• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlenme Fikri.. Kafam Aşırı Karışık. Ne yapmalı, ne düşünmeli??

Ne kadar rahat yaiarsan yaşa bu durum çok ciddi sıkıntılara yol açar..
Bir araya geldiikleri zaman belkşde el vermeyecekler,o el havada kalırsa ailen ne hisseder o zaman..
İnan çok üzülürler..
Evet bu da var...
16-17 yaşında bir erkeğin bile elini sıkmayacaklarını söylemişti. Benim babam, kardeşim, kuzenim ne cinsel duygu hissedebilir ki onlara karşı..
 
Bunu asla kaldıramaz ailem ben de kaldıramam. Kocamla bi yere gidip ayrı odalarda oturamam gibi geliyor.

Hayatının hatasını yaparsın yapma.
Bak yeni evliyim makul bir aile olduğu halde eşimin ailesinin bazen ufak tefek talepleri bana sinir getiriyor.
O kayınvalidemin içkili foto koymayın lafına delirdim mesela. Benim ailem belli geldiğim yer belli sizin aileniz için rol kesemem dedim açıkça. Eşim arkamda olmasa diyemezdim asla. Yada iş boşanmaya giderdi.
Ki benim eşim bizim ailenin görüşüne daha yakın biri. Bu nedenle bizim tarafla daha sık görüşüyoruz. Buna rağmen arada bir daralıyorum.
Ki bu kadar keskin olsalar, kadın erkek ayrı oturmalar olsa iki üç yıl sonra tahammül edemez ayrılırdım.
Detaylı düşün bir ömür yemeklerde sen kadınlarla kocan erkeklerle otursun ister misin? Ben istemem mesela. Yapamam da.
Herkes kendi yetiştirildiği gibi bir ortamda mutlu oluyor.
Aşk bitince kafanı duvarlara vurursun.
Sakın sakın yapma.
Ben öyle bir aileyle bırak evlenmeyi evine gidip gelmem delirdin mi sen?
 
Ben aslında bir aileye katılmak istemiyorum. Evlenerek yeni akrabalar edinmek..
Bilmiyorum yani beni sevdiklerini düşünmüyorum, birkaç kez telefonda konuştuk ve mecburi konulardı.
Sadece erkek arkadaşıma karşı yapılmış hareketler olduğunu düşünüyorum, samimi değildi. Samimiyetten kastım canım cicim değil, zoraki konuşmalardı.

Evlenince otomatik olarak yeni akrabalar ediniyorsun
Bundan kaçış yok :)

Ama bu aile sana olmaz.
2 farklı çizgi uyum yakalamak çok zor.
 
Bunu asla kaldıramaz ailem ben de kaldıramam. Kocamla bi yere gidip ayrı odalarda oturamam gibi geliyor.

Bir örnek vereyim sana,çok yakınım hatta.
Bayan tanıdık, erkek tarafına yemeğe davetli kızı nişanlı yani..
K.peder olacak adam eve gelip kadına hoş geldin bile dememiş,kadında kocası için alt sokakta dışarda demiş..
Sırf kadını görmemek ve tokalaşmamak adına eve gelmemiş..
 
Biliyor, öyle git gel görüşmemiz yok. İçki, sigara içmese iyi olurdu. Siz evlenmek isterseniz biz mutluluğunuzu isteriz demşler. Ancak sevgilimi kaybetmemek için de demiş olabilirler. Çünkü istemiyoruz deseler evden çekip gidebilecek biri. Sadece his ama yaptığımız telefon görüşmesini ve sevgilim aracılığı ile ilettikleri şeyleri samimi bulmadım hiç. nedense..
o iyi olurdu ların devamı gelecektir muhtemelen.
şimdilik bu kadarla kalmış.
yani tanımıyoruz tabi insanları.
gerçekten farklılıklarınızı taşıyabilecek olgunlukta da olabilirler.
ama bu genelde düşük bir olasılık güzel memleketimde.
senin aile ile biraz daha diyalogun olmalı ki tavırlarını anlayabilesin.
 
Şimdi evlilikte sorun olmaz derin de çocuk işi çok değiştiriyor.
Onların da ikinci dereceden akrabası oluyor, torunu oluyor.
İlla dini anlamlı isim koy derse, eşin de isterse ne yapacaksın? Kendi çocuğuna dini isim koymak zorunda kalacaksın mesela. Bunu ister misin?
Yada anaokuluna gideceği zaman şu dini eğitim verenlere gidecek diye ısrar edebilirler. Etki altında bırakmak için ona göre bir aile eğitimi verip lisede kapatmak da isteyebilirler mesela. Bunu ister misin?
Ben eşimden eminim mesela, kendisi ateist ileride asla imam hatipe yollamaz çocuğumuz olursa ailesinin muhafazakarlığı pek dert değil ondan. Peki siz dini eğitim alıp erkenden kapanan bir evlat ister misiniz?
Toz pembe bakmayın bir de böyle bakın olaya. Yakmayın başınızı.
 
Evet bu da var...
16-17 yaşında bir erkeğin bile elini sıkmayacaklarını söylemişti. Benim babam, kardeşim, kuzenim ne cinsel duygu hissedebilir ki onlara karşı..

İşte bak olacaklar gün gibi aşikar değilmi..
Sinyaller verilmiş üstelik..
 
çok çok zor sürekli gergin tetikte huzursuz olursunuz çünkü eşinizi kırmamak adına kendinizden feragat etmeniz gereken yerler olacaktır :kahve:
 
bence de sıkıntı olur. erkek arkadaşın şimdi öyle söylüyor sonra farklı konuşur. Benim eski eşim de seninkiler gibi değildi ama yok sıkıntı olmaz, yok tabi ki çalışırsın evlendiğimizde vs vs dedi sonra iç yüzü ortaya çıktı. Ailesi karışmadı o karıştı bana, baskı yaptı. Yani seninki de değişebilir ama değişmeyebilir de bunun ayrımını şuan da yapmak zor. Ama anlattıklarına göre o kadar zıt ki aileniz. Yok yakınken dönün derim
 
Merhaba arakdaşlar,
Eski hesabımın şifresini hatırlamadığım için yeni bi hesap açtım.
Fake hesap değilim, 5 yıldır bu forumdayım. Ve bugün sizden fikir alma ihityacı hissettim. Tecrübeleriniz ve gözlemlerinizle bana fikir vereceğinizi umuyorum.
Konuyu anlamanız için detaylı açıklayacağım, amacım kimseyi aşağılamak değil bunu belirtmek istedim.
28 yaşındayım, İstanbul’da ailemle yaşıyorum, tercüme bürosunda çalışıyorum. Annem ve babam emekli, benden 5 yaş küçük kardeşim var, üniversitede okuyor.
2,5 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşım evlenmek istiyor ama ben o gözü karalıkta değilim. Hep beynimize aşılanmış, evlenmen gereken kişi o ise gözün kör olur diye.
Ama ben hep biraz mantıklı biriydim. Hiç öyle aşırı çok aşık olmadım. Onu seviyorum ama aşık değilim belki de, bilmiyorum.
Erkek arakdaşımla yaşıtız. O atanamadığı için mesleği dışında geçici bir işte çalışıyor, kendi mesleğine ne zaman geçer bilmiyorum.
Mesleğinde ilerleyebilmesi için bitirmesi gereken bir okulu daha var, askere gitmeyi düşünmüyor. Bunları sorun etmiyorum.
Ailesini kısmen tanıyorum, anne babası ve bir ablası var. Ailece biraz uç noktada dindarlar. Anlattığına göre bana tuhaf gelen huyları var. (Tuhaf diyorum çünkü ben bunları hiç çevremde görmedim.)
Tekrar ediyorum, kimseyi aşağılamıyorum. Sadece ben mi yanlış anlıyorum bilmek istıyorum ve yanlış bir karar vermekten çok korkuyorum.
Aşırı dindarlar, ferace falan giyiyorlar, müzikli ve alkollü düğünlere gitmiyorlar, tüm çocuklara dini isimler koyuyorlar, evlerine insan siluetli resim asmıyorlar, hep toplantılar sohbetler yapıyorlar, kurslara falan gidiyorlar.
Selamın aleyküm dediklerinde merhaba diye cevap vermemi kötü bir şey olarak değerlendiriyorlar.
Eğitimli, kültürlü kimseler anladığım kadarıyla. Gelişime açıklar sosyal olarak, okuyorlar, araştırıyorlar vs.
Benim ailem tam tersi, genelde müzik, eğlence, alkol, yemekler, akraba toplantıları olur. Annem heykel yapar, enstrüman çalar. Kapalı hiç kimse yoktur.

Erkek arakdaşım normal biri. Eğleniriz, gezer tozarız, bana dini baskılarda bulunmaz, muhafazakar değildir. Ancak bazı konularda biraz daha olgunlaşmaya ihtiyacı var.
Onun beni sevdiğini, onunla mantıken uygun, arkadaşlık bağı da olan bir ilişki kurabileceğimi biliyorum. Ama evlenmek çok farklı bir şey?
İstanbul’da doğup büyümüş, ailesi de öyle sanırım ama doğu kökenliler. Bütün bunları düşününce bazen ondan uzaklaşıyorum. Bunları düşünmediğimde daha yakın hissediyorum.
Evlenme fikri çok fazla konuşulmaya başlandı bugünlerde. Düşündükçe kötü hissediyorum.
Evlenmek istediği ve çok iyi biri olduğu için ayrılamam, ayrılmak da istemiyorum. Gerçekten insani iletişim bilen, kadına değer veren, ve çok yönlü biri.
Asla muhafazakar ya da dindar biri olacağımı sanmıyorum, baskı ve dayatma bende tamamen ters teper, içinde bulunabileceğim bir hayat tarzı değil, bildiğim şeyler de değil.
Bazen saçma senaryolar düşünüyorum. Kendimi mevlütlü bir düğünde hayal edemiyorum ya da çocuğuma dini bir isim konmuş olacağını.
Kadın erkek ayrı oturuyorlarmış, ailemle nasıl bir araya gelirler, taraflar birbirini nasıl karşılar? Ailem bu tarz kültürel farklarda hassaslar ve hoşgörülü olamayabilirler.
İnsanların tarzları ve seçimleri onların iyi veya kötü olduğunu göstermez. Ben kötü olduklarını değil, farklı olduğumuzu düşünüyorum sadece.
Yorumlarınızı bekliyorum, teşekkür ederim.

bana da çok olacak gibi gelmedi. ben devam etmesi taraftarı değilim zira mutlu olamayacağınız aşikar.
 
Ah, bence fail bu ilişki. Çok zor. Ben istemezdim bu kadar farklılık olmasını.
 
Merhaba arakdaşlar,
Eski hesabımın şifresini hatırlamadığım için yeni bi hesap açtım.
Fake hesap değilim, 5 yıldır bu forumdayım. Ve bugün sizden fikir alma ihityacı hissettim. Tecrübeleriniz ve gözlemlerinizle bana fikir vereceğinizi umuyorum.
Konuyu anlamanız için detaylı açıklayacağım, amacım kimseyi aşağılamak değil bunu belirtmek istedim.
28 yaşındayım, İstanbul’da ailemle yaşıyorum, tercüme bürosunda çalışıyorum. Annem ve babam emekli, benden 5 yaş küçük kardeşim var, üniversitede okuyor.
2,5 yıllık bir ilişkim var. Erkek arkadaşım evlenmek istiyor ama ben o gözü karalıkta değilim. Hep beynimize aşılanmış, evlenmen gereken kişi o ise gözün kör olur diye.
Ama ben hep biraz mantıklı biriydim. Hiç öyle aşırı çok aşık olmadım. Onu seviyorum ama aşık değilim belki de, bilmiyorum.
Erkek arakdaşımla yaşıtız. O atanamadığı için mesleği dışında geçici bir işte çalışıyor, kendi mesleğine ne zaman geçer bilmiyorum.
Mesleğinde ilerleyebilmesi için bitirmesi gereken bir okulu daha var, askere gitmeyi düşünmüyor. Bunları sorun etmiyorum.
Ailesini kısmen tanıyorum, anne babası ve bir ablası var. Ailece biraz uç noktada dindarlar. Anlattığına göre bana tuhaf gelen huyları var. (Tuhaf diyorum çünkü ben bunları hiç çevremde görmedim.)
Tekrar ediyorum, kimseyi aşağılamıyorum. Sadece ben mi yanlış anlıyorum bilmek istıyorum ve yanlış bir karar vermekten çok korkuyorum.
Aşırı dindarlar, ferace falan giyiyorlar, müzikli ve alkollü düğünlere gitmiyorlar, tüm çocuklara dini isimler koyuyorlar, evlerine insan siluetli resim asmıyorlar, hep toplantılar sohbetler yapıyorlar, kurslara falan gidiyorlar.
Selamın aleyküm dediklerinde merhaba diye cevap vermemi kötü bir şey olarak değerlendiriyorlar.
Eğitimli, kültürlü kimseler anladığım kadarıyla. Gelişime açıklar sosyal olarak, okuyorlar, araştırıyorlar vs.
Benim ailem tam tersi, genelde müzik, eğlence, alkol, yemekler, akraba toplantıları olur. Annem heykel yapar, enstrüman çalar. Kapalı hiç kimse yoktur.

Erkek arakdaşım normal biri. Eğleniriz, gezer tozarız, bana dini baskılarda bulunmaz, muhafazakar değildir. Ancak bazı konularda biraz daha olgunlaşmaya ihtiyacı var.
Onun beni sevdiğini, onunla mantıken uygun, arkadaşlık bağı da olan bir ilişki kurabileceğimi biliyorum. Ama evlenmek çok farklı bir şey?
İstanbul’da doğup büyümüş, ailesi de öyle sanırım ama doğu kökenliler. Bütün bunları düşününce bazen ondan uzaklaşıyorum. Bunları düşünmediğimde daha yakın hissediyorum.
Evlenme fikri çok fazla konuşulmaya başlandı bugünlerde. Düşündükçe kötü hissediyorum.
Evlenmek istediği ve çok iyi biri olduğu için ayrılamam, ayrılmak da istemiyorum. Gerçekten insani iletişim bilen, kadına değer veren, ve çok yönlü biri.
Asla muhafazakar ya da dindar biri olacağımı sanmıyorum, baskı ve dayatma bende tamamen ters teper, içinde bulunabileceğim bir hayat tarzı değil, bildiğim şeyler de değil.
Bazen saçma senaryolar düşünüyorum. Kendimi mevlütlü bir düğünde hayal edemiyorum ya da çocuğuma dini bir isim konmuş olacağını.
Kadın erkek ayrı oturuyorlarmış, ailemle nasıl bir araya gelirler, taraflar birbirini nasıl karşılar? Ailem bu tarz kültürel farklarda hassaslar ve hoşgörülü olamayabilirler.
İnsanların tarzları ve seçimleri onların iyi veya kötü olduğunu göstermez. Ben kötü olduklarını değil, farklı olduğumuzu düşünüyorum sadece.
Yorumlarınızı bekliyorum, teşekkür ederim.

Çocuğun ailesi dindar biri ve sen onlarla anlaşacağım düşünmüyorum. Ferace giymeleri ayrı oturmaları garip bişey değil. Ama dediğim gibi sen onlara ayak uyduramazsın ve evlenseniz bile sorunlar yaşarsınız
 
Aileler önemli.Ama önemli olan kısım,aynı fikirde olmaları,aynı yaşam tarzları olması,aynı cemiyetten olmaları değil.Sergiledikleri huy ve olgunluktur önemli olan.
Eğer,sevgilini seviyorsan,ona güveniyorsan,kendi ayakları üzerinde duran,kendi kakarları olan,kararlarına başkasını karıştırmayan,sevgisinin ve sevdiğinin arkasında durabilen biri olduğuna inanıyorsan,
Başka uyruktan insanlar evleniyor.
Zenciyle beyaz evleniyor.
Kör,topaplla sağlam evleniyor.Önemli olan iki insanın evlenmekten evlilikten ne anladığı ve birbirlerine ne kadar sahip çıktıklarıdır.Aradaki çizgiyi koruyacak olan eşlerdir.
Yoksa,
aynı camiadan,aynı memleketten aynı fikriyatta olan insanlar evleniyor da burada görüyoruz okuyoruz birbirlerine saygıları yok,yüzgöz olunmuş aileler var.
Sevgilin seni de biliyor,kendi ailesini de.Bazı şeyleri göze almış olmalı.Biribirnizin yaşantısını yadırgamadığınız yargılamadığınız sürece ortak paydada buluşulabilinir.Onların yaşam tarzı sana nasıl yabancıysa,senin ailenin yaşam tarzı da onlara o kadar yabancıdır.İki öz kardeşin yaşam tazrları bile ayrı olabiliyor.
Tanıman gerek ailesini.Ve olduğun gibi olacağını kalacağını net bir şekilde ifade etmen gerekiyor.Yoksa sana telefonda canım cicim konuşmamaları,mesafeli davranmaları tavır değil,yapıdır.Samimiyet ve zaman gerektirir.
 
Birbirinize taban tabana zıt insanlar oluşunuz bi kenara.. Sizin sevginize rağmen hoşgörebileceğiniz şeyleri, AİLENİZ hoş karşılayabilecek mi?
 
Birbirinize taban tabana zıt insanlar oluşunuz bi kenara.. Sizin sevginize rağmen hoşgörebileceğiniz şeyleri, AİLENİZ hoş karşılayabilecek mi?
 
Olmaz. evlenince aileyle de evleniliyor. Evine barkına gelenine gidenine karışırlar, huzursuz ederler. Sen de huzursuz edersin onları, hayata bakışlarınız farklı çünkü. Yani kimi insana feraceli korkunç gelir kimi insana askılı giyinmek korkunç gelir, siz siyahla beyaz kadar zıtsınuz. Hadi sana karışmadılar,kocayı doldurmadılar; çocuğa kesin karışırlar. Dua öğretir, kafasını karıştırır, erkekse pipisini kesmenin yolunu gözlerler, kızsa örtünmesini telkin ederler, çocukların psikolojisi alt üst olur iki arada kalırlar. Evlenilecek ailelerin uyumlu olması şart.
 
Erkek arkadaşının ailesi gibi Bi hayat tarzımız var

Kurs sohbet hariç

Ben de ailenin zaten sizi kabul edeceğini düşünmüyorum

Arada ciddi fark var

 
Kesinlikle bu aileyle yapabileceğinize inanmıyorum ,özellikle de yorumlarınızı okuduktan sonra!Hazır aşık da değilsiniz bence herkes kendi yoluna!
 
Şimdi evlilikte sorun olmaz derin de çocuk işi çok değiştiriyor.
Onların da ikinci dereceden akrabası oluyor, torunu oluyor.
İlla dini anlamlı isim koy derse, eşin de isterse ne yapacaksın? Kendi çocuğuna dini isim koymak zorunda kalacaksın mesela. Bunu ister misin?
Yada anaokuluna gideceği zaman şu dini eğitim verenlere gidecek diye ısrar edebilirler. Etki altında bırakmak için ona göre bir aile eğitimi verip lisede kapatmak da isteyebilirler mesela. Bunu ister misin?
Ben eşimden eminim mesela, kendisi ateist ileride asla imam hatipe yollamaz çocuğumuz olursa ailesinin muhafazakarlığı pek dert değil ondan. Peki siz dini eğitim alıp erkenden kapanan bir evlat ister misiniz?
Toz pembe bakmayın bir de böyle bakın olaya. Yakmayın başınızı.
Yorumlarının hepsini okudum. Gerçek olduğunu biliyorum.. :(
Çok korkuyoum çocuğumun böyle bir şeye düşmesinden. Ben kendim bile daralırım.
Bunlar olmazaa peki? Güzel bir şeyi çöpe atmış olur muyum?
Bu ikilem beni delirtiyor..
 
Back