Çocuk bakmak görevim değil diyorsanız zaten çocuk yapmayın. Çocuk işten daha büyük bir görevdir. Zira dünyaya sen kendi isteğinle getiriyorsan hayatının ilk yıllarında pek çok şeyden fedakarlık etmek görevindir.
Çocuğunuz olmadığı için bol keseden boş beleş atıyorsunuz da iyi bir bakıcı bulmak zor. Bulsanız da güvenmek zor. Üstelik çocuğun en yoğun öğrendiği, bağlandığı, güvendiği yaşlarda yanında çok da tanımadığınız bir yetişkin olacak ve ilk eğitimi o verecek. Neden? Maddi kaygınız bile yokken hobisine çalışmak için!!
Yapmayın o zaman çocuk.
Çocuk büyütmek de sandığınız şey değil.
Ben okurken kendi branşımda ilk sınıftan itibaren gece gündüz çalıştım. Tek hanıma istanbula gittim otellerde kaldım yine çalıştım tutunmak için. Çocuk için işimi bıraktım. Çünkü hiç öyle sandığınız gibi değiş. Haftanın altı günü bazen gece yarısına kadar çalışırdım ama bu kadar yorulmadım. İnsan emekle büyüyor. Çok büyük emekle. Bu afa uykuya direnç geliştirdi mesela oğlum, iki saat yataka bağırmamak için dilimi ısıra ısıra yumuşak ses tonuyla uyumak gerektiğini anlatıyorum, saatlerce masal anlatıyorum. Bunu hangi yabancı bakıcı yapar? Yada evladım hangi paradan daha değerli de geri dönmeyecek yaşları için bırakayım bilmediğim birine? Değer mi?
Siz kapitalist sistemin kölesi olmayı marifet sababilirsiniz ama ben evladımın ilk kelimesini ilk adımını ilk sarılmasını ilk öpücüğünğ hiçbir kariyere değişmedim pişman da değilim. Evet çok daha zor çok daha uykusuz çok da perişan oluyorum ama bir çocuk yaparken de bunları düşünmek lazım. Elaleme büyüteceğim çocuğu doğurmadım yani.
NOT: maddi sıkışıklığınfan dolayı işe erken dönen anneler size saygım sonsu takdir ediyorum. Çok zor bırakmak çocuklarımızı biliyorum. Benim kastım zenginim çalışmasam fa olur ama çalışırım çocuk bakmak görevim değil doğurur bırakır giderim söylemine tepki.