Boşanmak eğer imkanların uygunsa mümkün. Maalesef geliri olmadığı, ailesi sahip çıkmadığı, yalnız kalacak yeterliliği olmadığı için boşanamayan ve katlanmak zorunda olanları hepimiz biliyoruz. Ve boşanmak asla özendirilecek, teşvik edilecek bir durum da değil.
Bu hayatı bir kez yaşayacağız. Eğer evliliğimizin her türlü sıkıntısını çekemiyorsak, biz de çirkinleşiyor ya da ezilip bir kenarda kalıyorsak, bize verilen sınırlı yaşam süresini sadece ağlayıp, pişmanlıklarla geçiriyorsak, ömrümüzü israf ediyoruz demektir.
Ben pişman olmadım. Yaklaşık 2 yıl olacak. Ama ben evlenmeden önce yalnız yaşadığım için yalnız kalırım korkum olmadı. Ve çok uzun süre düşündüm. Anlık bir öfkeyle alınmış bir karar değildi. Mutsuz değilim ama göğsümü gere gere mutluyum da diyemiyorum ama kendimden çok emin bir şekilde evet doğru bir karar vermişim diyebiliyorum. Çünkü benim geleceğe dair umudum olmalı, o zaman bu kalmamıştı ama şimdi var. :)
