- 8 Nisan 2023
- 5.399
- 48.459
-
- Konu Sahibi GurbettekiKus
- #21
Belki konu sahibi bir süre Türkiye'ye ailesini yanına gelir sonrasında sulh olur.
Belki konu sahibi bir süre Türkiye'ye ailesini yanına gelir sonrasında sulh olur.Bu konudan sonra barisacaklarini düşünüyorum ben
Evet.Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?
Siz başta çok mütevazı davranmissiniz.Sosyal medyada şöyle söz var ya ben kesinlikle katılmıyorum.Dugun yapana kadar dünyayı gez diye.Belki Avrupa'da yaşayan gezer ama Türkiye'de yaşayan birkaç şehir görür.Turkiye içinde.Ayni evde yaşamak sıkıntili ayrı evin olacak.Selam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?
Şunu yazmayi unutmuşum.Konu uzundu dağıldı.6 aylık ilişkide tanımadan evlenmissiniz.6 ay yeni tanıdiginiz birisi için az bence.En azından görücü gibi yada arkadaş aracılığıyla tanissaydiniz birşey demem.Siz başta çok mütevazı davranmissiniz.Sosyal medyada şöyle söz var ya ben kesinlikle katılmıyorum.Dugun yapana kadar dünyayı gez diye.Belki Avrupa'da yaşayan gezer ama Türkiye'de yaşayan birkaç şehir görür.Turkiye içinde.Ayni evde yaşamak sıkıntili ayrı evin olacak.
Aşı olayini abartmışsiniz.Kv gelsin gitsin yalandan umursayin.Caninizi sıkmayın derim.Esinizinde davranışları değişmiş zaten.
Kayınvalideniz eşinize küçüklüğünden beri sorumluluk vermemiş, bütün işini kendi yapmış ve düşünce özgürlüğü vermemiş bir dominant anladığım kadarıyla. Eşiniz tek bir birey olamadan zevkler için evlenip annesinin kuluçkasına geri dönmüş. Sizi ne kadar sevse de sorumluluk fazla gelmiş, annesine her seferinde sığınmış ve bunun adına 30 senenin alışkanlığı diye bahane uydurmuş. Sizdeki hata bunları bile bile her seferinde geri dönmeniz ve üstüne bu hatanızı katlayarak masum bir yavruyu alet etmeniz. Ortada aile yok. Eşiniz sülalesinden önce ne zaman küçük çekirdek ailesini düşünmeye başlarsa o zaman aile olacaksınız. Maalesef eşinizde o ışık yok.Selam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?
Selam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?
yüz kere beğeni butonu olsa yine beğenirimOtur oturduğun yerde zaten boşanacak olsan çocuk olmadan boşanırdın aileni takdir ettim 3 sefer dönmüşsün onlarda kabul etmişler.eşini böyle kabulleneceksin bebeğe odaklanacaksın eskisi gibi az görüşelim evde problem oluyor diyeceksin.çocuk biraz büyüsün gönder arada eşinle görüşsünler.bu saatten sonra bu adam düzelmez.
Alamancılar mı zorSelam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?
Kadının pas pas olduğu her zorluğu , hakareti , yalanı yediği ilişkiye aşk demeyin benim bile burda migdem kalktı.Saplantiliyim,deliyim ,takintiliyim kendime garezim var, çile çekmeyi seviyorum.Annesinin eteğinde gezen adam beni cezbediyor deyin inanalım.Selam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?
Valla doğruya doğru şimdi boşan desek boşanacak mı sanki çocuk olmadan bile adam kaç kere ikna etmiş geri dönmüş o yüzden gerçekçi olmakta fayda var.annesi belki tepkilidir sonuçta kız doğru düzgün tanımadan etmeden evleniyor 3 sefer ailenin yanına geri geliyor ama üstüne dönüp bebek yapıyor wtfyüz kere beğeni butonu olsa yine beğenirim
konu sahibi yanlışlar silsileleri yapmışsınız hala tereddütdesiniz boşanayım mı diye
önceden çocuk yokmuş şimdi de boşanamam çocuk var diyeceksiniz nasılsa
bende merak ettim anneniz neden taaa 4 ay sonra geldi doğumdan.. hastalık vs durumu mu vardı?
Bir bebek ile kendi hayatini yaşamını kurmak çok zor değil mi? Yanlış anlamayın kınama yagdirma eleştiri falan yapmıyorum. Sadece sorup öğrenmek istiyorum. Ben boşanan kadınlara bakıyorum. Dışarıdan oh süper çok rahatım şöyle böyle diyorlar. Ama gözlerinin içine baktığımda kocaman bir karanlık boşluk, üzüntü ve yanlızlik görüyorum. Bununla nasıl başa çıkıyorlar?Taşınma vaadiyle beni geri döndürdü, 6 ay kaldık beni 6 ay oyaladı bende taşınmayacağımızı anladım demişsiniz.
Ben kesinlikle bebeğimle bir hayat kurardım, kusura bakmayın ama yan komşu kavga edince bile annesine sormak isteyen adamla bir ömür geçiremem. 3.5 yaşında evladım var o bile zaman zaman kendi kararlarını verebiliyor.
Ama bu hikayede tek suçlu eşiniz değil
Tabi ki kolay değil ama imkansızda değil. Kimse boşanmak için evlenmiyor, yaşanan hayal kırıklığının ardından gözlerinde üzüntü ve yalnızlık görmüş olabilirsiniz ama ben uzun vadede öyle olduğuna inanmıyorum.Bir bebek ile kendi hayatini yaşamını kurmak çok zor değil mi? Yanlış anlamayın kınama yagdirma eleştiri falan yapmıyorum. Sadece sorup öğrenmek istiyorum. Ben boşanan kadınlara bakıyorum. Dışarıdan oh süper çok rahatım şöyle böyle diyorlar. Ama gözlerinin içine baktığımda kocaman bir karanlık boşluk, üzüntü ve yanlızlik görüyorum. Bununla nasıl başa çıkıyorlar?
Uzun vadede ne olacağını bilemiyorum. Ama inanın boşanıp ayrı kafasına göre yaşayan ben bir tane mutlu kadın görmedim. Çoluk çocuk olayını geçtim. 3 ay evli kalıp bosanani da gördüm. Dediğim gibi yine aynı hüzün. Ama böyle sıkıntılı evliliklerde de bazen ayrılmakta başka bir çare kalmayabiliyor. Kişilerin kararına saygım sonsuz. Sadece sonrasında kişi nasıl toparlayacak? Yaşanılan onca anılar hatıralar olacak. Bir yerde bir şekilde karşına çıkacak bunlar. Birde kişinin yazdığı gibi bir ilişkiyse. Belliki kadın seviyor, kocasından da adam olsun efendi olsun istiyor. Olamayınca da üzülüyor. Kadın kucağında yavrusu, aklında hayal kırıklıkları, senelerce verdiği emekleriyle başbaşa kalmış.. bunu atlatmak, yargılamak bence çoksa dogru değil. Kendisi yanlış kararlar almış olabilir ona lafım yok. Sadece biraz daha o kişinin gözünden bakmak gerek diye düşünüyorum.Tabi ki kolay değil ama imkansızda değil. Kimse boşanmak için evlenmiyor, yaşanan hayal kırıklığının ardından gözlerinde üzüntü ve yalnızlık görmüş olabilirsiniz ama ben uzun vadede öyle olduğuna inanmıyorum.
Mutsuz ve huzursuz olduğum bir evde bebek büyütmek bana o çocuğa haksızlık gibi geliyor. Hatta çocuğun omuzlarında bir yük olacağına inanıyorum, var çevremizde böyle örnekler. Çocuğuna senin için çektim, senin için katlandım, senin için neler yaptım diyen anneler.
Ay konunun yarısında cinnet geçirdim sen bir de bu adamla sevişip çocuk yapmışsın. Bu adamla 5 dakika harcanmaz.Selam kızlar,
Yaşadıklarımı anlatıp içimi dökmek istiyorum. Bu konuyu açarken ki yazdıklarımı kocam okudu. Ve lütfen sil dedi ben de senin başkalarının fikirlerini ne kadar önemsediğini biliyorum yazıcam ve herkes bana hak vericek dedim.
Senelerin yaşanmışlığı biraz uzun olabilir..
Eşimle yurtdışında tanışıp 6 aylık kısa bir süre tanışmadan sonra sade bir nikahla evlendik.(ikimizin de ilk evliliği)
Evlenmeden önce çok rahat bir hayatım vardı. Kendime ait işim arabam vs.. Yani Aile baskısıyla evden kaçmak veya maddi zorluk çektiğim için evlenmedim. Gerçekten sevdim.
Ailem Türkiye'deydi ve nikahıma yetişemediler.
KV KP kişilerinden hiçbir şey beklemedim. (Altın vs ev eşyası yapılmadı) taktıkları parayla çeyrek altını nikahtan sonra eşimle anlaşıp ondan almışlar bunu da sonradan öğrendim.
Eşim evlendikten sonra ailemin evi müsait bayağı büyük, kalalım belirli bir süre paramızı biriktirelim dedi ve gerçekten kınadığım duruma düşüp sevgimi kaybetmemek için akıl tutulması yaşayıp kabul ettim.
1 sene kadar ailesiyle yaşadık bu süre zarfında trdeki arabamı sattım ve yaşadığımız ülkede yeni araba aldık.
Ev eşyalarını yavaş yavaş alalım dediğimde eşimin isteksizliği bir çöp bile aldırmak istememesi, fırın eldiveni aldığımda bile triplere girip telefonunu gözümün önünde kırıp parçalaması, hiçbir şeyimiz yokken baktığımda AA annem de bundan istiyordu onunki kırılmıştı diyip ilk annesini düşünmesi..
Bir süre sonra KV nin sürekli tripleri eşime sürekli laf sokması, 10dk da bir oğlunu yanına çağırması başbaşa zaman geçirememek ve evin yol geçen hanı gibi misafir kaynaması, kardeşlerinin evli olmalarına rağmen 7/24 çoluk çocuk orda olmaları beni aşırı bunalttı. Kv kişisi için varsa yoksa kızları ve torunları kıymetli takıntı derecesinde.
En son kayınvalidemin yanımdan geçerken omuz atıp hiçbirşey söylemeden çarpıp gitmesi üzerine.
Eşimle tartışıp ailemin yanına döndüm.
Bu süre de de hiçbir zaman eşimin eline bakmadım aksine onun borçlarını ödemekle geçti evliliğim.
Binbir sözle uçakla arkamdan gelip beni taşınacağız diye ikna etti.
İnanıp birlikte geri döndüm ve 6 ay yine oyaladı, taşınmayacağımızı anlayınca tekrar ailemin yanına gittim.
Ev tutacağız dön diye yalvardı barışmak için yine gittim.
Konu yine annesiydi öyle demek öyle yapmak istemedi vs vs..
Bu sefer hiç oyalanmadım o eve geri dönmeyeceğim dedim otel tuttum ve annesinin evine gitmedim dönüş biletimi aldım ve geri döndüm. Evim için aldığım bir sürü eşyayı da bavullarla bıraktım.
Toplamda 3 kere ailemin evine dönmüş oldum.
Şimdi diyeceksiniz ne salakmışsın.. Evet gözüm bir şey görmemiş gerçekten sevgisine inanmışım.
Eşim ev kontratını attı ve tuttum dedi bu sefer inanıp döndüm. Evimize yerleştik ve ailesiyle görüşmeme kararı aldım. Evime gelmesinler sen git doya doya gör dedim. Bu arada zaten benim ailemin de zırt pırt gelme imkanı yok.
Hiçbir akrabam yaşadığım ülkede değil.
Bir süre böyle geçirdik gitti annesini ailesini gördü bana bulaştırmadı ve hamile olduğumu öğrendim. Hiç istemedi. Aldıralım istedi. Ben bebeğimi istediğimi söyledim ve kararımdan vazgeçmedim.
2 hayvanımız var buna rağmen evim aşırı temiz tutarım.
Eşimin tripleri sürekli temizlik yemek beklemesi bu sebepten kavga etmesi beni çok yordu çünkü kavga edesi vardı ve bunlar bahaneydi bir süre sonra kanamalarım başladı hastaneye kaldırıldım. İş yerim bu sürede beni işten çıkardı.
6 ay boyunca kanamalar devam etti. Ayakta duramıyordum tuvalete bile zar zor gidiyordum.
Eşimin davranışları bana karşı düzelmişti. Ondan başka hiç kimsem yoktu. Ne annem ne babam..
Ailesinden kimse yardıma ihtiyacım olduğunu bildikleri halde gelmedi.
Allah biliyor o hâlde olsam bile gelmelerini istemedim.
Bebeğimin doğmasına yakın KV kişisi ikinci el bebek dolabı, ikinci el bebek arabası aldı.
Barışmak nasıl olucak vs senin için geçmişi siliyorum dedim ve siğneye çektim.
Doğum yaptım. Erken doğdu bebeğim. Aşırı küçüktü kilosu da kendisi de.. Dokunmaya öpmeye kıyamadım. Evime geldim bebeğime tek başıma bakmaya başladım. Eşim çalışıyordu.
Bu sürede Kv kişisinin tripleri yine başladı. Gelip bebeği görüp geri gidiyorlardı toplasanız 3 kez anca yemek getirmiştir. Hiçbir yardımı dokunmadı.
Görümcem aşı karşıtı olduğu ve çocuklarına aşı yaptırmadığı için öptürmüyordum ve aşısız çocuklarla aynı ortamda tutmuyordum. Sürekli onlar senin yeğenlerin kardeşlerin vs muhabbeti yapıyor. Benim bebeğim aşı olana kadar görüştürmeyeceğimizi sonunda anladı ve eşimle 3 hafta küs kaldı.
Eşimle kuzeninin doğum gününe gitme gafletinde bulundum. Kıskanıp aşısı yok diye kardeşlerinin çocuklarıyla görüşmüyosun dedi.
Eşim yine sesini çıkaramadı. Hayır anne biz öyle uygun gördük diyemedi.
O ortamda çocuk, bebek yok ve biz bebeğime odadan çıkmamıştık.
Neyse yine trip atacak bahanesi oldu bu sefer torunuyla bağ kuramıyornuş öpemediği için. Gerçekten bu sefer çıldırdım.
Neyse KV kişisi kızı ve torunlarıyla tatile gitti bu sürede biraz kafamı dinlemiş oldum.
Teyzem ve annem onlar aracılığıyla koli yapıp bana göndermek istedi. Koliyi aldılar. KV son dakika teyzemin gönderdiği kolideki yağı getiremem dedi ve annesinde bırakmak istedi izin vermedim. Teyzeme geri göndereceğimi söyledim.
Eşimin bu yüzden başının etini yedi.
Neyse tatilden döndüler ve annemin gönderdiği koliyi alabildim. Teyzemin kolisini anneannesinden sonra alacağımı belirttim.
Annem ne hastalığımda ne de bebeğim doğdunda gelememişti. Bebeğim 4 aylık oldu.
1 hafta sonra annem gelecekti, 1 hafta torununu aramayan sormayan kadının merakından annemin geleceği gün gelesi tuttu.
Kabul etmedim müsait değilim dedim. Evin temizliğini yapana kadar canım çıktı.
Yine aynı triplere devam ediyor ve eşim ağzını açıp hiçbir şey diyemiyor ve ben delirmeye devam ediyorum.
Eşim yan komşumuz kavga etse dahi ne yapacağını bilemeyip annemi arayıp soralım ne yapacağımızı sorayım diyor.
Eşim 30 senenin alışkanlığı zamanla geçer diyor.
Bu adamla ömür geçer mi? Yoksa bebeğimi alıp yeni bir hayata mı başlamalıyım?