Evliliğe az kala vazgeçmek istediniz mi? 🫠

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

overyoursmile

👩🏼‍🌾
Kayıtlı Üye
10 Mart 2023
49
69
3
10 gün önce de burada benzer bir konu açmıştım. Öncelikle tüm cevaplar için buradan tekrar teşekkür ederim. Bilmeyenler için de özet geçecek olursam: 27 yaşındayım ve yıllardır devam eden bir ilişkim var, öğretmeniz. İlişkimizi ailelere açıklayıp iş ciddiye bindiği andan itibaren evlilikten inanılmaz derecede korkmaya başladım. Daha o güne kadar evlenmeyi çok istiyordum oysa ki. Erkek arkadaşımdan bile uzaklaştığımı hissediyorum, hiçbir şekilde kötü bir davranışı veya söylemi olmamasına rağmen.. Babama söylediğimiz güne kadar sarmaş dolaş havalarda uçuyorduk hayallerle, birden söndü içim.

Evlilik öncesi depresyon diye bir şey var mıdır bilemiyorum fakat sanırım gerçekten bu bir tür depresyon. Gözüme haftalardır uyku girmiyor. Olumsuz hiçbir şey yaşanmadı, aileler çok iyi anlaşıyor. Erkek arkadaşım zaten çok saygılı çok naif bir insan. Maddi durumumuz da gayet iyi. Ama beynimin içini susturamıyorum. Ya evlenince soğursam, ya ne yaptım ben dersem, ya evlenecek kadar sevmiyorsam, ya aynı evin içinde yapamayıp gıcık olursam gibi düşünceler beni bitiriyor. (Daha önceki erkek arkadaşımda da bunları hissetmiştim) Güvensizlik duygusu mu bilemiyorum. Her an vazgeçecek gibiyim.


Aranızda böyle bir şey yaşayan oldu mu? Nikaha az kala vaz geçmek istediniz mi hiç? Yada sonra bu düşünceleriniz geçti mi?
Kısacası evlilik öncesi düşüncelerinizi çok merak ediyorum. Tecrübelerinizi okumayı çok isterim. Çok teşekkür ederim.
 
Evet nikahtan 1 saat önce bile bu kaygılarım vardı ama ben normalde de aşırı evhamlı biriyim o yüzden normal karşılamıştım.
imza atmadan önce bile saniyelik anneme bakıp onay beklemişim videodan izleyince utanıyorum, o da işaret ediyor imza at diye :))

Sonuç olarak evliliğin böyle bir şey olduğunu bilsem 30uma kadar evlilikten kaçmazdım tahminimden daha iyi çıktı.
 
Aynı evin içinde iyi de olacaksınız kötü de zaten evlilik iyi günde kötü günde değil mi herşey tadında güzel. Diğer konumuzda babanızın ablaniza çok cektirdigini korktuğunuzu soylemistiniz ama sizin evlilik konusunda gayet ılımlı yaklaşması süreci hizlandirdigi için tepkisiz kalmış olabilirsiniz. Herşeyin kolay olmasına alismamissiniz demek ki mutluluklar
 
Evliliğe az kala vazgeçmek istemeyen var mı ki?
 
Bana anksiyete krizleri gibi geldi çünkü somut bir problem yokmuş gibi görünüyor.
Yine de tedbirli mi adım atsanız?

Sanırım evliliği bir kafes gibi algılıyoruz bazen, veya tutsaklık gibi.
Büyütüyoruz gibime geliyor, bende de daha hayal aşamasında bile bu tedirginlik oluyor çünkü.
 
1,5 ay önce nişan attım. Buyrun, dinliyorum?
 
Ben. Çok iyiydi çok anlayışlı pek çok insan için idealdi ama olmadı süreç içinde soğudum ve bir türlü eskisi gibi olmadı benim için. Kendimi çok zorladım ama baktım mutsuzum ve mutsuz edicem başta onu sonra da kendimi göz göre göre bu keşmekeşin içine atmamak için ayrılma kararı aldım. Ancak hem o hem de çevreyi taviz vermeden ve kırmadan ikna etmem zor oldu
 
Karşı tarafın değil kendinizle ilgili sorun bu hiç evlenmemek gibi bir niyetiniz de varsa aklınızda düşünün tabi ama evlenmekte gönlünüz varsa fazla derinlere inmeyin zaten ortada sorun yoksa.
 

Davranışları mı soğuttu yoksa sadece seninle alakalı bir durum muydu benim gibi? Birden insan neden evlilik yolunda böyle olur ve düşünür diye çok kızıyorum kendime
 

Bu bende olmustu. Ilk zamanlar nisandi hazirlikti derken insan bir sey anlamiyor cunku hala sevgilisiniz ama evlilik yaklastikca ben nasil yirtsam vazgecsem diye dusunuyordum :) evlilik kismi bilmedigim ve tecrube etmedigim bir durum oldugu icin beni korkutuyordu. Vazgecmeyi de cok denemistim ama esim her sey cok guzel olacak diye diye beni ikna etmisti. Simdi iyi ki diyorum. Bir daha evlenecek olsam yine esimle evlenmek isterdim. Yani ortada bir sorun yoksa geciyor o duygu.
 
Evlenmek niyetiyle başlamıştım zaten , başlangıçta olabilir diye de düşünüyordum. Etkilenmiş ve beğenmiştim ancak zaman içerisinde aslında o pek olumsuz bir şey yapmasa da buz gibi soğudum. Temel sorun kendimi çok baskın hissetmeye başlamamdı ve onun aslında bir şey yapmaması. Fikir alışverişine ve paylaşıma açık bir insanım , nahif bir karakterim var ama o sürekli sen en iyisini bilirsin en güzelini yaparsın anlayışı ile kendini pasivize etti. Bu beni çok soğuttu. Her şeye ben karar vereceksem ve ben zaten biliyorsam o bana ve ilişkiye ne katacak ? Bu benim için ekstra sorumluluktan fazla bir şey olmayacak diye düşündüm. Bitirmek istedim. Elhamdülillah iyi ki olmamış . İnsan kendine yetmek de yetişmekte dahi zorlanıyor kendini bu denli başkasına bırakan birini taşıyamayacağı kanaat getirdim.
overyoursmile .!.:
Davranışları mı soğuttu yoksa sadece seninle alakalı bir durum muydu benim gibi? Birden insan neden evlilik yolunda böyle olur ve düşünür diye çok kızıyorum kendime
Genişletmek için tıkla...
 
tek fark erkek arkadaslarımızın meslegı aynı degıl o da aynı olsa ben yazdım zannedıcektım. Bende senın gibi oldum teklıfı ettı sonra bana bı geldıler anıden soğudum uzaklastım ters davrandım aramasını yazmasını bıle ıstemıyodum sebepsız . Aha dedım yandık. Ama sımdı 2 ay geçti çıktım o duygudan
 
Bende de benzeri oldu. Eşim bana evlilik teklif edip ben de kabul eder etmez ailesini aradı sonra eş dostu aradık "evleniyoruz" falan dedik. O ana kadar herşey iyiydi sonra bende içten içe "dönülmez bir yola girdim" gibisinden bir panik oldu. Sonrasında da, hatta nikah gününden bir gün öncesi tavan yapan, bazı endişeler başladı. Acaba evlenecek kadar seviyor muyum? endişesi hiç olmadı çünkü seviyordum ama şöyle endişeler oldu: Sevgililikte karşındakini kırmamak için özen gösteriyorsun ya, her an kaybetme korkusu var ama evlenince birbirimiz için "çantada keklik" gibi mi oluruz? bu ilişkide birbirimize gösterdiğimiz özen ve mutlu etme çabası ortadan kalkar mı? Acaba ilişkimiz monotonlaşır da birbirimizden soğur muyuz? Eşimin özgürlüğü elinden gitti diye acaba o evlilik yüzüğü bir "pranga" gibi mı olur? Bu nevi endişeler oldu. Ama hepsi yersiz çıktı. 7 yıldır evliyiz, hiç böyle olmadı; Hatta evlilik güzel bir şey" dedim. Bizim için evlilik aşkı öldürmedi, daha da güzelleştirdi diyebilirim. Ancak elbette ki evlilik gül pembe değil, evliliğin zorlukları var çünkü hayat zor zaten, evlilik de müşterek bir hayat. İş stresi ev stresi, maddiyat, bir de çocuklarınız olunca... Kolay değil. Bir de içselleştirdiğimiz bazı toplumsal ve çevresel beklentiler var evlilikle ilgili, kadın ve erkeğe biçilen roller gibi, kayın ailenin bir bireyi olma "gelin" veya "damat"vb... Ama bunları aşmayı ya da iyi yönetmeyi bilirseniz hayatın zorluklarını birlikte göğüslemek, güzelliklerini de birlikte yaşamak güzel bir şey.
 
Nikahtan bir gün önce eşim kapıma geldi.Deli gibi kavga etmistik ve ayrılıcam senden dedim.Geçtim içeri anneme ablamalara bitti bu iş dedim. Baktım kapıda indim aşağı konuştuk ettik neyse o an bana bir iki kelam etti hiç unutmam.Ertesi gün evlendim. Evlilik zor mu evet çok çok zor. Pişman mıyım ? Değilim. Allah pişman etmesin:)
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

Hayattaki tek başınalık hissi
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
1K
Bunnybee
M
Ailem erkek arkadaşımla evlenmeme razı değil
8 9 10
Yorumlar
182
Görüntüleme
5K
Gocmenturna
G
V
Nasip reddedilen bir şey midir? Aşkta seçici olmak şımarıklık mı? Kendimi hayata dair ümitsiz hissediyorum.
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
1K
violeta8
V
V
  • Kilitli
Aileme bu ilişkiyi nasıl açıklayabilirim? Mantık evliliği mutlu bir evlilik olur mu sizce?
17 18 19
Yorumlar
363
Görüntüleme
18K
Once_upon_a_time
J
Çocuklu bir erkekle sevgiliyim ve sizce onunla evlenmeli miyim?
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
6K
Sadecebenbb
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…