Evli olanlar kadınların düşünceleri çok önemli kendimi çok kötü hissediyorum lütfen bişeyler yazın

Çocuklar bağırmayin.
Onların bir suçu yok.
Suç ikinizin.
Anlasamayan iki kişi iki çocuk getirmisse dünyaya bunun bedelini çocuklar odememeli.
 
El üstünde tutuyordu seviyordu sandın ki hep öyle olucak değil mi.
Ah ah şu erkeklerin seviyorum demesine aldanmayın .
Evlendikten sonra o kızı elde ettikten sonra hepsi fabrika ayarlarına geri döner.
O yüzden seviyordu dan çok karekterine bakmak lazım erkeğin önce.
Onların hissettiği sevgi değil zaten heves.
Hevesi alınca işte böyle oluyor.
Kadınlarda değişti diyor değişmedi o öyleydi zaten sadece maske takıyordu elde etme dürtüsü tavandı her dediğini yapıyordu
 
Bi süre ailenizde kalın bence birbirinizi yipratmissiniz herşey olacağına varır. İnanin ki bağırma cagirmanin faydası yok nasıl davranırsanız öyle karşılık görürsünüz
 
İnşallah
 
Şimdi ona bunları diyorum ben en azından baştan beri olduğum gibiyim sadece sinirli bir insan haline geldim senin yüzünden diyorum. Ama sen başta böyle değildin diyorum hep yani en azından 360 derece dönüş beklemiyordum bu benim için hayal krıklığı oldu
 
İster istemez onlara yansıyor yani bazen benim ona sinirli olduğumu bilsin diye çocuğuma en ufak yaramazlığında aşırı bağırıyorum işte senin yüzünden ben bu şekilde sert oluyorum gibi

Çünkü adamı kendinizden soğutmak için elinizden geleni yapıyorsunuz. Bu dil insanı verirse eder rezil de eder.bi bakarsınız mahkemedesiniz. Söyle diyim nazar falan değil şeytan sizle çok uğraşıyor siz akıllı olacaksınız kendinizi rahatlatacak şeyler yapın youtube da faydalı videolar var dinleyin sohbet olur kuran olur faydası olur siz dolmussunuz şeytana prim vermeyin sabreden derviş olur bu dünya çabuk bitiyor yani
 
Bi süre ailenizde kalın bence birbirinizi yipratmissiniz herşey olacağına varır. İnanin ki bağırma cagirmanin faydası yok nasıl davranırsanız öyle karşılık görürsünüz
Başkalarına yansıtmak o kadar beni yoruyor ki ailem de olsa o bakışları istemiyorum bikaç defa şahit oldular tartışmamıza ama kendi ailesini hiç dahil etmiyor bir sıkıntı olunca annenle konuşucam falan diyor ben de git kendi ailenle konuş diyorum ailemi üzmene gerek yok
 
Ben de ondan soğudum ama çok değil bikaç ay öncesine kadar da onu herkesten kıskanıyordum şimdi ise umrumda değil. Evet haklısınız kendim için şu aralar sadece müzik dinleyebiliyorum o da slow şarkılar yani daha bir kötü oluyorum aslında.
 
Şimdi bağırmak ayrı şey hırsını çocuktan çıkarmak ayrı şeyler .çocuk yanlış bisey yapar insaniz tepkisel olarak bagiririz ama durduk yere bağırınca çocuk bocalar
 
Şimdi bağırmak ayrı şey hırsını çocuktan çıkarmak ayrı şeyler .çocuk yanlış bisey yapar insaniz tepkisel olarak bagiririz ama durduk yere bağırınca çocuk bocalar
Ever maalesef öyle haklısınız benim de dengem şaştı zaten sınırdayım
 
Maske takıyorlar maalesef.
Aslında maske de değil o hevesle daha yumuşak başlı daha böyle anlayışlı davranıyor.
Aynı eve girince gercek yüzüyle karşılaşıyorsun o zaman da hayal kırıklığı oluyor.
Bide gidecek bir yerin yoksa yada güçlü değilsen ona karşı ezdikçe eziyorlar.
Türk erkeğinde kadına değer verme sıfır zaten genetik olarak kodlarına işlemiş.
Tabi düzgün tiplerde var kıymet veren ama onlar zaten karekter olarak gelişmiş ve olgun oldukları için öyleler sevgiyle ilgisi yok.
Sevmek önemli olmuyor işte evet seviyor seni ama canını acıtıyor çünkü sevmeyi bilmiyor sevmek kıymet vermek değer vermektir .
Ben şaşırmıyorum artık bu tip konulara.
Allah yardımcın olsun çocuklarına lütfen yansıtma sen güzel çocuklar yetiştir kadına kıymet veren insana değer veren çocuklar olsun.
Belki gelecek nesil daha güzel olur .
 
Reactions: hlz
Annelik başka bir şey eşlik başka bir şey değildir. Biz bir bütünüz. Yaşamın içinde ne varsa; iş, annelik, eşlik, sevgililik vs bunların hepsi duygularımıza yansır, böylelikle hareketlerimize yansır. Öncelikle vicdan azabı yerine değişme yoluna gidin. Sizin çocukları suçlamadığınızı anladım ben yazınızdan, siz çocuklara bağırarak eşinize siteminizi dile getiriyorsunuz. Halbuki bu ona ters tepki yapıyor biliyor musunuz? Siz çocuklara bağırdıkça onu suçlu değil öfkeli hissettiriyorsunuz. Çocukların da hissedebileceklerini yazmışlar bir çok kez, yinelemeyeyim.

Buradan dönüş var. Biraz kendinizi motive edin. Akşam motive olmuş bir şekilde eşinizi karşınıza alın. Tartışmadan, suçlamadan, güzel bir konuşma yapın. Eve geldiği zamandan başlayın, güzel karşılayın ki konuşmak için o da güzel bir modda olsun. Gayet açık olun. İlişkinizi düzeltmek istediğinizi söyleyin, sevdiğinizi söyleyin. Evet hiç bir şey tek taraflı olmaz ama bir şeyleri değiştirmek istiyorsanız bu sinir harbini bırakmak zorundasınız.
Herkesin evliliğinde çok iyi zamanlar da oluyor, kötü zamanlar da oluyor. Şu an kopma noktasındasınız, toparlayabilirsiniz. İletişim kurun, sinirlerinize hakim olun.
 
Eşiyle sıkıntı yaşadığı an psikolojisi dönen ve bunu günahsız masumlara yansıtacak psikolojik dayanıklılığı ve esnekliği olmayan kimse anne baba olmamalı. Bunu tolere edemiyorum. Her şartt ve koşulda anne baba evladına iyi olmak zorundadır. Hiçbir çocuk ana babasının paçasına yapışıp nolur bizi doğurtun demiyor. Siz isteyerek yapıyorsunuz. Psikolojileri bozulursa vebali boynunuzadır.
 
İster istemez onlara yansıyor yani bazen benim ona sinirli olduğumu bilsin diye çocuğuma en ufak yaramazlığında aşırı bağırıyorum işte senin yüzünden ben bu şekilde sert oluyorum gibi
İğrenç bir insansınız. Deseniz ki, yaşadığım stresi elimde olmadan çocuklarıma yansitiyorum. Onlara bağırıyorum. Bir nebze anlarım. Ama siz bariz eşinizin ilgisini çekmek, onun size eskisi gibi olması için bilerek çocuğa bağırıyorsunuz. Zaten konuda en ufak bir pişmanlık yok çocuklara karşı. Siz hırs yapmışsınız. Bana kul köle olan adam nasıl bu hale geldi diye. Amacınız eski haline getirmek.
Yazik o çocuklara, anneliği kesinlikle haketmiyorsunuz
 
Canım ya kendimizi okuyorum zannettim okurken. Maalesef hayatın stresi çok fazla omuzlarımızda yük. Yıpranıyoruz, sinirler de yıpranıyor. En yakınındaki insana patlıyorsun , artık en ufak şey tolere edilmez oluyor. Ama bu çok yanlış. Bizde görümcem eşime çok kızdı bana bağırıyor diye. Bu benim de kendimi sorgulamama yol açtı ben de bazen eşimi çok sinir ediyorum, bazen ben de bağırıyorum. Yapmamak lazım. Değmez üzmeye karşındakini. Siz bir günliğine de olsa başbaşa bir yere gidin imkanınız varsa. Ya da oturun konuşun. Bağırmayın birbirinize kırıcı olmayın. Biz eşimle konuşuyoruz ve o da üzülüyor; haklısın diyor. Arada yine gerildiğimiz oluyor ama hemen özür diliyoruz birbirimizden. Bu çok önemli, karşı tarafı istemeden kırmak bazen kaçınılmaz olabiliyor ama bunu fark ettiğin anda özür dilemeli, bir yumuşatmalı ortamı. Önemli olan birbirinize sevginiz saygınız bunu hep akılda tutmak lazım, gerisi gelip geçici, değmez.
Ben tabi yazarken eşinizle ilişkiniz ile ilgili yazdım ama çocuklar konusu daha da hassas bir konu. Çocuk travma alır ve unutmaz. Sizler koskoca insansınız neticede kendi hatanızı da bilirsiniz, karşındakinin hatasını da görebilirsiniz ama çocuk ezilir. Bu çocuk için şiddettir yaralar.
 
acaba kendinizi çok mu kasıyorsunuz. biraz kendinize zaman ayırın mutlu olmasanız da mutluymuşsunuz gibi yapın biraz hayatınıza neşe getirin evde sürekli mutsuz takılan biri kimseyi mutlu edemez.
ben evde müzik açıp keyifle takıldığım zaman eşimin mutluluğunu hissedebiliyorum. veya mutsuz gergin sinirli takıldığımda eşimin bana uzaklığını onunda sinirlendiğini hissedebiliyorum.
ki bu çocuklara da yansır hatta en çok onlar hisseder. Biraz rahatlamaya ihtiyacınız var. İlla eşinizle gitmek zorunda değilsiniz tek de gidebilirsiniz terapiste. çocuklarınızı 3-4 saat bırakıp gidip sonrasında kendinize bi kahve ısmarlayın sahilde oturun kafanızı bi boşaltın. hatta dönüşte eşinize bi jest yapın ne bileyim mutlu kıpır kıpır bi öpücük bile iyi gelir belki :)
geçici günlerdir çocukları olmadan önce gül gibi geçinip çocuktan sonra çok stres olan çiftler duyuyorum. Bu bir süreç, bu süreci olabildiğince hafif atlatmanız dileğiyle :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…