- 10 Ekim 2014
- 31.464
- 140.724
-
- Konu Sahibi Crazy-cat-lady
- #21
Bence bir yetişkin olarak cilingiri de cagirmamasi iyi olmuş, kendi açabilmeli zaten yani.
‘Ama’ gemide değil sorunda bu. Yokken yoktur. Asıl mesele varken yok olmasıdır asıl sorun bu zaten siz anlamamışsınız. Yetıskın olması demek destek beklememek midir demek? Sizde yetişkinsiniz hiç destek beklediğiniz noktalar olmuyor yani.
Merhaba. Normalde oturduğu yer bana arabayla yarım saat toplu ulaşımla yaklaşık 1 saat mesafede ama işleri gereği farklı şantiyelere gidiyorlar, o da şantiyedeydi.sen zaten ondan 1-1.5 saat daha erken çıkıyormuşsun işten, onun mesaisi devam ederken sen ondaki anahtarı almaya yanına gidebilirdin
yani kendisi bişey yapmayacaktı sen gidecektin onun yanına anahtar almaya
neden iş çıkış gömlek almaya gideceğim gibi bi mazeret sunup gelmene engel oldu ki ?
yanına gelmen için iş yerinde fazladan yarım saat 1 saat seni beklemesi mi gerekecekti? bu kısmı anlamadım tam
Pet şişeyle :)Beni kapida birakan adami deveyle birlikte yorgana sarar, pireye yak koçum derim. Ne bencilce ve merhametsiz bir hareket.
Diger taraftan gomlek olayinin sizin yaniniza gelmemek icin bahane olduğu da ortaya cikmis zaten. Ayrica kendi hatasını ortbas etmek icin, ozurdilemek yerine zaten alisamadim gidiyorum demek cok manipulatif ve cok amator bir tavir.
Eve nasıl girdiniz?
Merhabalar. 33 yaşında ve bekarım. Yaklaşık 1,5 yıldır bir ilişkim var ve erkek arkadaşımın zaman zaman düşüncesizlikleri olsa da bugün ipler hiç olmadığı kadar gerildi.
Erkek arkadaşım normalde gemide çalışıyordu ancak hem kendisi o düzenden memnun olmadığından hem de aile hayatına geçiş için yerleşik bir işi olması gerektiğinden karada bir iş bulmuştu ancak bu işe uyum sürecinde de zorlanıyordu. Hem fiziksel hem psikolojik olarak yoruluyor, orada da kendini kabul ettirebilmek için çabalıyor gün içinde benimle tek tük iletişim kuruyordu.
Bu sabah evden aceleyle çıkarken kapıyı çarpmamla anahtar içeride kaldı. Arabanın anahtarları da evinkiyle aynı anahtarlıktaydı, işi de aradım geç kaldım stresli bir sabah geçirdim. Müsait olduğum bir vakitte erkek arkadaşıma başımdan geçenleri yazdım ve iş çıkışında kapıyı kendim açmayı bir deneyeceğimi, açamazsam onda olan anahtarımı almaya gidip gidemeyeceğimi sordum. (Benim iş çıkış saatim ondan 1-1,5 saat erken olduğundan zaman kazanmak için) Buna cevap olarak işyerindeki yakın (erkek) 2 arkadaşıyla iş çıkışı gömlek alışverişine gideceğini söyleyip “yine konuşuruz” dedi. Gerçekten çok bozuldum ve kırıldım. Benim içine düştüğüm zor duruma karşılık bu tavır çok umursamazca geldi ve değersiz hissettirdi.
Birkaç pasif agresif cümle yazdım ve bozulduğumu da anladı ama 18.30’a kadar hiç dönüşü olmadı. Ben zaten normalde 17 gibi evde oluyorum. Neyse ki kapıyı kendim açabildim ve acaba beni ne zaman merak eder-umursar diye hiçbir şey demeden bekledim. Dediğim gibi 18.30-19 gibi sürekli aramaya başladı. Bu saatlerce sürdü ama cevap vermedim, kimi zaman reddettim.
En sonunda kendini böyle küçük hissetmekten yorulduğunu, yerleşik hayata-işe ve bu şehre benim için geldiğini, kedisinin de zaten ortam değişikliğine alışmakta zorlandığını söyleyerek yarın işi gücü bırakıp artık döneceğini söyledi. İçimden bir şeyler koptu tahmin edersiniz ki. Bir taraftan haklı olduğumu, böyle zor bir anda beni kendi halime bırakan birinin yarın bir gün bana daha da yalnız hissettireceğini düşünüyorum diğer taraftan da pireyi deve mi yaptım diye içim burkuluyor. Bana fikir verebilirseniz mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim
Ay bunu yazmaya geldim. Herkes kapıda kalmayı ne kadar büyük bir olay olarak görüyor. Sağlık vs durumu olsa neyse de hemen hemen herkesin başına gelebilecek bir iş. Kaldı ki konu sahibi kendi yüzünden kalmış kapıda. Neden adam işi gücü bırakıp koştur koştur kocaman kadını kurtarmaya(!) gelsin?Ben sevgilinize hak verdim. Neticede kac yasina gelmis yetiskin kadinsiniz, kapi sorununuzu kendiniz cozebilmelisiniz. Oyle ya da boyle onun kendi plani olabilir ve bozmak istemeyebilir.
Kaldi ki zor bir surecte ve yeni basladigi ise kendinj kabul ettirmeye calisiyor, daha anlayisli olabilirdiniz. O gemideyken kapida kaldiginizda ne yapiyordunuz?
Ben sevgilinize hak verdim. Neticede kac yasina gelmis yetiskin kadinsiniz, kapi sorununuzu kendiniz cozebilmelisiniz. Oyle ya da boyle onun kendi plani olabilir ve bozmak istemeyebilir.
Kaldi ki zor bir surecte ve yeni basladigi ise kendinj kabul ettirmeye calisiyor, daha anlayisli olabilirdiniz. O gemideyken kapida kaldiginizda ne yapiyordunuz?
Olmuyor demek ki‘Ama’ gemide değil sorunda bu. Yokken yoktur. Asıl mesele varken yok olmasıdır asıl sorun bu zaten siz anlamamışsınız. Yetıskın olması demek destek beklememek midir demek? Sizde yetişkinsiniz hiç destek beklediğiniz noktalar olmuyor yani.
Hayir konu sahibi diyor ki ben erken cikiyorum, once eve gecip kendim acmayi denerim, acamazsam gelip senden alirim. Buna cevap vermiyor sevgilisi, konu sahibi de gidip deneyip aciyor kapiyi. Madem kendisi acabiliyor (ki eminim daha once de basina gelmistir veya sevgilisiyle arasinda bunun konusu gecmistir), cocuga neden ugrayabilirim anahtari alabilirim, senin erkek arkadaslarinla gomlek alma planini bozabilirim gibi ihtimalleri siraliyor?woman kadın demişki ben 1.5 saat erken çıkıyorum gelip senden anahtarı alabilir miyim?
şey dememiş sen planlarını boz bana anahtarı getir.
konu sahibesi ben anlamadım o zaten geç çıkıyorsa gömlek almaya gitmesiyle ne alakası var sizin oraya gidip anahtarı almanızın? niye istemedi işyerine gelmenizi?
Resmen işe alışamamasının acısını sizden çıkarmış çok kötü bir hareket ama sizde bundan sonra insanları mesleğiyle iyiysiyle kötüsüyle nasıl gördüyseniz tanıdıysanız öyle kabul edin bilmiyorum siz mi istediniz ama benim görüşüme göre kimse kimse için kariyerini yakmamalıMerhabalar. 33 yaşında ve bekarım. Yaklaşık 1,5 yıldır bir ilişkim var ve erkek arkadaşımın zaman zaman düşüncesizlikleri olsa da bugün ipler hiç olmadığı kadar gerildi.
Erkek arkadaşım normalde gemide çalışıyordu ancak hem kendisi o düzenden memnun olmadığından hem de aile hayatına geçiş için yerleşik bir işi olması gerektiğinden karada bir iş bulmuştu ancak bu işe uyum sürecinde de zorlanıyordu. Hem fiziksel hem psikolojik olarak yoruluyor, orada da kendini kabul ettirebilmek için çabalıyor gün içinde benimle tek tük iletişim kuruyordu.
Bu sabah evden aceleyle çıkarken kapıyı çarpmamla anahtar içeride kaldı. Arabanın anahtarları da evinkiyle aynı anahtarlıktaydı, işi de aradım geç kaldım stresli bir sabah geçirdim. Müsait olduğum bir vakitte erkek arkadaşıma başımdan geçenleri yazdım ve iş çıkışında kapıyı kendim açmayı bir deneyeceğimi, açamazsam onda olan anahtarımı almaya gidip gidemeyeceğimi sordum. (Benim iş çıkış saatim ondan 1-1,5 saat erken olduğundan zaman kazanmak için) Buna cevap olarak işyerindeki yakın (erkek) 2 arkadaşıyla iş çıkışı gömlek alışverişine gideceğini söyleyip “yine konuşuruz” dedi. Gerçekten çok bozuldum ve kırıldım. Benim içine düştüğüm zor duruma karşılık bu tavır çok umursamazca geldi ve değersiz hissettirdi.
Birkaç pasif agresif cümle yazdım ve bozulduğumu da anladı ama 18.30’a kadar hiç dönüşü olmadı. Ben zaten normalde 17 gibi evde oluyorum. Neyse ki kapıyı kendim açabildim ve acaba beni ne zaman merak eder-umursar diye hiçbir şey demeden bekledim. Dediğim gibi 18.30-19 gibi sürekli aramaya başladı. Bu saatlerce sürdü ama cevap vermedim, kimi zaman reddettim.
En sonunda kendini böyle küçük hissetmekten yorulduğunu, yerleşik hayata-işe ve bu şehre benim için geldiğini, kedisinin de zaten ortam değişikliğine alışmakta zorlandığını söyleyerek yarın işi gücü bırakıp artık döneceğini söyledi. İçimden bir şeyler koptu tahmin edersiniz ki. Bir taraftan haklı olduğumu, böyle zor bir anda beni kendi halime bırakan birinin yarın bir gün bana daha da yalnız hissettireceğini düşünüyorum diğer taraftan da pireyi deve mi yaptım diye içim burkuluyor. Bana fikir verebilirseniz mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim
e arabayla anahtar olmadığı için gidemiyorsun, toplu ulaşımla zaten gidemiyorsunMerhaba. Normalde oturduğu yer bana arabayla yarım saat toplu ulaşımla yaklaşık 1 saat mesafede ama işleri gereği farklı şantiyelere gidiyorlar, o da şantiyedeydi.
Hem şantiyesi benim başlangıç noktama yaklaşık 2 saatlik mesafede hem de şantiyeye kadar (arabanın anahtarı da içeride kaldığı için) toplu ulaşımla gitme imkanım yok. İşyerinden alma ihtimalini ikimiz de hiç saymamışızdır diye düşünüyorum.
Merhabalar. 33 yaşında ve bekarım. Yaklaşık 1,5 yıldır bir ilişkim var ve erkek arkadaşımın zaman zaman düşüncesizlikleri olsa da bugün ipler hiç olmadığı kadar gerildi.
Erkek arkadaşım normalde gemide çalışıyordu ancak hem kendisi o düzenden memnun olmadığından hem de aile hayatına geçiş için yerleşik bir işi olması gerektiğinden karada bir iş bulmuştu ancak bu işe uyum sürecinde de zorlanıyordu. Hem fiziksel hem psikolojik olarak yoruluyor, orada da kendini kabul ettirebilmek için çabalıyor gün içinde benimle tek tük iletişim kuruyordu.
Bu sabah evden aceleyle çıkarken kapıyı çarpmamla anahtar içeride kaldı. Arabanın anahtarları da evinkiyle aynı anahtarlıktaydı, işi de aradım geç kaldım stresli bir sabah geçirdim. Müsait olduğum bir vakitte erkek arkadaşıma başımdan geçenleri yazdım ve iş çıkışında kapıyı kendim açmayı bir deneyeceğimi, açamazsam onda olan anahtarımı almaya gidip gidemeyeceğimi sordum. (Benim iş çıkış saatim ondan 1-1,5 saat erken olduğundan zaman kazanmak için) Buna cevap olarak işyerindeki yakın (erkek) 2 arkadaşıyla iş çıkışı gömlek alışverişine gideceğini söyleyip “yine konuşuruz” dedi. Gerçekten çok bozuldum ve kırıldım. Benim içine düştüğüm zor duruma karşılık bu tavır çok umursamazca geldi ve değersiz hissettirdi.
Birkaç pasif agresif cümle yazdım ve bozulduğumu da anladı ama 18.30’a kadar hiç dönüşü olmadı. Ben zaten normalde 17 gibi evde oluyorum. Neyse ki kapıyı kendim açabildim ve acaba beni ne zaman merak eder-umursar diye hiçbir şey demeden bekledim. Dediğim gibi 18.30-19 gibi sürekli aramaya başladı. Bu saatlerce sürdü ama cevap vermedim, kimi zaman reddettim.
En sonunda kendini böyle küçük hissetmekten yorulduğunu, yerleşik hayata-işe ve bu şehre benim için geldiğini, kedisinin de zaten ortam değişikliğine alışmakta zorlandığını söyleyerek yarın işi gücü bırakıp artık döneceğini söyledi. İçimden bir şeyler koptu tahmin edersiniz ki. Bir taraftan haklı olduğumu, böyle zor bir anda beni kendi halime bırakan birinin yarın bir gün bana daha da yalnız hissettireceğini düşünüyorum diğer taraftan da pireyi deve mi yaptım diye içim burkuluyor. Bana fikir verebilirseniz mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim
Ben güçlü kadınlığa da inanmıyorum ya. Feminizme de mesafeliyim. Yani her şeyi biz yapalım her yükü biz sırtlanalım. İlk işimiz düştüğünde adamlar reddetsin bir de haklı olsunlar. Seyit Onbaşı'ya döndüm ben mesela dayanamıyorum artık. Yani anahtarı getiremedi belki insan bir arar nasılsın, ne yaptın diye sorar merak eder değil mi adam bunu bile yapmamışBence bir yetişkin olarak cilingiri de cagirmamasi iyi olmuş, kendi açabilmeli zaten yani.güclü kadin olmak boyle bir sey.
Hayir konu sahibi diyor ki ben erken cikiyorum, once eve gecip kendim acmayi denerim, acamazsam gelip senden alirim. Buna cevap vermiyor sevgilisi, konu sahibi de gidip deneyip aciyor kapiyi. Madem kendisi acabiliyor (ki eminim daha once de basina gelmistir veya sevgilisiyle arasinda bunun konusu gecmistir), cocuga neden ugrayabilirim anahtari alabilirim, senin erkek arkadaslarinla gomlek alma planini bozabilirim gibi ihtimalleri siraliyor?