Anne hayal aleminde biri varsa o da sensin, karamsarlık aleminden fazla iyimserlik alemine, bir öbürüne, bir diğerine geçip duruyorsun, ortayı arada sırada buluyorsun. Niye senin kaderini yaşamak zorundayım ben ya? Herkes böyle mi, hayır? Bak görürsün falan demek yerine dua etsen ya kızın için biraz, güzel şeyler dilesen, pozitif konuşsan olmaz mı? Senin dediğin gibi olursa mesela karşıma geçip "bak gördün mü" deyip haklı çıktığın için mutlu mu olacaksın? Üzülmeyecek misin? Ne egoymuş be sendeki de! Velev ki oldu öyle(Allah korusun, iptal iptal iptal), emin ol bunda senin payın da olacak! Ama olmazsa, ben başarmış olacağım, sana rağmen, size rağmen.