- 12 Mayıs 2017
- 196
- 320
- 34
-
- Konu Sahibi Crazy-cat-lady
- #1
Merhabalar. 33 yaşında ve bekarım. Yaklaşık 1,5 yıldır bir ilişkim var ve erkek arkadaşımın zaman zaman düşüncesizlikleri olsa da bugün ipler hiç olmadığı kadar gerildi.
Erkek arkadaşım normalde gemide çalışıyordu ancak hem kendisi o düzenden memnun olmadığından hem de aile hayatına geçiş için yerleşik bir işi olması gerektiğinden karada bir iş bulmuştu ancak bu işe uyum sürecinde de zorlanıyordu. Hem fiziksel hem psikolojik olarak yoruluyor, orada da kendini kabul ettirebilmek için çabalıyor gün içinde benimle tek tük iletişim kuruyordu.
Bu sabah evden aceleyle çıkarken kapıyı çarpmamla anahtar içeride kaldı. Arabanın anahtarları da evinkiyle aynı anahtarlıktaydı, işi de aradım geç kaldım stresli bir sabah geçirdim. Müsait olduğum bir vakitte erkek arkadaşıma başımdan geçenleri yazdım ve iş çıkışında kapıyı kendim açmayı bir deneyeceğimi, açamazsam onda olan anahtarımı almaya gidip gidemeyeceğimi sordum. (Benim iş çıkış saatim ondan 1-1,5 saat erken olduğundan zaman kazanmak için) Buna cevap olarak işyerindeki yakın (erkek) 2 arkadaşıyla iş çıkışı gömlek alışverişine gideceğini söyleyip “yine konuşuruz” dedi. Gerçekten çok bozuldum ve kırıldım. Benim içine düştüğüm zor duruma karşılık bu tavır çok umursamazca geldi ve değersiz hissettirdi.
Birkaç pasif agresif cümle yazdım ve bozulduğumu da anladı ama 18.30’a kadar hiç dönüşü olmadı. Ben zaten normalde 17 gibi evde oluyorum. Neyse ki kapıyı kendim açabildim ve acaba beni ne zaman merak eder-umursar diye hiçbir şey demeden bekledim. Dediğim gibi 18.30-19 gibi sürekli aramaya başladı. Bu saatlerce sürdü ama cevap vermedim, kimi zaman reddettim.
En sonunda kendini böyle küçük hissetmekten yorulduğunu, yerleşik hayata-işe ve bu şehre benim için geldiğini, kedisinin de zaten ortam değişikliğine alışmakta zorlandığını söyleyerek yarın işi gücü bırakıp artık döneceğini söyledi. İçimden bir şeyler koptu tahmin edersiniz ki. Bir taraftan haklı olduğumu, böyle zor bir anda beni kendi halime bırakan birinin yarın bir gün bana daha da yalnız hissettireceğini düşünüyorum diğer taraftan da pireyi deve mi yaptım diye içim burkuluyor. Bana fikir verebilirseniz mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim
Gömlek olayı aslında şu, perşembe günü şirketlerinin bir daveti var ve patronları da nasıl bir giyimle katılmaları gerektiğini belirtmişti, o yüzden alışveriş yapılacaktı. Ama ben bu durumdayken gömleğe 1 saat geç git ya da de ki “sen gel gömleği de beraber ikimiz alalım” Yani bu sıkıntıda olduğum anda hiç destek olamayacakmış gibi bu muhabbetin yapılması beni üzdü.Yani şuan aynı şehirdesiniz, sevgilinin anahtarı var, bile bile anahtarı getirmiyor olması tam bir pislik hareketi. Çok düşüncesiz birisi. O gömlek olayıda inandırıcı gelmedi. Seni görmek için bahanesi olduğu halde gömleği tercih etmiş.
Bence ona gömlek hediye edip, ayrıl.
Gömlek olayı aslında şu, perşembe günü şirketlerinin bir daveti var ve patronları da nasıl bir giyimle katılmaları gerektiğini belirtmişti, o yüzden alışveriş yapılacaktı. Ama ben bu durumdayken gömleğe 1 saat geç git ya da de ki “sen gel gömleği de beraber ikimiz alalım” Yani bu sıkıntıda olduğum anda hiç destek olamayacakmış gibi bu muhabbetin yapılması beni üzdü.
Bence çok haklısınMerhabalar. 33 yaşında ve bekarım. Yaklaşık 1,5 yıldır bir ilişkim var ve erkek arkadaşımın zaman zaman düşüncesizlikleri olsa da bugün ipler hiç olmadığı kadar gerildi.
Erkek arkadaşım normalde gemide çalışıyordu ancak hem kendisi o düzenden memnun olmadığından hem de aile hayatına geçiş için yerleşik bir işi olması gerektiğinden karada bir iş bulmuştu ancak bu işe uyum sürecinde de zorlanıyordu. Hem fiziksel hem psikolojik olarak yoruluyor, orada da kendini kabul ettirebilmek için çabalıyor gün içinde benimle tek tük iletişim kuruyordu.
Bu sabah evden aceleyle çıkarken kapıyı çarpmamla anahtar içeride kaldı. Arabanın anahtarları da evinkiyle aynı anahtarlıktaydı, işi de aradım geç kaldım stresli bir sabah geçirdim. Müsait olduğum bir vakitte erkek arkadaşıma başımdan geçenleri yazdım ve iş çıkışında kapıyı kendim açmayı bir deneyeceğimi, açamazsam onda olan anahtarımı almaya gidip gidemeyeceğimi sordum. (Benim iş çıkış saatim ondan 1-1,5 saat erken olduğundan zaman kazanmak için) Buna cevap olarak işyerindeki yakın (erkek) 2 arkadaşıyla iş çıkışı gömlek alışverişine gideceğini söyleyip “yine konuşuruz” dedi. Gerçekten çok bozuldum ve kırıldım. Benim içine düştüğüm zor duruma karşılık bu tavır çok umursamazca geldi ve değersiz hissettirdi.
Birkaç pasif agresif cümle yazdım ve bozulduğumu da anladı ama 18.30’a kadar hiç dönüşü olmadı. Ben zaten normalde 17 gibi evde oluyorum. Neyse ki kapıyı kendim açabildim ve acaba beni ne zaman merak eder-umursar diye hiçbir şey demeden bekledim. Dediğim gibi 18.30-19 gibi sürekli aramaya başladı. Bu saatlerce sürdü ama cevap vermedim, kimi zaman reddettim.
En sonunda kendini böyle küçük hissetmekten yorulduğunu, yerleşik hayata-işe ve bu şehre benim için geldiğini, kedisinin de zaten ortam değişikliğine alışmakta zorlandığını söyleyerek yarın işi gücü bırakıp artık döneceğini söyledi. İçimden bir şeyler koptu tahmin edersiniz ki. Bir taraftan haklı olduğumu, böyle zor bir anda beni kendi halime bırakan birinin yarın bir gün bana daha da yalnız hissettireceğini düşünüyorum diğer taraftan da pireyi deve mi yaptım diye içim burkuluyor. Bana fikir verebilirseniz mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim
‘Ama’ gemide değil sorunda bu. Yokken yoktur. Asıl mesele varken yok olmasıdır asıl sorun bu zaten siz anlamamışsınız. Yetıskın olması demek destek beklememek midir demek? Sizde yetişkinsiniz hiç destek beklediğiniz noktalar olmuyor yani.Ben sevgilinize hak verdim. Neticede kac yasina gelmis yetiskin kadinsiniz, kapi sorununuzu kendiniz cozebilmelisiniz. Oyle ya da boyle onun kendi plani olabilir ve bozmak istemeyebilir.
Kaldi ki zor bir surecte ve yeni basladigi ise kendinj kabul ettirmeye calisiyor, daha anlayisli olabilirdiniz. O gemideyken kapida kaldiginizda ne yapiyordunuz?