Öyle zaten içimi dökmek için buraya yazdım ne varsa söylemek istedim herkesin hareketi batar olduTamam seni mi kırıcam, gönlün olsun. Kıskanıyor fitne fücur
Boşver sen eşinle ve çocuklarınla olan problemleri çöz. Elti dış kapının dış mandalı.
Çok hatalı Bi davranış. Hadi eskiler bir şey bilmiyormuş ama artık sosyal medya bile pedegog paylaşımı kaynıyor. Yeni nesil annelerin ki bilmesi gerekiyor. Bence sen de bu konuda terapi alabilirsin ya da iyi gelecek kitap araştırıp okuyabilirsin. Malesef çocuk çok hassas bir şey bize basit gelen Bi davranış onların karakterlerini mizaçlarını hayatını etkiliyor.Çocukken sürekli bu duruma maruz kaldım. Ne olsa annem beni suçlardı. Kaç yaşına geldim hala her olayda acaba suç bende mi diye düşünüyorum. Birinin yüzü asık olsa acaba bana mı kızdı diyorum. Keşke her çocuk mutlu bir ailede büyüse
Aslında iyi bir anneyim diye düşünüyorum yani öyle söylerler zaten bu durum çocuklara yansıyor korkusu beni bunalttı pes ettirdi buraya yazmaya iten şey de bu oldu.Elimden geleni yaparım çocuklarım için klasik anne sözü diye söylemiyorum bunu. Artık ben de sadece çocukları düşünüyorum.Yoksa eşimle aramızdaki mevzudan umudum yokAnalık başka şey eş olmak başka şey. Çocuklar için kendiniz trk başınıza terapiye gidin iyi anneye olmaya çalışın. Yazık çocuklara. Evlilikten önce kendinizi düzeltin.
Aslında iyi bir anneyim diye düşünüyorum yani öyle söylerler zaten bu durum çocuklara yansıyor korkusu beni bunalttı pes ettirdi buraya yazmaya iten şey de bu oldu.Elimden geleni yaparım çocuklarım için klasik anne sözü diye söylemiyorum bunu. Artık ben de sadece çocukları düşünüyorum.Yoksa eşimle aramızdaki mevzudan umudum yok
Kendine ödev ver. Çocuğa kızacağını anladığın zaman odadan hemen çık 2 3 dk dışarda sayarak derin nefes al ver sonra geçecek zaten. Yani ben de çocuğuma kızıyorum tabi harika Bi anne değilim malesef ama haketmediği şekilde abartarak ve çok sık kızmak etkileyebilir çocukları. Hele ki sonrasında beni bu hale sen getirdin, ben senin yüzünden böyleyim gibi şeyler asla deme. Senin şu davranışın beni sinirlendirdi demek daha doğru.Söylüyorum telafi etmeye çalışıyorum hatta sonraki saatlerimi onlara veriyorum kötü de olsam bu çocukta dengesizlik yaratmasın diye ölçülü yapıyorum tabi bunu çünkü annem bi öyle bi böyle dememeli büyük çocuğum bunu hisseder tabi diğeri ile bu duruma girmedim yani bebek olduğu için zaten ona kızma durumum olmadı.
Zaten anneliğimi sorguladığım için kendimi kötü hissediyorum ağlarken beni görmemelerini istiyorum tartışmalarımızı görmesinler istedim çok istedim ama eşim buna dikkat etmedi hiç hep ben uyarıyordum şimdi ben de ona benzedim ve bunun böyle devam etmesinden korkuyorum. Çocuklar bunu görüyor ve bunu hiç düşünmemesi beni maaf ediyor . Bunu empati yapması için yaptım birkaç kere aslında istemsiz oldu baktım bağırıyorum sonuç aynı ve ben de artık bağırmamak istiyorum zaten bunu birkaç defa yaptım daha da devam etmek istemiyorum ben de. Eşinizle tartışmanız o kadar kötü olunca siz de kendinizi kaybediyorsunuz ama hep ben alttan al al yoruldum. Ama yanlış yaptığımı da biliyorum ama çok zorlanıyorum araftayım kendimi iyi hissetmiyorumMaalesef iyi bir anne değilsiniz. Çocuğa kötü davrandığınızın farkındasınız ve bunu sürdürüyorsunuz.
Eğer gerçekten anne olarak iyi şeyler yapmak istiyorsan çift terapisine değil bireysel terapiye gidebilirsin.
Sonra gidip çocuklara yansıtıyorsunuz.biz evde birbirimizi yiyoruz tabi bunu yansıtmamaya çalışıyoruz dışarıya özellikle
İyi bir anne değilsiniz lafını duydum ya şu an birinden o kadar kötü oldum ki anlatamam size beynimden vuruldum sanki . Sen o kadar çaba o kadar şey yap bağırdın tamam kötü annesin bazen çok kötü eleştirebiliyoruz karşımızdakini düşünmeden.Maalesef iyi bir anne değilsiniz. Çocuğa kötü davrandığınızın farkındasınız ve bunu sürdürüyorsunuz.
Eğer gerçekten anne olarak iyi şeyler yapmak istiyorsan çift terapisine değil bireysel terapiye gidebilirsin.
O gitmek istemiyor terapiye sonuç olarak tek de olmuyor ben kendim gideceğim sırf çocuklarım için kendim için bile değil çünkü beni onun çok etkilediğini biliyorum evlilikte bağımsız olmak şok zor birşeyOkadar gereksiz detaylar vermişsinizki konuyu kafamda toparlayamdm herkesin evliliğinde olabilecek monotonlaşma gibi duruyor sonuçta 5 yıl 2 çocuk zamanla hersey yorar eşinizi seviyorsanz adım atın biraz çaba gösterin belli ki eşiniz kötü biri değil oda size karşılık verirse bişeyler düzelebilir evlilik böyle yani iki ileri bir geri hergün mutluluk huzur olmuyor normal. İkinizde yorulmuşsunuz evlilik terapistine gidebilirsiniz
Maalesef oldu bikaç defa benim. Ama onunki çok fazla yani ona benzememek istiyorumSonra gidip çocuklara yansıtıyorsunuz.
Biz ne yaparsak yapalım eşin kötüyse vay haline. Benim eşim de öyle evlilikte sogudm resmen. Ama çocuklarına bağırmak çözüm değil. Ben çocuklarım için susuyorum herseye ama zamanı gelince patlıcam çok kesinNasıl yazacağım bilmiyorum gecenin bu saatinde öyle çaresiz hissediyorum ki kendimi.. evliyim ve 2 çocuğum var. Eşimle evliliğimizi anlatmak istiyorum öncelikle. Eşim beni seviyordu ben sevmiyordum ilk zamanlar yani sevgili olduğumuz zamanlardan bahsediyorum. Sevgililik uzun sürmedi bi ara görüştük olmadı 2-3 ay kadardı ben istemedim çünkü başka birini seviyordum aklım onda kalmıştı ya da yeni birini kabul edemiyordum sürekli bişeyleri gözüme batıyordu saçından tenine hareketlerinden falan hep onunla mı karşılaştırıyordum bilmiyorum böyle bir süreçti. Aileler de biliyordu görüştüğümüzü o çok ciddiydi evlilik istiyordu ben de evlilik adına görüştüm ama olmadı hiç bişey hissedemedim. Bitti. 2-3 ay sürmüştü dediğim gibi telefon ile çünkü ayrı 2 şehirde yaşıyorduk çalışıyorduk. 2 defa yüzyüze görüşmüştük sadece.Sonraki sene ailesi bizimkilere falan söylemişti istediklerini ben istemedim öyle kaldı. O süre zarfında ben de 2 kişi ile görüştüm evlilik adına olmadı yani uzun sürmedi biri ile 1 ay konuştum tabi daha çok tlf ile yüzyüze 1 kere görüştük. O sene her şekilde onunla ilgili bişeyler duyuyordum onun müziklerini dinliyordum bana yolladığı müzikleri falan derken ben ona yazdım bu sefer msj attım yani. Görüştük 8-9 ay görüştük evlendik sonrasında. Çok iyiydi herşey yani benim için herşeyi yapıyordu ben de aşık oldum yani ona,şu an 5 yıllık evliyiz 2 çocuğumuz var ama hiç birbirimize saygı duymuyoruz bi ara iyiydik ben alttan almaya başladım çünkü stresten midesi falan kötü olmuştu dr iyi değil stres diyince öyle 1-2 ayımız cicim ayları gibi geçti sonrasında yine berbat olduk çocuklarımıza bağırıyoruz falan yani ben de bağırıyorum artık ayrı uyuyoruz çocuklarımız birbirini uyandırıyor diye biri bebek çünkü. 1 aydan fazladır ilişki falan da yok saygı sevgi yok artık sanki son raddedyiz gibi. Ben de alttan almıyorum bence bu sıkıntılı sürece girmemize yol açtı. Ben ev işleri yemek vs iyi değildim hiç sesini çıkarmıyordu eskiden şimdi ise en ufak bişeyde bağırıyor yani bıkmış ben de hak veriyorum bu konuda ama artık azarlar gibi ben de o da konuşuyoruz o daha sert tabi. Eskiden onun yanında kendimi güçlü hissederdim değerli hissederdim ailesinin yanında da. Şimdi ailesi sanki eskisi gibi bana değer vermiyor onlar da öyle. Yani biz kıskanılan çifttik ailede şimdi ise eltim ile eşi bizim eski halimiz gibiler bizden önce evlenmelerine rağmen çok kıskanç eltim hep eşimi örnek gösterirdi kocasına. Nazar mı bilmiyorum artık herşey aklıma geliyor. Çaresiz kaldım çok uzun yazdım içimi dökmek istedim tartışmak beni yoruyor artık. Bir çift terapisine gidelim demiştim bir ara tabi istemedi kaldı öyle zaten artık doğru düzgün bişey konuşamıyoruz. Bu durumda olan var mı bir yol gösterecek ya da dertleşecek çok uzun yazdım belki okumazsınız bile ama böyle yazmak bile beni rahatlattı.
Bence sert yorumlara kızmak yerine teşekkür et. Bu yorumlar senin çocuklarını düşünen insanlar tarafından yapılıyor. Bunlar senin sarsılmana belki kendini düzeltmene yarayacak. Buraya çocuklarına kızdığını bilerek yazdın bu Bi yardım çağrısı Belli ki dönüştüğün anne modelinden rahatsızsın.İyi bir anne değilsiniz lafını duydum ya şu an birinden o kadar kötü oldum ki anlatamam size beynimden vuruldum sanki . Sen o kadar çaba o kadar şey yap bağırdın tamam kötü annesin bazen çok kötü eleştirebiliyoruz karşımızdakini düşünmeden.
Onun çocuklara yansıtmasına neden müsaade ediyorsunuz? Yazık değil mi o sabilere?Maalesef oldu bikaç defa benim. Ama onunki çok fazla yani ona benzememek istiyorum
İyi bir anne değilsiniz lafını duydum ya şu an birinden o kadar kötü oldum ki anlatamam size beynimden vuruldum sanki . Sen o kadar çaba o kadar şey yap bağırdın tamam kötü annesin bazen çok kötü eleştirebiliyoruz karşımızdakini düşünmeden.
Bence terapi alın.Birlikte kitap okuyun gezin. O kadar boşanan ayrılan varki çocuklarınız düşünün.Nasıl yazacağım bilmiyorum gecenin bu saatinde öyle çaresiz hissediyorum ki kendimi.. evliyim ve 2 çocuğum var. Eşimle evliliğimizi anlatmak istiyorum öncelikle. Eşim beni seviyordu ben sevmiyordum ilk zamanlar yani sevgili olduğumuz zamanlardan bahsediyorum. Sevgililik uzun sürmedi bi ara görüştük olmadı 2-3 ay kadardı ben istemedim çünkü başka birini seviyordum aklım onda kalmıştı ya da yeni birini kabul edemiyordum sürekli bişeyleri gözüme batıyordu saçından tenine hareketlerinden falan hep onunla mı karşılaştırıyordum bilmiyorum böyle bir süreçti. Aileler de biliyordu görüştüğümüzü o çok ciddiydi evlilik istiyordu ben de evlilik adına görüştüm ama olmadı hiç bişey hissedemedim. Bitti. 2-3 ay sürmüştü dediğim gibi telefon ile çünkü ayrı 2 şehirde yaşıyorduk çalışıyorduk. 2 defa yüzyüze görüşmüştük sadece.Sonraki sene ailesi bizimkilere falan söylemişti istediklerini ben istemedim öyle kaldı. O süre zarfında ben de 2 kişi ile görüştüm evlilik adına olmadı yani uzun sürmedi biri ile 1 ay konuştum tabi daha çok tlf ile yüzyüze 1 kere görüştük. O sene her şekilde onunla ilgili bişeyler duyuyordum onun müziklerini dinliyordum bana yolladığı müzikleri falan derken ben ona yazdım bu sefer msj attım yani. Görüştük 8-9 ay görüştük evlendik sonrasında. Çok iyiydi herşey yani benim için herşeyi yapıyordu ben de aşık oldum yani ona,şu an 5 yıllık evliyiz 2 çocuğumuz var ama hiç birbirimize saygı duymuyoruz bi ara iyiydik ben alttan almaya başladım çünkü stresten midesi falan kötü olmuştu dr iyi değil stres diyince öyle 1-2 ayımız cicim ayları gibi geçti sonrasında yine berbat olduk çocuklarımıza bağırıyoruz falan yani ben de bağırıyorum artık ayrı uyuyoruz çocuklarımız birbirini uyandırıyor diye biri bebek çünkü. 1 aydan fazladır ilişki falan da yok saygı sevgi yok artık sanki son raddedyiz gibi. Ben de alttan almıyorum bence bu sıkıntılı sürece girmemize yol açtı. Ben ev işleri yemek vs iyi değildim hiç sesini çıkarmıyordu eskiden şimdi ise en ufak bişeyde bağırıyor yani bıkmış ben de hak veriyorum bu konuda ama artık azarlar gibi ben de o da konuşuyoruz o daha sert tabi. Eskiden onun yanında kendimi güçlü hissederdim değerli hissederdim ailesinin yanında da. Şimdi ailesi sanki eskisi gibi bana değer vermiyor onlar da öyle. Yani biz kıskanılan çifttik ailede şimdi ise eltim ile eşi bizim eski halimiz gibiler bizden önce evlenmelerine rağmen çok kıskanç eltim hep eşimi örnek gösterirdi kocasına. Nazar mı bilmiyorum artık herşey aklıma geliyor. Çaresiz kaldım çok uzun yazdım içimi dökmek istedim tartışmak beni yoruyor artık. Bir çift terapisine gidelim demiştim bir ara tabi istemedi kaldı öyle zaten artık doğru düzgün bişey konuşamıyoruz. Bu durumda olan var mı bir yol gösterecek ya da dertleşecek çok uzun yazdım belki okumazsınız bile ama böyle yazmak bile beni rahatlattı.
Egosu olan bir tek ben miyim kendisinin de egosu var tek taraflı olmadığını düşünüyorum. Benim de hatalarım var elbette ama ben baştan beri nasılsam öyleyim o evlilikten önce aşırı iyiydi evlilikte sürekli değişti yani aşırı sert bi insanla evliyim ben evlenmeden önce öyle değildi bana karşı kibardı başkalarına sert bile olsa. Mucize diyorsunuz o kadar mı çözümsüzüz