Uyku sersemiydi yoksa yer miyim bu cümleleri
Şöyle bir sıkıntım var benim, küçüğüm inanılmaz tatlı, sevecen ve bir o kadar da yaramaz bir çocuk.
Sevdirir o kendini, herkesin dilindedir zaten.
Ama büyük hem sorunlu hem de kardeş kıskançlığı sebebiyle zaten kudurmuş durumda.
İçimden o an küçüğü mıncırmak gelse bile önce büyüğü gidip kucaklayıp öpüyorum, sonra küçüğü.
İki çocuklu olmak delilik gerçekten, öperken bile hak geçmesin diye evin içinde bulup öbürünü de öpüyorsun, tabaklarına aynı sayıda yemek koyuyorsun falan.
Ama yine de oluyor demek ki ayrım, küçüğü kayırmayayım diye büyüğü kayırmışım