Kızmadım bu çok ağır geldi dedim demekki çok kötü birşey yapmışım hissi daha da güçlendi lütfen her söylediğime karşı çıkarak yorum yapmayın
Kızmadım bu çok ağır geldi dedim demekki çok kötü birşey yapmışım hissi daha da güçlendi lütfen her söylediğime karşı çıkarak yorum yapmayınBence sert yorumlara kızmak yerine teşekkür et. Bu yorumlar senin çocuklarını düşünen insanlar tarafından yapılıyor. Bunlar senin sarsılmana belki kendini düzeltmene yarayacak. Buraya çocuklarına kızdığını bilerek yazdın bu Bi yardım çağrısı Belli ki dönüştüğün anne modelinden rahatsızsın.
Beni çok sevdiği için evlenmedim ben de onu sevdiğim için evlendim. Evet başta daha çok kaybetme korkusu olan oydu haklısınız ve bunun için herşeyi yapıyordu sonra o da yorulmuş olabilir ama bu sert kaba olmasını haklı kılmıyor bence ve ben de öyle bir insan değilim yani saygısız biri değilim o öyle olduğu için saygısızlık arttı benim açımdan da karşılıklı bir saygısızlık halini aldı evliliğimiz ki bu sevgiden daha önemlidir benim için saygı .Evlilik yürütmek istiyorsanız siz de bir şeyler vermeniz lazımdi.Eşinizin baştaki hali, bir şeyler almadan vermek devamli sürebilecek bir şey değildi zaten.
Yaşiniz hep genç kalmiyor. 5 yıl olmuş çoluk çocuğa da karışılmiş nereye kadar tepesinde tutacaktı sizi?
Bakin şimdi de evlilik bitmesin diye tutuşan sizsiniz.
Bir erkek ilişkiye evliliğe kadından daha çok emek vermeli, ve daha çok seven taraf erkek olmalı düşüncesinde bir insanım ama bunu yapmanın da ince bi dengesi var yine de.
Hiç sevmediğiniz insanla sırf çok peşimde dolandı diye evlenilirse bu denge sağlanmaz bence.
Durduk yere neden kaybetme korkusu yaşıyordu yorulacak ve bu kadar biktiracak kadar mesela?Beni çok sevdiği için evlenmedim ben de onu sevdiğim için evlendim. Evet başta daha çok kaybetme korkusu olan oydu haklısınız ve bunun için herşeyi yapıyordu sonra o da yorulmuş olabilir ama bu sert kaba olmasını haklı kılmıyor bence ve ben de öyle bir insan değilim yani saygısız biri değilim o öyle olduğu için saygısızlık arttı benim açımdan da karşılıklı bir saygısızlık halini aldı evliliğimiz ki bu sevgiden daha önemlidir benim için saygı .
Bunun için tartıştım onunla hep ama öfkesini kontrol edemiyor biz de senin öfkeni kontrol edememeni çekmek zorunda değiliz diye çok tartıştım. Yok sakin biri değil bunun için terapiye gidelim dedim zaten ama ben gideceğim tek olmasını çok önermedi bir psikolog arkadaşım çift terapisi daha etkili olur diyor çünkü onun öfkesi beni çileden çıkarıyor buna sabredemiyorum artık o beni etkiliyorOnun çocuklara yansıtmasına neden müsaade ediyorsunuz? Yazık değil mi o sabilere?
Duygu sömürüsüne ihtiyacım yok hanımefendi burda birbirimizi tanımıyoruz dediğim gibi bu benim ne işime yarayacak yani neden böyle bişey yapayım. “İşte senin yüzünden ben bu şekilde sert oluyorum”dediğim kısım eşime yansıtmak istediğim kısımdır çocuğuma değil çocuğuma bikaç defa bağırdım evet bundan mutlu değilim rahatsızım zaten ama direkt iyi bir anne değilsin diye bir cümle annelere rahatça söylenecek bir cümle olmadığını düşünüyorum. Bikaç defa çocuğuma bağırdığım için kötü anne olmadığımı düşünüyorum,kendimi bu konuda suçluyorum o psikolojiyle size yazıyorum zaten.Burada iyi bir anneyim süperim herşey güzel sadece kocamla kötüyüz de demiyorum . Hatamın farkındayım bağırma etme demenizi anlıyorum bu ben de yer ediyor vurgulu bi şekilde o yüzden etkileniyorum birinin işte yapma etme demesi bazen insan bilse de iyi geliyor.Lütfen burada bize duygu sömürüsü yapmayın.
Çocuğunuza nasıl bağırdınızı kendiniz yazmışsınız. Normal bir yapma etme hayır bağrışı değil bu. Kendinizi tutamazsınız, bağrırsınız burada empati yapılır, ama gayet bilerek çocuğu suçlayarak kızarak bağrıyorsunuz. Ve bunu tekrarlıyorsunuz.
"benim ona sinirli olduğumu bilsin diye çocuğuma en ufak yaramazlığında aşırı bağırıyorum işte senin yüzünden ben bu şekilde sert oluyorum gibi"
Her annenin zor anı var, hiçkimse sabır taşı değil. Ben çileden çıkmayan zorlanmayan anne olduğunu sanmıyorum. Ama çocuğa sinirli olduğunu bilerek yansıtmak, onu suçlamak ayrı şey.
Siz böyle iki satır yazıya alınıyorsunuz ama o bebekler napsın? El kadar çocuk onlar. En güvendikleri insan bilerek ona bağrıyor, güç gösterisi yapıyor. Onlar ne kadar üzülüyordur kim bilir. Ben onlara üzüldüm size değil.
Önceleri öyle bir umudum vardı şimdi ise yok yani ne yapsam boşmuş gibi geliyor. İyi davranıyorum bikaç gün sonra diyelim ki bişeye sinir olmuş onu eve getirebiliyor ben sürekli alttan alamam artık sinir tahtası gibi yansıtamaz artık bana ben de sinirliyim eskisi gibi değilim ben onu güzelleştiremiyorum o beni sinirli,sabırsız,kaba bir insan haline getiriyor bunu görüyorum yokuş aşağıya gittiğimi görüyorum çocuklarımı da o yokuşa sürüklemek istemiyorumÖncelikle çocuklarınıza bu şekilde yaklaşmamaya çalışın yazık onlara. Bence 1 ay kadar kendinize bir zaman tanıyın eşinize güler yüzle yaklaşıp yavaş yavaş konuşmaya çalışın birlikte herhangi bir aktivite yapmaya başlayın ama bunu yavaş yavaş başlatın. Biraz zaman alan değişim gibi düşünün bu süreçte o da biraz rahatlasın sakinleyin. Elinizden geldiğince olumlu alttan alan biri olmaya çalışın. Sizin güzelliğiniz onu da güzelleştirir.
Ben çok sustum ama artık susmadığım için tartışıyoruz zaten. Ah işte çocuk konusu beni üzüyor zatenBiz ne yaparsak yapalım eşin kötüyse vay haline. Benim eşim de öyle evlilikte sogudm resmen. Ama çocuklarına bağırmak çözüm değil. Ben çocuklarım için susuyorum herseye ama zamanı gelince patlıcam çok kesin
Dogumdan sonra evde 1 cocuk 1 bebek ve taze anne olarak yeni denge saglanamamis olabilir mi?
Kac aylik bebeginiz?
Belki siz cok yorgunsunuz halsizsiniz ve bu sebeple boyle hissediyorsunuzdur. Esiniz de etkilenir bu durumdan.
Benim bir tane 19 aylik bebegim var dehset yorgunum asla dinlenemiyorum tahammul seviyem cok dustu ama bebegime karsi degil. Bagirmak kirmak bunlari asla yapmiyorum. Siz de yapmayin. Kocayla iyi olunur kotu olunur ama cocukla annesi hep iyi olmalidir. Esinizle araniz nasil olur bilmem ama oturup cocuklara davranislariniz hakkinda konusun ikiniz de cocuklari kirmaktan vazgecin. Yok yapamiyorsaniz ayrilin cocuklara ayri ama mutlu huzurlu anne babayi geri verin.
Çift terapisi kabul etmezse ne yapmayı düşünüyorsunuz?Bunun için tartıştım onunla hep ama öfkesini kontrol edemiyor biz de senin öfkeni kontrol edememeni çekmek zorunda değiliz diye çok tartıştım. Yok sakin biri değil bunun için terapiye gidelim dedim zaten ama ben gideceğim tek olmasını çok önermedi bir psikolog arkadaşım çift terapisi daha etkili olur diyor çünkü onun öfkesi beni çileden çıkarıyor buna sabredemiyorum artık o beni etkiliyor
Bnce biraz birbirinize zaman ayırmaya değişikliğe ihtiyacınız vat.szde evde bunalmissiniz.evde bakara süresini dinleyin.Nasıl yazacağım bilmiyorum gecenin bu saatinde öyle çaresiz hissediyorum ki kendimi.. evliyim ve 2 çocuğum var. Eşimle evliliğimizi anlatmak istiyorum öncelikle. Eşim beni seviyordu ben sevmiyordum ilk zamanlar yani sevgili olduğumuz zamanlardan bahsediyorum. Sevgililik uzun sürmedi bi ara görüştük olmadı 2-3 ay kadardı ben istemedim çünkü başka birini seviyordum aklım onda kalmıştı ya da yeni birini kabul edemiyordum sürekli bişeyleri gözüme batıyordu saçından tenine hareketlerinden falan hep onunla mı karşılaştırıyordum bilmiyorum böyle bir süreçti. Aileler de biliyordu görüştüğümüzü o çok ciddiydi evlilik istiyordu ben de evlilik adına görüştüm ama olmadı hiç bişey hissedemedim. Bitti. 2-3 ay sürmüştü dediğim gibi telefon ile çünkü ayrı 2 şehirde yaşıyorduk çalışıyorduk. 2 defa yüzyüze görüşmüştük sadece.Sonraki sene ailesi bizimkilere falan söylemişti istediklerini ben istemedim öyle kaldı. O süre zarfında ben de 2 kişi ile görüştüm evlilik adına olmadı yani uzun sürmedi biri ile 1 ay konuştum tabi daha çok tlf ile yüzyüze 1 kere görüştük. O sene her şekilde onunla ilgili bişeyler duyuyordum onun müziklerini dinliyordum bana yolladığı müzikleri falan derken ben ona yazdım bu sefer msj attım yani. Görüştük 8-9 ay görüştük evlendik sonrasında. Çok iyiydi herşey yani benim için herşeyi yapıyordu ben de aşık oldum yani ona,şu an 5 yıllık evliyiz 2 çocuğumuz var ama hiç birbirimize saygı duymuyoruz bi ara iyiydik ben alttan almaya başladım çünkü stresten midesi falan kötü olmuştu dr iyi değil stres diyince öyle 1-2 ayımız cicim ayları gibi geçti sonrasında yine berbat olduk çocuklarımıza bağırıyoruz falan yani ben de bağırıyorum artık ayrı uyuyoruz çocuklarımız birbirini uyandırıyor diye biri bebek çünkü. 1 aydan fazladır ilişki falan da yok saygı sevgi yok artık sanki son raddedyiz gibi. Ben de alttan almıyorum bence bu sıkıntılı sürece girmemize yol açtı. Ben ev işleri yemek vs iyi değildim hiç sesini çıkarmıyordu eskiden şimdi ise en ufak bişeyde bağırıyor yani bıkmış ben de hak veriyorum bu konuda ama artık azarlar gibi ben de o da konuşuyoruz o daha sert tabi. Eskiden onun yanında kendimi güçlü hissederdim değerli hissederdim ailesinin yanında da. Şimdi ailesi sanki eskisi gibi bana değer vermiyor onlar da öyle. Yani biz kıskanılan çifttik ailede şimdi ise eltim ile eşi bizim eski halimiz gibiler bizden önce evlenmelerine rağmen çok kıskanç eltim hep eşimi örnek gösterirdi kocasına. Nazar mı bilmiyorum artık herşey aklıma geliyor. Çaresiz kaldım çok uzun yazdım içimi dökmek istedim tartışmak beni yoruyor artık. Bir çift terapisine gidelim demiştim bir ara tabi istemedi kaldı öyle zaten artık doğru düzgün bişey konuşamıyoruz. Bu durumda olan var mı bir yol gösterecek ya da dertleşecek çok uzun yazdım belki okumazsınız bile ama böyle yazmak bile beni rahatlattı.
10 aylık bebeğim çalışan bir kadınım da aynı zamanda. İşimde de çok yoruluyorum eve gelince ilk işim çocuklarla ilgilenmek sonra yemek yapmak . Yemekten sonra da yorgun olmama rağmen oyun odasına gidip oyun oynuyoruz. Babaları yüzünden çocuklarla ilişkim kötü olsun istemiyorum suratımı asık görsünler istemiyorum.Eşimle bu durumu konuştum ya da konuşmaya çalıştım diyelim bikaç kere konuşabildik onun dışında hep tartışma mesela her gün en azından yarım saat büyük çocuğumla sen bir etkinlik yap demem üzerine bile tartıştık çünkü annenin yeri ayrı babanın yeri ayrı. O da ben ilgilenmiyor muyum diyordu. Şimdilerde parka falan çıkarıyor şimdi yeni yeniDogumdan sonra evde 1 cocuk 1 bebek ve taze anne olarak yeni denge saglanamamis olabilir mi?
Kac aylik bebeginiz?
Belki siz cok yorgunsunuz halsizsiniz ve bu sebeple boyle hissediyorsunuzdur. Esiniz de etkilenir bu durumdan.
Benim bir tane 19 aylik bebegim var dehset yorgunum asla dinlenemiyorum tahammul seviyem cok dustu ama bebegime karsi degil. Bagirmak kirmak bunlari asla yapmiyorum. Siz de yapmayin. Kocayla iyi olunur kotu olunur ama cocukla annesi hep iyi olmalidir. Esinizle araniz nasil olur bilmem ama oturup cocuklara davranislariniz hakkinda konusun ikiniz de cocuklari kirmaktan vazgecin. Yok yapamiyorsaniz ayrilin cocuklara ayri ama mutlu huzurlu anne babayi geri verin.
Ya böyle sürekli tartışan saygısız olacağız birbirimize suratımız asık bi şekilde ya da ben tek gidicem bi işe yarasa da yaramasa da. Yani ben herkesle anlaşabilen bi insanım çok azdır anlaşamadığım insan sayısı ama gel gör ki kocamla anlaşamıyorum konuşamıyorum konuşamıyoruz bile.Çift terapisi kabul etmezse ne yapmayı düşünüyorsunuz?
O kadar ihtiyacım var ki çok bunaldım evet ben de gamsız bir insan değilim ki ya da aman boşver deyip takmayan biri değilim maalesef çok takıyorum en ufak kelimesi beni tahrik ediyor tartışma çıkıyorBnce biraz birbirinize zaman ayırmaya değişikliğe ihtiyacınız vat.szde evde bunalmissiniz.evde bakara süresini dinleyin.
Evlendiğim zamanlar bu söylediklerinizi yapacağım bir adamla evlendiğimi düşünüyordum ama öyle değilmiş yani şimdi birlikte vakit geçirmeyi :birlikte yemek yiyoruz ya diyen bir kocam var tabi artık bu konuşmalarımız da yok orayı geçtik biz birbirine saygısı olmayan iki insan haline geldikBence terapi alın.Birlikte kitap okuyun gezin. O kadar boşanan ayrılan varki çocuklarınız düşünün.
Evet düzelsin istiyorum herşey ben de o da ki çocuklara kötü birşey yansımasın ben de artık kontrol edemiyorum kendimi çünkü. Ama umudum yok düzeleceğine dair.Evet öyle demem çözüm olmadı değişen bişey olmadı ben yaptığım hatamla kaldım vicdan azabı ile kaldım çok üzgünüm zaten.Teşekkür ederimÇocuğunuza bağırırken eşinize bunu "aslında senin yüzünden böyleyim" diye yansıtmak istiyorsunuz ya bu esinizde tam tersi tepecektir. Bunu bir daha yapmayın. Evliliğinizi düzeltmek istiyorsunuz anladığım kadarıyla. Evde bağıran bir kadın olmayın. Çocuklarınızla güzel konuşun kendinize bakın, zaman ayırın sizdeki değişimi eşiniz fark etsin. Bir süre sonra o da düzelecektir illa ki. Evde sürekli bağıran biri karşı tarafı iyice yıldırır. Bu durumda kimse kolay kolay kendime çeki düzen vereyim demez daha ters etki eder.
Çocuklar konusunda çoğu kişi yazmış yazılması gerekeni o konuya hiç girmeyeceğim.
Umarım her şey gönlünüzce olur
Bz hc tartışmıyoruz çünkü Bn susuyorum yaptığı herseye. Çocuklarına iyi anne olmaya çalış kocan için bağırma. Ztn çocuklarım için susuyorum ben onların psikolojisi için kavga gürültü istemiyorum. Evlilik de şans işi doğru kişiyse en mutlusu sensin benim ki malesef yanlış insanmş ben bunu evlilik içinde gördüm.Ben çok sustum ama artık susmadığım için tartışıyoruz zaten. Ah işte çocuk konusu beni üzüyor zaten