi. Konuyu yanlışlıkla açtım ama bu cümle beni kendine çekti. Bence kendinizi ifade edebilme yeteneğiniz çok güzel. Buna karşı sırf diploma nedeniyle kendinize yönelttiğiniz haksız bakışa şaşırdım. Üniversite mezunu arkadaşlarım var bir cümleyi düzgün kurmaktan aciz.

Bu konu aklıma çok sevdiğimiz eski komşumu getirdi. Size de anlatayım da örnek olur. Kendisi 27 yaşına kadar ortaokul eğitimi dahi almamış, üzerine de biri okul çağında iki tane küçük çocuğu olan birisiydi. Hayatında kitap falan da okumamıştı, hiçbir şey hakkında bilgisi yoktu diyebilirim çünkü çok küçük bir köyden gelip yaklaşık bir on yıl kv ile yaşadı, bir yere çıkarmadılar. Kayınvalidesi evi ayırıp gidince bu abla ortaokul sınavlarını vermeye başladı. Bazen sesi geliyordu kafama girmiyor diye ağladığı oluyordu :) Ama ilk adapte sürecinden sonra hızla bitirdi onu. Ardından liseye geçti ve üç sene gibi bir sürede bitirdi. Bizler liseyi örgün okuduk ama bana kalırsa açıktan da halledilebilecek bir şey lise. Okuduğum üniversitede liseyi daha erken bitirmek ve sınava daha iyi hazırlanmak için arkadaşlarımın birçoğu açık lise okuyup gelmişti mesela. Geneli de 3 senede bitirmiş. Sınavlar da öyle çok zor olmuyor kaynaklar da daha açıklayıcı. Neyse, bahsettiğim kişi sonra da açıktan iki yıllık bir üniversite okudu ve bir şirkette çalışıyor şimdi. Hâlâ da dil kursuna falan gidiyor bir de o çocuklarla. Siz yine de hafıza sorunum var derseniz bir doktora gidip değerlerinize baktırın. Fizyolojik değilse psikolojik uzmanlarla bu sorunu çözmeye çalışın. Buradan bakıldığında hiç anormal durumu olan biri gibi değilsiniz zaten. Kimsenin de sizin elinizden tutmasına ihtiyacınız yok. Lütfen kendinizi böyle oyalamayın. İnternete yazın kayıt zamanlarını, şartlarını. İlk adımı atsanız gerisi gelecektir. Hiç yaşım geçiyor falan diye de düşünmeyin. O yaş her halükarda geçecek. Mesela lise bitene kadar 31-32 olurum diye gözünüzde büyütmeyin, o yaşa zaten geleceksiniz inşallah. Okumuş olarak mı o yaşınıza varmak istersiniz yoksa ertelemiş olarak mı? Siz çocuğunuza vicdanlı ve merhametli olmayı öğretir, eğitimini de desteklerseniz daha ne olsun! Onu kafanıza takmayın. Ama her şeyden önce bu kadar basit şeyler için keşke diyip durmanıza ve içinizde ukde kalmasına değmez.
 
Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti,

Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım ki..

Sizce başarısız, güçsüz bir çocuk mu yetiştireceğim? İnsan kendinde olmayanı karşısındakine nasıl verebilir?
Psikolojik yardım mı almalıyım bilmiyorum.. Öyle çaresiz, utanç içinde ve kaygılı hissediyorum ki kendimi anlatamam..
siz ne iş yapıyordunuz da haftasonları işten sınav için izin almak zorunda kalıyordunuz da izin vermiyorlardı aöf sınavları haftasonu olur ve hiçbir iş yeri sınava girecek birine engel olamaz.

neyse geçen geçmiş ama anladığım kadarıyla okumak istemediğiniz için açıkcası herşeyi bahane etmişsiniz ve en ufak engeller işinize gelmiş şimdi bunun pişmanlığını yaşıyorsunuz

hiçbirşey için geç değil ki... bunca zaman okumak istemediğinizden kendinizi zorladığınızdan aklınızda kalmadı okuduklarınız gerçekten öğrenmek isteyerek okuyunca odaklanınca aklınızda kalıyor emin olun ...

okuma yazma bilmeyen ebeveyni olan tıp okuyabiliyor sizde gayret edeceksiniz artık bu zamanda ortaokul mezunu olmak ayıp açıktan girin internetden başvuru tarihlerine bakın orada banka hesap no öğrenci işleri adresi yazar görüşün harcınızı yatırın başlayın eğitimin içinde olmadan neyi nasıl yapacağınızı bilemezsiniz

şimdi herşey çok kolay internetde videolar konu anlatımı var bizim zamanımızda öyle değildi kalın kalın kitapları yaladık yuttuk keşke böyle görsel şeylere ulaşımımız kolay olsaydı şimdi okumak daha kolay kaynaklara ulaşmak daha kolay

deneyin lütfen çocuğunuz için
 
eğer diploma alarak kendinizi daha güçlü, başarmış hissedecek ve özgüveninizi tamir edecekseniz dışarıdan filan okuyun derim.
diplomaya çok anlam yüklemem. bence pek bir olayı yok ama
mesela demişsiniz ya nasıl kaydolacağımı bile bilmiyorum. hah, işte bence tam bunun için sizin bu işlere girişmeniz lazım.
çünkü bu ülkede bi çocuk okutmaya başlayınca anlayacaksınız ki okul, ödevler, sınavlar....sürekli değişen sistemler. siz biraz önden pişin derim.
bir de kuaförde meslek edinmişsiniz. makyaj yapıyormuşsunuz. valla bence çok güzel meslek üstelik sadece sezonda çalışmak gibi opsiyonları var. sevmemenizin nedeni ne ki ?
 
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum.
Siz bunları öğretin yeter, güçlü olmayı düşe kalka insan kendisi öğreniyor zaten.

Her dediğini yapmayıp isteklerine ulaşmak için çabalaması gerektiğini eyleme dökerek öğretebilirsiniz belki. Bir de kendi kendine yetebilmeyi gösterebilirsiniz. Tek başına bir şeyler yapmayı erken yaşta öğrenmeli. Yemeğini kendi yemeyi, kendi başına giyinmeyi, oyuncakları toplamayı, sizin gözetiminizde marketten, mağazadan bir şeyler satın almayı gibi.

Şimdiden bu kadar kaygılanıyor olmanız bile sizin iyi bir anne olduğunuzu, evladınızı en iyi şekilde yetiştirmek için elinizden geleni yapacağınızı gösteriyor zaten. umarım vatana millete hayırlı, yüzünüzü kara çıkarmayan ve özünde mutlu bir insan yetiştirebilirsiniz.
 
Merhaba kızlar.. Son zamanlarda biraz stresli ve kaygılıyım. İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor. Bu yüzden burda sizinle dertleşmek istedim.
Biraz uzun olacak, Okursanız çok sevinirim..

Ben ortaokul mezunuyum ve 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hep liseyi bitirsem, ünv. Okusam diye hayaller kurdum ama hep güvensizdim kendime karşı. Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti, bende hiç diretmemiştim çünkü başaramayacağımı düşünüyordum. Hep böyle zayıf bir insan oldum hayatım boyunca. Hayallerimin peşinden gidecek gücü hiç bulamadım.
Birde mesela 14yaşımdan beri tam bir kitap kurduyum ama okuduğum hiç bir kitabın içeriğini 2ay sonra sorsanız hatırlamam. Öyle de hafızam zayıf. Belkide bu yüzden hiç okuyabileceğime inanmadım. Hatta bi ara gitar çalmaya çok heveslenmiş ve ders almaya başlamıştım.
Onu bile nasılsa başaramam diye yarım bırakmıştım.

Eşimle biz sevgiliyken yani 22-23 yaşlarında bana hep gir açıktan şu liseyi bitir derdi ama o zamanlar çok önemsemezdim, amaan okuyup ne yapacağım derdim. Bu arada haliyle ortaokulu bitirip bırakınca babam beni kuaförde işe başlattı ve ben makyözüm ama şimdi o işi de bebekten dolayı yapamıyorum. Zaten çokta sevmemiştim.
Şimdilerde öyle pişmanım ki okumadığıma, çabalamadığıma.. Şu an girişsem diyorum ama hafızam sıfır. Ne matematik, ne tarih hiç biriyle ilgili bir bilgim yok. Hatta itiraf edeyim deneyeyim desem bile gidip kayıt yaptırmayı bile bilmiyorum, sınavlara nasıl gireceğimi bilmiyorum. Birinin elimden tutup gel ben bu bütün işlere seninle koşturacağım, seni hiç yargılamayacağım demesine ihtiyacım var. Ama kendiliğinden diyecek bunu. İşte buda güçsüz karakterimden, cesaretsizliğimden..

Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım ki..

Sizce başarısız, güçsüz bir çocuk mu yetiştireceğim? İnsan kendinde olmayanı karşısındakine nasıl verebilir?
Psikolojik yardım mı almalıyım bilmiyorum.. Öyle çaresiz, utanç içinde ve kaygılı hissediyorum ki kendimi anlatamam..

Bir nebze rahatlasın içim, içimde dağ olup söyleyemediklerim dile gelsin diye yazdım. Okuduğunuz için teşekkür ederim..
Merhaba , hala açıktan lise okuyabilirsiniz geç değil, kendinize güvenin, bu arada benim annem ilk okul mezunu bile değildi ama herşeyi o bize öğretti örnek oldu azmiyle, ve sonucunda 2 memur 1 de üni okuyan evlat yetiştirdi, kendinizi bu şekilde yargılamaktan vazgeçin..
 
Haklısınız ama işte hayatta yaşadığı o zorlukları aşması için yol gösteren olmam gerekmeyecek mi sizcede? Ben o yollarda güçlü durmasını öğretemeyeceğimden çok korkuyorum..
Ona istediği ve çaba gösterdiği taktirde her sıkıntıdan (sağlık problemleri hariç) kurtulabilecek gücün içinde olduğunu göstermeniz yeterli. Bunun için üniversite mezunu olmanıza lüzum yok. Eğitiminizi devam ettirmeniz sizin kendinize olan güveninizi getirecek. Bence açık öğretim kayıtlarını kaçırmayın. Çocuğunuza güvenin ve o fark etmeden davranışlarını izleyin. Ona güvendiğinizi dile getirin. Ona küçük küçük şeyler yaptırın. Örneğin çoraplarını kirli sepetine atsın. Yapınca aferin, başaracağını biliyordum, sana inanıyorum gibi onu destekleyici cümleler kurun. O bu yaptığının zor mu kolay mı olduğunu bilmez. Ancak istediği taktirde yapabileceğine inanır. Şunu unutmayın siz ne kadar güçlü olursanız çocuğunuz o kadar güçlü, siz ne kadar kibar olursanız çocuğunuz o kadar kibar olur. Bebekler görerek öğrenirler.
 
Internet kullanıp buraya girebiliyorsanız bence başvuruyu da kolaylıkla yapabilirsiniz açıktan lise için başlayın beklemeyin derim, başlamadan bilemezsiniz ne olacagini.. akşam liseleri oluyor ordan da lise diplomasını alabilirsiniz, 1 gün bile sizin için geçmiş gündür,beklemeyin
 
Merhaba kızlar.. Son zamanlarda biraz stresli ve kaygılıyım. İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor. Bu yüzden burda sizinle dertleşmek istedim.
Biraz uzun olacak, Okursanız çok sevinirim..

Ben ortaokul mezunuyum ve 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hep liseyi bitirsem, ünv. Okusam diye hayaller kurdum ama hep güvensizdim kendime karşı. Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti, bende hiç diretmemiştim çünkü başaramayacağımı düşünüyordum. Hep böyle zayıf bir insan oldum hayatım boyunca. Hayallerimin peşinden gidecek gücü hiç bulamadım.
Birde mesela 14yaşımdan beri tam bir kitap kurduyum ama okuduğum hiç bir kitabın içeriğini 2ay sonra sorsanız hatırlamam. Öyle de hafızam zayıf. Belkide bu yüzden hiç okuyabileceğime inanmadım. Hatta bi ara gitar çalmaya çok heveslenmiş ve ders almaya başlamıştım.
Onu bile nasılsa başaramam diye yarım bırakmıştım.

Eşimle biz sevgiliyken yani 22-23 yaşlarında bana hep gir açıktan şu liseyi bitir derdi ama o zamanlar çok önemsemezdim, amaan okuyup ne yapacağım derdim. Bu arada haliyle ortaokulu bitirip bırakınca babam beni kuaförde işe başlattı ve ben makyözüm ama şimdi o işi de bebekten dolayı yapamıyorum. Zaten çokta sevmemiştim.
Şimdilerde öyle pişmanım ki okumadığıma, çabalamadığıma.. Şu an girişsem diyorum ama hafızam sıfır. Ne matematik, ne tarih hiç biriyle ilgili bir bilgim yok. Hatta itiraf edeyim deneyeyim desem bile gidip kayıt yaptırmayı bile bilmiyorum, sınavlara nasıl gireceğimi bilmiyorum. Birinin elimden tutup gel ben bu bütün işlere seninle koşturacağım, seni hiç yargılamayacağım demesine ihtiyacım var. Ama kendiliğinden diyecek bunu. İşte buda güçsüz karakterimden, cesaretsizliğimden..

Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım ki..

Sizce başarısız, güçsüz bir çocuk mu yetiştireceğim? İnsan kendinde olmayanı karşısındakine nasıl verebilir?
Psikolojik yardım mı almalıyım bilmiyorum.. Öyle çaresiz, utanç içinde ve kaygılı hissediyorum ki kendimi anlatamam..

Bir nebze rahatlasın içim, içimde dağ olup söyleyemediklerim dile gelsin diye yazdım. Okuduğunuz için teşekkür ederim..
Hiç baslamadigin denemediğin için böyle hissediyorsun bence.Benim bı arkadaşım var orta okul mezunu ama okula ailesi göndermedi sessiz ailesine hiç birşey diyemezdi kızlarımız aynı yaşta geçen telefonda konuştuk ve bana söyledikleri çok dokundu çok üzüldüm.Cocuklarin derslerinden konu açıldı ben kızıma yetemiyorum dedi.Bende saçmalama elinden geleni yapıyorsundur eminim dedim benim kızımda çok zorlanıyor bazı derslerde kaç saat konu anlatıyorum kendi istemedikden sonra anlamaya çalışmıyor dedim.Ve bana en azından sen konuyu anlatabilicek kadar biliyorsun ben hiç birşey bilmiyorum matematikde çözemediği soruyu sorduğunda kızım ben bunu yapmasını bilmiyorum demek çok üzüyor beni dedi.Ben elimden geldiğince pratik yöntemleri anlattım şöyle çözün böyle yapın die.Yasiniz çok genç lütfen cocugunuz için deneyin en azından gerçekten denedim dersiniz yapılmayacak birşey değil okumanın yaşı yok mesleğimiz olduğu halde eşimle farklı bölümler okuduk tekrar yeni birşeyler öğrendikce hep istiyor insan ablam ortaokul mezunu ve hiç bir alt yapısı yokken dışardan liseye yazıldı çok çabaladı çalıştı iki çocukla beraber sizde yaparsınız eminim ❤️
 
Merhaba kızlar.. Son zamanlarda biraz stresli ve kaygılıyım. İnsan zayıf yönlerini tanıdığı birinin gözlerine bakarak anlatamıyor. Bu yüzden burda sizinle dertleşmek istedim.
Biraz uzun olacak, Okursanız çok sevinirim..

Ben ortaokul mezunuyum ve 28 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hep liseyi bitirsem, ünv. Okusam diye hayaller kurdum ama hep güvensizdim kendime karşı. Açıktan yazılmıştım ve o dönem çalıştığım iş yeri sınava gitmeme izin vermemişti, bende hiç diretmemiştim çünkü başaramayacağımı düşünüyordum. Hep böyle zayıf bir insan oldum hayatım boyunca. Hayallerimin peşinden gidecek gücü hiç bulamadım.
Birde mesela 14yaşımdan beri tam bir kitap kurduyum ama okuduğum hiç bir kitabın içeriğini 2ay sonra sorsanız hatırlamam. Öyle de hafızam zayıf. Belkide bu yüzden hiç okuyabileceğime inanmadım. Hatta bi ara gitar çalmaya çok heveslenmiş ve ders almaya başlamıştım.
Onu bile nasılsa başaramam diye yarım bırakmıştım.

Eşimle biz sevgiliyken yani 22-23 yaşlarında bana hep gir açıktan şu liseyi bitir derdi ama o zamanlar çok önemsemezdim, amaan okuyup ne yapacağım derdim. Bu arada haliyle ortaokulu bitirip bırakınca babam beni kuaförde işe başlattı ve ben makyözüm ama şimdi o işi de bebekten dolayı yapamıyorum. Zaten çokta sevmemiştim.
Şimdilerde öyle pişmanım ki okumadığıma, çabalamadığıma.. Şu an girişsem diyorum ama hafızam sıfır. Ne matematik, ne tarih hiç biriyle ilgili bir bilgim yok. Hatta itiraf edeyim deneyeyim desem bile gidip kayıt yaptırmayı bile bilmiyorum, sınavlara nasıl gireceğimi bilmiyorum. Birinin elimden tutup gel ben bu bütün işlere seninle koşturacağım, seni hiç yargılamayacağım demesine ihtiyacım var. Ama kendiliğinden diyecek bunu. İşte buda güçsüz karakterimden, cesaretsizliğimden..

Neyse asıl konuya gelecek olursak, oğlum var 1.5 yaşında şimdi. Ve büyüyor, büyüyecek. Ben ona güçlü olmayı başarılı olmayı nasıl öğreteceğim? Hayallerinin peşinden gitmesi gerektiğini nasıl anlatacağım ona?
Merhametli olmayı, iyi insan olmayı, saygılı olmayı, güler yüzü ve sevmeyi öğreteceğime eminim çünkü bunları biliyorum. Ama ya ona güçlü durmayı öğretemezsem ve benim gibi başarısız olursa diye öyle kaygılıyım ki..

Sizce başarısız, güçsüz bir çocuk mu yetiştireceğim? İnsan kendinde olmayanı karşısındakine nasıl verebilir?
Psikolojik yardım mı almalıyım bilmiyorum.. Öyle çaresiz, utanç içinde ve kaygılı hissediyorum ki kendimi anlatamam..

Bir nebze rahatlasın içim, içimde dağ olup söyleyemediklerim dile gelsin diye yazdım. Okuduğunuz için teşekkür ederim..
merhaba, hissettiklerinizi okadar akıcı bir dil ve imla kurallarına uygun yazmışsınız ki ortaokul mezunu olduğunuza inanmakta güçlük çektim. nice üniversite mezunları kendilerini bu şekilde ifade edemiyorlar. gerçekten tebrik ederim. bence bu söylediklerinizi yeterince istemiyorsunuz. gercekten istiyor olsaydınız harekete geçmekte bukadar zorlanmazdınız. unutkanlıga gelince bir kan tahlili yaptırmanızı oneririm. doktorunuz sizi bu konuda yönlendirecektir. siz bence güçsüz değil, üşengeç bir insan olabilirsiniz. harekete geçmekte zorlandıgınız için, zaten başaramazdım cümlesini kendinize kalkan yapmışsınız. harekete geçtikten sonra fark edeceksiniz ki başaaramayacağınız bir şey yok. bunları isteyip harekete geçmemek de depresyon belirtisi gibi geldi bana. bir psikiyatristen yardım almanızı öneririm. oğlunuza gelince, yası henuz cok kucuk. siz kendinizi toparlayana kadar anca büyür. ozaman kendi kafanızdaki anne profiline ulasmıs ve oglunuza ornek olacak konuma gelmis olursunuz. tekrar söylüyorum, gercekten dili çok akıcı kullanıyorsunuz. burdan başlayarak birşeyler yapabilirsinz.
 
Kendinize inanmaya başladıktan sonra her şey daha güzelleşecek ki. Göreceksiniz. Kendinize güveninizin gelmesi için ilkin eğitiminize devam edin. Aölde mesleki lise de var. Ayrıca mesleğiniz de olur.

Ben de bazı kitapların içeriğini hatırlamıyorum. Bir yerde okumuştum. Kitabın içeriğini hatırlamasak da kelime dağarcığı vs yönünden bizi olumlu etkiliyormuş. Hatırlaması o kadar da mühim değilmiş.


Normal liseden çok kolay. Kimler mezun oluyor, bir görseniz. Okudukça hatta ders videolarını seyrettikçe öğrenirsiniz.


Buradaki çoğu kişi bilmez ki. Ben de kuzenimi çok eskiden kayıt için ona eşlik ettiğimde öğrenmiştim. Şu anki prosedürü bilmiyorum bile. En kötüsünden en yakın okula gidip bilgi alın müdür yardımcılarından. Utanılacak tarafı yok bunun.


Kitap kurdu olduğunuzu belirtmişsiniz. Kitap okumanızı örnek alması bile ne büyük bir nimet. Belki açıktan okuyarak da okul için teşvik edersiniz. Hayallerinin peşinden gitmesi için sizin onun yanında olduğunuzu bilmesi bile yeterli olabilir. Örnek alacağı davranışları sergilemenize gerek yok. Koca profesörlerin bile amaçsız, ipsiz sapsız evlatları var. İyi yerlere gelmiş kişilerin aileleri iyi yerlere gelmemişler ama evlatlarını desteklemişler de.
Özenerek yazdığınız, isteyerek ve kalpten desteklediğiniz için çok teşekkür ederim . Bir çok kişinin yazdıkları beni cesaretlendirdi.
Önce kendim için bir adım atmak istiyorum. Sonra çocuğuma daha iyi bir anne olabilmek için. 🙏
 
X