Ehehhheeee kendimi okudum sankimEvlilik hayatı zaten tüm bunlar olmasa bile sevilecek birşey değil ki..
5 yıl oldu hala evin genç kızı modundan çıkamadım. Ev hanımı moduna girmeye çalıştığımda da bunalımlardan bunalım beğeniyorum.
Okurken bile darlaniyor insan. Allah sabır versin zor. Tüm hayatın planlarının dışına çıkmış durumda. Herşey kontrolün dışında gelişmiş. Verileri önümüze koyup problem çözmeye çalışalım. Öncelikle işin ve gebelik birlikte hic iyi durmuyor. Bebeğe zarar veriyorsun. Zaten memnun değilsin isten ayrılırsan dezavantajları ne olur? Sonra eşin destek olacağına hep köstek gibi duruyor, evet onun da hayatı ani değişmiş ama burda mağdur sensin. Elini taşın altına koymalı. Ya işten çıkıp eve ve evdeki tum canlılara yeteceksin, yada ise devam, evle o ilgilenecek. Cinsellik meselesi ise tam bir fiyasko. İhtiyaçlarina laf olsun torba dolsun diye yaklaşamaz. Hissettiklerini paylaş. Herşeye hormonlar yüzünden diyip çıkamayız. Hormon değerleri inip çıkmasıyla, kocandan ilgi, şefkat, sevgi, destek beklemenin ne ilgisi var ya? O zaman tek gebeler beklesin sevgi! Yok öyle. Evlendiyse uzuntunu stresini çekmeli. Bu evliliğin kaybedeni olma lütfen tavrını koyMerhaba hanimlar,
Cok sevdigim, asik oldugum nisanlimla hamile kaldigim icin erkenden evlenmek zorunda kaldik. Bu cok ani ve plansiz olan gebeligim ikimizde de buyuk strese sebep oldu. Korunurken hamile kaldik. Bu korunma yontemiyle hamile kalmak cok zordu, olsa bile dis gebelik olurdu. O yuzden bir taraftan mucize gibi dusunduk.
Hamile kalmadan hemen oncesinde kendime yeni bir is ariyordum. Cunku kendi isim katlanilmaz bir noktaya geldi. Oglen 1 de evden cikiyorum gece 2 bazen 4 gibi eve donuyorum. Kendime, evime ayiracak hic vaktim olmuyor. Is yerinde de surekli yogunum. Hamile oldugumu ogrenince beni bu halimle kimse ise almaz, ve ucretli dogum iznim olmaz diye mevcut isimde kalmaya karar verdim.
Iki kedim, bir kusum, iki de baligim vardi. Bu yogunlukta onlara bile zaman ayiramiyordum. Ve bu yogunluga baska birsey skistiramam derken, evlenince bu yogunluga bir de esimin kopegi eklendi. Bu kopegin cinsi weimaraner. Alman av kopegi. Asiri sahibine bagli, bir dk ayri kalmaya tahammulu olmayan, gun icinde en fazla 30cm uzagimda olan bir kopek. Ev kopegi... bahceli evimiz var. disari koydugum zaman durmuyor. Agliyor, bagriyor, havliyor.. tuvalete yalniz girdigimde bile kapinin disinda agliyor. Gecenin korunde isten sinirlerim gerilmis bi sekilde cikinca da beni kapida sevinc cigliklariyla karsiliyor.
Esimle gayet harika olan cinsel hayatimiz evliligimiz ve hamileligimiz de bitti diyebilirim. Gorev gibi yapiyor. Ama eski o istekli halinden eser kalmadi. Ben hamileyim diye mi bilmiyorum. Bende hormonlar tavan. Cinsel olarak cok ac kaldigimi hissediyorum.
Sonrasinda onunla yasamanin verdigi artan bulasik, camasir, yemek, kopegin dokulen killari, zaten 12-14 saatlik calisma tempom hepsi ust uste gelince nefret eder oldum herseyden.
Cok kolay agliyorum artik. Bugun mesela kendime ise goturmek icin yemek kabi ararken bir tane bile bulamadim. esim kaplari cope atacagini soyluyordu ama bana sormadan atmaz heralde diyordum. Hic bir tane kap kalmadigini gorunce ufak bi cinnet gecirdim.
Eski hayatimi cok ozluyorum. Daha normal saatler calistigim isim oldugu gunleri, sadece kendimden sorumlu oldugum gunleri. Bebegimi gun gectikce daha cok seviyorum ama bir taraftan da bu stresle onu incitecegimden korkuyorum.
Benim durumumda veya yakininda olan var mi?
Dertleselim. Cok fena bunalimdayim...
Başlığı okuyunca ahanda ben dedim kendi kendime. Biz planlı isteyerek tedavi olarak hamile kalmama rağmen intihar düşünceleri aklıma geliyor. Gerçekten hormonlar insanı yoruyor. Bir de bunun üstüne etrafındaki insanlar ekleniyor. Kp, kv, görümce, anne, abla, komşu vb. İnan’ın çok haklısınız. Ben çalışmadığım halde insanlıktan ve kendimden soğudum. Şunu anladım hamilelik annelik bana göre değilmiş.
Ammada abarttın sende ya burda ciddi bunalımda olup dertleşmek isteyen bir kişinin derdine bukadar saygısızlık yapma. Ayıp yaBenim pıtır arkadaslarim heen uyumuslar ya
Cok egleniyodum ha çen nereya gittinuz daaa
Ayniyim.evlilik hayatinin bana gore olmamasi konusunda.esimi seviyorum ki gercekten iyi bir es cocuk konusunda fazlasiylada yardimcidir.cocuklarimi deli gibi seviyorum ve cocuklarim uslular oyle insani yoran cocuklardan degiller..isimi hic sevmiyorum ama en azindan calisma saatleri belli ve asiri bir yorgunlugu yok fiziksel anlamda.kafa yorgunlugu ayri tabi.kedim var cooook sevdigim.kopegiim yok olmasini isterdim ama onu gezdirme bakimi vs kendimde o gucu goremiyorum su an.ama bunlara ragmen cogu zaman cocuklardan once keske bosansaymisim ya da hic evlenmemeliymisim ben diyorum.evlilik bana gore degilmis.olayin kendisi bile sacma geliyor bana.evli insanlarin ayri birer evi olmali diye dusunuyorum arada tek kalip kafa dinlemeliler.ozgurlugume duskunum ben isleri sorumluluk oldugu icin yapmayi sevmiyorum.istedigim icin yapmaliyim dayatmalar sonucu degil.kendimi kapana kisilmis hissediyorum.bu kisilmislik hissi beni mahfediyor.gitsem gidemiyorum kalsam olmuyor.nefes almakta zorlaniyorum bazen.yakami pacami parcalayasim geliyor.o cocuguna yetememe,hislerinin cocugu etkilemesi en fenasi.hamileyken dusledigim annelikle su an yaptigim anneligin ilgisi yok.ne hayallerim vardi oysa.benim durumumu madiyatta etkiliyor su an cok zor bir durumdayiz madfi anlamda ve 3 yil daha bu sekilde gidecek.oysa ben cocuklarimla gezecektim bol bol,onlari oyun guruplarina katacaktim,kurslara gonderecektim,sinemaya,tiyatroya,cocuk muzikallerine gidecektik bol bol.yok yok yok.olmuyor para yok,o ruha sahip bir es hic yok.hadi esi bosver ben hepsini hallederim de para yok iste.cocuklarim 3 bucuk yadina geldi bir 3 yil daha para yok.etti 6 bucuk.o yaslarina kadar hicbir sey veremeyecek olmanin uzuntusunu yasiyorum.cocuklarimin hayati tanimadi sosyallesmesi icin gec degildir umarim o yas.sadece cocuklarda degil kendim icinde gecerli.en basitinden fotografcilik kursuna gitmek istedim sadece sokak hayvanlari icin mama aliyorsun 10 paket baska ucreti yok kursun.ama onu alacak maddi gucum yok.maddiyat disinda tum evliligim boyunca esime kirildigim bir konu var ve ben bunu asamiyorum bir turlu.aklimda surekli bu konu bunalima girdim bu yuzden.hayatim mahfoldu ve konusmakla bir sonuca varamiyoruz.ne zamanki bu konuyu halledebiliriz(cok zor)ve maddi durumumuz duzelir ben o vakit kendime gelirim.insan moralsiz olunca normalde gulup gececegin seyler cinnet gecirme sebebi olabiliyor.bu sikintilarin icinde olmasaydiniz o kaplar gozunuze gorunmezdi bile hatta belki espri konusu bile olabilirdi aranizda.ama mutsuzluk soz konusu olunca kriz gecirme sebebi olmus.boyle iste arkadasim.ne diyeyim huzurlu gunler yakin olsun insallahHanimlar cok tesekkur ederim. Butun yorumlari tek tek okudum. Icime su serptiniz. Sagolun. Bu donemin gecici oldugunu dusunmek istiyorum. Sorumluluklarim gercekten omuzlarima agir geliyor artik.
Isi birakmama sebebim maasimin iyi olmasi ve ucretli dogum izninden yararlanmak istemem. Okula geri donup iki senelik bir bolum okumak istiyorum (hemsirelik). Amerikadayim. Burda cok gecerli bir meslek ve saatleri de cok uygun, haftada yalnizca 3 gun. O zamana kadar para biriktirmek istiyorum esime cok yuk olmamak icin.
Korunma yontemimizi merak edenler olmus. IUD- Skyla. Turkiye de spiral diye biliniyor.
Bebegimi dusununce, butun bi skintilarin onu gerecegini dusununce de artik agliyorum. Sinirlerim o kadar bozuk ki herseye agliyorum artik.
Doktordan rapor alip bir sure evde oturmayi ben de dusunuyorum. Insallah basarabilirim. Adaptasyon problemi yasiyorum. Isimi biraktigim zaman cok rahatlayacagim bundan eminim.
Esimin kaplari atma sebebi, onunla ayni evde yasamaya baslayinca onun esyalari ve benim esyalarima birlikte yer yoktu. O da ben de cok seyimizi attik sigabilelim diye. O da gozune benim kaplari da ilistirmis :))
Isimi merak eden de olmus. Lojistik firmasinda mudur yardimcisiyim. Ama bu firmanin yonetimi hic guzel degil. Degistirmeye calissam da beni asan sorunlar var. o yuzden is degistirmeyi dusunurken, hamile oldugum icin kalma karari aldim. Simdi de zorlaniyorum. Hapis gibi burada calismak. Girdigin saat belli, ciktigin belli degil..
Ah ah..
Cok sagolun canlarim ne guzel moral vermissiniz. Cok cok tesekkur ederim
Bildigim baska atasozleride varda sen anlar misin bilemedim :) derdini anladim ben seninde neyse... tum topici batirdin zaten
millet korunurken hamile kalır, ben.... aman ya
Elbette kolay değil
Bir anda fazla mı sorumluluk aldınız
İşinizden izin alma veya ayrılma durumu ols
Ya da tatil
Gebelik de duygusallık oluyor malum
Ayniyim.evlilik hayatinin bana gore olmamasi konusunda.esimi seviyorum ki gercekten iyi bir es cocuk konusunda fazlasiylada yardimcidir.cocuklarimi deli gibi seviyorum ve cocuklarim uslular oyle insani yoran cocuklardan degiller..isimi hic sevmiyorum ama en azindan calisma saatleri belli ve asiri bir yorgunlugu yok fiziksel anlamda.kafa yorgunlugu ayri tabi.kedim var cooook sevdigim.kopegiim yok olmasini isterdim ama onu gezdirme bakimi vs kendimde o gucu goremiyorum su an.ama bunlara ragmen cogu zaman cocuklardan once keske bosansaymisim ya da hic evlenmemeliymisim ben diyorum.evlilik bana gore degilmis.olayin kendisi bile sacma geliyor bana.evli insanlarin ayri birer evi olmali diye dusunuyorum arada tek kalip kafa dinlemeliler.ozgurlugume duskunum ben isleri sorumluluk oldugu icin yapmayi sevmiyorum.istedigim icin yapmaliyim dayatmalar sonucu degil.kendimi kapana kisilmis hissediyorum.bu kisilmislik hissi beni mahfediyor.gitsem gidemiyorum kalsam olmuyor.nefes almakta zorlaniyorum bazen.yakami pacami parcalayasim geliyor.o cocuguna yetememe,hislerinin cocugu etkilemesi en fenasi.hamileyken dusledigim annelikle su an yaptigim anneligin ilgisi yok.ne hayallerim vardi oysa.benim durumumu madiyatta etkiliyor su an cok zor bir durumdayiz madfi anlamda ve 3 yil daha bu sekilde gidecek.oysa ben cocuklarimla gezecektim bol bol,onlari oyun guruplarina katacaktim,kurslara gonderecektim,sinemaya,tiyatroya,cocuk muzikallerine gidecektik bol bol.yok yok yok.olmuyor para yok,o ruha sahip bir es hic yok.hadi esi bosver ben hepsini hallederim de para yok iste.cocuklarim 3 bucuk yadina geldi bir 3 yil daha para yok.etti 6 bucuk.o yaslarina kadar hicbir sey veremeyecek olmanin uzuntusunu yasiyorum.cocuklarimin hayati tanimadi sosyallesmesi icin gec degildir umarim o yas.sadece cocuklarda degil kendim icinde gecerli.en basitinden fotografcilik kursuna gitmek istedim sadece sokak hayvanlari icin mama aliyorsun 10 paket baska ucreti yok kursun.ama onu alacak maddi gucum yok.maddiyat disinda tum evliligim boyunca esime kirildigim bir konu var ve ben bunu asamiyorum bir turlu.aklimda surekli bu konu bunalima girdim bu yuzden.hayatim mahfoldu ve konusmakla bir sonuca varamiyoruz.ne zamanki bu konuyu halledebiliriz(cok zor)ve maddi durumumuz duzelir ben o vakit kendime gelirim.insan moralsiz olunca normalde gulup gececegin seyler cinnet gecirme sebebi olabiliyor.bu sikintilarin icinde olmasaydiniz o kaplar gozunuze gorunmezdi bile hatta belki espri konusu bile olabilirdi aranizda.ama mutsuzluk soz konusu olunca kriz gecirme sebebi olmus.boyle iste arkadasim.ne diyeyim huzurlu gunler yakin olsun insallah