Bütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.
Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?