Merhabalar arkadaşlar,
aslında tam olarak nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. Eşimle iş yerinde tanıştık birbirimizi sevdik ve evlendik. Evlenmeden önce eşimin ailesiyle altlı üstlü oturma mevzusundan dolayı tatsızlık oldu eşimi kırmamak arada kalmasını istemediğim için altlı üstlü oturmayı kabul ettim. bu süreçte kayınvalidem ben işe gittiğimde benim eve gelir evi canı istediği gibi düzenler eşyaların yerini değiştirir çıkardı buna yatak odam da dahil. bu eşimle aramızda çok soruna sebep oldu. Eşimede hep evinizi temizledim derdi. rahatsızlandığımda eşimin beni hastaneye götürmesini bile kıskanırlardı. Hatta yanımda eşinin başı ağrısa hastaneye götürüyorsun beni hiç sormuyorsun diye söyledi kayınvalidem. Hamileydim akşam sekize kadar çalışırdım , beni çağırırdı ki kayınvalidem misafir geldi onlarla ilgilen diye. köye ailemin yanına giderdim bizimle gelirlerdi. Gelmedikleri zamanda ordayken sürekli ararlardı geç kalmayın , hızlı sürmeyin arabayı iş var uyanamazsınız diye. Sabahları yatak odamızın tavanına yukardan sopayla vururlardı uyuyorsak uyanalım diye. Canları sıkıldığında eşim evde olsun olmasın çat kapı gelir kapıyı açana kadar kapıda beklerledi. Dışarıya markete çıkardım ya da kuaföre giderdim kocama hesap vermediğim kadar onlara hesap verirdim. bana misafir gelirdi onlarda inerlerdi hemen aşağı. evime geleni gideni , kocamla gittiği geldiğim yeri kontrol eder, açık bir şekilde karışmaktan geri kalmazlardı. eşim onlara çok anlatırdı karışmayın diye ama hiç bi zaman engelleyemedik. bebeğim oldu en büyük kabusum o zaman başladı. Sütüm vardı bebeğim kolik bebekti sütüm olmasına rağmen bu çocuk aç deyip beni dinlemeyip mama yapıp yapıp verdiler. Çocuğumun olmadığı odada klimayı açıp evi serinletmeye çalıştığım için gidip elektiriğimi bile kapattılar. Bir gün sabah eşim işe gittikten hemen sonra ben evde olmama rağmen kapıyı çalmadan onlara verdiğimiz anahtarla açıp içeriye girdi bana bağırıp çağırmaya başladı ben çocuğu alıp yukarı çıkmıyor onları çağırmıyormuşum hiç kayınvalide kayınbaba neymiş bilmiyormuşum ki bunu söyleyen kayınvalidem kayınvalidesi ile bir gün bile bir arada yaşamış biri değil. Bunları söylediğinde sadece 2 haftalık lohusaydım gördüğüm kabuslar bir yana , çocuğumun kolikliği bir yana , eşimin sinir krizleri ve kayınvalidemin ev baskını beni deliye dönderdi bende o güne kadar ne biriktiyse içimde söyledim. Onlara karşı hiçbir sevgim kalmadı. Çünkü eşimle ailesi ve yaptıklarından dolayı çok tartıştık eşim onlar yüzünden bana çok şiddet uyguladı. Eşimle bir tartışmamıza şahit oldular ve kayınvalidem eşim yokken beni arayp ayrılın bizim huzurumuzu bozuyorsunuz dedi. canıma tak etti eşyalarımı topladım çocuğumuda alıp gidecektim eşimide arayıp ben gidiyorum artık dayanamıyorum ne oğlumu nede beni ara dedim. Eşim zorda olsa ikna etti beni ev baktık 3 sokak öteye taşındık. Şimdide her fırsatta bize geliyorlar ya da bana sen yemek yapma gel burada yiyin diyorlar biz gitmezsek onlar geliyor. Çalışmak zorunda olduğum için çocuğuma da kayınvalidem bakıyor. Onlar yanımızdaysa çocuğu hep kucağımdan alıp çekiyorlar sanki ben çocuğuma bişey yapıyormuşum gibi. Yetmez gibi kayınvalidem oğluma annem annem diye konuşuyor. Eşim artık onların yanında bana iyi de davranmıyor. Buna rağmen en ufak bişeyi kıskanıyor ve dile getiriyorlar. Artık çok yoruldum. İnanır mısınız 3 yılda saçlarım ağardı. En büyük problem ise onların bana yaşattıkları o kötü günleri unutamıyorum.
aslında tam olarak nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. Eşimle iş yerinde tanıştık birbirimizi sevdik ve evlendik. Evlenmeden önce eşimin ailesiyle altlı üstlü oturma mevzusundan dolayı tatsızlık oldu eşimi kırmamak arada kalmasını istemediğim için altlı üstlü oturmayı kabul ettim. bu süreçte kayınvalidem ben işe gittiğimde benim eve gelir evi canı istediği gibi düzenler eşyaların yerini değiştirir çıkardı buna yatak odam da dahil. bu eşimle aramızda çok soruna sebep oldu. Eşimede hep evinizi temizledim derdi. rahatsızlandığımda eşimin beni hastaneye götürmesini bile kıskanırlardı. Hatta yanımda eşinin başı ağrısa hastaneye götürüyorsun beni hiç sormuyorsun diye söyledi kayınvalidem. Hamileydim akşam sekize kadar çalışırdım , beni çağırırdı ki kayınvalidem misafir geldi onlarla ilgilen diye. köye ailemin yanına giderdim bizimle gelirlerdi. Gelmedikleri zamanda ordayken sürekli ararlardı geç kalmayın , hızlı sürmeyin arabayı iş var uyanamazsınız diye. Sabahları yatak odamızın tavanına yukardan sopayla vururlardı uyuyorsak uyanalım diye. Canları sıkıldığında eşim evde olsun olmasın çat kapı gelir kapıyı açana kadar kapıda beklerledi. Dışarıya markete çıkardım ya da kuaföre giderdim kocama hesap vermediğim kadar onlara hesap verirdim. bana misafir gelirdi onlarda inerlerdi hemen aşağı. evime geleni gideni , kocamla gittiği geldiğim yeri kontrol eder, açık bir şekilde karışmaktan geri kalmazlardı. eşim onlara çok anlatırdı karışmayın diye ama hiç bi zaman engelleyemedik. bebeğim oldu en büyük kabusum o zaman başladı. Sütüm vardı bebeğim kolik bebekti sütüm olmasına rağmen bu çocuk aç deyip beni dinlemeyip mama yapıp yapıp verdiler. Çocuğumun olmadığı odada klimayı açıp evi serinletmeye çalıştığım için gidip elektiriğimi bile kapattılar. Bir gün sabah eşim işe gittikten hemen sonra ben evde olmama rağmen kapıyı çalmadan onlara verdiğimiz anahtarla açıp içeriye girdi bana bağırıp çağırmaya başladı ben çocuğu alıp yukarı çıkmıyor onları çağırmıyormuşum hiç kayınvalide kayınbaba neymiş bilmiyormuşum ki bunu söyleyen kayınvalidem kayınvalidesi ile bir gün bile bir arada yaşamış biri değil. Bunları söylediğinde sadece 2 haftalık lohusaydım gördüğüm kabuslar bir yana , çocuğumun kolikliği bir yana , eşimin sinir krizleri ve kayınvalidemin ev baskını beni deliye dönderdi bende o güne kadar ne biriktiyse içimde söyledim. Onlara karşı hiçbir sevgim kalmadı. Çünkü eşimle ailesi ve yaptıklarından dolayı çok tartıştık eşim onlar yüzünden bana çok şiddet uyguladı. Eşimle bir tartışmamıza şahit oldular ve kayınvalidem eşim yokken beni arayp ayrılın bizim huzurumuzu bozuyorsunuz dedi. canıma tak etti eşyalarımı topladım çocuğumuda alıp gidecektim eşimide arayıp ben gidiyorum artık dayanamıyorum ne oğlumu nede beni ara dedim. Eşim zorda olsa ikna etti beni ev baktık 3 sokak öteye taşındık. Şimdide her fırsatta bize geliyorlar ya da bana sen yemek yapma gel burada yiyin diyorlar biz gitmezsek onlar geliyor. Çalışmak zorunda olduğum için çocuğuma da kayınvalidem bakıyor. Onlar yanımızdaysa çocuğu hep kucağımdan alıp çekiyorlar sanki ben çocuğuma bişey yapıyormuşum gibi. Yetmez gibi kayınvalidem oğluma annem annem diye konuşuyor. Eşim artık onların yanında bana iyi de davranmıyor. Buna rağmen en ufak bişeyi kıskanıyor ve dile getiriyorlar. Artık çok yoruldum. İnanır mısınız 3 yılda saçlarım ağardı. En büyük problem ise onların bana yaşattıkları o kötü günleri unutamıyorum.
