Merhabalar
12 yillik evliyim ve 5 yasinda bir oglum var. Esimle severek evlendik ve ikimiz de yüksek egitimli kariyer sahibi insanlariz. Esimin cok calismasi ve sik sik is seyahatlerine cikmasi dolayisiyla yillar icinde kendimi hem kadin hem anne olarak cok kez yalniz hissettim. Fakat hem bosanmis bir ailenin cocugu olmam hemde esimin kötü huylarinin olmamasindan dolayi acikcasi yuvami ve kurulu düzenimizi bozmaya OGLUM icin gönlüm el vermedi.
Ikinci cocuk icin tam 3 yildir hala
tüp bebek tedavisi görüyoruz (oglumuz ilk tüp denemesinde olmustu). 6 ay önce hamilelik haberiyle sevincten havalara ucarken maalesef bebek 12 haftaliktan düsük yaptim. Ve tekrar baslattigimiz tüp bebek denemelerinden henüz olumlu sonuc alamadik.
Baslikta belirttigim sorunum da tam düsük yaptiktan sonra olustu... Utanarak itiraf ediyorum ki is yerimde beraber calistigim birinden hoslanmaya basladim. Baslarda bu durumu cok ciddiye almadim cünkü hem yetistirilme tarzim hem edebim geregi birilerinden hoslansam da evli bir kadin ve anne olarak bir baskasi ile flört etmeyi bile düsünmedim hic. Ilk olarak bende ilgi uyandiran sey is arkadasimin bana gösterdigi ilgi, gizli bakislari, sicak gülümsemesi ve fizigi oldu ve zannediyorum ki düsük yapmis olmanin üzüntüsüyle bu ilgi alaka benim tekrardan kendime gelmeme yardimci oldu. Tekrar kilo vermeye ve kendime bakmaya ve özen göstermeye basladim cünkü. Ve biz birlikte is disinda hic sohbet falan etmiyorduk.
Fakat zamanla sohbetlerimiz derinlesmeye basladi ve ben farkinda olmadan sürekli onu görebilmek ve ilgisini artirmak icin firsatlar yaratmaya, toplantilara cagirmaya basladim. Iyice kendimi kaptirdim - üstelik hic olmayacak bir adama!
Kendisi benden tam 9 yas kücük, benden alt kademede görev yapiyor (baslarda ben onun proje sefiydim) ve de cok dindar biri. Ve benim evli ve cocuk sahibi oldugumu biliyor cünkü ilk konusmamizdan itibaren bunu ben özellikle bildirdim. Calisma masamda esim, ben og oglumuzun aile resmi duruyor ve bunu ilk günden gördü tabii. Fark ettim ki is arkadasimla hemen hemen her konusmamizda esimi bir sekilde konuya katiyorum - belki de bilincaltinda yanlis sinyaller vermemek ve is arkadasima olan duygularimi belli etmemeye calismak icin... Ayni anda icten icten onun gercekten bana karsi bir seyler hissetmesini istemisim farkinda olmadan. Ona iyice asik oldugumu anladim cünkü. Fakat anladim ki is arkadasim hic bir sekilde bana karsi duygusal anlamda bir seyler hissetmiyor. Bugün onun ugruna üzüntüden göz yasi bile döktüm. Ben galiba onun gizli bakislarina icten gülümsemesine falan fazla anlam yükledim. Ya da o bana medeni durumum ve yasimdan dolayi o gözle bakmadi/uygun görmedi. Duygularimi daha belli etseydim durum farkli olur muydu bilmiyorum ama böyle bir seyi de kendime hic yakistiramiyorum. Tabii sürekli onunla bir araya gelmeye ve sohbet konusu acmaya calismamdan durumu birazcik anlamadiysa...
Diger yandan beni tedirgin eden taraf su oldu: Gecen sene Ayni aylarda baska bir is arkadasima da ayni nedenlerden dolayi ilgi duymus ve simdiki kadar olmasa da platonik duygular beslemistim. Nasil olurda evliyken baska erkeklere ilgi duyabiliyorum diye kendimi cok sorguladim. Bu benim evliligimde bir takim eksiklerin oldugunu mu gösteriyor? Esimin yoklugundan dolayi olusan duygusal acligim, hayatimda birlikte oldugum tek erkek - yani esimle - cinsel hayatimizin hicbir Zaman iyi olmadigi ve onu hic bir sekilde arzulamadigim ve de Uzun yillar evli kalmis olmanin verdigi monotonlasma, sohbet edememe gibi sorunlar mi nedeni? Ya da bende mi bir sorun var ? Aranizda benzer durum yasamis olanlar var mi?
Gercekten kendimi su an cok kötü hissediyorum. Hic birseye konsantre olamiyorum. Esim bile bir seyler oldugunu farketti ve bana sürekli "aklin bu aralar baska yerlerde, sanki burada degilsin, kendi kendine gülümsüyorsun" falan diyor ve ben yatakta onun isteklerine karsilik vermemek icin binbir takla atiyorum. Diyorum ki bu Allahin bana verdigi bir sinav mi ceza mi? Hem esimle cocugumuz olmuyor, hem olmayacak birine asik oluyorum hemde o duygularima karsilik vermiyor! Neden?! Bu neyin isareti?