- 21 Ekim 2021
- 559
- 1.272
- 30
-
- Konu Sahibi fiyonaprensesolan
- #1
Merhaba kızçeler, daha önce burayı takip etsem de yeni üye oldum ve iç döküp bu konular hakkında fikir almak istedim. Uzun olacak ama özet geçmeye çalışacağım.
27 yaşında olacağım ay sonu. Bugüne kadar sağlıklı (uzun ve mutlu) bir ilişki yaşamadım diyebilirim. Yanlış tercihler yaptım ve belki mutlu bir birliktelik yaşayabileceğim karakterdeki kişilere karşı da hiç bir hissim olmadığı için devam edemedim.
Şu an 2 aydır tanıdığım 1 aydır da sevgilim olan birisi var hayatımda. Ortak arkadaşlarımızın olduğu, yaşadığımız yerin küçük olması sebebiyle ailesini, işini gücünü, karakterini, arkadaş çevresini yakından gözlemleyebildiğim biri. Ve derler ya efendi erkek yerine piç tercih edilir diye, bu kişi orada geçen “efendi” erkek kategorisinde tanıdığım kadarıyla.
Evliliği isteyen, bunun için evini de almış olan biri (bi yuva kurma hazırlığında demek istiyorum). Hemen hemen her konuyla ilgili gelecek planına beni dahil eder, kitapları çok sevdiğim için bi odayı sana kitap odası yaparız der, gitmek istediğim yerlerden bahsederim her sene birine gider gezer görürüz der. Böyle şeyleri uzattıkça tadının kaçtığını düşünüyorum seneye bu zamanlarda her şeyi bitirmiş olalım der. Geçen gün nişan töreninin büyük olmasına gerek olmadığını, nikah şahitlerini falan konuştuk mesela.
Yani düşünüyorum 30 yaşında ortak çevremizin de olduğu ufak bir ilçede yaşadığımız adam kalkıp bunlar ile ilgili boş hayaller kurdurmuyordur bana değil mi? Ya liseli hayalleriyse bunlar? Aklıma o kadar yer ediyor ki onunla evlenecek olma fikri ve 2 ayda bu fikre kapılmış olmak o kadar ergence geliyor ki aynı zamanda.. ve imkansız geliyor..
2 ay çok çok kısa bir süre ama haftada 2-3 defa görüştük bu süreçte. Arkadaşlarıyla da tanıştım yani sanırım fazlaca benimsedik birbirimizi.
Diyeceksiniz ki ee sorun ne? Sorun biz cinsellik de yaşadık. Nasıl doğru ifade ederim bilmiyorum, ama bunu yaşamak karşı tarafta olumsuz bir izlenime ya da rahatlığa sebep olur mu acaba diye düşünmeden edemiyorum. Bana karşı davranışından, bakışından, beni düşünmesinden cinsellik için blöf evlilik hayali ya da sahte gelecek planları yapacak bir adam olmadığı sonucuna varmak istiyorum. Ama geçmiş tecrübelerimden de kaynaklı “acaba?” Oluyor içimde. Bundan ona da ufak ufak bahsettiğimde daha beni tanımıyorsun normal, bi kaç ay sona anlayacaksın diyor örneğin.
Cinsellik için çok az bir tanışma süresi olduğunu biliyorum ama buna bir zaman biçmek de ne kadar doğru emin değilim. Sık sık görüşüp farklı ortamlarda da tanıma fırsatın olan biriyle arada çekim de varsa bu yaşanıyor işte.
Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda kızlar? Bu kadar erken cinsellik yaşanması o ilişkinin ciddiyetini zedeler mi? Evlilik ile ilgili hayal kurarken bile yaşanması imkansız bir şeymiş gibi geliyor nedense. Mutlu ve her şeyin yolunda gittiği birlikteliğe bile neden inanıp mutlu olmayı seçemiyorum da sorguluyorum her şeyi..
27 yaşında olacağım ay sonu. Bugüne kadar sağlıklı (uzun ve mutlu) bir ilişki yaşamadım diyebilirim. Yanlış tercihler yaptım ve belki mutlu bir birliktelik yaşayabileceğim karakterdeki kişilere karşı da hiç bir hissim olmadığı için devam edemedim.
Şu an 2 aydır tanıdığım 1 aydır da sevgilim olan birisi var hayatımda. Ortak arkadaşlarımızın olduğu, yaşadığımız yerin küçük olması sebebiyle ailesini, işini gücünü, karakterini, arkadaş çevresini yakından gözlemleyebildiğim biri. Ve derler ya efendi erkek yerine piç tercih edilir diye, bu kişi orada geçen “efendi” erkek kategorisinde tanıdığım kadarıyla.
Evliliği isteyen, bunun için evini de almış olan biri (bi yuva kurma hazırlığında demek istiyorum). Hemen hemen her konuyla ilgili gelecek planına beni dahil eder, kitapları çok sevdiğim için bi odayı sana kitap odası yaparız der, gitmek istediğim yerlerden bahsederim her sene birine gider gezer görürüz der. Böyle şeyleri uzattıkça tadının kaçtığını düşünüyorum seneye bu zamanlarda her şeyi bitirmiş olalım der. Geçen gün nişan töreninin büyük olmasına gerek olmadığını, nikah şahitlerini falan konuştuk mesela.
Yani düşünüyorum 30 yaşında ortak çevremizin de olduğu ufak bir ilçede yaşadığımız adam kalkıp bunlar ile ilgili boş hayaller kurdurmuyordur bana değil mi? Ya liseli hayalleriyse bunlar? Aklıma o kadar yer ediyor ki onunla evlenecek olma fikri ve 2 ayda bu fikre kapılmış olmak o kadar ergence geliyor ki aynı zamanda.. ve imkansız geliyor..
2 ay çok çok kısa bir süre ama haftada 2-3 defa görüştük bu süreçte. Arkadaşlarıyla da tanıştım yani sanırım fazlaca benimsedik birbirimizi.
Diyeceksiniz ki ee sorun ne? Sorun biz cinsellik de yaşadık. Nasıl doğru ifade ederim bilmiyorum, ama bunu yaşamak karşı tarafta olumsuz bir izlenime ya da rahatlığa sebep olur mu acaba diye düşünmeden edemiyorum. Bana karşı davranışından, bakışından, beni düşünmesinden cinsellik için blöf evlilik hayali ya da sahte gelecek planları yapacak bir adam olmadığı sonucuna varmak istiyorum. Ama geçmiş tecrübelerimden de kaynaklı “acaba?” Oluyor içimde. Bundan ona da ufak ufak bahsettiğimde daha beni tanımıyorsun normal, bi kaç ay sona anlayacaksın diyor örneğin.
Cinsellik için çok az bir tanışma süresi olduğunu biliyorum ama buna bir zaman biçmek de ne kadar doğru emin değilim. Sık sık görüşüp farklı ortamlarda da tanıma fırsatın olan biriyle arada çekim de varsa bu yaşanıyor işte.
Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda kızlar? Bu kadar erken cinsellik yaşanması o ilişkinin ciddiyetini zedeler mi? Evlilik ile ilgili hayal kurarken bile yaşanması imkansız bir şeymiş gibi geliyor nedense. Mutlu ve her şeyin yolunda gittiği birlikteliğe bile neden inanıp mutlu olmayı seçemiyorum da sorguluyorum her şeyi..