Zamanında bu ev senin demiş annesi. Sonra 2 evi varmış konu sahibinin. Anneside onun evi yok demiş. Eksik olana vermeyi ima etmiş. Ne kadar kazanırsan kazan, evin yoksa anlam ifade etmiyor eski insanlarda. Bu yüzden kardeşine verme iması yaptığını düşünüyorum.Siz de ayni kafadasiniz. Konu sahibi uvey evlat mi? Neden hakkini kardesi aliyor?
Canım çok şükür güzel maaşı var kardeşimin ve eşinin.Yani kendimden düşünüyorum oturacak evim de var, yazlık evim de var kirada evlerim de var. Kardeşimin evi yok, şu şartlarda olması da çok zor. Düzgün bir işi de yok. Ailem evi kardeşime versin isterim. Zaten gidip kalamam da ama kardeşim o evde yaşayabilir en azından baba ocağımız tüter diye düşünüyorum. Benim anladığım sizin de evleriniz var ben yerinizde olsam ona verilmesini kendim teklif ederdim. Ha iki evladın suda koşulları aynı olur o zaman eşit pay yapılmalı mutlaka
Kaedeşlik öyle bir şey çünkü bence de. Konu sahibi için konuşmuyorum; kardeşlerimden birinin aileden kalacak eve, paraya vs ihtiyacı varsa, ordan gelecek olan onun hayatını yoluna sokacaksa helali hoş olsun derim ben. Ama aynı şekilde onların da benim için aynı şeyi düşüneceğine eminim. Eşitlik her zaman adalet değildir. Dört kardeşiz, annem oturduğu evi bir ablamın üzerine yapmak istiyor mesela. Destekliyoruz. Desteklemesek bile kendi malı mülkü, kendi kararı. Hatta haftaya muhtemelen tapuya ben götürücem işlemler için.Siz de ayni kafadasiniz. Konu sahibi uvey evlat mi? Neden hakkini kardesi aliyor?
Malesef bu tarz aileler bitmiyor. Bitmeyecekte. Ama ne demişler ölüm hak miras helal. Kimseye bir kuruş hakkımı bırakmam.Merhaba hanımlar.
Çevremde sık rastladığım,kendi ve eşimin ailesinde de yaşadığım bir durumu paylaşacağım...
Eşimler 3 kardeş...
Bir abla,eşim ve erkek kardeşi.
17 yıllık gelinim,bildim bileli hep kaynım ayrı tutulur.
Hem maddi,hem manevi...
Kayınvaldem kendine kalan mirası,topladı kaynıma verdi.Ev alındı,kaynımın üstüne
Kızında yaşıyor,yaşlılık maaşı var,onu da kaynıma gönderiyor,her ay.
Kayınpederim le ayrılar.
Kayınpederim yeniden evlendi.
Bir evi,arabası ve emekli maaşı var+çalışıyor.
Kayınpederim de ben ölürsem,araba kaynımın düşüncesinde imiş.
Eşimde üvey annesine kalacağına,kardeşime kalsın hiç gözüm yok kafasında bir adam...
Bende benden istemesinler de ne yaparlarsa yapsınlar modunda yım.
Çok şükür kendimin var.
Sadece hep onu kayırmalarına sinir oluyorum.
Ablasına dedim bugun,abla ihtiyacım var diyorsun madem ,sen kullansana kvdemin maaşını.
Yok diyor borçları var ,ödesin.
Gelelim bizim tarafa.
Annemin bir evi var, 2 kardeşiz.Kardeşimde yaşıyor.
Ben şartlar gereği okuyamadım,çalıştım çabaladım evi birlikte aldık.
Sonra evlendim, taksitleri annem ödedi.
Kardeşim mesleğini ele alınca o ödedi ve borcu bitti.
Yıllar önce annem derdi ki, sen okuyamadın meslek sahibi olamadın
O ev senin hakkın.Açıktan okuyup üniversite bitirdim çok şükür.
Yıllar sonra da gene konu açtı kendisi,
Ben ölürsem o ev ikinizin...
Şimdilerde ise bikaç yıldır,
Bak ne güzel genç yaşta 2 ev sahibi oldun,
Daha kardeşinin evi yok...
Yani senin ihtiyacın yok demeye getiriyor.
Kardeşim ona hep pahalı hediyeler,telefonlar,kıyafetler alıyor, durumu var çok şükür.
Ben birkaç kez hediye aldığımda,ki bütçem kısıtlı,maaşlar belli,burun kıvırdı bikaç kez.
Daha almak içimden gelmiyor haliyle.
Kısacası her zaman onun gözünde o üstün bir yerde...
Yani annem de evlat ayırıyor...
Buna içten içe üzülüyorum,ne kadar alıştım desem de insan alışamıyor.
Ona çayını kahvesini ayağına getirir mesela
Bana gelince hiç yerinden kımıldamaz.
Sizde durumlar nasıl...
Mevzu gerçekten para değil,ayrım yapmaları...
Zaman zaman çok üzüyor beni bu konu...
Özellikle hediye almam gereken zamanlar gelince , geriliyor um.
Her ailede var mı bu evlat ayrımı...
Ben de sizin gibi düşünüyorum ama bakacak olanı daha fazla sevmiyorlar bence. Çünkü, genelde o görmezden geldikleri evlatları bakıyor sonunda ya da baksın istiyorlar.Bence en beceriksiz gordukleri evlada daha cok veriyorlar yada madur gorduklerine yada yanindaki olanada yada onlara bakacak olana yani bence mantikli nerde bosluk varsa dolduruyorlar. Dusunun sizinde cocuklariniz vardir hangisi hastaysa onunla ilgilenirsiniz yada bebek varsa en cok onla cunku o anda onun daha cok ihtiyaci vardir. Ama dozu iyi ayarlamak lazim dun sizi madur gormus bu gun kardesiniz yaninda o hayat yoldasi…
Kardeşimiz bakıyorsa annenize evi versin yaa. Valla yaşlı bakmak çok zor işMerhaba hanımlar.
Çevremde sık rastladığım,kendi ve eşimin ailesinde de yaşadığım bir durumu paylaşacağım...
Eşimler 3 kardeş...
Bir abla,eşim ve erkek kardeşi.
17 yıllık gelinim,bildim bileli hep kaynım ayrı tutulur.
Hem maddi,hem manevi...
Kayınvaldem kendine kalan mirası,topladı kaynıma verdi.Ev alındı,kaynımın üstüne
Kızında yaşıyor,yaşlılık maaşı var,onu da kaynıma gönderiyor,her ay.
Kayınpederim le ayrılar.
Kayınpederim yeniden evlendi.
Bir evi,arabası ve emekli maaşı var+çalışıyor.
Kayınpederim de ben ölürsem,araba kaynımın düşüncesinde imiş.
Eşimde üvey annesine kalacağına,kardeşime kalsın hiç gözüm yok kafasında bir adam...
Bende benden istemesinler de ne yaparlarsa yapsınlar modunda yım.
Çok şükür kendimin var.
Sadece hep onu kayırmalarına sinir oluyorum.
Ablasına dedim bugun,abla ihtiyacım var diyorsun madem ,sen kullansana kvdemin maaşını.
Yok diyor borçları var ,ödesin.
Gelelim bizim tarafa.
Annemin bir evi var, 2 kardeşiz.Kardeşimde yaşıyor.
Ben şartlar gereği okuyamadım,çalıştım çabaladım evi birlikte aldık.
Sonra evlendim, taksitleri annem ödedi.
Kardeşim mesleğini ele alınca o ödedi ve borcu bitti.
Yıllar önce annem derdi ki, sen okuyamadın meslek sahibi olamadın
O ev senin hakkın.Açıktan okuyup üniversite bitirdim çok şükür.
Yıllar sonra da gene konu açtı kendisi,
Ben ölürsem o ev ikinizin...
Şimdilerde ise bikaç yıldır,
Bak ne güzel genç yaşta 2 ev sahibi oldun,
Daha kardeşinin evi yok...
Yani senin ihtiyacın yok demeye getiriyor.
Kardeşim ona hep pahalı hediyeler,telefonlar,kıyafetler alıyor, durumu var çok şükür.
Ben birkaç kez hediye aldığımda,ki bütçem kısıtlı,maaşlar belli,burun kıvırdı bikaç kez.
Daha almak içimden gelmiyor haliyle.
Kısacası her zaman onun gözünde o üstün bir yerde...
Yani annem de evlat ayırıyor...
Buna içten içe üzülüyorum,ne kadar alıştım desem de insan alışamıyor.
Ona çayını kahvesini ayağına getirir mesela
Bana gelince hiç yerinden kımıldamaz.
Sizde durumlar nasıl...
Mevzu gerçekten para değil,ayrım yapmaları...
Zaman zaman çok üzüyor beni bu konu...
Özellikle hediye almam gereken zamanlar gelince , geriliyor um.
Her ailede var mı bu evlat ayrımı...
Kardeşimle aramızda sorun olacağını hiç sanmıyorum.Ben olsam kimin geliri az kimin çok kimin evi var kimin yok diye bakmam açıkçası. Herkes hakkını almalı. Dünyanın bin bir türlü hali var. Zaman kime ne getirir ne götürür bilemeyiz. Durumu iyi olanın hayatı bir anda ters dönebilir herşey olabilir. İkinize de eşit hakkınızı vermeli.
İhtiyacı olan değerlendirir ,olmayan gezer tozar yer içer isterse balıklara atar. İsterse ihtiyacı olan kardeşine bırakır. Hak haktır bana göre.
Canım annem henüz eli ayağı tutuyor,Kardeşimiz bakıyorsa annenize evi versin yaa. Valla yaşlı bakmak çok zor iş
Valla zaman ne gösterir bilinmez...Bir de ayrım yapmak deniyor da malı mülkü yapacak kadar kafası yerinde olan insanlar o malı mülkü nasıl dağıtacaklarına karar verecek kadar da aklıselimdir bence. Konu sahibine değil söylediklerim ancak benim 3 kızım var neden malımı mülkümü eşit dağıtmak önceliğim olsun ki?
Birinin eğitimine servet harcamışımdır diğeri okumak istememiştir ya da yeterli kapasitesi yoktur onu kayırırım. Birinin sağlık sorunu vardır onu kayırırım ya da birisinin hayatı yolunda gitmemiştir yüzü bari burdan gülsün diyip onu kayırırım. İlla eşitlik eşitlik diye tutturmaya gerek yok eşitlik her zaman adalet değildir
Kaedeşlik öyle bir şey çünkü bence de. Konu sahibi için konuşmuyorum; kardeşlerimden birinin aileden kalacak eve, paraya vs ihtiyacı varsa, ordan gelecek olan onun hayatını yoluna sokacaksa helali hoş olsun derim ben. Ama aynı şekilde onların da benim için aynı şeyi düşüneceğine eminim. Eşitlik her zaman adalet değildir. Dört kardeşiz, annem oturduğu evi bir ablamın üzerine yapmak istiyor mesela. Destekliyoruz. Desteklemesek bile kendi malı mülkü, kendi kararı. Hatta haftaya muhtemelen tapuya ben götürücem işlemler için.
Mesajdaki alt metni anlayabilecek kapasitede olduğunuzu sanıyordum, yanılmışım. Şu durumda gerçekten size ne oluyormuş. Kusura bakmayın.Iyi de siz burada kendi ailenizi ve kendinizi anlatmissiniz bundan bana ne
Ne demek ne olacak?Kardeşinizin evi yokmuş, ona versin ne olacak ki. Ondan diyodur anneniz.
Bence umduklari cocuklari bakmadiklari icin ihmal ettiklerine kaliyorlar oda ihmal edildigi icin kendini sevdirme derdinde oldugu icin bakiyor galiba. ayirim dedigim gibi biri hastaysa yada daha cok kucukse yada engelliyse yada Cok zor durumdaysayapilmali ama baska turlusu Cok buyuk travmalar yaratabilir cocuklarda Ve yetiskinken bile bunun etkisinde kalabiliyorlar. Ben mumkun oldukca yapsamda (cunku donem donem birinin bana daha fazla ihtiyaci oluyor) onlara belli etmemeye calisiyorum yani her sey yerinde olmali hepsi cocuklarimiz hepsini seviyoruz.Ben de sizin gibi düşünüyorum ama bakacak olanı daha fazla sevmiyorlar bence. Çünkü, genelde o görmezden geldikleri evlatları bakıyor sonunda ya da baksın istiyorlar.
Bana göre, çocuklar içerisinde bir mağdur belirliyorlar, beceriksiz yapamaz bu vs. ama bakımı önemsemedikleri çocuklarından beklerler.
Çocuğu çalışıp kendi almış anneyi ilgilendiren bir durum değil. O evlatlarına eşit davranmak zorunda. Zaten bugün ölse yarın miras eşit bölüşülecek. Böyle şeyler hoş değil.Zamanında bu ev senin demiş annesi. Sonra 2 evi varmış konu sahibinin. Anneside onun evi yok demiş. Eksik olana vermeyi ima etmiş. Ne kadar kazanırsan kazan, evin yoksa anlam ifade etmiyor eski insanlarda. Bu yüzden kardeşine verme iması yaptığını düşünüyorum.
Bence de travma oluyor. Umarım bizler ve bizlerden sonraki nesil bu zinciri kırarBence umduklari cocuklari bakmadiklari icin ihmal ettiklerine kaliyorlar oda ihmal edildigi icin kendini sevdirme derdinde oldugu icin bakiyor galiba. ayirim dedigim gibi biri hastaysa yada daha cok kucukse yada engelliyse yada Cok zor durumdaysayapilmali ama baska turlusu Cok buyuk travmalar yaratabilir cocuklarda Ve yetiskinken bile bunun etkisinde kalabiliyorlar. Ben mumkun oldukca yapsamda (cunku donem donem birinin bana daha fazla ihtiyaci oluyor) onlara belli etmemeye calisiyorum yani her sey yerinde olmali hepsi cocuklarimiz hepsini seviyoruz.