- 3 Haziran 2023
- 769
- 1.191
-
- Konu Sahibi GurbettekiKus
- #61
Ev ev üstüne olmaz demisler
Ev ev üstüne olmaz demislerBu kayınvalidelerin gelinle yaşama merakı çok acayip. Birlikte yaşayıp insanı tepesine kadar dolduruyorlar sonra bir damlaya yer kalmayınca sudan sebeplerle aşılması güç sorunlar çıkıyor.
Sizin karşı tarafa bir gram tahammülünüz kalmamış. İlişkililerin bu noktaya gelmesi çok üzücü ve herkes için ayrı ayrı yıpratıcı
Eşinizin haline sinirlenmenize gerek yok çünkü 3 defa gidip sonra halini kabul edip geri dönmüşsünüz, bir de bebeğiniz olmuş. Eşinizin bir şey demesini beklemeden kendiniz verin ağızlarının payını ve evinizden uzak tutun.Selam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?
Sizin kendinize saygınız mı var ?Selam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?