Nasıl artık yapmıyorlar anlamadım :) Sanırım bazı iller uğraşmamak adına yok diyor ama takip ettiğim kadarıyla, farklar olsa bile gönüllü annelik yapan insanlar var.
Mesela burada, yani İzmir'de gönüllü annelik, hep şu koruyucu ailelikte karıştırılan sistem gibi işliyor. belli bir çocuk veriliyor size, ilk etapta yuvada, sonra zamanla dışarıda en sonunda da belli dönemlerde evinizde misafir ederek ilgilenebiliyorsunuz. ama mesela bir de sevgi evlerinde gönüllü olan kişiler var, onlar tek çocukla değil, evde kalan 6 çocukla da mesela derslerine yardım ederek ilgilenebiliyorlar. yada aynı şekilde yuvada kalan çocuklar ile yine ders çalıştırma olabilir veya hikaye okuma veya oyun oynama yada minik bebek guruplarında beslenme vs ye yardım şeklinde işleyebiliyor sistem.
Mesela Elif Ada'nın annesinin tv röportajıı yapan bayan da yıllarca yuvada bebeklere gönüllü annelik yapmış. Çok duyulmuş birşey olmasa da uygulamaya devam eden yerler var. belki daha çok kişi gönüllü olmayı talep ederse o kapalı kapılar da aralanabilir.
Ben gönüllü annelik ile ilgili ilk görüşmeye gittimde üstüne basa basa en çok belirttikleri konu gönüllüsü olduğum çocuğu evlat edinmek için talepte bulunamayacağımdı... zaten öyle bir taleple gitmediğim konusunda ikna olduklarında gisiş gelişlerimin devamlı olması konusunu sorguladılar. 2-3 ay gidip bırakan bir gönüllü, çocuklar üstünde faydadan çok zarara sebep oluyor, bir kez daha terkedilmişlik hissi yaşıyor ve kendilerini suçluyorlar
bana görüşmede tek çocuk mu yoksa gurup faaliyet mi diye sormuşlardı. farketmez ben işe yaramak istiyorum hangisine ihtiyacınız varsa demiştim. mesela yaz dönemlerinde, hala okuma yazmayı öğrenememiş çocuklara bu konuda destek olacak kişilere ihtiyaç vardı burada. sonra kız mı erkek mi, yaş gurubu tercihiniz ne hangi günler gelebilirsiniz diye sordular. hiç önemli değil dedim. ne yalan söyleyeyim içimden geçen 2-3 yaşlarında bir kızdı ama 9 yaşında bir oğlum oldu :)
İlk etapta her hafta aynı gün ve aynı saatlerde yuvada görüştük, sonra sevgi evine yerleşti. bu sırada okul açıldı görüşmemiz 3 haftada bire düştü. ama yılbaşından önce valilik onayımızı alarak belli dönemler yatılı alma hakkı kazandık. sanırım bu bazı illerde gönüllü ailelik olarak geçiyormuş. Bu süreçte tekrar ev ziyareti vs yapıldı mesela, yeniden bir inceleme ama evlat edinmedeki kadar sıkı değil, yada zaten evlat edinme birimi ile odalar yanyana ve oradan alınmış bir inceleme onayımız var diye evlat edinmedeki kadar mercek altına alınmadık, bilemiyorum.
Benim küçük adamın kaldığı sevgi evinde gönüllü olan bir çocuk daha var mesela ama diğer çocukların boynu bükük

Süper kahraman olmak isteyen bir çocuk var içlerinde, en son yanlarından ayrılırken keşke benim de bir gönüllüm olsaydı dedi mesela. Oradaki çocukların evet belki her hayalini gerçekleştirme şansımız bireysel olarak yok ama bir tanesine yeni bir bakış açısı, yeni bir umut olsak, yani o deniz yıldızını suya atarak yaşaması için bir şans versek...
Geçen cuma akşamı oturuken baktım sevgi evinde çalışan bayanlardan biri arıyor beni. önce telaşlandım birşey oldu sandım, telefonu açtım ki benim küçük adam :) annecim kardeşim geldi mi çok merak ettim dedi. öyle kocaman bir yüreği var ki küçüğümün, düşünün ki zaten aldıkları arada 1-2 lira harçlık onlardan para biriktiriyormuş, kardeşine elbise alacakmış. şuan yazarken bile ağlıyorum bunu...
Evet zorlukları da var, yok değil. Alışıyorsunuz, bağlanıyorsunuz, üzülüyorsunuz, seviniyorsunuz ama asla sahiplenemiyorsunuz mesela. evet yatıya kaldıktan sonra götürüp bırakması acıtıyor canınızı, ama güçlü olmak gülümsemek zorundasınız. bak ben üzülmüyorum, çünkü nasılsa bir daha görüşücez, yine kalıcaz beraber demek zorundasınız, o da üzülmesin, o da bu düşünceden güç alsın.
Biraz daldan dala atladım yazarken sanırım. sormak istediğiniz brişey olursa cevaplamaya çalışayım tekrar :)