Aylardır direniyorum buraya yazmamak için ama artık boğulmak üzereyim düşünmekten helak oldum. Eşimle birilerinin tavsiyesiyle tanıştık bi süre görüştük evlenmeye karar verdik ancak annesinin ta başından beri bana ve aileme karşı çok soğuk tavırları vardı sanki beni zorla alıyormuş gibi bir isteksizlik, hiç bişeyimle ilgilenmedi herşeyi eşimle kendimiz yaptık ama annesine laf söyletmedi hiç bir zaman, nişanlıyken gördüm bu aile düşkünlüğünü ama çok geç gösterdi yüzünü nikahımız olmuştu ve düğünümüze çok az bir zaman kalmıştı davetiyeler dağıtılmaya başlamıştı,Ailem bırak istemiyosan arkandayız dediler ve yüzüğü attım dostlar girdi araya yapma etme kötü biri değil dediler özürler dilendi baktım gerçekten kötü biri değil ortada büyük bişe yok ve birbirimizi seviyoruz göze alamadım bişeyleri barıştım. Barışmaz olaydım...Bir ay sonra düğünümüz oldu eşim asker olduğu için doğuda bir yere tayin olduk evimizi oraya kurduk, bende görevimi yaşadığım şehirden aldırdım hiç bilmediğim bir şehre alışmaya çalıştım aylarca. Uzakta olduğum için artık bana sarılır sandım ama öyle olmadı en ufak bir tartışmayı ailesine bağladı pireyi deve yaptı biz bir hafta küs bir hafta barış aylar geçirdik. Babası yok annesi ve iki erkek kardeşi var ve ben evlenmeden önce dedimki baban yok, sen en büyüksün aileni ihmal etme anneni kardeşlerini sürekli ara sor yalnız bırakma ama kime akıl vermişimki adam beni sildi onları başında gezdirdi. Aylarca ailemin yanına gitmedim artık o kadar özledim ki sadece dört gün izin alıp eşiminde müsadesiyle ailemin yanına gittim bir gece ayıp olmasın diye eşimin ailesinde diğer üç gece kendi ailemin yanında kaldım olaylar başladı ve gittiğim dört gün aileminde benimde burnumdan geldi neymiş ben ailemin yanında kalmamalıymışım hep onlarda kalmalıymış ben gelinmişim Allahım neler neler. Annesinden nefret ettim o olaydan sonra, zaten soğuktu aramız buz oldu artık. Bunları gitmeden önce konuştuğum eşimde aynı düşünceleri savundu ağlayarak eve geri döndüm. Annen benim nerde ne kadar kalcağıma karar veremez ben seninle evliyim onunla değil dedim anlamadı annemin değil benim düşüncem dedi ben kötü oldum. O günden sonra onun ailesini görmemek için kendi aileminde yanına gitmedim çünkü gitsem yine aynı şeyler olcaktı, hiç bilmediğim bi şehirde işten ev evden işte aylar geçirdim boğuldum adeta ve bunun gibi bir çok olay daha yaşadım ve her defasında anne bulunmaz eş her zaman bulunur dedi. Sabır dedim değişir dedim ama yok yok yok....
Eşim dışardan bakınca kötü biri değil evine bağlı işten eve, evden işe.. Bir dediğimi iki etmez evde bana yardımcı olur yemeğimi yapar beni mutlu etmek için uğraşır ama inanın yetmiyo çünkü tüm bu huylarının yanında çok geri kafalı birisi. İzinlerimizi adaletli kullanalım on günmü izin aldık beş gün sizde beş günde bizde kalmalıyız diyorum, hayır ben erkeğim bizde daha çok kalmalıyız diyor hangi devirdeyiz ne diyosun sen diyorum hayır bu böyle işine gelirse diyip kestirip atıyor.. Ben nasıl bi insanla evlendim dedim kaldıramadım kafa yapısını ayrılmaya kalktım defalarca, ailem sabret dedi çok üzüldüler onlara kıyamadım. Nişanlılığım çok kısa sürdü hiç bu konuları sormadım ne düşünür diye nerden bilebilirdim ki böyle bir kafaya sahip görseniz gayet medeni kültür sahibi bir insan... Uzatmak istemiyorum bu olaylar gibi bi kaç olay daha yaşadım en son artık bi olayda sinir krizi geçirdim annesine ağzıma geleni saydım artık bitti çekemiyorum dedim ailemi çağırdım dilekçeleri vericemki hamile olduğumu öğrendim günahını bilmeme rağmen kürtajı göze aldım ama eşim müsaade etmedi imza vermek istemedi asla vermem dedi ailem yapma etme dedi geldi özür diledi kabul ettim iki hafta melek oldu sevgili kocam ne yapacağını şaşırdı peşimde pervane ama sadece iki hafta sürdü. Bayram dolayısıyla ailesine gitmek istiyor sen git ben gelemem yol uzak bana zararlı şu aşamada dedim demez olaydım yok ben ailesini istemiyomuşumda böyle olmazmışta çıldırdı artık. Ne anlatırsan anlat anlamıyo anlamıyo... Günlerdir konuşmuyorum hatalarının hiç bir zaman farkında olmadı halada değil herşeyde hep ben suçluyum onun gözünde herşeyi bu hale getiren hep benim... Hamileyim ve bebeğime alıştım artık asla kıyamam napıcağımı bilmiyorum o kadar soğudumki ondan ayrılmak istiyorum ama annem babam kahrolur ve olaylar çok kötü yerlere gelir biliyorum. Sabretmelimiyim diyorum ama yapamıyorum artık bardak doldu taştı.İnsan bebeğinin ölmesi için dua edermi Allahım daha fazla sevgisini yaşamadan al bebeğimi diye dua ediyorum başak çıkış kapısı bulamıyorum çünkü. Bir yıl öncesine dönmek istiyorum keşke hiç tanımasaydım bu insanları diyorum keşke hiç evlenmeseydim diyorum keşke en başında boşansaydım diyorum ama çare yok olan oldu hayatım altüst oldu. Günlerdir ağlamaktan bittim bana yaptıklarını attım nasıl böyle bir insana eş oldum diye düşünmekten yedim kendimi. Dua ediyorum sabretmeye çalışıyorum
Okuduğunuz için teşekkür ederim arkadaşlar biraz uzun oldu kısaltmaya çalışsamda çok gerginim nereye yazdım ne yazdım farkında bile değilim nolur mantıklı şeyler söyleyin ve bana bolca dua edin...
Eşim dışardan bakınca kötü biri değil evine bağlı işten eve, evden işe.. Bir dediğimi iki etmez evde bana yardımcı olur yemeğimi yapar beni mutlu etmek için uğraşır ama inanın yetmiyo çünkü tüm bu huylarının yanında çok geri kafalı birisi. İzinlerimizi adaletli kullanalım on günmü izin aldık beş gün sizde beş günde bizde kalmalıyız diyorum, hayır ben erkeğim bizde daha çok kalmalıyız diyor hangi devirdeyiz ne diyosun sen diyorum hayır bu böyle işine gelirse diyip kestirip atıyor.. Ben nasıl bi insanla evlendim dedim kaldıramadım kafa yapısını ayrılmaya kalktım defalarca, ailem sabret dedi çok üzüldüler onlara kıyamadım. Nişanlılığım çok kısa sürdü hiç bu konuları sormadım ne düşünür diye nerden bilebilirdim ki böyle bir kafaya sahip görseniz gayet medeni kültür sahibi bir insan... Uzatmak istemiyorum bu olaylar gibi bi kaç olay daha yaşadım en son artık bi olayda sinir krizi geçirdim annesine ağzıma geleni saydım artık bitti çekemiyorum dedim ailemi çağırdım dilekçeleri vericemki hamile olduğumu öğrendim günahını bilmeme rağmen kürtajı göze aldım ama eşim müsaade etmedi imza vermek istemedi asla vermem dedi ailem yapma etme dedi geldi özür diledi kabul ettim iki hafta melek oldu sevgili kocam ne yapacağını şaşırdı peşimde pervane ama sadece iki hafta sürdü. Bayram dolayısıyla ailesine gitmek istiyor sen git ben gelemem yol uzak bana zararlı şu aşamada dedim demez olaydım yok ben ailesini istemiyomuşumda böyle olmazmışta çıldırdı artık. Ne anlatırsan anlat anlamıyo anlamıyo... Günlerdir konuşmuyorum hatalarının hiç bir zaman farkında olmadı halada değil herşeyde hep ben suçluyum onun gözünde herşeyi bu hale getiren hep benim... Hamileyim ve bebeğime alıştım artık asla kıyamam napıcağımı bilmiyorum o kadar soğudumki ondan ayrılmak istiyorum ama annem babam kahrolur ve olaylar çok kötü yerlere gelir biliyorum. Sabretmelimiyim diyorum ama yapamıyorum artık bardak doldu taştı.İnsan bebeğinin ölmesi için dua edermi Allahım daha fazla sevgisini yaşamadan al bebeğimi diye dua ediyorum başak çıkış kapısı bulamıyorum çünkü. Bir yıl öncesine dönmek istiyorum keşke hiç tanımasaydım bu insanları diyorum keşke hiç evlenmeseydim diyorum keşke en başında boşansaydım diyorum ama çare yok olan oldu hayatım altüst oldu. Günlerdir ağlamaktan bittim bana yaptıklarını attım nasıl böyle bir insana eş oldum diye düşünmekten yedim kendimi. Dua ediyorum sabretmeye çalışıyorum
Okuduğunuz için teşekkür ederim arkadaşlar biraz uzun oldu kısaltmaya çalışsamda çok gerginim nereye yazdım ne yazdım farkında bile değilim nolur mantıklı şeyler söyleyin ve bana bolca dua edin...
