- Konu Sahibi Zehracik38
-
- #61
@zipzip: kafayi yemedim daha ama yiyecekmis gibi hissediyorum.
ilk ask+ yalnizlik korkusu+ esine aliskanlik, iki saat görmesem özlememden dolayi gözümün kapida olmasi+ ailem üzülmesin diye sabretmek+ adim kötüye cikacak , ailemin basi eyilecek korkusu+ ya onu cok özleyip, pisman olursam endisesi + esimin iyi yönlerine bakip allahim cok sükür benim esimin böyle iyi huylari var demek + bencilligi birgün degisirmi umudu ile hergün yeniden baslamak => bunlari toplayinca benim sabrimin kaynagini anlayabilirsiniz
Çok daha iyileri çıkar karşına ne demek yahu, kadın evli, eşimi seviyorum diyor.
@ tumese: yok canim daha karar veremedim, kendimi uyusturucu bagimlisi gibi hissediyorum, kolay degil. zaten kesin karar vermeden babamla annemle konusacagim, onlar zaten uzun zamandir diyordu : kizim bu böyle gitmez esinle konussan sana yurt icin izin verse, cok yiprandin artik, yeter. bu defa onlarin rizasini almadan adim atmayacagim insallah.
esimle dün son defa konustum, hic bagirmadan aglamadan kirmadan, benimle uzlasmaya vamisin yokmusun dedim? oda: benim düsüncelerimi , kurallarimi biliyorsun, eger ben senin icin bu kadar degersizsem, allaha sükür cocuk yapmamisiz, ben böyle kariyerini düsünen bencil, ailesini yikip giden bir kadin zaten cocuklarimin annesi olsun istemem dedi.
ben dedim gelecek hafta annemde türkiyeden gelecek , aileme ben yurda gidiyorum, bu defa ezdirmiycem kendimi diyecegimi, ve onlarin bana hak verecegine inandigimi söyledim esime
onun cevabi : senin o zaman bosanmis olacagini ve kesinlikle geri dönemeyecegini de söyle dedi, sonrada yeter artk konusmaktan sikildim, ben disari cikiyorum dedi ve gitti.
bir dahada bu konu hakkinda konusmadik
@ imeldaguney: esim evlendikten sonra pek degismedi, ama ben önceden daha iyi katlanabiliyordum
@ imeldaguney: benim icin sevgili okuldan kariyerden daha önemlidir, cünki yaslaninca meslegim bana eslik etmeyecek, o zor zamanda sevdigim erkek bana eslik edecek. amaa su an icin beraber oldugum esim buna deger mi degmez onu kestirmeye calisiyorum. aslinda benim tip okuma sansim vardi, daha fazla para kazanabilirdim, daha prestijli bir melek, hemde kendimi bildim bileli yapmak istedigimdi tip okumak. ama üniversiteye baslayacagim zaman esim buna karsi cikti, elin yabanci erkeklerine dokunamazsin dedi, kiskanirim dedi. düsüncesine saygi duydum ve doktor olmayi kalbime gömdüm, cünki esim gözümde buna degerdi. ama artik neye deger neye degmez anliyamiyorum,
Eşin türkçe biliyorsa bir okutur musun yazdıklarımızı bilmiyorsa çevir söylediklerimize ne cevap verecek acaba?esim simdi eve geldi ve bana forumda ne cevaplar aldigimi sordu , bende biraz bahsettim
cevabi : bu insanlar senin aklini bulandiriyor, senin yuvani yikamya calisiyor, sen anlamiyorsun diyor
dedim: biraz düsünsene, gercekten herzaman sen hakli diger insanlar haksiz olabilirmi?
cevabi : ben kararlarimin dogru olduguna inaniyorum, bu konu hakkinda artik konusmak istemiyorum, sen zaten internette "evlilik profesörlerinden" duymak istedigini duyuyorsun, dedi ve namaz kilmaya gitti
ah be zehra, anlattıkların bana o kadar tanıdık ki. benim sonum boşanmak oldu ve tek bir damla göz yaşı dökmedim.bir kere bile aklıma gelip üzülmedim. boşan demek kolay tabi, sevdiğin kişiden ayrılmak zor onu da biliyorum. başkalarının verdiği akılla da olmaz. sayfalarca anlatsam yetmez yaşadıklarımı ben de senin gibi çok seviyorum onsuz olamam sanmıştım ama hayatta kaçırdıklarının acısı zamanla öyle bir koyar ki, en değerli senmişsin onu anladığın zaman sevgin o an bitiyor. benim eski eşim benden bir saat önce gelirdi işten. bi güzel duşunu alır keyifle tv seyrederdi ben gelene kadar, ben gelince 2 dkk da bir daha yemek hazır değil mi diye bağırır dururdu bir bardak suyunu kendi almaktan acizdi. bi de ben c.tesi de çalışırdım o evde yatardı. pazar günü temizlik yapmaktan başka birşeye vaktim kalmazdı, bu seferde çok sıkıldığını söylerdi, e hadi pazar dışarı çıkalım desem bu sefer de bu evin pisliği ne sen ne biçim kadınsın evi temizle derdi. 3 yıl o kadar yorulmuşum ki onunla, hayattan o kadar bıkmışım ki sayfalarca anlatacak konum var. bir de hakaret içerikli konuşmalar en kötüsü, kırılan kalp onarılmıyor. bu resmen terbiyesizlik. bir de bir yerde aileni haklı çıkarmaktan endişe edip sustuğunu söylemişsin. sakın bunu düşünme. ailen senden asla vazgeçmez, başına ne gelirse gelsin döndüğünde sana kucak açan bir tek annenle babandır, varsın ah kızım bak gördün mü desinler. onlar sadece sana üzülürler, ama seni kınamazlar. ben boşandım ve bir tek an pişman olmadım, hayatta yapamadıkalrımı , yani hazretlerinin bana izin vermediği şeyleri yapmaaya ve hayatı yakalamaya çalışıyorum. he bir de o çok sevdiğim insan boşanırken bana neler yaptı sana onu söyleyeyim. boşanma kararını aldığımızın ertesi sabahı saat 8 buçukta üşenmemiş evdeki tüm eşyaların paspaslar dahil listesini yapmış, o senin bu benim diye. sonra kendine ait olanlarda yemek odası takımı gibi şeyleri bana satmaya kalktı. dedi ki onları ben istedim diye almış şimdi onlar onun işine yaramazmış ben parasını vermek zorundaymışım. 2.el dükkanına sat dedim, onlar sadece 500 lira veriyo, ben buna 2,5 milyar vermiştim sana al 2 milyar olsun dedi 3 yıllık eşyaya:) yüzüklerimizi sattı parasından bana vermedi, kendi taşınacağı evin kirasının yarısına kadar bana ödetti , utanmadan benden bir sürü para istedi kendi taşınma masrafları için bir de faturaları da kaktırıp gitti. o ay nasıl bir perişanlık çektim bir ben bilirim. ama bak boşanana kadar asla böyle biri olacağını düşünmemiştim. şimdi senin anlattıklarından senin eşinin de bu derecede biri olduğunu anlıyorum. eşin için pek çok şeyden ödün verebilirsin(bu arada ben yeniden evlendim ve şimdiki eşimle birlikte olabilmek için yaşadıklarımız ve karşılıklı olarak vazgeçtiklerimiz bir kitaba konu olur) , okulundan bile vazgeçebilirsin AMAAAA karşılıksız sevgi olmaz , hele hakaretle ve tek taraflı fedakarlıklarla ve kussura bakma ama kafası almayan bir odunla asla olmaz, bir gün incelir kopar, pişmanlıklarınla başbaşa kalırsın. yaşın gençken ve çocuk yokken otur tek tek düşün, hayatta neler kaçıyo,r , değer mi, değişir mi, bunları sakin kafayla hesapla derim
@ imeldaguney: benim icin sevgili okuldan kariyerden daha önemlidir, cünki yaslaninca meslegim bana eslik etmeyecek, o zor zamanda sevdigim erkek bana eslik edecek. amaa su an icin beraber oldugum esim buna deger mi degmez onu kestirmeye calisiyorum. aslinda benim tip okuma sansim vardi, daha fazla para kazanabilirdim, daha prestijli bir melek, hemde kendimi bildim bileli yapmak istedigimdi tip okumak. ama üniversiteye baslayacagim zaman esim buna karsi cikti, elin yabanci erkeklerine dokunamazsin dedi, kiskanirim dedi. düsüncesine saygi duydum ve doktor olmayi kalbime gömdüm, cünki esim gözümde buna degerdi. ama artik neye deger neye degmez anliyamiyorum,
Sen 2,5 yıl fedakarlık yapan taraf olmuşsun "kadın başına" sabahın beşinde kalkıp yollara düşmüşsün. Artık sıra onda. Biraz da o fedakarlık etsin. etmiyormu? Niye?
a. Tembel?
b. Düşüncesiz?
c. Aşırı hesapçı? (Kira vb. şeyler bir insanın hele gencecik bir bayanın zorluklar içinde bir yaşam sürmesine neden olamaz)
d. Kendi rahatlığı mı daha önemli.(Eeeee senin canın ne yani şimdi sen 5 de yollara düşerken iyi de onun düşecek olması mı kötü?
bence eşi tarafından terkedilip işi gücü olmayan kadınlara bir sor istersen bu konuyu !
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?